Solidarité avec les migrants en grève de la faim à Athènes - Κείμενο που μοιράζεται στο Παρίσι για τους 300

Κείμενο αλληλεγγύης που υπογράφει και διακινεί μια οργάνωση χωρίς χαρτιά
από το Σαν Ντενίς (προάστιο του παρισιού). Μέσο αυτής
της οργανωσης διακινείται και στο δίκτυο αντιρατσιστικών και χωρίς χαρτιά
οργανώσεων που υπάρχει και ετοιμάζει κινητοποιήσεις εδώ στην Γαλλία την
άνοιξη.
Trois cent migrants ont entamé une grève de la faim dans les villes d’Athènes et de Thessalonique depuis le 25 janvier 2011. Ce mouvement est parti de Crête autour de l’Appel des migrants face à l’absence totale de processus de régularisation depuis l’année 2006. Ils revendiquent la « légalisation de tous les migrants » et leur pleine reconnaissance au sein de la société grecque.
Cette grève se situe dans le cadre de l’attaque néo-libérale menée par le gouvernement grec, à l’instar des autres gouvernements européens, qui aboutit à la déstructuration du travail et de tous les acquis sociaux. Dans ce contexte, les conditions socio-économiques dramatiques que vit l’ensemble de la population grecque, aggravées par les mesures récentes du FMI, favorisent la montée du racisme et de la xénophobie, faisant des migrants les boucs émissaires de l’insécurité sociale et du chômage. En dénonçant les grévistes de la faim comme des dangers pour la société, le gouvernement, par une campagne médiatique, justifie la mise en place de politiques racistes de répression et la criminalisation des migrants et de leurs soutiens, allant jusqu’à la construction d’un mur à la frontière terrestre avec la Turquie, nouveau mur de l’apartheid après ceux du Mexique, du Maroc, sans compter celui qui transforme la Palestine en bantoustan
La lutte des migrants en Grèce rejoint celle que mènent les travailleurs et travailleuses sans papiers en France qui, après 8 mois de grève, et l’occupation des marches de l’Opéra Bastille puis de la Cité nationale d’histoire de l’immigration, sont toujours en lutte face à un gouvernement qui ne tient pas les engagements pris le 18 juin 2010.
Elle rejoint la lutte de tous ceux qui sont sortis dans les rues de Tunisie, d’Egypte, d’Algérie et d’ailleurs, pour exiger leurs droits au travail et à la dignité.
C’est pourquoi il est urgent d’apporter tout notre soutien à ces trois cents migrants qui entament leur vingtième jour de grève de la faim à l’heure où nous écrivons.

Paris, le 14 février 2011

Αλληλεγγύη με τους μετανάστες απεργούς πείνας

Τριακόσιοι μετανάστες έχουν αρχίσει απεργία πείνας στις πόλεις της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης από τις 25 Ιανουαρίου 2011. Η κίνηση αυτή ξεκίνησε από την Κρήτη, με το κάλεσμα των μεταναστών, οι οποίοι αντιμετωπίζουν την παντελή έλλειψη διαδικασίας νομιμοποίησης από το 2006. Απαιτούν τη νομιμοποίηση όλων των μεταναστών και την πλήρη αναγνώρισή τους ως μέρος της ελληνικής κοινωνίας.
Η απεργία αυτή συμπίπτει με τη νεοφιλελεύθερη επίθεση της ελληνικής κυβέρνησης, όπως και άλλων ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, που οδηγεί στην αποδιάρθρωση της εργασίας και όλων των κοινωνικών κατακτήσεων. Σε αυτό το πλαίσιο, οι δραματικές κοινωνικοοικονομικές συνθήκες που βιώνει το σύνολο του ελληνικού πληθυσμού, οι οποίες επιδεινώθηκαν από τα μέτρα που πρότεινε το ΔΝΤ, ευνοούν την άνοδο του ρατσισμού και της ξενοφοβίας, καθιστώντας τους μετανάστες τα εξιλαστήρια θύματα για την κοινωνική ανασφάλεια και την ανεργία. Κατηγορώντας τους απεργούς πείνας ως επικίνδυνους για την κοινωνία, η κυβέρνηση, μέσα από μια εκστρατεία στα μέσα ενημέρωσης, προσπαθεί να δικαιολογήσει την υιοθέτηση ρατσιστικών πολιτικών καταστολής και ποινικοποίησης των μεταναστών και των υποστηρικτών τους, φτάνοντας μέχρι και την κατασκευή ενός τείχους στα χερσαία σύνορα με την Τουρκία: ένα ακόμα τείχος – απαρτχάιντ μετά από αυτά στο Μεξικό, το Μαρόκο, ή αυτό που μετατρέπει την Παλαιστίνη σε Μπαντουστάν.
Ο αγώνας των μεταναστών στην Ελλάδα συναντά τους αγώνες των εργατών και εργατριών χωρίς χαρτιά της Γαλλίας, οι οποίοι, μετά από 8 μήνες απεργίας και καταλήψεων –πρώτα της Όπερας της Βαστίλλης και μετά του Εθνικού Μουσείου Μετανάστευσης, βρίσκονται ακόμα σε διαμάχη με την κυβέρνηση, η οποία δεν τηρεί τις δεσμεύσεις που ανέλαβε στις 18 Ιουνίου του 2010.
Ενώνεται ακόμα με τον αγώνα αυτών που βγήκαν στους δρόμους της Τυνησίας, της Αιγύπτου, της Αλγερίας και αλλού, για να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους στην εργασία και την αξιοπρέπεια.
Για αυτό είναι επιτακτική η ανάγκη να δώσουμε την υποστήριξή μας στους 300 μετανάστες, οι οποίοι εισέρχοναι στην εικοστή ημέρα της απεργίας πείνας, τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές.

Παρίσι, 14 Φλεβάρη 2011