Τελικά το σημαντικό είναι αν τη βόμβα την έβαλαν ακροδεξιοί ρατσιστές, νυχτωμένοι κατά φαντασίαν επαναστάτες ή το αναγεννημένο παρακράτος; Ή ακόμη και κάποιοι μαφιόζοι που ήθελαν να ξεκαθαρίσουν τους λογαριασμούς τους;
Σίγουρα όχι για την καημένη την οικογένεια που ήρθε εδώ για να γλυτώσει τις βόμβες των συμμάχων μας στο Αφγανιστάν. Άλλο ένα δράμα μέσα στον απίστευτο γολγοθά τους. Βλέπετε, αυτοί μπήκαν στο στόχαστρο της αυτοκρατορίας πολύ νωρίτερα από εμάς, και τους σημάδεψαν όπλα ακόμη πιο βάρβαρα από αυτά που είναι σήμερα στραμένα κατά πάνω μας.
Αλλά ούτε και είναι σημαντικό από την άποψη της πολιτικής ευθύνης. Αυτή πέφτει ακέραια στους ώμους της κυβέρνησης και των πολιτικών και οικονομικών ε
λίτ που την στηρίζουν. Γιατί βεβαίως κανένας λογικός άνθρωπος δεν πίστευε ότι θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί αναίμακτα η μαζική μεταβίβαση πλούτου που σήμερα επιχειρείται. Ληστείες τέτοιου μεγέθους, που εντείνουν μια ήδη απαράδεκτα τεράστια κοινωνική πόλωση, αναπόφευκτα προκαλούν κοινωνικές αντιδράσεις.
Αν η βόμβα ήταν της μαφίας, ποιός άφησε τόσα χρόνια να γιγαντωθούν ανεξέλεγκτα αυτά τα μπουμπούκια της ελεύθερης οικονομίας; Ποιός χρησιμοποιεί τόσα χρόνια την αστυνομία για την καταστολή της κοινωνικής αμφισβήτησης και όχι για την περιστολή της εγκληματικότητας;
Αν η βόμβα ήταν κάποιων κατά φαντασίαν επαναστατών, ποιός περιθωριοποιεί τόσα χρόνια τώρα τη νεολαία, αρνείται κάθε διάλογο μαζί της, την στοχοποιεί και την εξαγριώνει; Ποιός της στερεί το μέλλον και παριστάνει μετά ότι εκπλήσσεται που αυτή αντιδρά σπασμωδικά, αδιέξοδα και αυτοκαταστροφικά;
Αν η βόμβα ήταν των γνωστών ρατσιστικών κύκλων, ποιός τόσα χρόνια ανέχεται και σιγοντάρει τη δράση τους; Ποιός ακόμη και σήμερα τους καλύπτει, ενώ αυτοί έχουν ήδη εξαπολύσει έναν χαμηλής έντασης πόλεμο που έχει γίνει κιόλας κομάτι της καθημερινότητάς μας;
Τέλος, θα εκπλαγεί κανείς αν βγει στο τέλος ότι η βόμβα ήρθε κατευθείαν από το παρακράτος; Η τεχνική της τυφλής τρομοκρατίας για να πανικοβληθεί ο πληθυσμός και να καθήσει στ' αυγά του είναι αναπόσπαστο κομάτι των μεθόδων 'σοκ και δέους' που έχουν σήμερα εξαπολυθεί ενάντια στον ελληνικό λαό. Έχει δοκιμαστεί στην Ελλάδα του 1945-46, στην Ιταλία του 1960-70, στη Νότια Αφρική του 1980-90. Έχει προγραμματιστεί, αναλυθεί και συζητηθεί σε αναρίθμητα σεμινάρια του ΝΑΤΟ, κάποια από τα οποία περιγράφονται στα βιβλία του Νίκου Κλείτσικα. Η ιταλική δικαιοσύνη, έστω και κατόπιν εορτής κι εν μέρει μόνο, έφερε στο φως κάποιους από αυτούς τους μηχανισμούς. Η δική μας κλείνει στη φυλακή τον Μάριο Ζ. και αφήνει λυτούς τους κάθε λογής Χριστοφοράκους και τους δολοφόνους του Τσαλικίδη.
Για να δούμε πώς θα τελειώσει αυτό το έργο.
carestini
