Διαβάστε το εδώ zitima_tis_organosis.pdf (application/pdf)
Στην παρούσα μπροσούρα αναδημοσιεύουμε κείμενα που αφορούν το ζήτημα της οργάνωσης’ κείμενα που μπορούν να βοηθήσουν και να συμβάλλουν εποικοδομητικά οσους συντρόφους – συντρόφισσες προβληματίζονται μ΄ αυτό το ζήτημα. Κείμενα που βοηθούν να αποκτήσουμε μια μικρή ιστορική εικόνα για τις θέσεις και τάσεις που εμφανίστηκαν από τις απαρχές του παγκόσμιου αναρχικού κινήματος. Πιστεύοντας πως οι παλιές κριτικές και αναλύσεις δεν είναι για πέταμα και χρειάζονται όσο και οι νέες, και αποσκοπώντας να ξεκινήσει μία νέα συζήτηση πάνω στο ζήτημα της οργάνωσης, αυτά τα κείμενα αναδεικνύουν το φάσμα των απόψεων γύρω από το ζήτημα καθεαυτό. Κατά τη γνώμη μας, η οργάνωση δεν είναι το παν και δεν επιτρέπει να χαθούν ή να κερδηθούν τα πάντα, γι΄ αυτό και είναι απαραίτητη. Απαραίτητη στους αναρχικούς που είναι διατεθειμένοι να υπερ- βούν το κίνημα διαμαρτυρίας, εμπαθούς δράσης και “σορβονισμού’’1 που επικρατεί τα τελευταία είκοσι χρόνια στην Ελλάδα και να θέσουν τις βάσεις για ένα ιστορικό – επαναστατικό κίνημα αμφισβήτησης και ανατροπής του ισχύοντος πολιτικού - κοινωνικού συστήματος. Δηλαδή, να θέσουν κοινωνικό και πολιτειακό ζήτημα. Η προσπάθειά μας, αποτελεί συμβολή στον κοινωνικό αγώνα και σε καμιά περίπτωση δεν αποτελεί άρνηση ή ακύρωση του σημαντικού έργου συλλογικοτήτων και ατόμων στα τριάντα πέντε χρόνια αναρχικής – αντιεξουσιαστικής παρουσίας και δράσης στην Ελλάδα. Από την άλλη, το πρόβλημα της οργάνωσης και της συνεκτικότητας του αντιεξουσιαστικού – αναρχικού κινήματος, αλληλεπιδρά με την κοινωνική και ηλικιακή του διαστρωμάτωση. Η πλειοψηφία της προηγούμενης γενιάς αφομοιώθηκε ή επέλεξε την παθητικότητα και την ιδιώτευση, γι΄ αυτό παραμένουμε ένα κίνημα στην ουσία του νεο- λαιίστικο (αβαντγκάρντ 2) και φοιτητικό, ανακυκλώνοντας τα ίδια λάθη, τις ίδιες ανεπάρκειες και τις ίδιες καταστάσεις του παρελθόντος. Όμως, χωρίς γνώση της ιστορίας μας αναπαράγουμε τον ιστορισμό μας σαν νεοτερικότητα, και…όπως έλεγε ένας σύντροφος: “όποιος τραβάει από το μανίκι την ιστορία γίνεται καρικατούρα της’’! Τα κείμενα αυτά - άγνωστα σε πολλούς παλαιότερους συντρόφους/συντρόφισσες και παντελώς άγνω- στα στους νεότερους - είναι χρήσιμα για την εξαγωγή συμπερασμάτων. Μόνο μελετώντας την ιστορία μας γύρω από τις μορφές οργάνωσης, που παρουσιάστηκαν στο παρελθόν, δε θα επαναλάβουμε τα ίδια λάθη και τις ίδιες παραλείψεις από τη μια και από την άλλη θα μπορέσουμε να επανακαθορίσουμε και να ανασυνθέσουμε αυτά τα ζητήματα στις σημερινές συνθήκες. Όσο αποφεύγουμε να θέτουμε το ζήτημα της οργάνωσής μας, τόσο δεν μπορούμε να προτείνουμε μια άλλη οργάνωση της κοινωνίας, αφήνοντας το προνόμιο αυτό στα αφεντικά και στους εξουσιαστές. Στην κοινωνική ιστορία βλέπουμε ότι οι επα- ναστατικές οργανώσεις είναι εν δυνάμει ένας μικρόκοσμος της κοινωνικής οργάνωσης που έχουν σαν όραμα. Άρα, λοιπόν, άλλο τρόπο οργάνωσης προτείνουμε εμείς για μας και άλλο για την κοινωνία;
