Freeze In Patras

Οι ΗΠΑ προετοιμάζονται για τη διεξαγωγή πολέμου στον κυβερνοχώρο

Το Πεντάγωνο σχεδιάζει να δημιουργήσει νέα υπηρεσία για τον κυβερνοχώρο, δήλωσαν αξιωματούχοι χθες Πέμπτη, επιταχύνοντας τις προετοιμασίες για την διεξαγωγή αμυντικού και επιθετικού πολέμου από τις ένοπλες δυνάμεις, μέσω κυβερνοχώρου.

Η στρατιωτική υπηρεσία θα είναι συμπληρωματική στην προσπάθεια που θα ανακοινωθεί από τον πρόεδρο Ομπάμα σήμερα, Παρασκευή, προς τους πολίτες για λεπτομερή επιθεώρηση και επισκευή του τρόπου που οι ΗΠΑ διαφυλάττουν τα δίκτυα υπολογιστών τους.

Σύμφωνα με αξιωματούχους, ο κ.Ομπάμα θα ανακοινώσει τη δημιουργία ενός γραφείου στον Λευκό Οίκο – το οποίο θα αναφέρει τόσο στο Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας όσο και στο Εθνικό Συμβούλιο Οικονομίας – το οποίο θα συντονίζει μια προσπάθεια πολλών δισεκατομμυρίων δοαλρίων για τον περιορισμό της πρόσβασης σε κυβερνητικούς υπολογιστές και την προστασία των συστημάτων των χρηματιστηρίων, των παγκόσμιων τραπεζικών συναλλαγών και τη διαχείριση της εναέριας κυκλοφορίας.

Οι αξιωματούχοι του λευκού Οίκου λένε ότι το σχέδιο του Πενταγώνου δεν έχει ακόμα παρουσιαστεί επίσημα στον κ.Ομπάμα. Ο πρόεδρος Ομπάμα αναμένεται να υπογράψει απόρρητη εντολή μέσα στις επόμενες εβδομάδες για τη δημιουργία στρατιωτικής κυβερνοϋπηρεσίας, λένε οι αξιωματούχοι.

Αυτό αποτελεί απόδειξη ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες ήδη διαθέτουν αυξημένο αριθμό όπλων υπολογιστών στο οπλοστάσιό τους και πλέον πρέπει να ετοιμάσουν τη στρατηγική τους για την χρήση αυτών των όπλων – παράλληλα με τα συμβατικά όπλα – σε πλήθος πιθανών μελλοντικών συμπλοκών.

Το νέο γραφείο του Λευκού Οίκου θα διοικείται από έναν «κυβερνοτσάρο», αλλά καθώς δεν θα έχει άμεση πρόσβαση στον πρόεδρο, ορισμένοι ειδικοί λένε πως δεν είναι αρκετά υψηλό το επίπεδο του γραφείου για να τερματίσει μια σειρά γραφειοκρατικών πολέμων που ξέσπασαν, καθώς δισεκατομμύρια δολαρίων δόθηκαν ξαφνικά για την προστασία των υπολογιστών από απειλές.

Η κύρια διαμάχη αφορά το αν το Πεντάγωνο ή η Εθνική Υπηρεσία Ασφαλείας θα αναλάβουν την ηγεσία στην προετοιμασία αλλά και διεξαγωγή των κυβερνοπολέμων. Σύμφωνα με μια εισήγηση, που εξακολουθεί να είναι υπό συζήτηση, η Ε.Υ.Α. θα ενσωματωθεί στην στρατιωτική υπηρεσία προκειμένου να ενεργούν από κοινού.

Οι αξιωματούχοι δήλωσαν ότι εκτός από την μη απόρρητη εντολή για στρατηγική που θα ανακοινώσει σήμερα ο πρόεδρος Ομπάμα, μια σειρά απόρρητων προεδρικών εντολών αναμένεται να θέσουν τις κατευθύνσεις των νέων ευθυνών του στρατού και για το πως θα συντονίζεται η δράση του με την Εθνική Υπηρεσία Ασφαλείας, όπου εντοπίζεται σήμερα η περισσότερη γνώση σχετικά με τον ψηφιακό πόλεμο.

Η απόφαση για τη δημιουργία κυβερνοϋπηρεσίας αποτελεί μεγάλο βήμα, πέρα από τις ενέργειες που αποφάσισε η διακυβέρνηση Μπους, που είχε εξουσιοδοτήσει αρκετές επιθέσεις από υπολογιστές αλλά ποτέ δεν απάντησε στο ερώτημα για την προετοιμασία της κυβέρνησης για μια νέα εποχή στις πολεμικές διενέξεις, μέσω ψηφιακών δικτύων.

Ο Λευκός Οίκος δεν έχει διευκρινίσει ακόμα το αν ο κ. Ομπάμα υποστηρίζει την ιδέα της χρήσης κυβερνοόπλων από τις ΗΠΑ, και η σημερινή ανακοίνωση αναμένεται να εστιάσει αποκλειστικά σε αμυντικά βήματα και την αναγνώριση εκ μέρους της κυβέρνησης ότι είναι αναγκαία η καλύτερη οργάνωση για την αντιμετώπιση εχθρών που επιτίθενται στα στρατιωτικά, κυβερνητικά και εμπορικά συστήματα στον κυβερνοχώρο.

Η δημιουργία του γραφείου του «κυβερνοχώρου» εντός του Λευκού Οίκου, εμφανίζεται να αποτελεί μέρος μιας σημαντικής επέκτασης του ρόλου μηχανισμού εθνικής ασφαλείας εκεί. Τώρα, η κυβερνοασφάλεια θα αποτελεί ένα από τα βασικά θέματα που ο κ. Ομπάμα θα επιχειρήσει να συντονίζει από τον Λευκό Οίκο.

Πηγή: The New York Times,tvxs.gr

Δράση κατά την διάρκεια του 3ου ποδηλατικού γύρου της FANTA

Η χθεσινή μας δράση κατά την διάρκεια του 3ου ποδηλατικού γύρου της FANTA πήγε πάρα πολύ καλά.

Μοιράσαμε σχεδόν χίλια φυλλάδια με το κειμενάκι μας που γράφτηκε για αυτόν τον σκοπό, ενώ στύψαμε και 60 κιλά πορτοκάλια και δροσίσαμε τον κόσμο με φρεσκοστυμμένο χυμό.

Υπήρξαν κάποιες μικροεντάσεις και αντιπαραθέσεις με κάποιους υπεύθυνους της διοργάνωσης, τόσο από τον Π.Ο.Π. (Ποδηλατικός Όμιλος Πατρών), όσο και από την εταιρία που διοργάνωνε την εκδήλωση.

Σε γενικές γραμμές ήμασταν πολύ διακριτικοί, δεν εμποδίσαμε κανέναν να πάρει μέρος στον γύρο, και ενώ υπήρξαν κάποιες "απειλές" από τους διοργανωτές ότι θα καλέσουν την αστυνομία να μας κατεβάσει το πανό επειδή δεν είχαμε άδεια κατάληψης της πλατείας, δεν συνέβη απολύτως τίποτε. Η αστυνομία δεν ασχολήθηκε καθόλου μαζί μας και μάλιστα όταν κάποιος τηλεφώνησε στο αστυνομικό τμήμα λέγοντας πως κάποιοι στην πλατεία θα πετάξουν πορτοκάλια, κάποιος γνωστός μας που ήταν στο τμήμα για προσωπική του υπόθεση, ακούγοντας το τηλεφώνημα καθησύχασε τους αστυνομικούς ενημερώνοντάς τους για την δράση μας.

Με την ευκαιρία αυτή να πούμε πως δεν έχουμε διάθεση να έρθουμε σε ρήξη και αντιπαράθεση με κανέναν, ούτε με τον Π.Ο.Π., ούτε με τους Ποδηλάτρες, ούτε με κανέναν άλλο που ομαδικά ή ατομικά κάνει το οτιδήποτε για να προωθήσει και να διαδώσει με τον τρόπο του την χρήση του ποδηλάτου.

Το πρόβλημά μας και η αντιπαράθεσή μας είναι με τον Δήμο Πατρέων που νομίζει πως με τέτοιες εκδηλώσεις ξεχρεώνει προς τους δημότες του για την αθλιότητα την οποία βιώνουν τις υπόλοιπες 364 μέρες του χρόνου στους δρόμους της πόλης.

Να τονίσουμε εδώ πως από την εκδήλωση ΑΠΟΥΣΙΑΖΕ ο αντιδήμαρχος πολιτισμού κ. Σκαρμέας.

Τα συμπεράσματα δικά σας...

Κλείνουμε λέγοντας το εξής. Ό, τι γίνεται για αυτήν την πόλη είναι καλό, από όποιον κι αν προέρχεται. Οι πολίτες όμως αυτής της πόλης δεν θα έπρεπε να συμβιβάζονται με τα ψίχουλα. Η Πάτρα μπορεί να γίνει πολύ καλύτερη, και δεν το λέμε εμείς, το λένε τα παραδείγματα της Καρδίτσας, των Τρικάλων, της Λάρισας, του Μεσολογγίου, της Κοπεγχάγης και τόσων άλλων πόλεων πανελλαδικά και πανευρωπαϊκά που γίνανε πιο ανθρώπινες, πιο καθαρές, πιο λειτουργικές.

Αυτό απαιτεί αγώνες όμως.


http://podilatespatra.blogspot.com/

Η απάντηση ενός Ινδιάνου φύλαρχου στον πρόεδρο των ΗΠΑ στα 1855

Βρισκόμαστε στα 1855. Ο Αρχηγός των Ινδιάνων Ντουγάμι Σηάτλ στέλνει την απάντησή του στο Πρόεδρο των Η.Π.Α. που ζητά ν’ αγοράσει τη γη της φυλής του.
Η ομιλία καταγράφηκε από παρόντα δημοσιογράφο.
Η παρούσα είναι μεταγενέστερη, επιμελημένη έκδοση.


"Τα λόγια μου είναι σαν τ’ αστέρια

Ο ουρανός που πάντα έχει ένα δάκρυ συμπόνοιας για το λαό μου
που μας φαίνεται αμετάβλητος και αιώνιος μπορεί τώρα ν’ αλλάξει
Σήμερα είναι καθαρός
αύριο όμως
ίσως σκεπαστεί με σύννεφα
Τα λόγια μου είναι σαν τ’ αστέρια
ποτέ δεν αλλάζουν

Σ’ αυτά λοιπόν που θα πεί ο Σηάτλ
μπορεί ο Μεγάλος Λευκός Αρχηγός της Ουάσιγκτον να βασιστεί με σιγουριά
όπως βασίζεται στις εναλλαγές των εποχών

Ο Μεγάλος Αρχηγός της Ουάσγκτον
μας στέλνει μήνυμα πως θέλει ν’ αγοράσει τη γη μας.
Καλοσύνη του παρ’ όλο που ξέρουμε ότι δεν έχει ανάγκη τη φιλία μας
Την πρότασή του πάντως θα τη σκεφτούμε καλά γιατί ξέρουμε πως αν δε δεχτούμε
ο λευκός θα θελήσει με τα όπλα ν’ αρπάξει τη γη μας

Ρωτάω όμως :
Πώς μπορεί κανείς να αγοράζει τον ουρανό ή τη ζεστασιά της γης ;

Η ιδέα μας φαίνεται περίεργη.
Επειδή ακριβώς δεν μας ανήκουν η δροσιά του αέρα και η διαύγεια του νερού.
Πώς λοιπόν είναι δυνατόν να τ’ αγοράσετε ;

Πάντως μην ανησυχείτε: θα πάρουμε την απόφασή μας.

Είμαστε κομμάτι της γης

Κάθετι πάνω σ’ αυτή τη γη είναι ιερό για το λαό μου
Κάθε λαμπρή πευκοβελόνα
Κάθε αμμουδερή ακρογιαλιά
Κάθε σωμάτιον ομίχλης στα σκοτεινά δάση
Κάθε ξέφωτο
Κάθε βούισμα εντόμου
είναι ιερό στη μνήμη του λαού μου

Είμαστε κομμάτι της γης κι αυτή πάλι ένα κομμάτι από μας.
Οι χυμοί που τρέχουν μέσα στα δέντρα μεταφέρουν τις μνήμες
του ερυθρόδερμου ανθρώπου

Τα ευωδιαστά λουλούδια είναι αδελφές μας
Το ελάφι, το άλογο, ο μεγάλος αετός είναι τ’ αδέλφια μας

Οι απότομες ψηλές κορυφές
τα καταπράσινα λιβάδια
η ζεστασιά του πόνεϋ
ο άνθρωπος
όλα ανήκουν στην ίδια οικογένεια
Καταλαβαίνει λοιπόν τί μας ζητάει ο μεγάλος αρχηγός της Ουάσιγκτον
όταν μας παραγγέλνει ότι θέλει ν’ αγοράσει τη γή μας ;

Γρήγορα θα κατακλύσετε όλη τη χώρα

Ο Μεγάλος Αρχηγός
μας παραγγέλνει ότι θα μας εξασφαλίσει ένα μέρος έτσι που να μπορούμε να ζούμε άνετα μεταξύ μας. Όπως ο πατέρας που αποφασίζει για τα παιδιά του.

Ξέρουμε ότι ο λευκός δεν καταλαβαίνει τους τρόπους μας
Ένα κομμάτι γης μοιάζει σ΄αυτόν μ’ ένα οποιοδήποτε κομμάτι γιατί είναι ένας ξένος που έρχεται μέσα στη νύχτα και παίρνει ό,τι έχει ανάγκη.
Η γη δεν είναι συντροφός του αλλά εχθρός του
Με την απληστία του θα την καταβροχθίσει
και δεν θ’ αφήσει πίσω του τίποτα παρά μόνο έρημο.

Βρίσκουμε χαρά στα δάση...
Ίσως να μη το καταλαβαίνετε γιατί οι συνήθειές μας είναι
διαφορετικές απ’ τις δικές σας.

Το πεντακάθαρο νερό που κυλά στα ρυάκια και στα ποτάμια
μεταφέρει στο διάβα του
και το αίμα των προγόνων μας.
Το μουρμουρητό του είναι η φωνή τους.

Κάθε φευγαλέα αντανάκλαση του φωτός πάνω στο διάφανο νερό των λιμνών εξιστορεί γεγονότα και παραδόσεις απ’ τη ζωή του λαού μας.

Τα ποτάμια είναι αδέρφια μας.
Σβήνουν τη δίψα μας
Μεταφέρουν τα κανώ μας
και τρέφουν τα παιδιά μας.

Αν σας πουλήσουμε τη γη μας
μην ξεχάστε να μάθετε και στα δικά σας παιδιά
πως τα ποτάμια είναι αδέλφια όλων μας

Δεν καταλαβαίνω
Οι τρόποι μας είναι διαφορετικοί απ’ τους δικούς σας
Η όψη των πόλεών σας κάνει κακό στα μάτια του ερυθρόδερμου
Ο θόρυβος ταράζει τ’ αυτιά μας.

Αλλά αυτό μπορεί να συμβαίνει επειδή είμαι ένας άγριος και δεν καταλαβαίνω

Την αδικαιολόγητη απαίτηση ν’ αγοράσετε τη γη μας θα τη σκεφτούμε προσεκτικά.
Άν δεχτούμε θα βάλω έναν όρο :

Τα ζώα

Ο λευκός άνθρωπος θα πρέπει να συμπεριφέρεται στα ζώα σα νά ‘ταν αδέλφια του.
Είμαι άγριος και δεν καταλαβαίνω γιατί ο λευκός αφήνει πίσω του
χιλιάδες νεκρά αγριοβούβαλα πυροβολώντας τα μόνο για το κέφι του μέσα από το σιδερένιο άλογο που καπνίζει ενώ εμείς δε σκοτώνουμε παρά μόνο για να τραφούμε.

Τί είναι ο άνθρωπος χωρίς τα ζώα ;
Αν εξαφανίζονταν όλα τα ζωα
ο άνθρωπος θα πέθαινε από μεγάλη πνευματική ερημιά.
Ό,τι συμβεί στα ζώα θα συμβεί σύντομα και στον άνθρωπο.

Ξέρουμε τουλάχιστον αυτό : Η γη δεν ανήκει στον άνθρωπο
Ο άνθρωπος ανήκει στη γη

Κι ακόμα πως εμείς δε δημιουργήσαμε τον ιστό της ζωής
αλλά αποτελούμε μόνο μια ίνα μέσα σ’ αυτόν.
Αν προκαλέσουμε κάποια καταστροφή στον ιστό οι συνέπειες θα έρθουν
και σε μας τους ίδιους

Πρέπει να το πάρουμε απόφαση :
Η νύχτα και η μέρα δεν μπορούν να υπάρξουν μαζί την ίδια στιγμή.

Ο λαός μου ρωτά : ...
Την αδικαιολόγητη απαίτηση του λευκού να αγοράσει τη γή μας
θα τη σκεφτούμε καλά.
Όμως, ο λαός μου ρωτά :
Τί θέλει να αγοράσει ο λευκός ;
Γίνεται να αγοράσει κανείς τον ουρανό ή τη γρηγοράδα της αντιλόπης ;

Θα κάνετε λοιπόν τη γή ό,τι θέλετε επειδή ο ερυθρόδερμος θα υπογράψει ένα κομμάτι χαρτί και θα το παραδώσει στο λευκό ;
Τη στιγμή που δε μας ανήκει η δροσιά του αέρα και το άφρισμα του νερού
γιατί επιμένετε να τ’ αγοράσετε ;

Όλοι μοιράζονται τον αέρα με την ίδια πνοή.
Τα ζώα, τα δέντρα, ο άνθρωπος μοιράζονται την ίδια ανάσα.
Ο αέρας που έδωσε στον παππού μας την πρώτη του αναπνοή
θα πάρει και τον τελευταίο του στεναγμό.

Ο λευκός δε φαίνεται να δίνει σημασία στον αέρα που αναπνέει :
Όπως ο άρρωστος που του έχει εξασθενήσει η όσφρηση.

Πουθενά στις πολιτείες του λευκού δεν υπάρχει μια ήσυχη ειρηνική γωνιά
Δεν υπάρχει τόπος να σταθείς ν’ ακούσεις το ξεπέταγμα των φύλλων την άνοιξη
ή το τρίψιμο των φτερών ενός εντόμου

Αλλά τί μένει απ’ τη ζωή όταν ο άνθρωπος δεν μπορεί να αφουγκραστεί το μοναχικό κάλεσμα του κοκκινολαίμη ή τη νυχτερινή συνομιλία των βατράχων στη μικρή λίμνη ;
Ίσως είμαι άγριος και δεν καταλαβαίνω

Θα τη σκεφτούμε την πρότασή σας
Δεν έχει σημασία που θα περάσουμε το υπόλοιπο της ζωής μας.
Τα παιδιά μας είδαν τους πατεράδες τους ταπεινωμένους
Οι πολεμιστές μας ντροπιάστηκαν
Μετά τις ήττες περνούν τις μέρες τους άσκοπα
και δηλητηριάζουν τα κορμιά τους με δυνατό ποτό.

Μετά από λίγους χειμώνες μετά από λίγα φεγγάρια
κανένα παιδί των μεγάλων φυλών, δε θα μείνει για να πενθήσει ένα λαό
που κάποτε ήταν δυνατός και με πολλές ελπίδες, όπως ο δικός σας σήμερα.

Τί να πενθήσω ;
Τί να πενθήσω απ’ τον αφανισμό του λαού μου ;
Οι λαοί αποτελούνται από ανθρώπους
και οι άνθρωποι έρχονται και φεύγουν όπως τα κύματα της θάλασσας.

Ο καιρός της δικής σας παρακμής είναι ακόμα μακριά αλλά θά ‘ρθει.
Κανείς δεν ξεφεύγει από το γραφτό του.
Μολύνετε το κρεββάτι σας
και μια νύχτα θα πάθετε ασφυξία από τα ίδια σας τα απορρίματα

Αν ξέραμε τα όνειρα του λευκού ...
Ο θεός σας προσφέρει κυριαρχία στα ζώα,
τα δάση και στους ερυθρόδερμους για κάποιον ιδιαίτερο λόγο
Όμως αυτός ο λόγος έιναι ένα αίνιγμα για μας

Είναι κάτι που δεν καταλαβαίνουμε
όταν όλα τα αγριοβούβαλα εξοντώνονται, τα άγρια άλογα δαμάζονται
οι απόκρυφες γωνιές του δάσους μυρίζουν ανθρώπο
και η θέα στους λόφους που είναι γεμάτοι λουλούδια γεμίζει από τα καλώδια
του τηλέγραφου.

Πού είναι η λόχμη ;
Εξαφανισμένη
Πού είναι ο αετός ;
Εξαφανισμένος
Αυτό είναι το τέλος της ζωής και η αρχή του θανάτου.

Όταν ο τελευταίος Ινδιάνος λείψει από τη γη κι ο λευκός φέρνει στη μνήμη του
το λαό μου σαν ένα θρύλο, οι ψυχές των νεκρών μας θα ταξιδεύουν σαν το σύννεφο πάνω στον κάμπο, θα γεμίζουν τις ακρογιαλιές και θα φιλοξενούνται στα δάση
που αγάπησαν όπως το μωρό που αγαπά τον χτύπο της μητρικής καρδιάς.
Ο λευκός δεν θά ‘ναι ποτέ μόνος σ’ αυτό τον τόπο.

Ας μεταχειριστεί λοιπόν το λαό μου με δικαιοσύνη και ειλικρίνεια
γιατί στους νεκρούς δεν λείπει η δύναμη.

Μίλησα για θάνατο;
Δεν υπάρχει θάνατος.

Μόνο η εναλλαγή των κόσμων."

Να τους παραδίδουμε κ. Παπανδρέου στη χώρα που ισχύει η θανατική ποινή;

Υπό άλλες πολιτικές συνθήκες και σε χρόνο παρελθόντα, θα είχε προκαλέσει σεισμό, η αποκάλυψη του προέδρου του ΠΑΣΟΚ στην Πάτρα, ότι ο ίδιος ως Υπουργός Εξωτερικών της Κυβέρνησης Σημίτη, είχε υπογράψει συμφωνία με την Τουρκία, για την επαναπροώθηση στη γείτονα χώρα όσων μεταναστών - στην ουσία προσφύγων - έρχονται στη χώρα μας.

Σήμερα όμως που τα ΜΜΕ στην Αθήνα, αλλά και στην Πάτρα, κυρίως τα τηλεοπτικά, δεν δείχνουν ίχνος ευαισθησίας απέναντι στο πρόβλημα που βιώνουν οι πρόσφυγες στην πόλη μας, σε συνδυασμό με την απραξία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης α' και β' βαθμού, την οικονομική δυσπραγία και το πολιτικό παιχνίδι που παίζει η κυβέρνηση, η αναφορά σε αυτούς περνά απαρατήρητη.

Η πατραϊκή κοινωνία καθημερινώς δηλητηριάζεται από τις συνεχείς ξενοφοβικές αναφορές σε σημείο που να της προκαλείται μιθριδατισμός απ' ό,τι δήποτε και εάν ακούει. Κι αυτό δεν είναι σύμπτωμα μιας μικρής ευωχούμενης κοινωνίας μόνον, που στο κάτω-κάτω νομίζει ότι έτσι θα περιφρουρήσει την οικονομική της ευμάρεια!

Ο επικεφαλής του ΠΑΣΟΚ, ο και Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, θεωρεί ότι «πρέπει να αποφασίσουμε αν αυτοί οι άνθρωποι θέλουμε να αντιμετωπίζονται ως πολιτικοί πρόσφυγες ή ως λαθρομετανάστες που τους επαναπροωθούμε στην Τουρκία.».

Άναψε πράσινο φως και στην επόμενη στιγμή η Αστυνομία συνέλαβε πρόσφυγες-μαθητές του «Σχολείου Ελληνικών εν Κινήσει», στην Πάτρα, όταν για το επόμενο δίμηνο εκκρεμεί πρόγραμμα κοινωνικής ένταξης και χορήγησης ασύλου.

Ακούστηκε κάμποσες φορές να μιλά για ''λαθρομετανάστες'' ο Γιώργος Παπανδρέου - λες και πρόκειται για λαθραία εμπορεύματα - χρησιμοποιώντας τον όρο που είναι άκρως υποτιμητικός για ανθρώπους, αλλά ούτε μια φορά δεν ανέφερε λέξεις όπως Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ, Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι, Συνήγορος του Πολίτη, αντιρατσιστικές κινήσεις κ.ά., που κατ' επανάληψη έχουν τονίσει πως οι άνθρωποι που ζουν στοιβαγμένοι στον καταυλισμό της αθλιότητας έχουν δικαιώματα, που η Πολιτεία τους τα καταπατά!

Κυρίως δεν μας είπε ξεκάθαρα τι ζητά το κόμμα του οποίου προεδρεύει; Ποιος ο σκοπός της επίσκεψής του στο Λιμεναρχείο Πατρών, όταν δεν θέλησε να δει τα κοντέινερ της ντροπής και να ακούσει τις διαμαρτυρίες των προσφύγων που στοιβάζονται σε αυτά; Κι όταν κλείνεις τ' αυτιά σου στους πρόσφυγες που καταγγέλλουν επιθέσεις ακροδεξιών, ξυλοδαρμούς από λιμενικούς, όταν καταπατάς κάθε έννοια ηθικής νομιμότητας προτείνοντας εκτοπισμούς, κι ο σοσιαλισμός που επαγγέλεσαι είναι επιλεκτικός, τότε τι σημασία έχουν τα περί προσφύγων, που αν δεν επιθυμούν να ενταχθούν στη λύση του ασύλου, θα τους στείλεις στην Τουρκία;

Και με την ευκαιρία, μήπως η κυβέρνηση Σημίτη που υπηρετούσε ο ίδιος, έδωσε άσυλο σε περισσότερους, απ' όσους δίνει η σημερινή; Και τότε και τώρα δεν ξεπέρασε το ποσοστό του 0.6%, το πιο χαμηλό στην Ευρώπη. Αντιθέτως, στα πλαίσια της συμφωνίας του με την Τουρκία, που εν τη ρήμη του λόγου του μας αποκάλυψε, παρέδωσαν τον Οτσαλάν υποβαλλόμενοι σε πολιτικό στριπτίζ και εισέπραξαν την κατακραυγή των ευαισθητοποιημένων πολιτών που συμπαραστέκονταν στον αγώνα του Κουρδικού λαού. Αλλά τότε βρισκόταν ο κ. Παπανδρέου στον αστερισμό του ασίκικου ζεϊμπέκικου Τζεμ.

Τόνισε όμως, ο κ. Παπανδρέου, ότι «μπορούμε και πρέπει να ενεργοποιήσουμε τη συμφωνία επαναπροώθησης, η οποία είχε αρχίσει ήδη να υλοποιείται τότε - από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ φυσικά - αλλά σταμάτησε στη συνέχεια», από την ΝΔ μάλλον, καθ' ότι κυβέρνηση Αριστεράς δεν μεσολάβησε.

Δηλαδή, ούτε λίγο, ούτε πολύ, ζήτησε να παραδίδουμε τους πρόσφυγες στο βαθύ κράτος των στρατηγών της Τουρκίας, εκεί που ακόμη ισχύει η θανατική ποινή! Και ακόμη, πρότεινε να μεταφέρουν τους πρόσφυγες στα γνωστά γκέτο, εκτός Πατρών, προφανώς για να εισπράξει ψήφους δυσαρεστημένων Πατρινών ενόψει ευρωεκλογών.

Μάλλον κάποιος πρέπει να αναλάβει και να ενημερώσει τον κ. πρώην Υπουργό Εξωτερικών ότι, οι χαρακτηρισμένοι από τον ΟΗΕ πρόσφυγες, που στοιβάζονται στην Πάτρα, προέρχονται από εμπόλεμες χώρες, στις οποίες η Ελλάδα, όπως και επί Υπουργίας του, βάζει το χεράκι της, μέσω του ΝΑΤΟ, για να τις κάνει άνω κάτω, ευελπιζόμενη στην ανάληψη έργων ανασυγκρότησης για λογαριασμό μεγαλοκατασκευαστικών εταιρειών.

Και κάτι τελευταίο. Τα γραφεία της Κίνησης Πολιτών Υπεράσπισης των Προσφύγων και Μεταναστών-τριών στεγάζονται στην Ιωάννου Βλάχου 19. Ας το γνωρίζει τουλάχιστον. Ίσως του φανεί χρήσιμο και για τις επόμενες ευρωεκλογές, όταν θα ξανακατέβει στην Πάτρα!

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΗΜ. ΜΟΣΧΟΥ ...

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΣΗΜΕΡΙΝΗ Πάτρας, στις 24-5-09)

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΔΙΚΤΥΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ

Η καταστροφή του κορανίου από αστυνομικό κατά τη διάρκεια επιχείρησης-σκούπα δεν είναι ούτε ατυχές ούτε «μεμονωμένο περιστατικό» που οφείλεται στην «έλλειψη εκπαίδευσης» γύρω από τα ευαίσθητα ζητήματα της πολυπολιτισμικής μας κοινωνίας. Είναι ένα γεγονός που ευθέως συνδέεται με τις πρακτικές εξευτελισμού και τρομοκράτησης των μεταναστών κατά τους αστυνομικούς ελέγχους και, ιδιαίτερα, με την διαδεδομένη πρακτική να σκίζονται τα νομιμοποιητικά έγγραφα, να καταστρέφονται και να αφαιρούνται προσωπικά αντικείμενα των μεταναστών.

Γι’ αυτό και η οργή των μουσουλμάνων μεταναστών και προσφύγων δεν είναι απλώς θρησκευτικό, αλλά βαθύτατα πολιτικό ζήτημα που ξεπερνάει κατά πολύ το καθεαυτό γεγονός. Είναι βέβαιο ότι η προσβολή του θρησκευτικού συμβόλου δεν έγινε για θρησκευτικούς λόγους. Συμπύκνωσε όμως κατά εκρηκτικό τρόπο την υπέρβαση, την προσβολή στο «ιερό» που συνολικοποιείται ως μια πράξη αμφισβήτησης από τους κυρίαρχους της ίδιας της κοινωνικής ύπαρξης των μουσουλμάνων μεταναστών. Αποτέλεσε τη «σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι» της συσσωρευμένης καταπίεσης, της επισφαλούς ζωής και εργασιακής εκμετάλλευσης, της αστυνομικής αυθαιρεσίας και του κοινωνικού αποκλεισμού που υφίστανται οι οικονομικοί και πολιτικοί πρόσφυγες.

Ο αστυνομικός που έσκισε το κοράνι είναι ο αστυνομικός που με «λυμένα τα χέρια», χάρη στην πρωτοφανή συναίνεση κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, έχει στην πράξη καταστεί ο κύριος φορέας άσκησης «μεταναστευτικής πολιτικής», υλοποιώντας ένα δόγμα μηδενικής ανοχής και συλλογικής ευθύνης για την «πάταξη της λαθρομετανάστευσης». Και καθώς δεν υπάρχει καταστολή χωρίς βία και επιχειρήσεις σκούπα χωρίς εξευτελισμό και τρομοκράτηση, από τον Έβρο μέχρι την Πάτρα και τις φτωχογειτονιές της Αθήνας, χιλιάδες μετανάστες βιώνουν σήμερα μία πρωτοφανή απαξίωση της ζωής τους και τον αποκλεισμό τους σε μια γκρίζα ζώνη χωρίς δικαιώματα.

Τους τελευταίους μήνες, προς άγρα ψήφων και τηλεθέασης, ο δημόσιος λόγος καταλαμβάνεται από έναν επιθετικό ρατσισμό, το μεταναστευτικό ζήτημα παρουσιάζεται ως ζήτημα «ασφάλειας» και «δημόσιας υγείας» και οι οικονομικοί και πολιτικοί πρόσφυγες γίνονται τα εξιλαστήρια θύματα για όλα τα δεινά της κοινωνίας. Ο υφυπουργός Δημόσιας Τάξης συνομιλεί με επιτροπές «αγανακτισμένων πολιτών» του Άγιου Παντελεήμονα που σε ανοιχτή συνεργασία με την Χρυσή Αυγή διοργανώνουν αντιμεταναστευτικές διαδηλώσεις και με την συνεργασία της αστυνομίας εξαπολύουν πογκρόμ ενάντια σε μετανάστες. Την ίδια στιγμή, κι ενώ πληθαίνουν οι ρατσιστικές επιθέσεις –με πιο πρόσφατη τη δολοφονική εμπρηστική επίθεση σε χώρο προσευχής Μπανγκλαντεσιανών-, ο νομάρχης της Αθήνας αναλαμβάνει σταυροφορία για την εκδίωξη των αστέγων μεταναστών από το πρώην εφετείο της οδού Σωκράτους και άλλα κτίρια μαζικής διαμονής, αδιαφορώντας πλήρως για την τύχη τους. Και τελικά η υποτιθέμενη «λύση» που όλοι τους προβάλλουν είναι η κατασκευή στρατοπέδων κράτησης για την «αποθήκευση»-φυλάκιση χιλιάδων μεταναστών και προσφύγων στο Ρίο, τον Ασπρόπυργο και αλλού, καθώς και η χρησιμοποίηση πλοίου-φυλακής στο Αιγαίο.

Πρέπει όλοι και όλες να αντιληφθούμε ότι αυτή η ρατσιστική πολιτική δεν απειλεί μόνο τους οικονομικούς και πολιτικούς πρόσφυγες, απειλεί ολόκληρη την κοινωνία. Σπέρνουν ρατσισμό, οδηγούν μεταναστές και μετανάστριες στην εξαθλίωση, νομιμοποιούν τη δράση ρατσιστικών και φασιστικών συμμοριών και είναι βέβαιο ότι θα θερίσουν θύελλες. Η αντίσταση Ελλήνων και μεταναστών, η ανάπτυξη ενός ενιαίου και δυναμικού αντιρατσιστικού κινήματος αποτελούν το μόνο δρόμο απέναντι στην κοινωνία του φόβου και του ρατσισμού, απέναντι στην Ευρώπη-Φρούριο των στρατοπέδων κράτησης και του κοινωνικού απαρτχάιντ.

Μια διαφορετική ματιά στο "μεγαλύτερο Έλληνα όλων των εποχών"

Στον διαγωνισμό που οργάνωσε ο τηλεοπτικός σταθμός ΣΚΑΪ ο Μέγας Αλέξανδρος ψηφίσθηκε ως ο μεγαλύτερος Έλληνας όλων των εποχών. Πώς έφτασε όμως ο λεγόμενος «μεγάλος στρατηλάτης» ως την άλλη άκρη του κόσμου; Πέρα από τον μύθο, υπάρχουν και οι σφαγές στη διάρκεια των κατακτητικών εκστρατειών…

Μια εναλλακτική ματιά πάνω στους «Μεγάλους» της ιστορίας, ανάμεσά τους και στο «Μέγα» Αλέξανδρο, προσφέρει ο Κυριάκος Σιμόπουλος στο βιβλίο του, «Ο μύθος των ‘μεγάλων’ της ιστορίας». Για «νοθεία της ιστορίας» κάνει λόγο ο συγγραφέας, επισημαίνοντας ότι πρόσωπα του δημόσιου βίου που πρωταγωνιστούν σε αποτρόπαια εγκλήματα θεωρούνται ιερά και αδιαμφισβήτητα, σε μια προσπάθεια συγκάλυψης των εγκλημάτων, ή έστω ωραιοποιημένα υπό το μανδύα του ηρωισμού και της ανδρείας που επέδειξαν για την «εξαγωγή» του πολιτισμού στους «βάρβαρους» κι «απολίτιστους».

«Δήμιοι και τύραννοι λαών ηρωοποιούνται, εξευγενίζονται και εξεικονίζονται με φωτοστέφανο. Απόπειρα κριτικής έρευνας γύρω από παρόμοια πρόσωπα θεωρείται συχνά βέβηλη και αντεθνική πράξη! Εδραιώνεται έτσι η φήμη ηγεμόνων που πρέπει να προκαλούν φρίκη και απέχθεια και να θεωρούνται όνειδος για την ανθρωπότητα. Νομιμοποιείται η παραχάραξη της ιστορίας από την εκάστοτε εξουσία και τιμώνται οι εξωνημένοι υμνωδοί και αυλοκόλακες».

«Μέγας ο Αλέξανδρος που υποδούλωσε τις ελεύθερες και αυτόνομες ελληνικές πόλεις και κατέλυσε τους ελεύθερους θεσμούς και το πολίτευμα της γνήσιας δημοκρατίας – συμφορά για τους Έλληνες και την ανθρωπότητα – προκαλώντας την παρακμή του κλασικού πολιτισμού. Μέγας ο Αλέξανδρος που γέμισε την Ελλάδα και την Ασία με πτώματα και ερείπια», αναφέρει ο συγγραφέας στο εν λόγω βιβλίο.

Μετά το φόνο του πατέρα του, Φιλίππου Β', ο Αλέξανδρος Γ' ο Μακεδών, εξοντώνει όλους τους συγκληρονόμους του θρόνου για να αναλάβει την εξουσία. Η είδηση για τη δολοφονία του Φίλιππου «προκάλεσε γενική έκρηξη χαράς στις ελληνικές πόλεις», σημειώνει ο συγγραφέας. Ακολούθησε ο ξεσηκωμός των ελληνικών πόλεων που διεκδικούν την ανεξαρτησία και αυτονομία τους. Μόνο οι Θεσσαλοί παρέμειναν υπάκουοι στην μακεδονική μοναρχία. Πολλές περιοχές όπως η Αιτωλία, Αμβρακία, Ήλιδα, Αρκαδία, Αργολίδα, εκδιώκουν τους πράκτορες του Φιλίππου και ανασυγκροτούν την άμεση δημοκρατία, αναφέρει το βιβλίο.

Για την καταστολή του ξεσηκωμού των ελληνικών πόλεων ο Αλέξανδρος οργανώνει εκστρατεία στην νότια Ελλάδα για την κατάπνιξη των ανταρσιών και τον εξαναγκασμό των πόλεων να αναγνωρίσουν την κυριαρχία του νέου μονάρχη. Στο πλαίσιο αυτό, συγκαλείται το 2ο Συνέδριο της Κορίνθου το οποίο αναγνωρίζει τον Αλέξανδρο ως “στρατηγό αυτοκράτορα” και επανεπικυρώνει το σχέδιο “κοινής” εκστρατείας κατά των Περσών, με το σύνθημα της εκδίκησης για τις ελληνικές συμφορές πριν ενάμισι αιώνα, σημειώνει ο συγγραφέας. Ωστόσο, τα δύο Συνέδρια της Κορίνθου (το πρώτο, την εποχή του Φίλιππου) αποτελούν συνέπεια καταναγκασμού και οι αποφάσεις τους «αποτελούσαν εντολές της μακεδονικής μοναρχίας και όχι προϊόν ελεύθερων διαβουλεύσεων», επισημαίνει ο Κ. Σιμόπουλος.

Στο πλαίσιο αυτό συντελείται και το ολοκαύτωμα της Θήβας. Τις σφαγές και τη λεηλασία ακολούθησε η αιχμαλωσία όλων των παιδιών της πόλης, ενώ «έδωσε εντολή να ξεθεμελιωθεί η Θήβα», προκειμένου να αποθαρρύνει κάθε ένοπλη εξέγερση. Τόσο κατά τον Πλούταρχο, όσο και κατά τον Πολύβιο, η ολοκληρωτική καταστροφή της Θήβας απέβλεπε στον εκφοβισμό των υπόλοιπων Ελλήνων ώστε να μην προβούν σε ένοπλο αγώνα και να υποταχθούν στην μακεδονική μοναρχία.

Αντίστοιχα, κατά τη διάρκεια της εκστρατείας στην Ασία, συντελούνται σφαγές ελληνικών πόλεων, τις οποίες είχε αναλάβει να απελευθερώσει από τον περσικό ζυγό. Οι περισσότερες συνθηκολόγησαν και όσες αντιστάθηκαν υπέστησαν συμφορές. Ακόμα και η εντολή του Αλέξανδρου για κατάλυση των ολιγαρχικών καθεστώτων και αποκατάσταση της παραδοσιακής αυτονομίας και των δημοκρατικών θεσμών υπήρξε – κατά τον συγγραφέα – «μια υποκριτική εξαγγελία για να προσελκύσει τη συμπάθεια των μικρασιατικών πόλεων και να αποτρέψει την ένοπλη αντίστασή τους». Όπως υποστηρίζει ο συγγραφέας, η στάση του Αλέξανδρου απέναντι σε κάθε ελληνική πόλη, εύνοια ή διωγμός, καθοριζόταν από την υποταγή ή όχι των κατοίκων.

Η κατάκτηση των ασιατικών χωρών συνοδευόταν από ολοκληρωτική καταστροφή και εγκλήματα, αναφέρει ο συγγραφέας. Ισοπέδωση πόλεων, σφαγή πληθυσμών, εμπρησμοί, βασανιστήρια. Στην Τύρο της Συρίας, το 332 π.Χ., ενώ έπεσαν οι υπερασπιστές της πόλης μετά από πολύμηνη πολιορκία, ο Αλέξανδρος έκανε σκλάβους τις γυναίκες και τα παιδιά, ενώ θανάτωσε με σταύρωση 2000 νέους της Τύρου. Τον ίδιο χρόνο στη Γάζα, μετά την άλωσή της, διέταξε να σφαγιαστούν όλοι οι νέοι, πάνω από 10.000 στο σύνολό τους. «Ήταν τόσο συστηματική η τρομακτική σφαγή κατά την προέλαση στο εσωτερικό της Ασίας που, όπως έλεγαν οι ίδιοι οι Μακεδόνες, ‘τα σπαθιά στόμωσαν, παραμορφώθηκαν, καθώς λιάνιζαν τα κορμιά’».

Όπως παρατηρεί ο Κ. Σιμόπουλος, οι βαρβαρότητες του Αλέξανδρου συγκλόνιζαν τους αρχαίους συγγραφείς, ακόμα και τους υμνητές του, που αναφέρονται στις ομαδικές σφαγές πληθυσμών μετά την άλωση και τα ολοκαυτώματα περιοχών όπως στη Φοινίκη και στη Σογδιανή (332π.Χ.), στην Ινδία (326 π.Χ.), στη Ζάγρο (323 π.Χ.) κ.α. Παράλληλα, ο συγγραφέας ασκεί έντονη κριτική και στην αντιμετώπιση του Αλέξανδρου απέναντι στα ίδια τα μνημεία και έργα τέχνης του ανατολικού πολιτισμού, αρκετά από τα οποία υπέστησαν εμπρησμούς και κατεδαφίσεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η καταστροφή της Περσέπολης, που κατά τον Διόδωρο ήταν η πλουσιότερη πόλη του κόσμου. «Μετά την άλωση οι Μακεδόνες εξόντωσαν όλους τους άνδρες και ρίχτηκαν στη διαρπαγή».

«Οι βαρβαρότητες θα ολοκληρωθούν με την ολοσχερή καταστροφή του πολυφημισμένου στην οικουμένη για τους καλλιτεχνικούς θησαυρούς και τα ιστορικά κειμήλια ανακτορικού συγκροτήματος. Μνημεία και σημαντικά έργα τέχνης που αποτελούσαν μια δυναμική σύνθεση και πλούσια ενότητα πολιτιστικών παραδόσεων και τεχνοτροπιών, ασσυριακών και αιγυπτιακών αλλά και με έκδηλες επιρροές του ελληνικού πολιτισμού διαμέσου της Ιωνίας».

Με την κατάκτηση του περσικού κράτους, ο Αλέξανδρος αισθάνεται ως Ασιάτης μονάρχης και νόμιμος διάδοχος του Κύρου, αναφέρει ο συγγραφέας. Υπάρχει πλέον μια μεγάλη αυτοκρατορία, της οποίας η Ελλάδα αποτελεί απλά μια ασήμαντη, μακρινή επαρχία, συμπληρώνει. Ο ίδιος ο Αλέξανδρος υιοθετεί το μεγαλείο και τη χλιδή της περσικής Αυλής καθώς και την απολυταρχική συμπεριφορά των Ασιατών ηγεμόνων. «Αξιώνει να τιμάται ως Πέρσης μονάρχης, κάτι απαράδεκτο για το εκστρατευτικό σώμα που έχει γαλουχηθεί με άλλες παραδόσεις. Προσεγγίζει και περιποιείται τους Ασιάτες μεγιστάνες, εξευτελίζει και θανατώνει τους Ελληνομακεδόνες». Μετά το φόνο του Δαρείου, ο Αλέξανδρος εμφανίζεται ως κληρονόμος της δυναστείας των Αχαιμενιδών. Αδελφοποιείται με την άρχουσα τάξη, διαβεβαιώνοντας τους αυλικούς και αξιωματούχους του Δαρείου ότι είναι προστάτης και σύμμαχός τους. Όπως παρατηρεί ο συγγραφέας, ο Αλέξανδρος μεταμορφώθηκε σε γνήσιο μονάρχη της Ανατολής.

«Ο Αλέξανδρος περιβάλλεται από Πέρσες αξιωματούχους, συμπεριφέρεται ως Ασιάτης μονάρχης. Σατράπες και αριστοκράτες της Περσίας συνωστίζονται στην Αυλή του. Και βίος αναίσχυντος ατιμωτικής κραιπάλης», γράφει ο Κ. Σιμόπουλος. Ο συγγραφέας κάνει λόγο για «εκπερσισμό» του Αλέξανδρου, στον οποίο «οφείλεται και η εμφάνιση στον ελληνικό κόσμο και στους κατοπινούς αιώνες, του τίτλου «βασιλεύς» με τις παρεπόμενες ιδιότητες – απολυταρχία, μεγαλοπρέπεια, χλιδή κτλ. Δεν ήταν άγνωστος στην προαλεξανδρινή εποχή αλλά δεν ταυτιζόταν με την απόλυτη εξουσία».

Όσον αφορά στις μαζικές μετακινήσεις πληθυσμών από την Ευρώπη στην Ασία και το αντίστροφο, ο Κ. Σιμόπουλος κάνει λόγο για βάρβαρη μέθοδο. Σε αυτούς που υποστηρίζουν ότι η εν λόγω τακτική είχε στόχο τη δημιουργία μιας νέας, συναδελφωμένης κοινότητας με τις επιμιξίες και τους συγγενικούς δεσμούς, ο συγγραφέας αντιπαραβάλλει ένα άλλο επιχείρημα. «Η βίαιη μετακίνηση πληθυσμών αποτελούσε πάντοτε μια βάρβαρη αλλά ασφαλή μέθοδο σκλαβωμού ή ηθικού αφοπλισμού λαών και ανθρώπινων ομάδων, πολιτική που ακολούθησαν πάμπολα ολοκληρωτικά καθεστώτα σε όλους τους καιρούς και σε όλους τους τόπους».

tvxs.gr

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ-ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΣΤΙΣ ΑΝΘΡΩΠΟΦΥΛΑΚΕΣ ΕΛΕΩΝΑ ΘΗΒΑΣ!!

Tαξιδεψαμε ως τις φυλακες Ελεωνα να επισκεφτουμε τη Χριστινα.Δυστυχως,δεν μας επετρεψαν να ΄ρθουμε σε επαφη μαζι της ,λεγοντας μας οτι οι αιτησεις επισκεπτηριου που εκανε η Χριστινα με τα ονοματα μας ειχαν διαδοχικα απορριφθει απο το συμβουλιο της φυλακης,χωρις να μας αιτιολογησουν το γιατι.Δεχτηκαν μονο να της παραδωσουμε ρουχα ,απορριπτοντας παπουτσια και καλλυντικα ,ακομα κ καλτσες!!!Ως δικαιολογια για την απορριψη των παπουτσιων ακουσαμε οτι μεσα στην αεροσολα και στα τακουνια μπορουσαν να μεταφερθουν ναρκωτικες ουσιες.Η φαιδροτητα τους συνεχιστηκε οταν μας επεσημαναν οτι τα ρουχα-φρεσκοπλυμενα και φρεσκοσιδερωμενα-ειχαν ποτιστει με κοκαινη και ηρωινη σε ποσοστο 3,84 %(!!!).Φυσικα ποτε δεν καταλαβαμε και ουτε εξηγησαν γιατι απερριψαν ενα ζευγαρι σοσονια!Οταν,σε συννενοηση με τη δικηγορο της Χριστινας και την ΜΚΟ ''Ελληνικη Δραση για τα Ανθρωπινα Δικαιωματα'' πηγαμε να αιτηθουμε γραπτως δικαιωμα επισκεπτηριου μας απαντησαν οτι δεν επιτρεπεται κατι που φυσικα ειναι παρατυπο.Παραλληλα ,η ''Ελληνικη Δραση για τα Ανθρωπινα Δικαιωματα'' σε επικοινωνια με το Α.Τ Θηβας ωστε να μας επιτραπει η εισοδος με τη δικη τους συνοδεια,απαντησαν οτι δεν μπορουσαν να στειλουν περιπολικο παρα 2 ωρες αργοτερα,εξαιτιας μιας μεταγωγης.

Σημειωνουμε ,για να γινει αντιληπτη η ''συνειδητοτητα'' των ανθρωποφυλακων,το εξης περιστατικο:Μια μητερα μιας νεαρης κοπελας βγηκε κλαιγοντας απο τους θαλαμους ζητωντας την ελαχιστη συμπαρασταση :να προσεχουν λιγακι την κορη της τωρα που εκεινη θα φευγε ,γιατι δεν ηταν σε καλη ψυχολογικη κατασταση και της ελεγε οτι θα αυτοκτονησει.Η αρχικη απαντηση απο ενα γυναικακι των φυλακων ηταν οτι δεν ειχε καμια σχεση μ αυτο το ποστο και επρεπε να φωναξει την υπευθυνη,την ωρα που η γυναικα σπαραζε στο κλαμα.Οταν δε,ηρθε η ''υπευθυνη'',ηταν τετοια η σταση ''τρυφεροτητας'' της απεναντι στη μητερα,που την εκανε να οπισθοχωρησει αρκετα βηματα,φοβισμενη.Οταν ,τελος,η μητερα βγηκε στην εξοδο και απευθυνθηκε στην αντιστοιχη φυλακα,εκεινη της απαντησε ''ΑΥΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΜΑΓΚΙΕΣ ΤΟΥ ΚΩΛΟΥ''!!!!

Αυριο θα προχωρησουμε σε εγγραφη καταγγελια προς τη διευθυνση της φυλακης και το Συνηγορο του Πολιτη και σε εκ νεου αιτηση δικαιωματος επισκεπτηριου.

H ιστορια ενος παιδιου απο τι Γαζα.......

Γαλλικό "στοπ" στο παράνομο "κατέβασμα" αρχείων

Με την ψήφο της γαλλικής Γερουσίας υιοθετήθηκε την Τετάρτη οριστικά το σχέδιο νόμου για το ίντερνετ, το οποίο προβλέπει τη διακοπή της πρόσβασης στο διαδίκτυο των ατόμων που "κατεβάζουν" παράνομα ταινίες και μουσική.

Οι γερουσιαστές ενέκριναν με πολύ μεγάλη πλειοψηφία, δηλαδή 189 ψήφους υπέρ έναντι 14 κατά, το σχέδιο αυτό νόμου το οποίο είχε υιοθετηθεί χθες, Τρίτη, από την Εθνοσυνέλευση.

Η Γαλλία γίνεται έτσι η πρώτη χώρα στην Ευρώπη που εφαρμόζει δια νόμου τη διακοπή της πρόσβασης στο ίντερνετ για αυτούς που "κατεβάζουν" παράνομα πολιτιστικά προϊόντα. Η διακοπή της πρόσβασης στο διαδίκτυο θα εφαρμόζεται σε περιπτώσεις υποτροπής μετά την αποστολή προειδοποιητικών ηλεκτρονικών μηνυμάτων.

Μέχρι σήμερα δεν υπάρχει συγκεκριμένη ευρωπαϊκή νομοθεσία για την καταπολέμηση της ηλεκτρονικής πειρατείας πολιτιστικών προϊόντων, παρά μόνον ισχύει μια γενική υποχρέωση για τα κράτη μέλη να διασφαλίζουν την προστασία των δικαιωμάτων των δημιουργών, οποιοδήποτε μέσο κι αν χρησιμοποιείται για την αντιγραφή του έργου τους.

Υπέρ του σχεδίου νόμου ψήφισε η πλειοψηφία του κυβερνώντος UMP και των κεντρώων συμμάχων του, ενώ τα αντιπολιτευόμενα PCF και PS επέλεξαν να μην πάρουν μέρος στην ψηφοφορία.

Πριν από έναν μήνα και προς έκπληξιν όλων το νομοσχέδιο αυτό είχε απορριφθεί από την Εθνοσυνέλευση, απ'όπου απουσίαζε η πλειοψηφία των βουλευτών.

Ο γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί είχε σπεύσει τότε να καταδικάσει τις "φαιδρές μηχανορραφίες" της αντιπολίτευσης και είχε επαναδιατυπώσει την πρόθεσή του να υιοθετηθεί το κείμενο, το οποίο έχει πυροδοτήσει μια έντονη συζήτηση στη Γαλλία γύρω από το θέμα των πνευματικών δικαιωμάτων των δημιουργών και την πρόσβαση σε πολιτιστικά προϊόντα στο ίντερνετ.

Αντιδράσεις

Η ευρωπαία επίτροπος που είναι αρμόδια για τις νέες τεχνολογίες Βίβιαν Ρέντινγκ δήλωσε από την πλευρά της ότι δεν βλέπει τίποτε στο γαλλικό σχέδιο νόμου που να έρχεται σε αντίθεση με το ευρωπαϊκό κοινοτικό δίκαιο, ακόμη κι αν αυτό τη δυσαρεστεί "πολιτικά".

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εξέφρασε εξάλλου την περασμένη εβδομάδα την αντίθεσή του στο γαλλικό σχέδιο νόμου, υιοθετώντας τροπολογία βάσει της οποίας τα θεμελιώδη δικαιώματα των χρηστών του ίντερνετ δεν μπορούν να περιοριστούν "χωρίς προηγούμενη απόφαση των δικαστικών αρχών".

skai.gr

Σημειώσεις στις εισαγωγές των κεφαλαίων του βιβλίου "Η Εποχή των Άκρων - Ο Σύντομος Εικοστός Αιώνας 1914-1991"

"Η Εποχή των Άκρων - Ο Σύντομος Εικοστός Αιώνας 1914-1991" του Eric Hobsbawm

ΔΩΔΕΚΑ ΑΤΟΜΑ ΕΚΦΕΡΟΥΝ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΙΚΟΣΤΟ ΑΙΩΝΑ

- Έζησα στο μεγαλύτερο διάστημα του εικοστού αιώνα χωρίς, πρέπει να προσθέσω, προσωπικά να δεινοπαθήσω. Έμεινε όμως στη μνήμη μου σαν ο πιο φριχτός αιώνας στη δυτική ιστορία.
Isaiah Berlin (φιλόσοφος – Βρετανία)

- Υπάρχει μια προφανής αντίφαση ανάμεσα στις εμπειρίες της ζωής μας -παιδική ηλικία, νεότητα και γηρατειά πέρασαν ήρεμα και χωρίς μεγάλες περιπέτειες- και στα γεγονότα του εικοστού αιώνα [...] τα τρομερά γεγονότα που έζησε η ανθρωπότητα.
Julio Caro Baroja (ανθρωπολόγος – Ισπανία)

- Όσοι επιζήσαμε από τα Στρατόπεδα δεν είμαστε πραγματικοί μάρτυρες. Πρόκειται για μια δυσάρεστη ιδέα που σταδιακά έφτασα να αποδεχτώ διαβάζοντας τα όσα έγραψαν άλλοι επιζήσαντες, συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού μου όταν ξαναδιάβασα τα όσα είχα γράψει μετά την πάροδο ορισμένωνετών. Εμείς οι επιζήσαντες, δεν είμαστε παρά μια ελάχιστη μειοψηφία, αλλά συνάμα μια ιδιόμορφη μειοψηφία. Είμαστε εκείνοι που με υπεκφυγές, δεξιοτεχνία ή καθαρή τύχη, ουδέποτε φτάσαμε στον πυθμένα. Εκείνοι που έφτασαν και που είδαν το πρόσωπο των Γοργόνων, δεν επέστρεψαν ή επέστρεψαν άφωνοι.
(Γοργόνες: τέρατα της ελληνικής μυθολογίας. Οι τρείς θυγατέρες του Φόρκυ και της Κητώς, η Σθενώ, η Ευρυάλη και η Μέδουσα -η μόνη θνητή- είχαν φίδια αντί για μαλλιά και η θέα τους πάγωνε το αίμα.)
Primo Levi (συγγραφέας – Ιταλία)

- Βλέπω τον αιώνα αυτό μόνο σαν αιώνα σφαγών και πολέμων
Réné Dumont (αγρονόμος, οικολόγος – Γαλλία)

- Σ' αυτόν τον αιώνα, παρ' όλα όσα συνέβησαν, έγιναν επαναστάσεις για το καλύτερο [...] η άνοδος της τέταρτης εξουσίας και η εμφάνιση του γυναικείου κινήματος μετά από αιώνες καταπίεσης.
Rita Levi Montalcini(βραβείο Νόμπελ, επιστήμη – Ιταλία)

- Δεν μπορώ να απομακρύνω τη σκέψη ότι ο αιώνας αυτός ήταν ο πιο βίαιος στην ανθρώπινη ιστορία.
William Golding (βραβείο Νόμπελ, συγγραφέας – Βρετανία)

- Τα κύρια χαρακτηριστικά του εικοστού αιώνα είναι ο τρομακτικός πολλαπλασιασμός του παγκόσμιου πληθυσμού. Πρόκειται για καταστροφή, όλεθρο. Δε γνωρίζουμε τι να πράξουμε γι' αυτό.
Ernst Gombrich (ιστορικός τέχνης – Βρετανία)

- Εαν έπρεπε να συνοψίσω τον τον εικοστόαιώνα θα έλεγα ότι έθρεψε τις μεγαλύτερες από ποτέ άλλοτε ελπίδες στην ανθρωπότητα και κατέστρεψε όλες τις αυταπάτες και τα ιδανικά.
Yehudi Menuhin (μουσικός – Βρετανία)

- Το πιο βασικό πράγμα είναι η πρόοδος της επιστήμης που υπήρξε, πράγματι, εκπληκτική [...] Αυτό χαρακτηρίζει τον αιώνα μας.
Severo Ochoa (βραβείο Νόμπελ, επιστήμη – Ισπανία)

- Από τεχνολογική άποψη επισημαίνω την ανάπτυξη της ηλεκτρονικής μεταξύ των πιο σημαντικών εξελίξεων στον εικοστό αιώνα. Από ΄παοψη ιδεών επισημαίνω την αλλαγή από μια σχετικά ορθολογική κι επιστημονική άποψη των πραγμάτων σε μια μη ορθολογική και λιγότερο επιστημονική άποψη.
Raymond Firth (ανθρωπολόγος – Βρετανία)
- Ο αιώνας μας δείχνει ότι η απικράτηση των ιδανικών της δικαιοσύνης και της ισότητας είναι πάντα εφήμερη, δείχνει όμως επίσης ότι καταφέρνουμε να διατηρούμε την ελευθερία, ότι πάντα μπορούμε να ξαναρχίσουμε από την αρχή [...] Δεν υπάρχει λόγος να απελπιζόμαστε, ακόμα και κάτω από τις πιο απελπιστικές καταστάσεις.
Leo Valiani (ιστορικός – Ιταλία)

- Οι ιστορικοί δεν μπορούν να απαντήσουν σ' αυτό το ερώτημα. Για μένα, ο εικοστός αιώνας δεν είναι παρά η διαρκής προσπάθεια που καταβάλουμε για να τον καταλάβουμε.
Franco Venturi (ιστορικός – Ιταλία)


Η ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

Σκιές από γκρίζα βουβά πρόσωπα, με τη μάσκα του φόβου
Αφήνουν τα χαρακώματα, σκαρφαλώνουν στα παραπέτα
Κενός και πολυάσχολος κυλά ο χρόνος στα ρολόγια τους
Κι ελπίζουν, με μάτια ανήσυχα και σφιγμένες γροθιές
Τσαλαβουτούν στη λάσπη.
Ω, Χριστέ μου δώσε ένα τέλος!

Siegfried Sassoon (1947, collected poems, σ. 71)

Εν όψει των ισχυρισμών περί «βαρβαρότητας» των αεροπορικών επιδρομών, θα ήτσν ίσως καλύτερο να σώσουμε τα προσχήματα διαμορφώνοντας ηπιότερους κανόνες περιορίζοντας τύποις τους βομβαρδισμούς σε στόχους που έχουν αυστηρά στρατιωτικό χαρακτήρα [...] αποφεύγοντας να τονίζουμε την αλήθεια ότι ο αεροπορικός πόλεμος έχει καταστήσει απαρχαιωμένους και αδύνατους τέτοιους περιορισμούς. Μπορεί να μεσολαβήσει κάποιο χρονικό διάστημα μέχρι να ξεσπάσει ένας άλλος πόλεμος και στο μεταξύ το κοινό ίσως να διδαχθεί τι πραγματικά σημαίνει αεροπορική ισχύς.

Κανόνες για τον Αεροπορικό Βομβαρδισμό, 1921 (Charles Townshend, Air Control in the Middle East Between the Wars, 1986, σ. 161)

(Σαράγεβο, 1946) Εδώ, όπως και στο Βελιγράδι, βλέπω στους δρόμους πολλές νέες γυναίκες με γκρίζα ή κάτασπρα μαλλιά. Τα πρόσωπά τους βασανισμένα αλλά ακόμα νεανικά, ενώ το σχήμα του σώματός τους προδίδει σαφέστερα τη νεανικότητά τους. Μου φαίνεται ότι καταλαβαίνω ποιες επιπτώσεις είχε ο τελευταίος πόλεμος σε αυτές τις ασθενικές και εύθραυστες υπάρξεις [...] Δεν μπορεί να διατηρηθεί αυτή η εικόνα για το μέλλον. Τα μαλλιά τους θα ασπρίσουν ακόμα περισσότερο και θα εξαφανιστούν. Είναι κρίμα. Τίποτε δε θα μπορούσε να μιλήσει πιο καθαρά στις μελλοντικές γενιές από αυτά τα νεανικά γκρίζα μαλλιά, από τα οποία έκλεψαν την αμεριμνησία της νιότης. Ας έχουν τουλάχιστο σαν μνημείο τη σύντομη αυτή σημείωση.

Signs by the Roadside (Ivo Andric, Conversations with Goya: Bridges, Signs 1990, σ. 50)


Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

Την ίδια στιγμή (ο Μπουχάριν) πρόσθεσε, «Πιστεύω ότι έχουμε εισέλθει σε μια επαναστατική περίοδο που μπορεί να διαρκέσει πενήντα χρόνια πριν η επανάσταση επιτέλους νικήσει σε όλη την Ευρώπη και τελικά σε όλο τον κόσμο».

Arthur Ransome, Six Weeks in Russia in 1919 (Ransome,1919, σ. 54)

Τι φοβερό να διαβάζουμε το ποίημα του Shelley (για να μην αναφέρω τα τραγούδια των αιγυπτίων αγροτών πριν 3.000 χρόνια) που καταγγέλουν την καταπίεση και την εκμετάλλευση. Να το διαβάζουν άραγε στο μέλλον και να είναι ακόμα αυτό γεμάτο καταπίεση κι εκμετάλλευση, και να λέει άραγε ο κόσμος: «Ακόμα και τότε...»

Μπέρτολντ Μπρέχτ διαβάζοντας το ποίημα του Shelley «Η Μάσκα της Αναρχίας» το 1938 (Brecht, 1964)

Από την εποχή της Γαλλικής επανάστασης και μετά είχαμε στην Ευρώπη τη Ρωσική επανάσταση κι αυτή για μια ακόμη φορά δίδαξε στον κόσμο ότι ακόμα και οι πιο ισχυροί εισβολείς μπορούν να αποκρουστούν αν η τύχη της πατρίδας αφεθεί με εμπιστοσύνη στα χέρια των φτωχών, των προέταρίων και τουεργαζόμενου λαού.

Από εφημερίδα τοίχου της 19ης Ταξιαρχίας Eusebio Giambone των Ιταλών παρτιζάνων, 1944 (Claudio Pavone, Una Guerra civile: Saggio storico sulla moralita nelle Resistenza, 1991, σ. 406)


ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΒΥΣΣΟ

Κανένα Κονγκρέσο των Ηνωμένων Πολιτειών που συνήλθε για να επισκοπήσει την κατάσταση της Ένωσης δε βρέθηκε μπροστά σε πιο μεγάλη και ευχάριστη προοπτική απ' αυτή που φαίνεται σήμερα μπροστά μας [...] Ο μεγάλος πλούτος που δημιούργησαν οι επιχειρήσεις και η βιομηχανία μας και που έσωσε τη χώρα μας, διανεμήθηκε σοφά ανάμεσα στο λαό μας και σταθερά τοποθετήθηκε στο εξωτερικό για να εξυπηρετήσει και φιλανθρωπικούς και επιχειρηματικούς σκοπούς σ' όλο τον κόσμο. Οι απαιτήσεις για την ύπαρξη μας ξεπέρασαν τον κανόνα της αναγκαιότητας και μετέβησαν στην περιοχή της πολυτέλειας. Στη χώρα μας, η διευρυμένη παραγωγή καταναλώνεται από την αυξημένη ζήτηση και από την επέκταση του εμπορίου στο εξωτερικό. Η χώρα μπορεί να κοιτάζει το παρόν με ικανοποίηση και να προσβλέπει στο μέλλον με αισιοδοξία.

Μήνυμα του προέδρου Calvin Coolidge στο Κονγκρέσο, 4 Δεκεμβρίου 1928

Εκτός από τον πόλεμο, η ανεργία υπήρξε η πιο διαδεδομένη, η πιο επίβουλη και η πιο διαβρωτική ασθένεια της γενιάς μας: αποτελεί την ιδιαίτερη κοινωνική ασθένεια του δυτικού πολιτισμού στην εποχή μας.

The Times, 23 Ιανουαρίου 1943


Η ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΥ

Ο Ναζισμός είναι είναι ένα φαινόμενο που σπάνια φαίνεται ότι μπορεί να υπαχθεί σε ορθολογική ανάλυση. Με ηγέτη που μιλούσε σε τόνους Αποκάλυψης για παγκόσμια εξουσία ή καταστροφή και για καθεστώς στηριγμένο σε μια εντελώς αποκρουστική ιδεολογία φυλετικού μίσους, μία από τις πολιτιστικά και οικονομικά πιο προηγμένες χώρες της Ευρώπης σχεδίαζε για πόλεμο, εξαπέλυσε ένα παγκόσμιο παρανάλωμα που φόνευσε 50 εκατομμύρια άτομα περίπου και διέπραξε αγριότητες -που κορυφώθηκαν στη μηχανοποιημένη μαζική δολοφονία εκατομμυρίων Εβραίων- τέτοιας φύσης και κλίμακας που δεν το χωρά η φαντασία. Αντιμέτωπες με το Άουσβιτς, οι ερμηνευτικές ικανότητες του ιστορικού φαίνονται πράγματι μηδαμινές.

Ian Kershaw (The Nazi Dictatorship: Perspectives of Interpretation, 1993, σ. 3-4)

Το να πεθάνεις για την Πατρίδα, για την Ιδέα [...] Όχι, αυτό είναι υπεκφυγή. Ακόμα και στο μέτωπο το ζήτημα είναι να σκοτώσεις [...] Το να πεθάνεις, δεν είναι τίποτα, είναι ζήτημα ανύπαρκτο. Κανείς δεν μπορεί να φανταστεί το θάνατό του. Το ζήτημα είναι να σκοτώσεις. Αυτό είναι το σύνορο που πρέπει να διαβείς. Μάλιστα, αυτό είναι μια συγκεκρτιμένη πράξητης θέλησής σου. Διότι μ' αυτήν κάνεις τη θέλησή σου να ζει μέσα σ` έναν άλλον άνδρα.

Απόσπασμα επιστολής νεαρού εθελοντή στη Φασιστική Δημοκρατία του 1943-1945 (Claudio Pavone, Una Guerra civile: Saggio storico sulla moralita nelle Resistenza, 1991, σ. 431)


ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΚΟΙΝΟ ΕΧΘΡΟ

Αύριο για τους νέους οι ποιητές θα εκραγούν σαν βόμβες
Οι περίπατοι στη λίμνη, οι βδομάδες τέλειας συναναστροφής
Αύριο τρέχοντας με το ποδήλατο
Μέσα απ` τα προάστια στις καλοκαιρινές βραδιές
Αλλά σήμερα η πάλη...

W.H. Auden, Spain (1937)

Αγαπητή μου Μαμά, απ` όλους που γνωρίζω εσύ θα με νιώσεις καλύτερα, γι` αυτό σου αφιερώνω τις τελευταίες μου σκέψεις. Μην κατηγορήσεις κανέναν άλλον για το θάνατό μου, γιατί εγώ ο ίδιος διάλεξα τη μοίρα μου. Δεν ξέρω τι να σου γράψω, γιατί, αν και το μυαλό μου είναι καθαρό, δεν μπορώ να βρώ τις σωστές λέξεις. Κατατάχτηκα στον Απελευθερωτικό Στρατό και πεθαίνω την ώρα που το φως έχει αρχίσει ήδη να φέγγει [...] Πολύ σύντομα θα με τουφεκίσουν μαζί μ` άλλους είκοσι τρείς συντρόφους. Μετά τον πόλεμο πρέπει να διεκδικήσεις τα δικαιώματά σου για σύνταξη. Θα σ` αφήσουν να πάρεις τα πράγματά μου απ` τη φυλακή. Κρατάω μόνο τη φανέλα του Μπαμπά, γιατί δεν θέλω το κρύο να με κάνει να τρέμω [...] Και πάλι σου λέω αντίο! Κουράγιο!

Ο γιος σου
Spartaco

Spartaco Fontanot, εργάτης μεταλλουργίας, είκοσι δύο ετών, μέλος της γαλλικής αντιστασιακής ομάδας του Misak Manouchian, 1944 (Malvenzi P. - Pirelli G. , Lettere di Condannati a morte de la Resistenza Europea, 1954, σ. 306)


ΟΙ ΤΕΧΝΕΣ 1914-1945

Το Παρίσι των Σουρρεαλιστών, επίσης, είναι ένα μικρό «σύμπαν» [...] Στο ευρύτερο σύμπαν, τον κόσμο, τα πράγματα δε φαίνονται διαφορετικά. Κι εδώ επίσης υπάρχουν σταυροδρόμια, όπου αμυδρά αφάντα σήματα της κυκλοφορίας αναβοσβήνουν, όπου απίστευτες αναλογίες και διασυνδέσεις μεταξύ γεγονότων αποτελούν καθημερινό φαινόμενο. Είναι η περιοχή απ` την οποία εκπέμπει η λυρική ποίηση του Σουρρεαλισμού.

Walter Benjamin, «Σουρρεαλισμός», απ` το βιβλίο One-Way Street (1979, σ. 231)

Η Νέα Αρχιτεκτονική ελάχιστη πρόοδο φαίνεται να κάνει στις ΗΠΑ [...] Οι υπέρμαχοι του νέου στυλ είναι έμπλεοι επιμονής και ορισμένοι από αυτούς συνεχίζουν με τον εριστικό εκείνο παιδαγωγικό τρόπο που διέκρινε τους οπαδούς του Ενιαίου Φόρου [...] αλλά, εκτός απ` το επίπεδο του σχεδιασμού εργοστασίων, το κίνημα δε φαίνεται να προσηλύτισε πολλούς.

H.L. Mencken (Alistair Cooke, The Viking Mencken, 1959)


ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΩΝ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΩΝ

Έγινες τρομοκράτης επαναστάτης το 1918. Ο γκουρου ήταν παρών τη νύχτα του γάμου του, αλλά για τα δέκα επόμενα χρόνια, μέχρι το θάνατό του το 1928, δεν έζησε καθόλουμε τη γυναίκα του. Αποτελούσε σιδηρό νόμο για τους επαναστάτες να μην πλησιάζουν γυναίκες [...] Συνήθιζε να μου μιλά για το πως η Ινδία θα απελευθερωνόταν ακολουθώντας το παράδειγμα της Ιρλανδίας. Όταν ήμουν μαζί του, τότε διάβασα και το βιβλίο My Fight for Freedom του Dan Breen. Ο Dan Breen αποτελούσε το ιδανικό πρότυπο του Masterda. Είχε ονομάσει την οργάνωσή του «Ινδικός Απελευθερωτικός Στρατός, Μονάδα του Chittagong» για να μιμηθεί τον Ιρλανδικό Δημοκρατικό Στρατό.

Kalpana Dutt (1945, Chittagong Armoury Raiders, σ. 16-17)

Οι καλής ανατροφής διοικητές των αποικιών όχι μόνο ανέχονταν αλλά και ενθάρρυναν το σύστημα δωροδοκίας και της διαφθοράς διότι αποτελούσε φθηνό μηχανισμό για τον έλεγχο ατίθασων και συχνά ανυπάκουων πληθυσμών. Διότι ένα τέτοι σύστημα στην πραγματικότητα σημαίνει ότι αυτό που κάποιος θέλει (π.χ. να κερδίσει την υπόθεσή του στο δικαστήριο, να συνάψει κάποιο συμβόλαιο με την κυβέρνηση, να του αποδοθεί κάποιο τιμητικό αξίωμα ή να πιάσει κάποια δουλειά στο δημόσιο), μπορεί να το πετύχει μόνο αν κάνει κάποια χάρη σ` αυτόν που έχει την εξουσία να πραγματοποιήσει ή όχι τις επιθυμίες του αυτές. Η «χάρη» αυτή δε χρειάζεται να πάρει τη μορφή χρηματικού δώρου (αυτό είναι κάπως ωμό και ελάχιστοι ευρωπαίοι στην Ινδία λέρωσαν τα χέρια τους). Θα ήταν μπορούσε να είναι ένα δώρο προς ένδειξη φιλίας και σεβασμού, κάποια πολυτελής φιλοξενία, ή χρηματικές δωρεές για κάποιο «ευγενή σκοπό», αλλά πάνω απ` όλα αφοσίωση στην Αντιβασιλεία (Raj).

Michael Carritt (1985, A Mole in the Crown, σ. 63-64)


Ο ΨΥΧΡΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

Μολονότι η Σοβιετική Ρωσία έχει την πρόθεση να εξαπλώσει την επιρροή της μ` όλα τα δυνατά μέσα, η παγκόσμια επανάσταση δεν αποτελεί πλέον μέρος του προγράμματός της και δεν υπάρχει τίποτε στις εσωτερικές συνθήκες που επικρατούν στην Ένωση που ενδεχομένως θα ενθάρρυνε την επιστροφή στις παλαιές επαναστατικές παραδόσεις. Κάθε σύγκριση μεταξύ της γερμανικής απειλής πριν τον πόλεμο και της σοβιετικής απειλής σήμερα, θα πρέπει να πάρει υπόψη της [...] θεμελιακές διαφορές [...] Επομένως, υπάρχει απείρως λιγότερος κίνδυνος μιας αιφνίδιας καταστροφής με τους Ρώσους σε σύγκριση με τους Γερμανούς.

Frank Roberts, Βρετανική Πρεσβεία, Μόσχα, Προς το Foreign Office Λονδίνο 1946 (Jensen, 1991, σ. 56)

Η πολεμική οικονομία δημιουργεί θερμοκήπιο για δεκάδες χιλιάδες γραφειοκρατών με ή χωρίς στρατιωτική στολή που μεταβαίνουν καθημερινά στο γραφείο τους για να σχεδιάσουν την κατασκευή πυρηνικών όπλων ή για να σχεδιάσουν τον πυρηνικό πόλεμο. Εκατομμύρια εργατών που η δουλειά τους εξαρτάται από το σύστημα της πυρηνικής τρομοκρατίας, επιστήμονες και μηχανικοί που μισθώνονται για να βρουν την τελική «τεχνολογική λύση» που θα εγγυάται πλήρη ασφάλεια, εργολάβοι απρόθυμοι να χάσουν εύκολα τα κέρδη τους, πολεμιστές διανοούμενοι που πωλούν απειλές και ευλογούν πολέμους.

Richard Barnet (Real Security, 1981, σ. 97)


ΤΑ ΧΡΥΣΑ ΧΡΟΝΙΑ

Στα τελευταία σαράντα χρόνια, η Μοντένα έκανε πραγματικά μεγάλο άλμα προς τα εμπρός. Τα χρόνια που είχαν μεσολαβήσει από την ιταλική ενοποίηση μέχρι τότε δεν ήταν παρά μια μακρά εποχή αναμονής ή αργών κατά διαστήματα μεταβολών πριν ο μετασχηματισμός επιταχυνθεί με ταχύτητα αστραπής. Οι κάτοικοι άρχισαν τώρα να απολαμβάνουν ένα βιοτικό επίπεδο που προηγουμένως περιοριζόταν σε μια πάρα πολυ μικρή ελίτ.

G. Muzzuili (1993, σ. 323)

Κανείς δεν μπορεί να πείσει ένα πεινασμένο άτομο που είναι νηφάλιο να χρησιμοποιήσει το τελευταίο του δολλάριο σ` οτιδήποτε άλλο εκτός απ` το να αγοράσει κάτι για να κορέσει την πείνα του. Αλλά ένα άτομο που έχει καλή στέγαση και τροφή, που είναι καλά ντυμένο και που κατά τα άλλα είναι καλών προθέσεων, μπορεί να πεισθεί να επιλέξει μεταξύ μιας ηλεκτρικής ξυριστικής μηχανής και μιας ηλεκτρικής οδοντόβουρτσας. Όπως οι τιμές και το κόστος έτσι και η καταναλωτική ζήτηση γινεται αντικείμενο management.

J.K. Galbraith (1967, σ. 24)


Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ 1945-1990

LILY: Η γιαγιά μου μας διηγείται ιστορίες από την Ύφεση. Μπορούμε επίσης να διαβάσουμε πολλά για την εποχή εκείνη.
ROY: Πάντα μας λένε πως πρέπει να `μαστε ευτυχείς που έχουμε να φάμε και τα συναφή, διότι τότε, στη δεκαετία του `30, ο κόσμος πέθαινε της πείνας, ήταν άνεργος και τα παρόμοια.
BUCKY: Ποτέ μου δεν είχα Κατάθλιψη*, έτσι καθόλου δε μ` ενδιαφέρει.
ROY: Απ` όσα ακούς, νομίζω πως δε θα σου άρεσε καθόλου να ζούσες σ` εκείνη την εποχή.
BUCKY: Ε, ναι, δε ζω σ` εκείνη την εποχή.

* Depression στα αγγλικά σημαίνει κρίση ή οικονομική ύφεση

Studs Terkel (1970, σ. 22-23)

Όταν (ο στρατηγός ντε Γκώλ) ανήλθε στην εξουσία, υπήρχαν στη Γαλλία ένα εκατομμύριο τηλεοπτικές συσκευές [...] Όταν αποχώρησε υπήρχαν δέκα εκατομμύρια [...] Το κράτος είναι πάντα υπόθεση θεάματος. Αλλά το χθεσινό θεατρικό κράτος ήταν πολύ διαφορετικό απ` το τηλεοπτικό κράτος που έχουμε σήμερα.

Régis Debray (1994, σ. 34)


Η ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

Στην κινηματογραφική ταινία, η Carmen Mama παίζει το ρόλο ενός άνδρα ο οποίος είχε κάνει εγχείρηση αλλαγής φύλου και λόγω μιας άτυχης ερωτικής σχέσης με τον πατέρα του/της εγκατέλειψε τους άνδρες για να δοκιμάσει μια λεσβιακή (υποθέτω) σχέση με μια γυναίκα, ρόλο που παίζει ένας διάσημος τραβεστί της Μαδρίτης.

Paul Berman, Κριτική κινηματογράφου στο περιοδικό Village Voice (1987, σ. 572)

Οι πετυχημένες διαδηλώσεις δεν είναι αναγκαστικά εκείνες στις οποίες συμμετέχει ο μεγαλύτερος αριθμός ατόμων, αλλά εκείνες που είναι σε θέση να προσελκύσουν το μέγιστο ενδιαφέρον των δημοσιογράφων. Με κάποια δόση υπερβολής, θα μπορούσαμε να υποστηρίξουμε ότι πενήντα έξυπνοι διαδηλωτές μπορούν να κάνουν ένα επιτυχημένο «χάπενινγκ» (να δημιουργήσουν δηλαδή ένα πρωτότυπο συμβάν) κερδίζοντας πέντε λεπτά στην τηλεόραση, πράγμα που είναι τόσο πολιτικά αποτελεσματικό όσο και διαδήλωση πέντε εκατομμυρίου ατόμων.

Pierre Bourdieu (1994)


Ο ΤΡΙΤΟΣ ΚΟΣΜΟΣ

[Υπέβαλα την ιδέα] ότι χωρίς βιβλία για διάβασμα, η ζωή στις [αιγυπτιακές] εξοχικές επαύλεις θα πρέπει να είναι βαρετή κι ότι μια άνετη καρέκλα κι ένα καλό βιβλίο σε μια δροσερή βεράντα θα `κανε τη ζωή πολύ πιο ευχάριστη. Ο φίλος μου αμέσως μου είπε: «Δεν πιστεύω να νομίζεις πως σ' αυτή την περιοχή δε θα πυροβολούσαν τ` αφεντικό που θα τολμούσε να καθίσει στη βεράντα του μετά το γεύμα έχοντας ένα ζωηρό φως πάνω απ` το κεφάλι του». Θα `πρεπε να το `χα σκεφτεί.

Thomas Russel Pasha (1949)

Όποτε η κουβέντα στο χωριό στρεφόταν στο θέμα της αμοιβαίας βοήθειας και στα δάνεια σε χρήμα σαν μορφή μιας τέτοιας βοήθειας προς τους συγχωριανούς, σπάνια φρν έθιγε, θρηνώντας κατά κάποιο τρόπο το θέμα της μειούμενης συνεργασίας μεταξύ των χωριανών [...] Τέτοιες δηλώσεις συνοδεύονταν πάντα από αναφορές στο γεγονός ότι ο κόσμος στο χωριό γινόταν τώρα όλο και πιο υπολογιστής όταν επρόκειτο για λεφτά. Οι χωριανοί τότε δεν έπαυααν ν` αναπολούν τις «παλιές μέρες», όπως τις αποκαλούσαν, όταν οι άνθρωποι στο χωριό ήταν πάντα πρόθυμοι να προσφέρουν βοήθεια.

M.B. Abdul Rahim (1973)

Σ` ένα παραδοσιακό τραγούδι huayno από Λίμα, στο Περού («La gringa») ένας νεαρός μετανάστης παραπονιέται:
Όταν ήρθες απ` την πατρίδα σου ήσουν χωριατοκόριτσο,
Τώρα που ζεις στη Λίμα χτενίζεις τα μαλλιά σου όπως οι γυναίκες της πόλης
Έμαθες να λες, Περιμένετε «παρακαλώ». Θα χορέψω τουίστ.
...
Μη γίνεσαι φαντασμένη, να `σαι λιγότερο περήφανη
...
Ανάμεσα στα δικά σου και τα δικά μου μαλλιά δεν υπάρχει διαφορά

Mangin (1970, σ. 31-32)


Ο ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ

Η Οκτωβριανή επανάσταση δε δημιούργησε μόνο ένα παγκόσμιο ιστορικό σχίσμα εγκαθιστώντας το πρώτο μετα-καπιταλιστικό κράτος και την πρώτη μετα-καπιταλιστική κοινωνία, αλλά δίχασε και το Μαρξισμό και τη σοσιαλιστική πολιτική [...] Μετά την Οκτωβριανή επανάσταση, οι σοσιαλιστικές στρατηγικές και προοπτικές άρχισαν να βασίζονται στο πολιτικό παράδειγμα αντί να βασίζονται στις αναλύσεις για τον καπιταλισμό.

Göran Therborn (1985, σ. 227)

Σήμερα οι οικονομολόγοι καταλαβαίνουν πολύ καλύτερα από πριν τους πραγματικούς και όχι τους τυπικούς τρόπους λειτουργείας της οικονομίας. Γνωρίζουν για την ύπαρξη της «δεύτερης οικονομίας», ίσως και για την ύπαρξη μιας τρίτης, καθώς και το σύμφυρμα άτυπων μεν αλλά ευρύτατα διαδεδομένων πρακτικών χωρίς τις οποίες τίποτα δε δουλεύει.

Moshe Lewin (Kerblay, 1983, σ. 22)


ΟΙ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

Με ρώτησαν πριν λίγο καιρό σχετικά με την ανταγωνιστηκότητα των Ηνωμένων Πολιτειών κι απάντησα ότι δε μ` απασχολεί καθόλου το θέμα. Εμείς στην NCR βλέπουμε τα πράγματα απ` τη σκοπιά μιας παγκόσμιας ανταγωνιστικής εταιρείας που τυχαίνει να έχει την έδρα της στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Jonathan Schell (1993)

Σ` ένα ιδιαίτερα νευραλγικό επίπεδο, μία από τις συνέπειες [της μαζικής ανεργίας] μπορούσε να είναι η προοδευτική αποξένωση από την υπόλοιπη κοινωνία των νέων, οι οποίοιμ σύμφωνα με σύγχρονες έρευνες σφυγμομετρήσεων, εξακολουθούν να θέλουν δουλειά, όσο δύσκολο κι αν είναι να βρουν και εξακολουθούν να ελπίζουν ότι θα κάνουν σταδιοδρομία που να έχει κάποιο νόημα. Από ευρύτερη άποψη, πρέπει να υπάρχει κάποιος κίνδυνος ότι η ερχόμενη δεκαετία θα είναι μια κοινωνία στην οποία όχι απλώς «εμείς» θα διαχωριζόμαστε προοδευτικά από «αυτούς» (η διαίρεση αυτή αντιπροσωπεύει χονδρικά τις δυο κατηγορίες στο χώρο εργασίας, τους εργαζόμενους και τους μάνατζερς), αλλά στην οποία η πλειοψηφία των ομάδων θα διασπάται ολοένα και περισσότερο. Οι νέοι και οι σχετικά απροστάτευτοι θα βρεθούν αντιμέτωποι με τους καλύτερα προστατευόμενους και πιο έμπειρους εργαζόμενους.

Ο Γενικός Γραμματέας του ΟΟΣΑ (Investing, 1983, σ. 15)


ΤΡΙΤΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

Τον Ιανουάριο του 1974νο στρατηγός Beleta Abebe πραγματοποιώντας περιοδεία επιθεώρησης στρατιωτικών μονάδων, σταμάτησε και στο στρατόπεδο Gode[...] Την επόμενη μέρα μια απίστευτη είδηση έφτασε στα Ανάκτορα: στρατιώτες είχαν συλλάβει το στρατηγό εξαναγκάζοντάς τον να φάει το φαγητό που τους έδιναν και που προφανώς ήταν τόσο σάπιο ώστε να εκφρασούν κάποιοι φόβοι ότι ο στρατηγός θα αρρώσταινε και θα πέθαινε. Ο Αυτοκράτορας [της Αιθιοπίας] στέλνει αερομεταφερόμενη μονάδα της φρουράς του, η οποία απελευθερώνει το στρατηγό και τον μεταφέρει στο νοσοκομείο.

Ryszard Kapuczinski (1983, σ. 120)

Σκοτώσαμε όσα ζώα [της πειραματικής φάρμας του πανεπιστημίου] μπορέσαμε. Αλλά ενώ τα σκοτώναμε η αγρότισσα άρχισε να κλαίει¨τα φτωχά, γιατί τα σκοτώνετε, τι σας έκαναν; Όταν οι κυρίες (señoras) άρχισαν να κλαίνε σταματήσαμε, αλλά ήδη είχαμε σκοτώσει το ένα τέταρτο περίπου των ζώων, κάπου ογδόντα κεφάλια. Θέλαμε να τα σκοτώσουμε όλα, αλλά δεν μπορέσαμε διότι οι αγρότισσες έβαλαν τα κλάματα. Όταν βρεθήκαμε εκεί για λίγο, κάποιος αριστοκράτης που πήγαινε καβάλα στ` άλογό του προς το Ayacucho, μετέφερε τα συμβάντα. Έτσι την επόμενη μέρα, ο ραδιοφωνικός σταθμός La Voz μετέδωσε την είδηση. Τότε, επιστρέφοντας στη βάση μας, ακούσαμε την είδηση. Μερικοί σύντροφοι είχαν αυτά τα μικρά ραδιόφωνα. Κι αισθανθήκαμε ωραία. Έτσι δεν είναι;

Νεαρό μέλος της οργάνωσης Sendero Luminoso (Degregori, κ.ά. 1990, σ. 198)


ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ

Όμως, [η] υγεία [της επαναστατικής Ρωσίας] υπόκειται σ` έναν απαράβατο όρο: ότι ποτέ δε θα πρέπει να δημιουργηθεί χώρος για τη μαύρη αγορά της εξουσίας (όπως έγινε κάποτε με την Εκκλησία). Εάν η ευρωπαϊκή συσχέτιση εξουσίας και χρήματος διεισδύσει και στη Ρωσία, τότε θα χαθούν ίσως όχι μόνο η χώρα ή το Κόμμα αλλά και ο ίδιος ο κομμουνισμός στη Ρωσία.

Walter Benjamin (1979, σ. 195-196)

Δεν ισχύει πλέον ότι το ένα και μοναδικό επίσημο δόγμα αποτελεί και το μόνο επιχειρησιακό οδηγό δράσης. Εκτός από μια ιδεολογία, ένα μίγμα τρόπων σκέψης και πλαισίων αναφοράς συνυπάρχουν όχι μόνο γενικά στην κοινωνία αλλά επίσης και μέσα στο Κόμμα και στους κόλπους της ηγεσίας [...] Ένας άκαμπτος και κωδικοποιημένος «Μαρξισμός-Λενινισμός» δε θα μπορούσε να ανταποκριθεί στις πραγματικές ανάγκες του καθεστώτος παρά μόνο ως επίσημη ρητορεία.

Moshe Lewin (Kerblay, 1983, σ. 26)

Το κλειδί για την επίτευξη του εκσυγχρονισμού είναι η ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνολογίας […] Οι κενολογίες δεν πρόκειται να οδηγήσουν πουθενά το πρόγραμμά μας του εκσυγχρονισμού. Πρέπει να διαθέτουμε τη γνώση και το κατάλληλα εκπαιδευμένο προσωπικό [...] Φαίνεται όμως ότι η Κίνα υστερεί κατά είκοσι ολόκληρα χρόνια σε σχέση με τις ανεπτυγμένες χώρες στους τομείς της επιστήμης, της τεχνολογίας και της Παιδείας [...] Οι Ιάπωνες με την παλινόρθωση της δυναστείας των Meiji άρχισαν να καταβάλλουν μεγάλες προσπάθειες στους τομείς της επιστήμης, της τεχνολογίας και της παιδείας. Η παλινόρθωση των Meiji έδωσε στην ανερχόμενη αστική τάξη της Ιαπωνίας αυτό το είδος εκσυγχρονιστικής ώθησης. Εμείς, ως προλετάριοι, πρέπει και μπορούμε να τα καταφέρουμε καλύτερα.

Diax Xioping, «Σεβαστείτε τη Γνώση, Σεβαστείτε το Προσωπικό», 1977


Η ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ ΠΕΘΑΙΝΕΙ – ΟΙ ΤΕΧΝΕΣ ΜΕΤΑ ΤΟ 1950

Η τέχνη ως επένδυση είναι μια αντίληψη που σπάνια συναντάμε πριν από τις αρχές της δεκαετίας του `50.

Gerald Reitlinger (1982, τομ. 2, σ. 14)

Τα φοβερά μεγάλα λευκά αγαθά, τα πράγματα που διατηρούν στα πόδια της την οικονομία μας -τα ψυγεία, οι ηλεκτρικές κουζίνες, όλα τα πράγματα που συνήθως ήταν από άσπρη πορσελάνη-, έχουν τώρα αποκτήσει αποχρώσεις. Είναι κάτι το καινούριο. Οφείλεται στην pop art. Πολύ ωραία Ο Μάγος Mandrake ξεπηδάει απ` τον τοίχο για να σας συναντήσει καθώς ανοίγετε το ψυγείο σας για να πάρετε την πορτοκαλάδα σας.

Studs Terkel (1967, σ. 217)


ΜΑΓΟΙ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΕΥΟΜΕΝΟΙ ΜΑΓΟΙ – ΟΙ ΦΥΣΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ

Νομίζετε πως υπάρχει θέση για τη φιλοσοφία στο σημερινό κόσμο; Φυσικά, αλλά μόνο αν βασίζεται στη σημερινή κατάσταση της επιστημονικής γνώσης και των επιστημονικών επιτευγμάτων [...] Οι φιλόσοφοι δεν μπορούν να (απο)μονώσουν τον εαυτό τους απέναντι στην επιστήμη. Διότι η επιστήμη όχι μόνο διεύρυνε και μεταμόρφωσε την αντίληψή μας για τη ζωή και τον κόσμο, αλλά μετέβαλε επίσης επαναστατικά τους κανόνες με τους οποίους λειτουργεί το μυαλό μας.

Claude Lévi-Strauss (1988)

Το βασικό κείμενο για τη δυναμική των αερίων που έγραψε κάποιος ερευνητής με υποτροφία Guggenheimθεωρήθηκε από τον ίδιο ότι η μορφή του υπαγορεύτηκε από τις ανάγκες της βιομηχανίας. Μέσα στο πλαίσιο αυτό, η επιβεβαίωση της θεωρίας της γενικής σχετικότητας του Αϊνστάιν έφτασε να θεωρείται ως κρίσιμης σημασίας βήμα προς τη βελτίωση «της ακρίβειας των βαλλιστικών πυραύλων υπολογίζοντας τα απειροελάχιστα αποτελέσματα της ελκτικής δύναμης της βαρύτητας». Η φυσική μετά τον πόλεμο όλο και περισσότερο συγκέντρωσε περιοριστικά την προσοχή της σ` εκείνους τους τομείς που θεωρήθηκαν ότι είχαν στρατιωτικές εφαρμογές.

Margaret Jacob (1993, σ. 66-67)


ΠΡΟΣ ΤΗ ΝΕΑ ΧΙΛΙΕΤΗΡΙΔΑ

Βρισκόμαστε στις απαρχές μιας νέας εποχής που χαρακτηρίζεται από μεγάλη ανασφάλεια, διαρκή κρίση και την απουσία οποιουδήποτε είδους status quo […] Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι βρισκόμαστε σε μια από αυτές τις κρίσεις της παγκόσμιας ιστορίας που έχει περιγράψει ο Jacob Burckhardt. Η κρίση αυτή δεν είναι λιγότερο σημαντική από αυτή που ο κόσμος αντιμετώπισε μετά το 1945, ακόμα κι οι αρχικές συνθήκες για το ξεπέρασμά της φαίνονται σήμερα καλύτερες. Δεν υπάρχουν νικήτριες και ηττημένες δυνάμεις σήμερα, ούτε στην Ανατολική Ευρώπη.

Michael Stürmer (1993β, σ.59)

Μολονότι το ανθρώπινο ιδανικό του σοσιαλισμού-κομμουνισμού να κατέρρευσε, τα προβλήματα που επεδίωξε να λύσει παραμένουν: η ασύστολη χρήση της κοινωνικής πλεονεκτικής θέσης και της άμετρης ισχύος του χρήματος, που συχνά υπαγορεύουν την ίδια την πορεία των γεγονότων. Κι αν το παγκόσμιο μάθημα που πήραμε στον εικοστό αιώνα δε μας χρησιμεύσει σαν ένας θεραπευτικός εμβολιασμός, τότε ο μεγάλος κόκκινος ανεμοστρόβιλος ίσως επανεμφανιστεί.

Alexander Solzhenitsyn (New York Times, 28 Νοεμβρίου 1993)

Αποτελεί προνόμιο για έναν συγγραφέα να έχει δοκιμάσει την εμπειρία του τέλους τριών κρατών: της δημοκρατίας της Βαϊμάρης, του φασιστικού κράτους, και της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας. Δεν πιστεύω να ζήσω πολύ ακόμα για να δω το τέλος της Ομοσπονδιακής Γερμανίας.

Μπάτσοι και φασίστες ξανά μαζί (9 Μαΐου 2009)

Αν στη θέση των φασιστών βρισκόντουσαν οποιοιδήποτε άλλοι, θα είχαν φάει 10 νταλίκες δακρυγόνα και 10 βαγόνια ξύλο... Όταν όμως πρόκειται για ακροδεξιούς.. Οι μπάτσοι εφοδιάζουν με χειροβομβίδες κρότου λάμψης τους φασίστες, και κάνουν πλάτες στη δράση τους... Η τηλεόραση τσιμουδιά.. ΣΣσσς..

H δίκη του Mall

Είναι το μεγαλύτερο σκάνδαλο της τελευταίας 20ετίας - και το πιο κρυφό.

Ίσως γιατί σε αυτό εμπλέκονται δύο πρωθυπουργοί, επτά υπουργοί και ο πιο πλούσιος Έλληνας στον κόσμο...

Η υπόθεση του Mall Athens, του «μεγαλύτερου αυθαίρετου της Ευρώπης», επρόκειτο να εκδικασθεί σε τελευταίο βαθμό από την Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας στις 8 Μαΐου. Αλλά για μία ακόμα φορά η υπόθεση πήρε αναβολή.

Μυστηριωδώς (;), ακόμα και η ύπαρξη της δίκης αποσιωπείται από τα ΜΜΕ. Όπως άλλωστε συμβαίνει εδώ και 9 χρόνια που το σκάνδαλο του Mall βρίσκεται σε εξέλιξη.

Ίσως γιατί στη δίκη του Mall διακυβεύεται κάτι πολύ σημαντικό.

Αν η πλευρά Λάτση χάσει, το Mall θα πρέπει να... κατεδαφισθεί ή έστω η εταιρεία Lamda να καταβάλει στο Δημόσιο πρόστιμα για κάθε αυθαίρετο τετραγωνικό (από τα 75.000...)! Οι άδειες των δεκάδων καταστημάτων και των κινηματογράφων θα ανακληθούν ή δεν θα ανανεωθούν ξανά. Οι λιγοστοί πολίτες του Μαρουσιού που πριν από 8 χρόνια ξεκίνησαν τον δικαστικό αγώνα θα έχουν κερδίσει τον Λάτση, τον Σημίτη, τον Καραμανλή...

Όμως, εδώ παίζεται κάτι πιο μεγάλο κι από το ίδιο το σκάνδαλο. Εδώ είναι το μυστικό: Το 2003, η τότε κυβέρνηση για να αντιμετωπίσει το «πρόβλημα» με την αντισυνταγματικότητα του Mall, σκαρφίστηκε ένα τέχνασμα ώστε να περνάει αντισυνταγματικές διατάξεις χωρίς να μπορεί το ΣτΕ να τις κρίνει. Από τότε, η εξωφρενική πατέντα δουλεύει συνέχεια, στην ουσία καταργώντας το ΣτΕ: χθες εκτροπή Αχελώου, σήμερα Βοτανικός, αύριο ίσως Ασωπός.

Αυτό διακυβεύεται στη δίκη του Mall: Θα επιβιώσει το ΣτΕ, η μόνη δημόσια αρχή που μπορεί να σταματάει τις εκάστοτε κρατικές αυθαιρεσίες; Ή θα χάσουμε οι πολίτες ένα από τα πιο αποτελεσματικά μέσα προστασίας που μας απέμεινε....

Αν θέλετε η δίκη του Mall να πάψει να είναι μυστικό,

αν θέλετε να σπάσει επιτέλους η ομερτά των ΜΜΕ,

μάθετε περισσότερα

(με ντοκουμέντα και υλικό που για πρώτη φορά δημοσιεύεται)

στο

www.facthemall.gr.

Το Ισραίλ χρησιμοποιεί το Λευκό Φώσφορο ....κ μάλιστα τον πετάει κ σε σχολεία στη Γάζα... 2

Το Ισραίλ χρησιμοποιεί το Λευκό Φώσφορο ....κ μάλιστα τον πετάει κ σε σχολεία στη Γάζα.....

... Δίκη του Pirate Bay από την Ιταλία;;;

Μετά το Σουηδικό δικαστήριο, τώρα οι Ιταλικές αρχές σκέφτονται να ξεκινήσουν νέο δικαστήριο ενάντια των ιδρυτών του Pirate Bay. Εάν όντως γίνει η δίκη, θα είναι η πρώτη που γίνεται εκτός της χώρας των ιδρυτών της γνωστής ιστοσελίδας. O Ιταλικός κατήγορος θα αποφασίσει σε μερικούς μήνες εάν όντως θα υπάρξει Ιταλική δίκη για το Pirate Bay, και η διαταγή για την φραγή της σελίδας θα παραμείνει σε αναστολή μέχρι την ανακοίνωση της τελική απόφασης, στα μέσα του Σεπτέμβρη.

Κατά την διάρκεια του Αυγούστου πέρσι, το Pirate Bay “λογοκρίθηκε” κατά κάποιον τρόπο στην Ιταλία, όταν οι παροχείς διαδικτύου μπλόκαραν την πρόσβαση των χρηστών τους στην συγκεκριμένη σελίδα. Το Pirate Bay τότε έκανε ένστασή κατά της φραγής αυτής, και τελικά κατάφερε να κερδίσει την αναστολή της. Τον Οκτώβριο το Δικαστήριο του Bergamo, εκδίκασε ότι καμία ξένη ιστοσελίδα δεν θα πρέπει να αντιμετωπίζεται με κανέναν τρόπο, λόγο πνευματικής ιδιοκτησίας.

http://www.techspy.gr/general/diki-tou-pirate-bay-apo-tin-italia/

«Πνευματικά άδικη»

Tου Πασχου Μανδραβελη

Ο Τόμας Τζέφερσον, ένας από τους πατέρες του αμερικανικού έθνους, αλλά και ένας από τους μεγαλύτερους πολιτικούς στοχαστές του 17ου - 18ου αιώνα, δεν θεωρούσε την πνευματική ιδιοκτησία άδικη. Την θεωρούσε ανόητη. Είχε γράψει: «αν η φύση έχει κάνει ένα πράγμα λιγότερο επιδεκτικό απ’ όλα τα άλλα στο δικαίωμα αποκλειστικής ιδιοκτησίας, αυτό είναι η ενέργεια της σκέψης, αυτό που αποκαλείται ιδέα (...) H φύση έκανε τις ιδέες σαν τη φωτιά, επεκτάσιμες σε όλο τον χώρο, χωρίς να χάνουν τη δύναμή τους σε κανένα σημείο, και σαν τον αέρα τον οποίο αναπνέουμε, και ο οποίος είναι αδύνατον να γίνει αποκλειστική ιδιοκτησία κανενός. Oι εφευρέσεις λοιπόν δεν μπορούν από τη φύση τους να γίνουν ιδιοκτησία κανενός».

Παρ’ όλα αυτά συναίνεσε να ενταχθεί διάταξη στο νέο τότε αμερικανικό σύνταγμα που έλεγε «Το Κογκρέσο θα έχει την εξουσία... να προωθήσει την πρόοδο της επιστήμης και των πρακτικών τεχνών, εξασφαλίζοντας, για περιορισμένο χρόνο, στους δημιουργούς και εφευρέτες τα αποκλειστικά δικαιώματα στα έργα και τις ανακαλύψεις τους» («Σύνταγμα των Ηνωμένων Πολιτειών», άρθρο 8, μτφρ. Περικλής Φ. Κωνσταντινίδης, διατίθεται δωρεάν μαζί με άλλα ιστορικά κείμενα από την ελληνική έκδοση της Wikipedia).

Το σύστημα πνευματικής ιδιοκτησίας έγινε έτσι ένας συμβιβασμός του παραλόγου: Αν και όλοι κατανοούσαν ότι δεν μπορεί να υπάρξει ιδιοκτησία του πνεύματος, το κράτος προσέφερε την ισχύ του για να δημιουργηθεί το μονοπώλιο ενός πνευματικού έργου. Είχε όμως ασφαλιστικές δικλείδες: περιορισμένο χρόνο εφαρμογής του, δικαιολογημένη χρήση (τα πνευματικά έργα θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν π.χ. στην εκπαίδευση χωρίς πληρωμή δικαιωμάτων), και δικαίωμα ανταλλαγής (η πληρωμή αφορούσε μόνο το πρώτο αντίτυπο. Κάποιος που αγόραζε ένα βιβλίο θα μπορούσε να το δανείσει ή να το πουλήσει χωρίς να ξαναπληρώσει δικαιώματα).

Το σύστημα δούλεψε καλά για ένα μεγάλο διάστημα. Οι δημιουργοί απολάμβαναν για περιορισμένο χρόνο το ιδιότυπο μονοπώλιο στα έργα τους, αλλά και από την άλλη με το σύστημα των δημόσιων βιβλιοθηκών και της δημόσιας εκπαίδευσης δημιουργήθηκε το δυτικό θαύμα: κάθε παιδί ανεξαρτήτως οικονομικής κατάστασης των γονέων του μπορούσε να συμμετάσχει ισότιμα στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Η δικαιολογημένη χρήση ήταν το μέσο της κοινωνικής κινητικότητας. Ο γιος του αγωγιάτη μπορούσε να μορφωθεί και να γίνει μηχανικός, γιατρός κ.λπ.

Μετά όμως ήρθαν οι εταιρείες και τα λόμπινγκ τους. Αυτές δεν ήταν παρά η γραφειοκρατία της αγοράς. Υποτίθεται ότι οργάνωναν τις ανταλλαγές των πνευματικών έργων, αλλά στην ουσία τροφοδοτούσαν τη γραφειοκρατία τους. Το πρώτο που έκαναν ήταν να συρρικνώσουν τα δικαιώματα των δημιουργών που σήμερα στις ΗΠΑ κυμαίνονται στο 2 - 7% της τιμής του έργου. Η κινηματογραφική εταιρεία «United Artists» ξεκίνησε με πρωτοβουλία του Τσάρλι Τσάπλιν ακριβώς για να διασφαλίσει τα έσοδα των καλλιτεχνών από τις αδηφάγες εταιρικές δομές.

Το δεύτερο που έκαναν οι εταιρείες ήταν να διαβρώσουν σιγά σιγά το κοινωνικό συμβόλαιο που είχε συναφθεί να καταργήσουν, δηλαδή τις ασφαλιστικές δικλείδες που οι αρχικές νομοθεσίες προέβλεπαν. Ο «περιορισμένος χρόνος» του αμερικανικού συντάγματος ξεκίνησε από τα οκτώ συν οκτώ χρόνια κι έφτασε σταδιακά στα 50 και στα 95 έτη, ενώ οι εταιρείες προσπαθούν να περάσουν νόμο σύμφωνα με τον οποίο «περιορισμένος χρόνος» θα είναι η... «αιωνιότητα πλην μια μέρα»! Στην ουσία οι επιχειρήσεις διαχείρισης των πνευματικών έργων άρχισαν να χρησιμοποιούν την ισχύ του κράτους για να ιδιοποιούνται δημόσια περιουσία. Βιβλία, ταινίες, μουσικές των αρχών του 20ού αιώνα που κανονικά σήμερα θα έπρεπε να χρησιμοποιούνται ελεύθερα απ’ όλους, παραμένουν στα συρτάρια των εταιρειών.

Το αστείο είναι ότι η συντριπτική πλειονότητα αυτών των έργων δεν έχουν πλέον καμιά εμπορική αξία. Από τα χιλιάδες βιβλία που κυκλοφόρησαν τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα, ελάχιστα εξακολουθούν να πουλιούνται. Προκειμένου όμως να μην χάσει η Walt Disney τα δικαιώματα για τον Μίκι Μάους κατάφερε να κλειδώσει όλα τα πνευματικά έργα της περιόδου. Κι όλα αυτά υποτίθεται για την προστασία των δημιουργών, άσχετα αν οι τελευταίοι είναι εδώ και δεκαετίες νεκροί.

Η μάχη της Ευρώπης

Η επιχείρηση κλοπής της δημόσιας περιουσίας φυσικά δεν μπορούσε να μείνει στη μία πλευρά του Ατλαντικού. Αυτή την περίοδο γίνονται επιθέσεις σε πολλά μέτωπα στην Ευρώπη. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο υπερψήφισε πρόταση επέκτασης των «δικαιωμάτων» φωνογραφημάτων από τα 50 στα 70 έτη. Είναι μια υπόθεση που αγγίζει τα όρια της θεσμικής διαφθοράς σε επίπεδο Ε. Ε. αφού έγινε με μοναδικό στόχο την «προστασία» των πρώτων ηχογραφήσεων των Beatles· αυτές ξεκινούν από το 1961 και με τον προηγούμενο νόμο τέλειωναν το 2011. Οι παράπλευρες απώλειες, όμως, είναι τρομακτικές: δίπλα στους Beatles, που ακόμη πωλούν, κλειδώνουν χιλιάδες ξεχασμένες ηχογραφήσεις οι οποίες θα μπορούσαν να υπάρχουν σε βιβλιοθήκες, να χρησιμοποιούνται από ερευνητές, ακόμη και από παιδιά που ανασυνθέτουν μουσικές.

Η δεύτερη επίθεση γίνεται στο Pirate Bay, έναν δικτυακό τόπο ανταλλαγής αρχείων μεταξύ των χρηστών. Με τη «δικαιολογημένη χρήση», που προβλέπει το πνεύμα και το γράμμα των νομοθετημάτων περί πνευματικής ιδιοκτησίας, οποιοσδήποτε μπορούσε να χαρίσει ή/και να ανταλλάξει τα έργα που κατείχε. Αυτό σήμερα λέγεται peer to peer ανταλλαγή και οι υπολογιστές του Pirate Bay λειτουργούν σαν ένας μεγάλος κατάλογος. Το σουηδικό αυτό site δεν έχει τα πνευματικά έργα (αυτά βρίσκονται στους υπολογιστές των χρηστών), απλώς λειτουργεί σαν μια μεγάλη αγορά (χωρίς οικονομικές επιβαρύνσεις): οι κάτοχοι καταθέτουν τι είναι διαθέσιμοι να δώσουν και βρίσκουν σε ποιους υπολογιστές χρηστών βρίσκονται τα έργα που θέλουν. Στην ουσία, δηλαδή, το Pirate Bay λειτουργεί σαν μια ηλεκτρονική εφημερίδα αγγελιών, αλλά έπειτα από πιέσεις (ακόμη και διπλωματικές!) των Αμερικανών, η διαδικασία αυτή ποινικοποιήθηκε! Με πρωτόδικη απόφαση, τα σουηδικά δικαστήρια καταδίκασαν τους ιδιοκτήτες αυτής της ηλεκτρονικής εφημερίδας αγγελιών σε φυλάκιση ενός χρόνου και πρόστιμο 3,5 εκατ. ευρώ! Η μάχη συνεχίζεται...

Ιnfo

- Lawrence Lessig, «Free Culture: How Big Media Uses Technology and The Law to Lock Down Culture and Control Creativity», εκδ. Penguin (διατίθεται και δωρεάν από το www. lessig. org).

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_03/05/2009_313063

Τα κρατη πουλανε τα ναρκωτικα

Ο τουρκικός στρατός διακινητής ναρκωτικών

Σοκ προκαλεί στην κοινή γνώμη της Τουρκίας, η είδηση ότι τουρκικό πολεμικό πλοίο μετέφερε μεγάλη ποσότητα ναρκωτικών στην Ιταλία, στη διάρκεια νατοϊκής άσκησης.

Τα συγκλονιστικά στοιχεία φέρνει στο φως η εφημερίδα Zaman, με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Μεταφορά ηρωίνης με πολεμικό πλοίο». Το δημοσίευμα αναφέρεται στο «καυτό» περιεχόμενο του ημερολογίου του ναυάρχου Οζντέν Ορνέκ, ο οποίος περιλαμβάνεται στο κατηγορητήριο της υπόθεσης Εργκενεκόν.

Εκεί αναγράφεται ότι στις 21 Οκτωβρίου 2004, ένας αξιωματικός του πλοίου Ερτουρούλ «πήγε στην Ιταλία για άσκηση και μετέφερε 5 κιλά ηρωίνης». Ο Ορνέκ συνεχίζει λέγοντας ότι το παράνομο «πακέτο» παραδόθηκε σε συνεργάτη του αξιωματικού στη Σαρδηνία και μάλιστα ότι αυτό έγινε εν γνώσει του καπετάνιου του πολεμικού καραβιού.

Χαρακτηριστικό είναι ότι, όταν αξιωματικός και καπετάνιος επέστρεψαν, άνοιξαν δύο «παχυλούς» τραπεζικούς λογαριασμούς.

Το πλοίο συμμετείχε στη νατοϊκή άσκηση που έγινε μεταξύ 30/9 και 16/10 του 2004 στη Σαρδηνία. Σε αυτή πήραν επίσης μέρος 11 χώρες, με 10.000 στρατιώτες, 50 πλοία και 50 μαχητικά αεροσκάφη.

Ωστόσο, όλα αυτά δεν ήταν αρκετά για να ανακόψουν τη «μυστική» επιχείρηση που διαδραματιζόταν στο παρασκήνιο.


http://www.tumgazeteler.com/?a=4985552
http://www.stargazete.com/guncel/kocaelinde-95-kilogram-eroin-ele-gecirildi-haber-183590.htm
http://www.tarafsizhaber.com/haber-NATO-gorevlisi-eroinle-yakalandi-166001/

May 1st around the world

1st May Berlin Germany 2009

GREEK REVOLUTION DIY benefit party, may 2nd & 3rd @ Amsterdam