Ντιέγκο Γκαρσία - Το νησί φάντασμα

Λίγοι θα μπορούσαν να σας κατηγορήσουν για άγνοια αν ποτέ δεν έχετε ακούσει για το Ντιέγκο Γκαρσία. Μία από τις πιο σκοτεινές περιοχές του πλανήτη.

Ο στρατός των ΗΠΑ έχει χαρακτηρίσει  αυτό το 17 τετραγωνικών μιλίων γης από κοράλλια και άμμο στη μέση του Ινδικού Ωκεανού ως ένα από τα πιο πολύτιμα κομμάτια ακίνητης περιουσίας στη Γη.

Ένα βρετανικό έδαφος LEASING στις Ηνωμένες Πολιτείες

Οι Πορτογάλοι εξερεύνησαν το Ντιέγκο Γκαρσία (όνομα πορτογάλου πλοηγού) το 1500. Μεταξύ 1814 και 1965 ήταν μια περιοχή του Μαυρίκιου . Στη συνέχεια αποτέλεσε τμήμα του Αρχιπελάγους Τσάγκος, που ανήκε στο νεοσύστατο Βρετανικό Έδαφος Ινδικού Ωκεανού . Το 1970, το νησί ήταν μισθωμένο προς τις Ηνωμένες Πολιτείες, και αναπτύχθηκε ως κοινή στρατιωτική βάση, Ηνωμένου Βασιλείου και ΗΠΑ, για τον ανεφοδιασμό σε καύσιμα αλλά και σαν σταθμός υποστήριξης της αεροπορίας και του ναυτικού των δυο σύμμαχων, κατά τη διάρκεια του ψυχρού πολέμου.

Diego Garcia

Στρατηγική Αεροπορική Βάση

Το Ντιέγκο Γκαρσία αποδείχθηκε ότι είναι εξαιρετικά σημαντικό, ως βάση ανεφοδιασμού κατά τη διάρκεια του 1991 Περσικό Πόλεμο του Κόλπου , όσο και κατά την Επιχείρηση Desert Fox , που  χρησίμευσε ως βάση για βομβαρδιστικά Β-52 , τα οποία στις 17 Δεκέμβρη του 1998, ξεκίνησαν απο εκεί με 100 βλήματα cruise με στόχο το Ιράκ. Αρχής γενομένης από την 7 Οκτώβρη του 2001, οι Ηνωμένες Πολιτείες χρησιμοποιούν ξανά το Ντιέγκο Γκαρσία όταν ξεκίνουν επιθέσεις με B-2 και Β-52 βομβαρδιστικά εναντίον του Αφγανιστάν. Ενω στη σημερινή βρετανική και αμερικανική ηγεσία στον πόλεμο κατά του Ιράκ, το Ντιέγκο Γκαρσία για μία ακόμη φορά έπαιξε κρίσιμο στρατηγικό ρόλο.

Το γεγονός ότι το Ντιέγκο Γκαρσία είναι περισσότερα από 3.000 μίλια νότια του Ιράκ, το καθιστά ασφαλές ενώ ταυτόχρονα γίνεται και ένα νησί αεροπλανοφόρο αφού το φάσμα πολεμικών
ενεργειών των β-52 ξεπερνάει τα 8.800 μίλια.

Η Στρατιωτική Βάση Σήμερα

Το 2006, καταγράφηκαν περίπου 40 Βρετανοί, 1.000 Αμερικάνοι στρατιωτικοί, και 2.400 εργαζόμενοι ως υποστήριξη διαφόρων εθνικοτήτων (κυρίως τις Φιλιππίνες και τη Σρι Λάνκα) να διαμένουν εκεί. Μια σειρά ανακρίσεων υπόπτων για συμμετοχή στην αλ-Κάιντα πιστεύεται ότι πραγματοποιήθηκαν στο νησί (αν και ο στρατός των ΗΠΑ δεν θα το επιβεβαιώσει), συμπεριλαμβανομένων του Hambali (Riduan Isamuddin), ηγέτη της ασιατικής τρομοκρατικής ομάδας  Jemaah Islamiyah, αρμόδιος για το βομβαρδισμό στο Μπαλί το 2002

Αναγκαστική απομάκρυνση των ιθαγενών κατοίκων

Το Ντιέγκο Γκαρσία είχε κάποτε ένα μικρό ντόπιο πληθυσμό, γνωστοί ως Ilois ή Chagossians, που αναγκάστηκαν να μετεγκατασταθούν (1967-1973), έτσι ώστε το νησί να μπορέσει να μετατραπεί σε στρατιωτική βάση των ΗΠΑ. Οι περισσότεροι από τους περίπου 1.500 εκτοπισμένοι Chagossians ήταν εργαζόμενοι στη γεωργία και την αλιεία. Εκτοπισμένοι και στερημένοι της ζωής τους, η Chagossians τώρα ζουν σε συνθήκες φτώχειας, στις αστικές παραγκουπόλεις, του Μαυρίκιου, περισσότερα από 1000 μίλια μακριά από την πατρίδα τους. Ένας μικρότερος αριθμός εκτοπίστηκε στις Σεϋχέλλες. Περίπου 850 κάτοικοι του νησιού που αναγκάστηκαν να φύγουν από το Ντιέγκο Γκαρσία είναι ζωντανοί σήμερα, και άλλοι 4.300 Chagossians έχουν γεννηθεί στην εξορία. Ένα ντοκιμαντέρ του 2004 του Αυστραλού δημοσιογράφου και σκηνοθέτη John Pilger η "Κλοπή ενός έθνους", δείχνει τα ελάχιστα γνωστά δεινά των νησιωτών.

Οι Chagossians ψάχνουν για δικαιοσύνη 

Η Chagossians, έχουν αποταθεί στο βρετανικά δικαστήρια και αγωνίζονται για το δικαίωμα τους να επιστρέψουν στην πατρίδα τους. Το 2000, ένα βρετανικό δικαστήριο αποφάνθηκε ότι η εντολή για την εκκένωση του Ντιέγκο Γκαρσία από τους ιθαγενείς κατοίκους του ήταν άκυρη, αλλά το δικαστήριο δέχθηκε επίσης την σημερινή στρατιωτική κατάσταση στο νησί, η οποία επιτρέπει μόνο σε πρόσωπα που εξουσιοδοτούνται από το στρατό να κατοικήσουν στο νησί. Οι Ilois μήνυσαν επίσης τη βρετανική κυβέρνηση ζητώντας αποζημίωση, αλλά το Οκτώβριο 2003 ένας Βρετανός δικαστής αποφάνθηκε ότι, μολονότι η κυβέρνηση φέρθηκε "ντροπιαστικά" στους Chagossians, οι ισχυρισμοί τους είναι αβάσιμοι.

Διατάγματα και αποφάσεις αλλά καμία δικαιοσύνη

Για την περαιτέρω ματαίωση τους ισχυρισμών των Chagossians - και, ως αποτέλεσμα της έντονης πίεσης από τις ΗΠΑ, η οποία έχει αναφέρει λόγους ασφαλείας στο ενδεχόμενο να επιστρέψουν οι νησιώτες - η βρετανική κυβέρνηση εξέδωσε ένα" Διάταγμα του Συμβουλίου " το 2004, απαγορεύοντας στους νησιώτες την μελλοντική επιστροφή στο Ντιέγκο Γκαρσία. Αυτό το αρχαϊκό, για αιώνες προνόμιο της βρετανικής βασιλείας για ένα τέτοιο διάταγμα επιτρέπει στην κυβέρνηση Μπλερ να παρακάμψει την ετυμηγορία του δικαστηρίου το 2000.

Το Μάιο του 2006, το Ανώτατο Δικαστήριο του Λονδίνου έκρινε ότι οι Chagossians μπορούν να εγκατασταθούν, σαν αντάλλαγμα, στα νησιά Salomon και Πέρος Μπάνηος, τα οποία είναι περισσότερα από 100 μίλια μακριά από το Ντιέγκο Γκαρσία. Οι νοικάρηδες όμως των Βρετανών οι ΗΠΑ, είναι σε αντίθεση με αυτή την απόφαση, αφού δεν αναγνωρίζουν κανέναν άλλων ως πολίτη εκτός από το στρατιωτικό προσωπικό και τους υπαλλήλους τους που ζουν σε οποιοδήποτε μέρος του αρχιπελάγους Τσάγκος, ισχυριζόμενη ότι η ασφάλεια θα είναι σε κίνδυνο.

ένας μικρός λαός έρχεται αντιμέτωπος με τις μεγάλες δυνάμεις του πλανήτη...

http://www.infoplease.com/spot/dg.html