Την Κυριακή, 20 Σεπτέμβρη του 2009, ήταν προγραμματισμένη να πραγματοποιηθεί στην κεντρική πλατεία της πόλης του Βελιγραδίου, πορεία υπερηφάνειας των λεσβιών, γκέι, αμφί και τρανς ανδρών και γυναικών (lgbt pride). Μία ημέρα πριν, το πρωί του Σαββάτου, η οργανωτική επιτροπή του pride έλαβε σημείωμα του πρωθυπουργού σύμφωνα με το οποίο απαγορεύονταν η διεξαγωγή της συγκέντρωσης «για λόγους ασφαλείας». Οι σερβικές αρχές αρνήθηκαν να εγγυηθούν την ασφάλεια των διαδηλωτών και να περιορίσουν φασιστικές ομάδες που σκοπό είχαν να εναντιωθούν στην διοργάνωση με προγραμματισμένη αντι-συγκέντρωση. Η αστυνομία δήλωσε αδυναμία να προστατεύσει τη διαδήλωση της lgbt και queer κοινότητας και ανακάλεσε την άδεια διεξαγωγής της.
Τον τελευταίο μήνα, και ενώ πλησίαζε η μέρα του pride, τα σερβικά μέσα μαζικής ενημέρωσης έδιναν καθημερινά το βήμα σε εκπροσώπους ακροδεξιών ομάδων, οι οποίοι αναπαρήγαγαν την ιδεολογία του μίσους απειλώντας τους lgbt και queer ακτιβιστές και τους συμμάχους τους. Οι δρόμοι της πόλης είχαν γεμίσει εθνικιστικά και ομοφοβικά συνθήματα και ομάδες φασιστών απειλούσαν, τρομοκρατούσαν και επιτίθονταν σε ανθρώπους που τους «φαίνονταν» διαφορετικοί.
Παρά το κλίμα τρομοκρατίας οι οργανωτές του pride δεν υποχώρησαν, αλλά οι σερβικές αρχές ουσιαστικά επέλεξαν να μην αντιπαρατεθούν με την φασιστική και ομοφοβική ιδεολογία που στηρίζεται από μεγάλο κομμάτι της σερβικής κοινωνίας.
Την Κυριακή, ημέρα του προγραμματισμένου και πλέον απαγορευμένου pride, η πόλη είχε κατακλυστεί από ομάδες φασιστών. Η αστυνομία συνέλαβε 46 άτομα που είχαν πάνω τους από μαχαίρια και σιδηρογροθιές, μέχρι καπνογόνα και χειροβομβίδες κρότου-λάμψης, έτοιμοι για κυνήγι εκδίκησης.
Αυτή ήταν η τρίτη απόπειρα διοργάνωσης, σε διάστημα 8 χρόνων, μιας δημόσιας συγκέντρωσης lgbt και queer ομάδων. Το 2001, την πρώτη φορά που η lgbtq κοινότητα του Βελιγραδίου επιχείρησε να βγει στο δρόμο και να διεκδικήσει την ορατότητά της, φασιστικές συμμορίες είχαν επιτεθεί και τραυματίσει σοβαρά ανθρώπους που κατευθύνονταν προς τον χώρο προ-συγκέντρωσης -ανάμεσά τους και κόσμο που απλώς έτυχε να περνάει την ίδια ώρα από εκείνο το σημείο της πόλης. Η αστυνομία τότε ήταν παρούσα αλλά δεν έκανε καμία κίνηση να αποτρέψει τους ξυλοδαρμούς. Το 2004, η δεύτερη απόπειρα ματαιώθηκε από τους ίδιους τους διοργανωτές, καθώς η αστυνομία δεν συνεργαζόταν σε κανέναν βαθμό ενώ οι απειλές και η τρομοκρατία είχαν ξανά ξεπεράσει κάθε όριο.
Η ιδεολογία του εθνικισμού και της εθνικής καθαρότητας και ανωτερότητας είναι αυτή που οπλίζει την βία απέναντι σε όποιον κι όποια δεν συναινεί ή ακόμη περισσότερο συγκρούεται με το εθνικιστικό δόγμα. Οι κοινωνικές ομάδες που δεν συστρατεύονται με το όραμα του εθνικισμού δέχονται επιθέσεις επειδή ουσιαστικά με τις πρακτικές τους αρνούνται να αναπαράγουν τις αξίες που συγκροτούν την εθνική ταυτότητα. Αυτό είναι κάτι που το βλέπουμε να συμβαίνει και στην ελληνική κοινωνία, όπου θεσμοί όπως η θρησκεία και η πυρηνική οικογένεια στηρίζουν την εθνική της συνοχή. Ταυτότητες όπως αυτή του καλού πατριώτη, του πιστού ορθόδοξου, της ελληνίδας μάνας και του αρρενωπού άνδρα κατασκευάζονται σύμφωνα με τις θεσμικές και κοινωνικές προσταγές και είναι αυτές που περιφρουρούν τις κοινωνικές νόρμες.
Στεκόμαστε αλληλεγγύες/οι με τους συντρόφους και τις συντρόφισσες από τη Σερβία, που παλεύουν για την ελευθερία έκφρασης της σεξουαλικής επιθυμίας και την αυτοδιάθεση του σώματος κάθε ανθρώπου.
Στεκόμαστε μαζί τους ενάντια στην ομοφοβία, τον συντηρητισμό και την κοινωνική απάθεια που στηρίζει τον τρόμο και τη βία.
Ανοιχτή Συνέλευση Αλληλεγγύης
ανακοίνωση του pride βελιγραδίου εδώ
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1081333
