Κουτοπονηριά Κακλαμάνη με το πάρκο Κύπρου

Mε «παραθυράκια» επιχειρεί ο Νικήτας Κακλαμάνης να κρατήσει ανοιχτή την υπόθεση κατασκευής γκαράζ στο πάρκο που βρίσκεται στη συμβολή των οδών Κύπρου και Πατησίων, παρά την έντονη αντίδραση και τις πολύχρονες κινητοποιήσεις των κατοίκων της ευρύτερης περιοχής.

Στην αυριανή συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου έχει καταθέσει πρόταση, με την οποία εισηγείται παράταση για άλλες 434 ημέρες (!) της σύμβασης κατασκευής, που προβλέπει ότι τα έργα έπρεπε να έχουν ολοκληρωθεί τον Δεκέμβριο του 2008.

Στην τεχνική έκθεση, που επικαλείται ο δήμαρχος στη διατύπωση του αιτήματος προς το δημοτικό συμβούλιο, γίνονται αναφορές αποκλειστικά στις καθυστερήσεις που αφορούν το μελλοντικό γκαράζ στον χώρο του πρώην κινηματογράφου «Αλκαζάρ», στη διασταύρωση των οδών Ψηλορείτη και Δηληγιάννη. Το συγκεκριμένο έργο όμως είχε δημοπρατηθεί με τον ίδιο διαγωνισμό, περιλαμβάνεται στην ίδια σύμβαση και έχει ανατεθεί στην εταιρεία που έχει αναλάβει την υπόθεση στο πάρκο της οδού Κύπρου.

Η αρμόδια υπηρεσία του δήμου, στο έγγραφό της που είναι στη διάθεση της «Ε», αναφέρει ότι η οικοδομική άδεια εκδόθηκε με καθυστέρηση 145 ημερών από την Πολεοδομία του Δήμου Αθηναίων. Σημειώνει, επίσης, ότι η Τροχαία καθυστέρησε επί 210 ημέρες να παραδώσει το οικόπεδο, στο οποίο στάθμευαν τα υπηρεσιακά οχήματα. Δικαιολογεί όμως στην κοινοπραξία και άλλες 51 ημέρες λόγω Χριστουγέννων (25 ημέρες), απεργιών στον κλάδο των οικοδόμων (7 ημέρες) και κακών καιρικών συνθηκών (19 ημέρες). Προσθέτει και άλλες 28 λόγω των ...γεγονότων στο πάρκο της οδού Κύπρου, κάνοντας λόγο γιά απειλές βανδαλισμού! Επικαλείται δύο αιτήσεις του αναδόχου, που έχουν υποβληθεί τον Δεκέμβριο του 2008 και τον Μάιο του 2009, για να εισηγηθεί την παράταση της προθεσμίας παράδοσης του έργου ώς τις 28 Φεβρουαρίου του 2010.

Το ενδιαφέρον είναι ότι ενώ όλα αυτά τα «δεινά», που επικαλούνται οι αρμόδιοι για να δικαιολογήσουν τη γεναιόδωρη επιμήκυνση χρόνου, έχουν σημείο αναφοράς το ακίνητο των οδών Ψηλορείτη και Δηληγιάννη, αλλά στο «διά ταύτα» η ίδια παράταση επεκτείνεται και στα σχέδια του δήμου για το πάρκο των οδών Κύπρου και Πατησίων, όπου εκκρεμούν προσφυγές των κατοίκων της περιοχής στη Δικαιοσύνη. Να σημειωθεί ότι ακόμη και για το πρώτο γκαράζ, η παράταση που προτείνει ο δήμαρχος φαίνεται ότι προσκρούει σε βασικές διατάξεις της σύμβασης του 2006.

Χ.ΤΖ.
http://www.enet.gr

Δυτική Όχθη: Απαγορεύσεις στη μεταφορά φαγητού και νερού

Ιδιωτική εταιρεία που διαχειρίζεται σημείο ελέγχου στη Δυτική Όχθη δεν επιτρέπει να διέλθουν Παλαιστίνιοι που μεταφέρουν συγκεκριμένες ποσότητες νερού και φαγητού. Σε απάντηση, το ισραηλινό υπουργείο Άμυνας δήλωσε ότι δεν υπάρχει περιορισμός στις ποσότητες φαγητού που δεν προορίζονται για εμπορική χρήση, ενώ δεν έκανε καμία αναφορά στο θέμα του νερού.

Το σημείο ελέγχου Sha'ar Efraim είναι στη δικαιοδοσία του υπουργείου Άμυνας και το διαχειρίζεται η –ιδιωτικών συμφερόντων- εταιρεία Modi'in Ezrahi. Η πολιτική της εταιρείας είναι να σταματάει τη διέλευση σε Παλαιστίνιους εργάτες που προσπαθούν να περάσουν από το σημείο με τα ακόλουθα αντικείμενα: Μεγάλες φιάλες με παγωμένο νερό ή αναψυκτικά, μαγειρεμένο φαγητό, καφέ, τσάι και καρυκεύματα.

Η εταιρεία, μάλιστα, υπαγορεύει στους εργάτες συγκεκριμένα αντικείμενα, που «επιτρέπεται» να περάσουν: Πέντε πίτες, ένα σκεύος με χούμους, μία κονσέρβα τόνο, ένα μικρό μπουκάλι ποτού, ένα ή δύο κομμάτια τυρί, μερικές κουταλιές ζάχαρη και πέντε ή δέκα ελιές. Παράλληλα, δεν επιτρέπεται η μεταφορά κουζινικών και εργαλείων.

Ο τυπικός Παλαιστίνιος εργαζόμενος στο Ισραήλ είναι αναγκασμένος να δουλεύει 12 ώρες την εβδομάδα, εκτός από το χρόνο διαδρομής και τις καθυστερήσεις στα σημεία ελέγχου. Πολλοί, μάλιστα, από τους εργαζόμενους φεύγουν από το σπίτι τους στις δύο το πρωί, προκειμένου να περιμένουν στην ουρά, ενώ γυρίζουν σπίτι τους γύρω στις πέντε το απόγευμα. Ο μέσος χρόνος αναμονής στα σημεία ελέγχου είναι μία με δύο ώρες.

Οι ποσότητες φαγητού που επιτρέπει η εταιρεία να μεταφέρονται από τη μία πλευρά στην άλλη δεν καλύπτουν τις καθημερινές ανάγκες των εργαζομένων, οι οποίοι, παράλληλα, επιλέγουν να μην αγοράζουν φαγητό από τα -σημαντικά πιο ακριβά- μαγαζιά του Ισραήλ.

Ισραηλινή οργάνωση υπέρ της ειρήνης στην περιοχή ενημέρωσε το υπουργείο Άμυνας σχετικά με τις νέες απαγορεύσεις, αλλά δεν έλαβε καμία απάντηση. Σε ερώτηση της οργάνωσης στην εταιρεία, η απάντηση ήταν ότι οι περιορισμοί έχουν τεθεί εξαιτίας λόγων «ασφάλειας αλλά και υγιεινής».

Παρόλα αυτά, στο διπλανό σημείο ελέγχου (Qalqilyah), το οποίο διαχειρίζονται οι δυνάμεις ασφαλείας του Ισραήλ, επιτρέπεται στους εργαζόμενους να κουβαλούν όλα τα τρόφιμα τα οποία απαγορεύονται στο Sha'ar Efraim.

Πηγή: Haaretz, tvxs.gr

Στη δημιουργία Κυβερνοδιοίκησης προσανατολίζεται το Πεντάγωνο

Στη δημιουργία Κυβερνοδιοίκησης προσανατολίζεται το Πεντάγωνο, με αρμοδιότητα την επίβλεψη των προσπαθειών του αμερικανικού στρατού να προστατεύσει τα δίκτυά του. Το νέο πρόγραμμα πρόκειται να λειτουργήσει στο διαδίκτυο και την εντολή για τη λειτουργία του έχει υπογράψει ο υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ, Ρόμπερτ Γκέιτς.


Το νέο αρχηγείο, με έδρα πιθανότατα το Μέριλαντ, λίγο έξω από τη Ουάσινγκτον, θα είναι υπεύθυνο για την προστασία των αμερικανικών στρατιωτικών συστημάτων αποκλειστικά, και όχι για άλλα κυβερνητικά ή ιδιωτικά δίκτυα, δήλωσε ο εκπρόσωπος Τύπου του Πενταγώνου, Μπράιαν Ουίτμαν.

Ερωτώμενος σχετικά με το εάν η νέα Διοίκηση θα είναι ικανή να προχωρήσει σε επιθετικές επιχειρήσεις, πέραν της προστασίας του υπουργείου Άμυνας, ο Ουίτμαν αρνήθηκε να απαντήσει ξεκάθαρα. «Η Διοίκηση αυτή θα εστιάσει στην προστασία και λειτουργία των δικτύων», δήλωσε. «Πρόκειται να κάνει ό, τι είναι απαραίτητο να γίνει»


Αξιωματούχοι των ΗΠΑ έχουν διατυπώσει τις έντονες ανησυχίες τους τα τελευταία χρόνια σχετικά με την ευπαθή θέση της χώρας απέναντι σε επιθέσεις κατά των πολιτών της, των δικτύων της η των στρατιωτικών επιχειρήσεων, καθώς η τεχνολογία αποκτά έναν ολοένα αυξανόμενο ρόλο.

Ο Αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα δήλωσε τον περασμένο μήνα ότι θα ορίσει έναν αξιωματούχο του Λευκού Οίκου ως υπεύθυνο για το συντονισμό των κυβερνητικών προσπαθειών στην καταπολέμηση των εγκλημάτων στο διαδίκτυο.

Σύμφωνα με τις ΗΠΑ, πολλές προσπάθειες διείσδυσης στα αμερικανικά δίκτυα φαίνεται να προέρχονται από την Κίνα. Αφότου, ωστόσο, κατηγόρησαν τις κινεζικές αρχές ως υπεύθυνες για αυτές, οι απόπειρες διακόπηκαν.

Όπως δήλωσε ο Ουίτμαν, η νέα Διοίκηση θα ενισχύει τις υφιστάμενες προσπάθειες του Πεντάγωνου να προστατεύσει τα δίκτυά του και να λειτουργήσει στο διαδίκτυο. Οι προσπάθειες αυτές τίθενται υπό την αιγίδα της Στρατηγικής Διοίκησης των ΗΠΑ στη Νεμπράσκα, η οποία θα επιβλέπει και το αρχηγείο της Κυβερνοδιοίκησης.

Σήμερα, για λογαριασμό του υπουργείου Άμυνας των ΗΠΑ λειτουργούν περίπου 15.000 ηλεκτρονικά δίκτυα, 7 εκατομμύρια υπολογιστές και άλλες τεχνολογικές συσκευές πληροφοριών, δήλωσε ο Ουίτμαν. «Τα συστήματα άμυνάς μας ελέγχονται διαρκώς. Πραγματοποιούνται χιλιάδες έλεγχοι καθημερινά. Η δύναμη καταστολής και καταστροφής, κάποτε αποκλειστικό εργαλείο των κρατών, βρίσκεται σήμερα και στα χέρια μικρών ομάδων και ιδιωτών. Από τρομοκρατικές ομάδες μέχρι οργανωμένο έγκλημα, βιομηχανικοί κατάσκοποι και έφηβοι χάκερς διαθέτουν πλέον αυτή τη δύναμη», πρόσθεσε.

«Γνωρίζουμε επίσης ότι οι ξένες κυβερνήσεις προσπαθούν να αναπτύξουν επιθετικές διαδικτυακές ικανότητες», δήλωσε, προσθέτοντας ότι περισσότερες από 100 Υπηρεσίες Πληροφοριών προσπαθούσαν να διεισδύσουν στα αμερικανικά δίκτυα.

Το νέο πρόγραμμα αναμένεται να ξεκινήσει τον ερχόμενο Οκτώβριο και να λειτουργήσει πλήρως έναν περίπου χρόνο αργότερα. Ο επικεφαλής της Κυβερνοδιοίκησης θα είναι επίσης και διευθυντής της Υπηρεσίας Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ, που διενεργεί ηλεκτρονική επιτήρηση και αναχαίτιση των επικοινωνιών, με βάση επίσης το Μέριλαντ.

Την επόμενη εβδομάδα, ο πρόεδρος Ομπάμα επισκέπτεται τη Ρωσία όπου θα συζητήσει με τον Ρώσο ομόλογό του για το ζήτημα. Ωστόσο οι θέσεις των δυο χωρών διαφέρουν. Η Ρωσία προωθεί μια διεθνή συνθήκη όμως οι ΗΠΑ θεωρούν ότι δεν είναι απαραίτητη. Αντ’ αυτού υποστηρίζει ότι η ισχυρή συνεργασία μεταξύ των κρατών μπορεί να αποτρέψει την εγκληματική εισβολή στα κρατικά συστήματα, καθιστώντας έτσι πιο ασφαλές το διαδίκτυο.

Πηγές: The New York Times

Security over freedom - "Κράτος Όργουελ"

The man who would choose security over freedom deserves neither
Thomas Jefferson (Τρίτος πρόεδρος των ΗΠΑ 1801-1809)

Στην ΑΥΓΗ της 28/6 και στο άρθρο "Κράτος Όργουελ" γινόταν για μία ακόμα φορά αναφορά, στην προώθηση νομοθετικών ρυθμίσεων, σύμφωνα με τις οποίες επιτρέπεται η χωρίς προϋποθέσεις, γενικευμένη εγκατάσταση μηχανημάτων ηλεκτρονικής παρακολούθησης πολιτών σε δημόσιους χώρους.

Ταυτόχρονα επεκτείνεται το τεστ DNA σε υπόπτους για ασήμαντα πλημμελήματα.

Η εφημερίδα συδέοντας τα γεγονότα Οι μετανάστες ήταν μόνο η αρχή) με τις "νόμιμες" (άρα και ηθικές) ρυθμίσεις για τη διασφάλιση της δημόσιας τάξης, όπου

θεωρούνται επικίνδυνοι για τη δημόσια τάξη όσοι αλλοδαποί αντιμετωπίζουν ποινική δίωξη (όχι καταδικαστική απόφαση) για πλημμέλημα που τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών μηνών, επεκτείνεται σε ζωτικής σημασίας δικαιώματα. Όπως αποκαλύπτει σήμερα η "Αυγή", το νομοσχέδιο που καταρτίζεται προβλέπει ότι είναι υποχρεωτική η λήψη δείγματος DNA σε άτομα που αντιμετωπίζουν κατηγορίες πλημμελήματος το οποίο τιμωρείται με φυλάκιση τριών μηνών.

Η σύνδεση των δύο ειδήσεων είναι αναπόφευκτη. Οδεύουμε προς την ανάπτυξη ενός -τελευταίας τεχνολογίας- μηχανισμού παραγωγής συνήθων υπόπτων και ταυτόχρονα στην υλοποίηση του Πανοπτικού (Panopticon) της τρομερής φυλακής του δημοκράτη, αντιαποικιοκράτη και αντιαριστοκράτη, Jeremy Bentham.

Το αστείο είναι πως δεν υπάρχουν αντιδράσεις. Μάθαμε στωϊκά να υφιστάμεθα τον κρατικό έλεγχο και την επακόλουθη καταστολή ή τελικά η συνεχής παρακολούθηση και η -οιωνεί- "ασφάλεια" είναι αυτό που ζητάμε.

Και αν είναι η "ασφάλεια" αυτό που μας λείπει, είμαστε διατεθειμένοι να δεχτούμε τη μείωση της αξιοπρέπειας μας καθώς επίσης και την ακύρωση των δημοκρατικών μας ελευθεριών για να την αποκτήσουμε;

Σίγουρα υπάρχουν πολλοί που δε βλέπουν καμία μείωση της αξιοπρέπειας τους στην εντατικοποίηση και την τεχνολογική αναβάθμιση της αστυνομοκρατίας. Υπάρχουν πολλοί που βγάζουν στεναγμούς ανακούφισης ακούγοντας τις οργουελικής φύσης εξαγγελίες.

Είναι όλοι εκείνοι που δε βλέπουν τον εγκληματία (ημεδαπό και αλλοδαπό) ως δυστυχισμένο ανθρώπινο παράγωγο της ασθενούς κοινωνίας αλλά ως αποτυχία της αστυνομικής επιβολής, του "δυσλειτουργικού" αστυνομικού κράτους.

Είναι φυσικό να υπάρχουν άνθρωποι που η λογική τους έχει υποκατασταθεί πλήρως από το θυμικό και από αντανακλαστικά, πλήρως εξαρτημένα από τους σύγχρονους μηχανισμούς (πάρα-)πληροφόρησης. Ανεξέλεγκτη εγκληματικότητα, τόσο ανεξέλεγκτη σε σημείο που να μοιάζει επιτηδευμένο, είναι στη καθημερινή βιτρίνα της "ενημέρωσης".

Εγκληματικότητα εις βάρος των πολιτών, που όμως μέρος της οφείλεται και μας τους ίδιους. Η αδυναμία να κατανοήσουμε τον πλησίον μας (κατά τη χριστιανική έννοια) η αδυναμία να αντιληφθούμε τα γεγονότα μόνοι μας, χωρίς να χρειαζόμαστε το μεγεθυντικό (και παραμορφωτικό) τηλεοπτικό φακό, συνιστούν σε μεγάλο βαθμό την ευθύνη που φέρουμε ως πολίτες.

Το αποτέλεσμα της αδυναμίας μας ως πολίτες, την ανεξέλεγκτη (όπως παρουσιάζεται) εγκληματικότητα, λαμβάνουν ως πρόσχημα οι "ιθύνοντες" και επιβάλουν μέτρα και νόμους που ούτε η χούντα του 67 ίσως να μη τολμούσε να αποφασίσει.

Είμαστε έτοιμοι σα λαός.

* Αρκετά φοβισμένοι, αρκετά ανήμποροι, με ισχυρό περί ιδιοκτησίας, αισθητήριο.

* Ζούμε σε μία πλαστή και εύκολα ανατρέψιμη ευμάρεια και φοβόμαστε για την απώλεια της.

* Στο ψυχολογικό πλέγμα που δημιουργούν τα παραπάνω, πρόθυμα ανταλλάσσουμε τα δημοκρατικά μας δικαιώματα και την αξιοπρέπεια μας, προκειμένου να μην χάσουμε την "περιουσία" μας.

Τελικά είναι μάλλον καλύτερα έτσι. Για να δικαιωθεί και ο Thomas Jefferson.

ΥΓ. Όλα αυτά την ώρα που η δίωξη των βιτριολιστών της Κούνεβα, έπαυσε.

http://jungle-report.blogspot.com/

Συνέντευξη του αναρχικου Payman Piedar..(Ιρανός εξόριστος)

Μία αναρχική ματιά στις διαμαρτυρίες στο Ιράν

Ακολουθεί μετάφραση της συνέντευξης που έγινε από το ALB Noticias, με τη βοήθεια του Antonio Gutiérrez, συνεργάτη του anarkismo.net, στον αναρχικό Payman Piedar, Ιρανό εξόριστο ο οποίος έχει συμμετάσχει σε πολλές ελευθεριακές πρωτοβουλίες τόσο στις ΗΠΑ όσο και στο Περού και υπήρξε εκδότης του δίγλωσσου (αγγλικά και περσικά) αναρχικού περιοδικού Nakhdar. Η συνέντευξη αποτελεί μία προσπάθεια να καταλάβουμε τι συμβαίνει αυτές τις μέρες στο Ιράν και ποιες είναι οι αιτίες, σε μια κρίσιμη στιγμή που έχουμε από τη μία τις στρεβλώσεις των δυτικών μέσων ενημέρωσης και από την άλλη τη λογοκρισία μέσα στο Ιράν. Η μετάφραση της συνέντευξης από τα ισπανικά στα ελληνικά έγινε από τον Angel G G.

1. Λένε ότι αυτές οι διαδηλώσεις είναι οι πιο σημαντικές από την εποχή της επανάστασης του 1979. Βλέπετε κάποια συνέχεια ανάμεσα σε αυτές τις διαμαρτυρίες και τις διαμαρτυρίες του 1979;

"Πράγματι αυτές οι κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις είναι ό,τι πιο σημαντικό και σοβαρό έχει γίνει από εκείνη την επανάσταση του 1979. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο ξεκίνησε η επανάσταση του 1979.

Ο σάχης, τύραννος και μαριονέτα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, έκανε το μεγάλο λάθος να μην δεχτεί καμιά κριτική στην τεράστια εξουσία του και ο λαός, που είχε κουραστεί μετά από τόσα χρόνια καταστολής, ξεσηκώθηκε και αποφάσισε να τον στείλει στη χωματερή της ιστορίας.

Υπάρχει όντως μία συνέχεια γιατί στην πραγματικότητα με την επανάσταση του 1979, καλύτερα θα έπρεπε να λέμε η εξέγερση του 1979, δεν έγινε κοινωνική ανατροπή αλλά πολιτική, μία αλλαγή στην πολιτική εξουσία από ένα καθεστώς μοναρχικό σε ένα θρησκευτικό και θεοκρατικό, ιδιοποιήθηκε από τους ιερείς (οι μουλάδες), με τον Αγιατολάχ Χομέινι αρχηγό, και έτσι ξεκίνησε άλλη μία εποχή δικτατορίας στο Ιράν.

Ο λαός επιθυμεί την ελευθερία και πεθαίνει για αυτήν, καθώς και για ψωμί και νερό. Ειδικά οι νέοι, μίας και το 65% των Ιρανών είναι νεότεροι των 30 χρονών και έχουν βαρεθεί πλέον να τους ταπεινώνουν και να τους καταστέλλουν. Αυτό το κίνημα, που αρχίζει να παίρνει επαναστατικές μορφές, και ελπίζω αυτό να συνεχιστεί, είναι η συνέχεια της συνταγματικής επανάστασης του 1905, η οποία δεν κατάφερε να ολοκληρώσει το έργο της. Η ελευθερία, ακόμα και με την αστική έννοια, δεν υπήρξε για τον ιρανικό λαό ποτέ. Να σημειωθεί ότι η κυβέρνηση αστικής και εθνικής ενότητας του Dr.Mosadegh δεν κράτησε πάνω από δύο χρόνια, από το 1951 μέχρι τον Αύγουστο του 1953, γιατί οι Αμερικάνοι και η CIA έκαναν το πρώτο τους πείραμα στην προσπάθεια, πετυχημένη, να ρίξουν την κυβέρνησή του, πριν ακόμα επέμβουν στη Γουατεμάλα και ρίξουν τη δημοκρατική κυβέρνηση του Jacobo Arbenz το 1954."

2. Κατά πόσο πιστεύεις ότι οι σημερινές κινητοποιήσεις μπορούν να φθείρουν το θεοκρατικό καθεστώς

"Η απάντηση σε αυτή την ερώτηση δεν είναι καθόλου εύκολη. Όλα εξαρτώνται από το πόσο θα συνεχιστούν οι κινητοποιήσεις. Ευτυχώς η αύρα, η «τιμή» των μουλάδων, ειδικά του υψηλότερου θρησκευτικού ηγέτη, του Jamenei, έχει πάθει μεγάλη ζημιά. Χθες κάψανε μία εικόνα του στην οδό Zanjan στην Τεχεράνη. Αυτό είναι πολύ καλό σημάδι. Δεν φοβόμαστε πλέον κανέναν. Έχουμε φτάσει στην προεπαναστατική στιγμή που «οι από κάτω δεν αντέχουν άλλο», όπως έλεγε ο Λένιν, αλλά λείπει ακόμα «για να μην μπορούν οι από πάνω να κυβερνήσουν». Σήμερα άκουσα ότι ξεκίνησε η ρήξη μεταξύ των μεγάλων ηγετών των μουλάδων στην Qom, κάτι σαν το Βατικανό των Σιιτών. Μία ομάδα από αυτούς είχε δώσει εντολή να συλληφθεί η μεγαλύτερη κόρη του Αγιατολάχ Rafsanjani, που είναι ένας από τους πιο ισχυρούς, πλούσιους και διεφθαρμένους της χώρας και διετέλεσε πρόεδρος για 8 χρόνια, από 1989 μέχρι 1997, αλλά την επόμενη μέρα την άφησαν ελεύθερη. Ο Rafsanjani λοιπόν έχει δύο σημαντικές θέσεις στη θρησκευτική ηγεσία της χώρας και η μία είναι αυτή του αρχηγού του «Συμβουλίου Ειδικών», περίπου 80 άτομα που έχουν τη δύναμη να διαλέξουν ή να αντικαταστήσουν το μέγιστο θρησκευτικό ηγέτη του Ιράν, που τώρα είναι ο Jamenie.

Επομένως αν τα γεγονότα και οι κινητοποιήσεις συνεχιστούν για κάποιες μέρες ή και εβδομάδες είναι πολύ πιθανό αυτό το Συμβούλιο να ψηφίσει την παραίτηση του Jamenei. Ποιος θα καλύψει το κενό του; Μπορεί να προτιμήσουν να εκλεχθεί μια ομάδα 8 ανθρώπων (υπάρχει ήδη μία σχετική φήμη) αντί για ένα μοναδικό δικτάτορα. Στην καλύτερη των περιπτώσεων μπορεί το κίνημα να μην σταματήσει μέχρι την ολική ήττα του θεοκρατικού καθεστώτος.

Μην ξεχάσουμε ότι βρισκόμαστε τώρα σε αυτή την κατάσταση γιατί ο Jamenei έκανε το μεγάλο λάθος να εγκρίνει το αποτέλεσμα των νοθευμένων εκλογών στο κήρυγμά της προηγούμενης Παρασκευής. Για αυτό είναι τόσο δύσκολο να υποχωρήσει ή ακόμα και να δεχτεί ο λαός μια επανόρθωση από τη μεριά του. Αλλά ακόμα δεν έχει τελειώσει τίποτα. Η αστική τάξη και οι θρησκευτικοί ηγέτες μπορεί να φτάσουν σε μία συμφωνία κρυφά από το λαό για να προσπαθήσουν να ελέγξουν την κατάσταση. Αλλά το βλέπω δύσκολο…"

3. Τι ρόλο έχουν παίξει οι εργάτες μέχρι τώρα στις κινητοποιήσεις; Υπάρχει καμία πιθανότητα οι διαμαρτυρίες να στραφούν προς το συμφέρον των λαϊκών στρωμάτων;

"Εννοείται πως μέσα στις κινητοποιήσεις υπάρχουν εργάτες από διάφορους κλάδους, όπως μικροέμποροι, δημόσιοι υπάλληλοι, ανασφάλιστοι, πιο περιθωριακοί και άνεργοι. Πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι υπάρχει ένα ποσό ανάμεσα στο 25-35% χωρίς δουλειά. Αυτοί που απουσιάζουν, προς το παρόν, είναι από το σημαντικότερο κλάδο της οικονομίας, το πετρελαϊκό και πετροχημικό, που είναι συγκεντρωμένος στις νότιες περιοχές, κοντά στην περιοχή του Περσικού Κόλπου. Την ημέρα που θα σταματήσουν και αυτοί τη δουλειά και θα κατέβουν σε γενική απεργία θα έχουμε μία μεγάλη επιτυχία της επανάστασης, ή για να το θέσω πιο σωστά την ολική ήττα του θεοκρατικού καθεστώτος. Για να γίνει όμως αυτή η στροφή του κινήματος προς τα συμφέροντα των εργατικών τάξεων χρειάζεται αυτός ο τόσο σημαντικός τομέας του λαού να εμπλακεί και να πάρει την πρωτοβουλία μέσα στις κινητοποιήσεις."

4. Επιμένουν πολύ στην κινητοποίηση της αντιπολίτευσης αλλά όντως οι οπαδοί του Ahmadinejad έχουν κινητοποιηθεί σε πολύ μεγάλο αριθμό, ίσως περισσότερο από ό,τι το έκανε η αντιπολίτευση (το οποίο, για ευνόητους λόγους, δεν αναφέρεται από το δυτικό τύπο). Τι είναι αυτό που κάνει τους οπαδούς του ιρανικού καθεστώτος να κινητοποιηθούν;

"Πρώτον, οι οπαδοί του καθεστώτος του Ahmadinejad δεν είναι πιο πολλοί από τους οπαδούς της αντιπολίτευσης. Στην πραγματικότητα το αληθινό αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών ήταν το εξής: ο Mousavi λίγο πάνω από 19 εκατομμύρια, ο Karrobi, άλλος ένας «μεταρρυθμιστής», λίγο πάνω από 13 εκατομμύρια, ο Rezaie, που είναι με το μέρος του Ahmadinejad, δηλαδή πιο «μετριοπαθής», λίγο πάνω από 3 εκατομμύρια, και ο Ahmadinejad λίγο πάνω από 5 εκατομμύρια. Οι άκυροι ψήφοι είναι ήταν ενάμισι εκατομμύριο.

Οι οπαδοί του Ahmadinejad προέρχονται στην πλειοψηφία τους από λαϊκά στρώματα, φτωχούς ανθρώπους που τους δώσανε 50 δολάρια και ένα σάκο πατάτες. Επίσης τον υποστηρίζει ένα κομμάτι από συνταξιούχους που κάποιες μέρες πριν τις εκλογές τους είχαν δώσει μία σημαντική αύξηση στις συντάξεις τους (παλιά παίρνανε 200 δολάρια, τώρα 600). Μην ξεχάσουμε ότι αυτό το καθεστώς έχει περίπου 3 με 5 εκατομμύρια νέους Basij, μία παραστρατιωτική ομάδα, παρόμοια με την Φάλλαγα του Φράνκο στην Ισπανία, και αυτοί προέρχονται επίσης από λαϊκά στρώματα. Επομένως και οι οικογένειές τους υποστηρίζουν το καθεστώς, γιατί παίρνουν και αυτοί κάποιες αμοιβές. Υπάρχει όμως και ένα μικρό ποσοστό από μαθητές και φοιτητές που πήραν αυτό το πριμ των 50 δολαρίων στην προεκλογική καμπάνια.

Υποθέτω ότι υπάρχει και ένα κομμάτι της μεσαίας και της χαμηλής τάξης που ικανοποιήθηκε επειδή ο Ahmadinejad στην καμπάνια του κατηγόρησε δημόσια κάποια ονόματα διεφθαρμένων πολιτικών που έχουν τις δικές τους οικονομικές και πολιτικές μαφίες, ονόματα που είναι γενικά γνωστά, όπως ο ίδιος ο Rafsanjani. Για αυτό και αυτοί οι άνθρωποι τον υποστήριξαν."

5. Υπάρχει καμία ταξική διαφορά ανάμεσα στην μία και την άλλη πλευρά; Κάνουμε αυτή την ερώτηση γιατί όταν δεν υπάρχει μία σοβαρή και ξεκάθαρη επαναστατική εναλλακτική πρόταση οι εργάτες και οι φτωχοί άνθρωποι γενικά κινητοποιούνται υπέρ των πιο συντηρητικών θέσεων…

"Δεν υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στις διάφορες ομάδες που διεκδικούν την εξουσία. Όλες είναι μέρος της αστικής εξουσίας γενικότερα. Δεν «αντιπροσωπεύει» καμία τη μεσαία τάξη γενικά, ούτε τα χαμηλά στρώματα. Στον οικονομικό τομέα όλοι είναι υπέρ των νεοφιλελεύθερων πολιτικών και των ιδιωτικοποιήσεων και υποστηρίζουν τον ΠΟΕ (Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου), με κάποιες μόνο μικρές διαφορές όσο αφορά τα επιδόματα. Κάποιοι θέλουν να δώσουν λίγα λεφτά παραπάνω στους φτωχούς κάθε μήνα, ενώ άλλοι προτιμούν να προσφέρουν κάποιες παροχές με άλλους τρόπους, π.χ. με μειώσεις στην τιμή του ψωμιού, της δημόσιας συγκοινωνίας και των ασφαλειών.

Πολιτικά όμως η αντιπολίτευση θέλει να προβάλλει μια εικόνα δημοκρατική, να επιτρέψει την ελευθερία του λόγου και να μην λογοκρίνει ούτε να κλείσει τις εφημερίδες της αντιπολίτευσης. Επίσης θέλει να μην εφαρμόζεται η θανατική ποινή στους ανήλικους, να δώσει περισσότερες ευκαιρίες στις γυναίκες στο δημόσιο τομέα, να μην υπάρχουν ποινές φυλάκισης για τους πιο ριζοσπαστικούς φοιτητές, να ακουστεί «περισσότερο» η φωνή των γυναικών σε υποθέσεις διαζυγίου κ.τ.λ."

6. Είναι εντυπωσιακή η αυτοσυγκράτηση με την οποία εκφράστηκε ο Ομπάμα μπροστά στις κινητοποιήσεις, σε αντίθεση με τις ένθερμες δηλώσεις του Μπους και άλλων όταν γίνανε διαδηλώσεις στην Βηρυτό και στο Κίεβο πριν δύο χρόνια. Σε τι οφείλεται αυτή η συμπεριφορά σύνεσης;

"Η θέση του Ομπάμα είναι πολύ διπλωματική. Ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός γνωρίζει πολύ καλά ότι το Ιράν δεν είναι σαν το Ιράκ ή το Αφγανιστάν. Δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να εισβάλουν στο Ιράν, ούτε υπήρξε με την κυβέρνηση Μπους κανένα σχέδιο προς αυτή την κατεύθυνση, οπότε τώρα που είναι πιο δύσκολα τα πράγματα είναι πιο απίθανο ακόμα. Δεν μπορούν να ρισκάρουν με την εσωτερική κατάσταση που υπάρχει τώρα στο Ιράν.

Επίσης δεν θέλουν να χειροτερεύσουν τα πράγματα, γιατί στο κάτω κάτω είναι καλύτερα να έχουν κάποιον που να μην διακόψει την παροχή πετρελαίου από την περιοχή. Ο Ομπάμα ξέρει ότι οι μουλάδες μιλάνε ήδη για την επέμβαση των ΗΠΑ, της Γαλλίας, της Αγγλίας και της Γερμανίας στο Ιράν, όχι μόνο για να αποσπάσουν την προσοχή της ιρανικής κοινής γνώμης αλλά και τη διεθνή κοινή γνώμη, και για αυτό ο Ομπάμα είπε ότι δεν θέλει να ερμηνευτεί από κανέναν ότι οι ΗΠΑ επεμβαίνουν στις εσωτερικές υποθέσεις του Ιράν. Αλλά χθες, για να καθησυχάσει τους πιο συντηρητικούς, είπε στην Ιρανική κυβέρνηση να μην καταστείλει τους διαφωνούντες και να μην είναι τόσο βίαιη κ.τ.λ.

Από την άλλη οι μουλάδες έχουν βοηθήσει παρά πολύ τους αμερικάνους στην «σταθεροποίηση» της κατάστασης στο Ιράκ και το Αφγανιστάν. Με άλλα λόγια, οι μουλάδες με λεπτό τρόπο συντονιστήκανε με τα γεωπολιτικά συμφέροντα των ΗΠΑ. Και για αυτούς είναι καλύτερα να μην διακινδυνεύσουν μία τόσο εύθραυστη κατάσταση. Σε αυτό το σημείο για τα ηγεμονικά συμφέροντα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού ο Ομπάμα είναι το καλύτερο χαρτί. Ο Μπους και η πολιτική του είναι πλέον ιστορία, είναι παρελθόν.

Στο τελευταίο του ταξίδι στη Μέση Ανατολή ο Ομπάμα έκανε μία ομιλία στο Πανεπιστήμιο του Καΐρου, την πρωτεύουσα της Αιγύπτου, και προσπάθησε να προβάλει μία εικόνα προ – ισλαμική, όχι τόσο εχθρική με τον αραβικό κόσμο. Επίσης επισκέφθηκε το βασιλιά της Σαουδικής Αραβίας και τους αιώνιους συμμάχους τους σιωνιστές/φασιστές του Ισραήλ. Όλα δείχνουν ότι προσπαθεί να παρουσιάσει μία εικόνα υπέρ της συναίνεσης και όχι τόσο συγκρουσιακή. Αν και αυτή η πολιτική, γενικά, είναι μία έξυπνη τακτική από τη μεριά του, στρατηγικά δεν θα λειτουργήσει στην περιοχή λόγω του προβλήματος Ισραήλ-Παλαιστίνη, γιατί, όπως πάντα, δεν προσφέρεται τίποτα απτό στους Παλαιστίνιους."

7. Πώς πιστεύεις ότι θα καταλήξει το όλο θέμα; Μπορούν οι πιο προοδευτικοί άνθρωποι να έχουν καμία ελπίδα με την ιρανική αντιπολίτευση ή χρειάζεται να δημιουργηθεί κάποια εναλλακτική;

"Οι προοδευτικοί άνθρωποι δεν μπορούν ούτε πρέπει να ενθουσιαστούν με την αντιπολίτευση που υπάρχει τώρα. Πρώτον, αυτή η αντιπολίτευση δεν είναι κοσμική, είναι ισλαμική υπέρ του ισλαμικού συντάγματος. Δεν είναι ενάντια στο πρόσωπο του Velayat Faghie, του μεγαλύτερου δηλαδή θρησκευτικού δικτάτορα. Θέλουν μόνο να έχουν την ευκαιρία να κινηθούν πολιτικά μέσα στο πλαίσιο του σημερινού συντάγματος της Δημοκρατίας του Ιράν, τίποτα άλλο. Και επειδή το εργατικό κίνημα δεν είναι καθόλου ισχυρό, γιατί δεν έχουμε ελεύθερα συνδικάτα, όλα τα συνδικάτα ελέγχονται από το κράτος, και για αυτό οι προοδευτικοί μπορούν να εκμεταλλευτούν αυτή την ευκαιρία μόνο για να δημιουργήσουν ένα κλίμα λιγότερο ασφυκτικό, με λιγότερη καταστολή, λίγο πιο ελεύθερο, να μπορούν να αναπνέουν, να οργανώνονται και να αγωνίζονται για τους αντικαπιταλιστικούς στόχους του μακροπρόθεσμα.

Οι εργάτες, οι νέοι, οι γυναίκες, οι περιθωριακοί, οι άνεργοι πρέπει να συμμαχήσουν, να δημιουργήσουν σιγά σιγά τη συμμαχία τους, τους οργανισμούς τους, τις συνελεύσεις τους, τα συμβούλια τους και μετά να παλέψουν για να πραγματοποιηθούν τα σχέδια για μια τελική απελευθέρωση, καταστρέφοντας το κράτος και το κεφάλαιο και βγάζοντας από το μυαλό τους όλες τις θρησκείες και τις δεισιδαιμονίες. Αυτή θα είναι η μέρα που θα γιορτάσουμε."

απο blog.stigalaria.org

Palestine: What it's all about

"Εμείς τα παιδιά έχουμε τη λύση για πολλά πράγματα γιατί δεν υπάρχει στο λεξιλόγιό μας η λέξη «συμφέρον»."

Πραγματοποιήθηκε η τελετή βράβευσης των μαθητών δημοτικού και γυμνασίου που διακρίθηκαν στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες. Με κείμενα και ζωγραφιές οι μαθητές μιλήσαν με ευαισθησία για την ανάγκη μιας «αγκαλιάς» προς τους πρόσφυγες στη χώρα μας.

Και ειπαν...
Ελπίδα Τρομβούκη, Διαπολιτισμικό Δημοτικό Σχολείο Ν. Επιβατών,
Θεσσαλονίκη:
"Η Ελλάδα στη ζωγραφιά μου αγκαλιάζει τους πρόσφυγες. Θα ήθελα αυτό να γίνει και
πραγματικότητα"

Δήμητρα Γεροντίδη, 20ο Δημοτικό Σχολείο Νέας Ιωνίας:
"Οι πρόσφυγες είναι οι αφανείς ήρωες της ζωής, γι αυτό θα πρέπει να τους
προσφέρουμε αγάπη πάνω από όλα"

Παύλος Τοπιντζής, 17ο Δημοτικό Σχολείο Κερατσινίου:
"Θα ήθελα να σας πω την άποψη μου για τους πρόσφυγες. Ήρθαν εδώ με ειρηνικές
διαθέσεις, για να μείνουν και αυτοί κάπου. Δεν είναι ούτε κατακτητές, ούτε
υποτακτικοί."

Σοφία Μασγανά, 1ο Δημοτικό Σχολείο Σπάρτης:
"Ελπίζω με τη βοήθεια όλων μας να καταφέρουμε να βάλουμε στη ζωή μας όλες τις
μαύρες σκιές, και να τις κάνουμε έγχρωμες"

Παρθένα Κακούλη, 2ο Δημοτικό Σχολείο Σιάτιστας, Κοζάνη:
"Ελπίζω όλα αυτά που έχουμε γράψει όλοι να τα τηρήσουμε στο μέλλον"

Δέσποινα Πατσέλα, Γ.ΕΛ. Αστακού Αιτωλοακαρνανίας:
"Αφορμή για τη συμμετοχή μου στο διαγωνισμό αποτέλεσε η ανακοίνωση που είδα
στο σχολείο. Αιτία όμως ήταν το ενδιαφέρον και η ανησυχία μου για τους πρόσφυγες
που έρχονται όλο και περισσότερο στη χώρα μας. Οφείλουμε να ευαισθητοποιηθούμε
όλοι πιστεύω, ειδικά γιατί έχουμε υπάρξει και εμείς χώρα προσφύγων."

Νικολέτα - Μαρία Τριανταφυλλίδου, 1ο Γυμνάσιο Άνω Τούμπας-
Θεσσαλονίκης:
"Εμείς τα παιδιά έχουμε τη λύση για πολλά πράγματα γιατί δεν υπάρχει στο λεξιλόγιό
μας η λέξη «συμφέρον». Καλό θα ήταν να μην υπάρχει σε κανενός και να
αντικατασταθεί με τη λέξη αγάπη."

Ευαγγελία Κυριακίδου, 8ο Γυμνάσιο Νίκαιας:
"Θα ήθελα να συγχαρώ την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες για το
έργο της και να ευχηθώ όλα αυτά που είπαμε σήμερα να γίνουν και στην πράξη και
να μη μείνουν μόνο στα λόγια."

Μαθητής Εκπαιδευτικής Αναγέννησης:
"Οι μικροί είμαστε μια μικρογραφία των μεγάλων. Ίσως πρέπει εσείς να μας δείξετε το
δρόμο γιατί λέμε εδώ μεγάλα λόγια αλλά είναι οι μεγάλες πράξεις που θα καλύψουν
τις μεγάλες ανάγκες."

Ισαάκ Μαυρίδης, Καθηγητής Εκπαιδευτικής Αναγέννησης:
"Καλά που υπάρχετε…"

Γιώργος Τσαρμπόπουλος, Επικεφαλής Γραφείου Ύπατης Αρμοστείας του
ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες στην Ελλάδα:
"Θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους, μαθητές, γονείς, δασκάλους και τη Γενική
Γραμματεία Νέα Γενιάς που μας στηρίζει κάθε χρόνο…
… Για μένα κάθε χρόνο αυτή η εκδήλωση είναι μέρα χαράς γιατί στεκόμαστε στα πιο
αισιόδοξα μηνύματα, τα μηνύματα που μας φέρνετε εσείς με τα κείμενα και τις
ζωγραφιές σας που με τόση ευαισθησία μιλάνε για την ανάγκη μιας αγκαλιάς προς
τους πρόσφυγες. Γιατί δυστυχώς, όπως ξέρετε, η καθημερινότητα είναι πολύ
διαφορετική με πολλά προβλήματα… Είναι πιο εύκολο για πολλούς ανθρώπους να
ξεχωρίζουν τους εαυτούς τους από τους άλλους παρά να τους προσφέρουν μια
αγκαλιά.
… Μπορείτε να είστε εσείς αυτοί που θα μας διορθώνετε και θα μας δίνετε το καλό
παράδειγμα… Μπορείτε να ξεκινήσετε από κάτι απλό – όταν ακούτε τη λέξη
«λαθρομετανάστες» να τη διορθώνετε. Λαθραία είναι μόνο τα τσιγάρα… τα
εμπορεύματα, αντικείμενα…. Οι άνθρωποι είναι πονεμένες ιστορίες.
… Εύχομαι να κρατήσετε αυτή τη φλόγα ζεστασιάς που έχετε σήμερα για πάντα…"

Riots in Iran, June 2009 / We don't need no thought control

Τα ναρκωτικά κέρδισαν τον πόλεμο (άρθρο των "the NY times")

Του Nickolas D. Kristof, στην ελληνική έκδοση των "the Νew Υork times", που κυκλοφορεί ως ένθετο της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας.

Φέτος συμπληρώνονται 40 χρόνια από τότε που ο πρόεδρος Νίξον κήρυξε τον πόλεμο κατά των ναρκωτικών και είναι εμφανές πλέον ότι νικητής στον πόλεμο αυτό είναι τα ναρκωτικά.
"Έχουμε δαπανήσει 1 τρισ.δολάρια στον πόλεμο κατά των ναρκωτικών", μου εξήγησε ο Νορμ Στάμπερ, πρώην διευθυντής της αστυνομίας στο Σιάτλ. "Και τι έχουμε καταφέρει; Τα ναρκωτικά σήμερα είναι πιο προσιτά, πιο φθηνά και πιο σκληρά. Πρόκειται για παταγώδη αποτυχία". Για το λόγο αυτό, ο ίδιος τάσσεται υπέρ της νομιμοποίησης των ναρκωτικών, ίσως με κάποιο σύστημα αντίστοιχο των κρατικών καταστημάτων οινοπνευματωδών ή πώλησης από εξειδικευμένους φαρμακοποιούς.
Εδώ στις ΗΠΑ, οι τέσσερις δεκαετίες πολέμου κατά των ναρκωτικών είχαν τρία αποτελέσματα:
Πρώτον, αυξήσαμε εντυπωσιακά τον πληθυσμό των φυλακών. Ο ρυθμός εγκλεισμών στις ΗΠΑ είναι πέντε φορές υψηλότερος από ότι ο παγκόσμιος μέσος όρος. Αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο γεγονός ότι ο αριθμός των φυλακισμένων για παράβαση του νόμου περί ναρκωτικών ουσιών αυξήθηκε από μόλις 41.000 το 1980 στους 500.000 σήμερα.
Δεύτερον, ενισχύσαμε τους εγκληματίες στο εσωτερικό και τους τρομοκράτες στο εξωτερικό. Ένας λόγος για τον οποίο έγκριτοι οικονομολόγοι τάσσονται υπέρ της χαλάρωσης της νομοθεσίας περί ναρκωτικών είναι ότι η απαγόρευση αυξάνει τις τιμές, με αποτέλεσμα να αυξάνεται και το περιθώριο κέρδους για όλους, από τα λατινοαμερικανικά καρτέλ μέχρι τους Ταλιμπάν. Οι πρώην πρόεδροι του Μεξικού, της Βραζιλίας και της Κολομβίας ζήτησαν όλοι μαζί από την Ουάσιγκτον φέτος να υιοθετήσει μία νέα προσέγγιση, βασισμένη στη δημόσια εκστρατεία κατά του τσιγάρου για τη βελτίωση της υγείας.
Τρίτον, χαραμίζουμε τεράστια αποθέματα. Ο Τέζφρι Μάιρον, οικονομολόγος του Χάρβαρντ ανακάλυψε ότι οι ομοσπονδιακές, κρατικές και τοπικές αρχές έχουν δαπανήσει 44,1 δισ. ετησίως για την απαγόρευση των ναρκωτικών. Ξοδεύουμε εφτά φορές περισσότερα για την απαγόρευση, την αστυνόμευση και τον εγκλεισμό απ' ότι για την θεραπεία. Και όμως, βρίσκω ότι άνθρωποι σαν τον κ. Στάμπερ έχουν δίκιο όταν λένε ότι αν ο στόχος μας ήταν να περιορίσουμε την επίδραση των σκληρών ναρκωτικών θα' πρεπε να τα είχαμε καταφέρει καλύτερα.
Ο κ. Στάμπερ είναι ενεργό μέλος της πρωτοβουλίας Εφαρμογής του Νόμου ενάντια στην Απαγόρευση (LEAP), μιας οργάνωσης αποτελούμενης από αξιωματούχους της αστυνομίας, δικαστικούς, εισαγγελείς και πολίτες, οι οποίοι υποστηρίζουν την φιλελευθεροποίηση της αμερικανικής νομοθεσίας περί ναρκωτικών. Ο ίδιος λέει ότι απογοητεύτηκε σταδιακά από τον πόλεμο κατά των ναρκωτικών, ο οποίος ξεκίνησε το 1967, όταν ήταν ακόμα νεαρός αστυνομικός.
"Είχα συλλάβει ένα 19χρονο στο σπίτι του, για κατοχή μαριχουάνας", θυμάται. "Έσπασα, κυριολεκτικά, την εξώπορτα και τον πήγα φυλακή". Η σύλληψη και η σχετική γραφειοκρατεία διήρκεσαν αρκετές ώρες και τότε ο κ. Στάμπερ σκέφτηκε ξαφνικά: "Τι δουλεία έχω μ' όλα αυτά; Άλλη θα έπρεπε να είναι η δουλεία μου ως αστυνομικού".
Σήμερα, είναι κοινώς αποδεκτό πλέον ότι η πολιτική για τα ναρκωτικά έχει αποτύχει. Ο νέος "τσάρος" του προέδρου Ομπάμα ο Τζιλ Κερλικόφσκυ, δήλωσε ότι επιθυμεί να καταργήσει τη φρασεολογία του πολέμου κατά των ναρκωτικών και να στραφεί περισσότερο στη θεραπεία.
Αυτά που διακυβεύονται είναι πολύ σοβαρά η αβεβαιότητες είναι πολλές και οι φιλελευθεροποίηση του νόμου κινδυνεύει όντως να οδηγήσει σε αύξηση της χρήσης και του εθισμού. Όλα τα στοιχεία, πάντως, δείχνουν ότι ο κίνδυνος αυτός είναι μικρός. Η χρήση της κοκαΐνης, εξάλλου, την εποχή που ήταν ελεύθερη στις ΗΠΑ, δηλαδή πριν από το 1914, ήταν 5 φορές μικρότερη σε σύγκριση με τα σημερινά επίπεδα. Και η κατανάλωση της μαριχουάνας στις χώρες που αποποινικοποίησαν την χρήση της δεν φάνηκε να αυξάνεται.
"Δεν βλέπω κανένα σοβαρό μειονέκτημα στην αποποινικοποίηση της μαριχουάνας", δήλωσε ο Π. Ρόιτερ, καθηγητής Εγληματολογίας στο Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ, ο οποίος είχε εκφράσει ορισμένες επιφυλάξεις έναντι του κινήματος για την αποποινικοποίηση των ναρκωτικών. Στη χειρότερη περίπτωση, υποστηρίζει, μπορεί να υπάρξει κάποια μικρή αύξηση της χρήσης.
Για να βρούμε τρόπους αντιμετώπισης του τόσο σοβαρού αυτού προβλήματος, θα πρέπει να είμαστε λιγότερο ιδεολόγοι και περισσότερο πραγματιστές. Μία ενδεχόμενη λύση θα ήταν μία ή δύο Πολιτείες να πειραματιστούν με την αποποινικοποίηση της μαριχουάνας, επιτρέποντας την πώλησή της σε επιλεγμένα φαρμακεία και παρακολουθώντας συγχρόνως από κοντά τις συνέπειες στην χρήση και την εγκληματικότητα.
Ο γερουσιαστής Τζιμ Γουέμπ από την Βιρτζίνια προώθησε νόμο για την δημιουργία μιας προεδρικής επιτροπής, η οποία θα μελετήσει τα διάφορα στοιχεία του συστήματος δικαιοσύνης, περιλαμβανομένης και της πολιτικής για τα ναρκωτικά. Μέχρι τώρα, 28 γερουσιαστές έχουν υποστηρίξει τον συγκεκριμένο νόμο.
"Οι αποτυχημένες πολιτικές επιλογές της χώρας μας στο θέμα των ναρκωτικών αποτελούν έναν από τους λόγους για τους οποίους πρέπει να αναθεωρήσουμε ολόκληρο το σύστημα δικαιοσύνης", υποστηρίζει ο κ. Γουέμπ. Η άποψη αυτή, ειδικά όταν διατυπώνεται από έναν πολιτικό, δείχνει ακριβώς τον τύπο της ηγεσίας που χρειαζόμαστε στην προσπάθεια για μία αποτελεσματική στρατηγική εναντίον των ναρκωτικών.
-------------------------------------------------------------------------------------





Κάτι σαν να έχει αλλάξει. Οι φωνές που υποστηρίζουν το "Just say know" από το "Just say NO", ακούγονται ολοένα και πιο συχνά και πιο ηχηρές. Τι έγινε άραγε; Τα παιδιά των λουλουδιών ανέλαβαν τα πολιτικά ηνία; Οι σημερινοί εξηντάρηδες ανακάλυψαν με πολλά χρόνια καθυστέρησης τις flash back ιδιότητες του LSD και αναθεώρησαν την κοσμοθεωρία τους; Αντιλήφθηκαν επιτέλους ότι το πρόβλημα των ναρκωτικών είναι θέμα δημόσιας υγείας και όχι φυσικά δημόσιας τάξης; Ή από την άλλη η οικονομική διάσταση του θέματος, σε συνάρτηση με την παρατεταμένη παγκόσμια οικονομική κρίση ήταν το έναυσμα της ανησυχίας τους, με αποτέλεσμα έγκυρα οικονομικά περιοδικά όπως το "The Economist" να αφιερώνουν ολόκληρα πρωτοσέλιδα;

Όπως και να 'χει το πράγμα, διαπιστώνεται μία άνευ προηγουμένου διαμαρτυρία -σε παγκόσμιο επίπεδο- εναντίων των ανά χώρα νόμων κατά των ναρκωτικών, νόμοι οι οποίοι συνήθως δεν είναι τίποτ' άλλο παρά η αναδημοσίευση των πεπαλαιωμένων συνθηκών της Βιέννης και των Ην. Εθνών του 1971 σχετικών με τον παγκόσμιο έλεγχο των ναρκωτικών ουσιών.

Μένει να δούμε ως πότε θα κρατήσει αυτή η φάρσα του πολέμου κατά των ναρκωτικών..

http://www.enthallagi.org/joomla/

ΣΑΝ ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ: Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΣΤΟ ΙΡΑΝ

Κανένας δεν περιμένει πια: Το Ιράν εξερράγη, και απέναντι σε αυτή την έκρηξη δεν αισθάνεται έκπληξη ούτε καν το Ισλαμικό καθεστώς.


Χρόνια φοιτητικών απεργιών, αγωνιστικών οδομαχιών, αγώνων στους χώρους εργασίας, συνεχούς καταπίεσης – και ύστερα μια σπίθα. Μια σπίθα χάρη στην οποία εξαπολύεται το παλιρροιακό κύμα της οργής και της απελπισίας που άλλοτε περιορίζονταν σε ψιθύρους οι οποίοι μόλις και μετά βίας ακούγονταν πίσω από κλειστές πόρτες.


Τώρα η οργή είναι εδώ και όλοι βρίσκονται στους δρόμους, νέοι και γέροι, άνδρες και γυναίκες, αγωνιστές και πασιφιστές.


ΧΑΟΤΙΚΗ ΑΝΤΗΧΗΣΗ


Το φάντασμα του 1979 προσκρούει στις εξεγέρσεις της Ευρώπης, αλλά οι φλόγες του Ιράν καίνε πολύ λαμπρότερα από την εξέγερση του 2005 στη μητροπολιτική Γαλλία και από την εξέγερση του Δεκέμβρη στην Ελλάδα.


Η κανονική λειτουργία των πραγμάτων έχει παραλύσει παντού: οι άνθρωποι αρνούνται να επιστρέψουν απλώς στη δουλειά, οι πλατείες και οι δρόμοι είναι μπλοκαρισμένοι, τα πανεπιστήμια δε λειτουργούν, αστυνομικά τμήματα λεηλατούνται, οι καθημερινές κοινωνικές σχέσεις αναιρούνται.


Τα ανθρώπινα μέσα που επιτρέπουν παντού σε οποιοδήποτε καθεστώς να λειτουργεί έχουν εμπλακεί τώρα σε έναν καθολικό πόλεμο που δείχνει πέρα από το απλό ζήτημα των κλεμμένων εκλογών.



Όλες οι καθιερωμένες οργανώσεις στο εσωτερικό της σύγκρουσης (είτε βρίσκονται στο Ιράν είτε στην εξορία) προσπαθούν να την εκμεταλλευτούν για να οικοδομήσουν τη δική τους πολιτική εξουσία, να βρουν τη δική τους θέση στο τραπέζι των συζητήσεων.


Αλλά πότε ήταν διαφορετικά τα πράγματα; Η “πολιτική” τους ήταν πάντα η ίδια.


Κάποιοι φοράνε πράσινα, όπως φοράνε τα “Yes we can” στην Αμερική.


Αυτό μονάχα θέλουμε;


Είναι δυνατόν να εκφραστεί ποτέ ο κόσμος που θέλουμε μέσω μιας απλής ψήφου;


Κάποιοι παραπονιούνται επειδή δεν υπάρχουν ηγέτες, επειδή δεν υπάρχει κανένας για να διευθύνει την εξέγερση, αλλά αυτό είναι προς τιμήν της. Η αυθόρμητη και ανεξέλεγκτη φύση της εξέγερσης είναι ακριβώς αυτή που της επέτρεψε να εξαπλωθεί τόσο γρήγορα και να αντηχήσει σε τόσο μεγάλο εύρος.


Δε διακυβεύεται μια ταυτότητα, μια μειονότητα, ένα ζήτημα ή οι κλεμμένες εκλογές.


Διακυβεύονται τα πάντα!


Όπως ρωτάνε και οι Anonymous Sinners (Ιρανική χιπ-χοπ μπάντα),


‘Τι άλλο θέλουμε εκτός από την ελευθερία;’


ΤΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΨΕΜΑ


Δεν έχουν κανένα μέλλον να μας προσφέρουν· το δημοκρατικό ψέμα δεν μπορεί να το κρύψει αυτό.


Τα παιδιά της μητρόπολης περιβάλλονται παντού από κοινές συνθήκες, από τη βιωμένη εμπειρία· αυτό δεν ισχύει περισσότερο στη Δύση απ’ ό,τι στο Ιράν. Χρειάζεται ο ορυμαγδός και η οργή μιας ολόκληρης γενιάς που μεγάλωσε έξω από τη δημοκρατική διαδικασία προκειμένου να εκτεθούν οι αυταπάτες και οι ψεύτικες ελπίδες που συνδέονται με αυτή τη διαδικασία.


Θα μπορούσαν να γίνουν πολύ περισσότερα από μια απλή αλλαγή καθεστώτος.


Τι θα συμβεί αν η εξέγερση δεν τερματιστεί;


Τι θα συμβεί αν οι φλόγες συνεχίσουν να καίνε και εξαπλωθούν σε ολόκληρη την κοινωνία;


Αυτή είναι η αληθινή απειλή: η δυνατότητα της επανάστασης· η δυνατότητα να μην έρθει ποτέ η επιστροφή στο πανεπιστήμιο, στο χώρο εργασίας και στο σπίτι.


Η δυνατότητα να γίνει η παράλυση καθολική, να μην υπάρξει τελικά επιστροφή...


Βασικά, πρέπει να φτάσουμε στο σημείο εκείνο από όπου δε θα υπάρχει επιστροφή.


ΙΟΥΝΙΟΣ 2009/ KHORDAD 1388.

Κείμενο Ιρανών συντρόφων

http://insurrectioniran.wordpress.com/

indymedia.gr

Ένα τετράδιο κι ένα μολύβι για τη Γάζα

Ο Χώρος ¨Free Palestine¨ του Resistance Festival 2009 ζητάει την συμβολή σας στην καμπάνια ‘ Δικαίωμα στο Διάβασμα ’ (http://freegaza.org/right-to-read?lang=en) που διοργανώνεται από το Free Gaza Movement (Kίνημα Ελεύθερη Γάζα) σε συνεργασία με το πανεπιστήμιο της Γάζας, Al-Aqsa.


Στόχος της καμπάνιας είναι η μεταφορά εκπαιδευτικού υλικού στη Λωρίδα της Γάζας με την αποστολή “Καλοκαίρι της Ελπίδας”, που προγραμματίζεται για τον Ιούλιο, και τη διανομή του σε πανεπιστήμια και σχολεία. Όπως αναφέρεται στην ανακοίνωση της καμπάνιας:

“Αυτό δεν είναι μία ενέργεια φιλανθρωπίας. Είναι μία πράξη αλληλεγγύης και αντίστασης στο ‘μπλοκάρισμα των κιμωλιών’ στη Γάζα και της προσπάθειας του να αρνηθεί-εμποδίσει την εκπαίδευση στους Παλαιστίνιους. Σύμφωνα με την UNWRA (ο οργανισμός του ΟΗΕ στη Γάζα), το μπλοκάρισμα του Ισραήλ εμποδίζει μελάνι, χαρτί και άλλο εκπαιδευτικό υλικό να εισέλθει στη Γάζα.”


Στα πλαίσια αυτά ο Χώρος ¨Free Palestine¨ αναλαμβάνει την πρωτοβουλία για την συγκέντρωση εκπαιδευτικού υλικού για τους μαθητές της Παλαιστίνης και ζητάει την υποστήριξη και την συμβολή σας.


Σας καλούμε να προσφέρετε : σχολικά είδη και γραφική ύλη καθημερινής χρήσης (από μολύβια και τετράδια μέχρι μπογιές και μπλοκ ζωγραφικής) και εικονογραφημένα βιβλία (χωρίς ή με ελάχιστο κείμενο λόγω γλώσσας).


Οι πιο μικροί μας φίλοι ( που θα φιλοξενηθούν στον παιδότοπο του φεστιβάλ , αλλά ακόμη κι αυτοί που δεν θα έρθουν ) θα μπορούσαν επίσης να συμβάλουν στην καμπάνια αυτή στέλνοντας ζωγραφιές ή μία επιστολή σε έναν μαθητή ή μια μαθήτρια στη Γάζα. Η επικοινωνία με τον ‘έξω κόσμο’ είναι η καλύτερη απόδειξη ότι ‘η Γάζα δεν είναι μόνη’ και η μεγαλύτερη εμψύχωση του λαού της Γάζας και της Παλαιστίνης και ειδικότερα των παιδιών της στον δύσκολο αγώνα τους.


Σας καλούμε να φέρεται την όποια συνδρομή σας στον Χώρο ¨Free Palestine¨ του Resistance Festival 2009, καθ’ όλη την διάρκεια του τριημέρου 26-27-28 Ιουνίου, στην Αθήνα, Γεωπονική Σχολή (Ιερά Οδός).

Στο χώρο αυτό επίσης θα έχετε την ευκαιρία να δείτε εκθέσεις φωτογραφίας και εικαστικών, να μιλήσετε με νέους από την Δ. Όχθη και την ιστορική Παλαιστίνη του 1948 ( προσκεκλημένους του φεστιβάλ ) και να έρθετε σε επαφή με το ελληνικό κίνημα αλληλεγγύης.

http://freegaza.org/right-to-read?lang=en

Χώρος ¨Free Palestine¨

Resistance Festival 2009

Βίντεο βάρβαρης απέλασης μετανάστη στην Ισπανία

Πίσω από τον καθρέφτη της "δημοκρατίας" κρύβεται το αληθινό πρόσωπο της. Ας ενημερώσει ο Μαρκογιαννάκης τον Ισπανό ομόλογο του για το πως στην Ελλάδα πως ο Κανόνας βαφτίζεται σε Μεμονωμένο Περιστατικό.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ..ΠΑΤΡΑ

Επίθεση της ομάδας Δέλτα στο πάρκο Κύπρου !

Γύρω στις 2 μετά τα μεσάνυχτα ξημερώνοντας Παρασκευή 19/6, μεγάλη δύναμη της ομάδας Δέλτα επιτέθηκε στο Πάρκο Κύπρου και Πατησίων, συλλαμβάνοντας όσους βρίσκονταν εκεί. Οι αστυνομικοί κατέστρεψαν ένα χιουμοριστικό πανό που στρεφόταν εναντίον του δήμαρχου Αθήνας Ν. Κακλαμάνη ενώ πήραν μαζί τους και μία παλιά πόρτα(!!!) που πάνω της ήταν γραμμένο σύνθημα κατά της αστυνομίας(και που δεν φαινόταν καν καθώς ήταν καλυμένο από αφίσες για εκδηλώσεις). Το σύνθημα είχε εμφανιστεί περιέργως την ίδια μέρα(Τετάρτη 17/6) που κάποιος άγνωστος κατέστρεψε το αυτοσχέδιο κιόσκι του πάρκου.

Οι συλληφθέντες οδηγήθηκαν στη ΓΑΔΑ. 2 από αυτούς κρατούνται ακόμα. Επίσης οδηγήθηκαν για εξακρίβωση στοιχείων στο ΑΤ Κυψέλης κάτοικοι που έσπευσαν στο σημείο για συμπαράσταση.

Κακοποίηση μεταναστών στη Νέα Μανωλάδα Ηλείας

Απάνθρωπη μεταχείριση μεταναστών στη Νέα Μανωλάδα Ηλείας καταγγέλει η εφημερίδα «ΠΑΤΡΙΣ». Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας αγρότες της περιοχής αφού γροθοκόπησαν μετανάστες, τους έδεσαν από δίκυκλο και τους έσυραν στο κέντρο του χωριού για παραδειγματισμό, επειδή το τελευταίο δεκαήμερο φέρεται να είχαν κλέψει αιγοπρόβατα από το αγρόκτημα τους.

Διαβάστε το ρεπορτάζ της εφημερίδας:

«Απάνθρωπη τιμωρία…»

Οι λέξεις είναι πολύ φτωχές για να περιγράψουν τις εικόνες που εκτυλίχθηκαν χθες στη Νέα Μανωλάδα.

Εικόνες ωμής βίας με θύματα ανθρώπους που θέλησαν να ζήσουν στην Ηλεία το όνειρο, που είδαν τη Νέα Μανωλάδα ως ‘Γη της Επαγγελίας’ και όμως έμελε να βρουν απάνθρωπη τιμωρία.

Οι αγρότες της περιοχής πήραν το νόμο στα χέρια τους και αποφάσισαν να τιμωρήσουν με το δικό τους, απάνθρωπο τρόπο, οικονομικούς μετανάστες που ζουν και εργάζονται στην περιοχή.

Τους γρονθοκόπησαν, στη συνέχεια τους έδεσαν από δίκυκλο και τους έσυραν σαν ζώα στο κέντρο του χωριού για παραδειγματισμό, επειδή το τελευταίο δεκαήμερο φέρεται να είχαν αφαιρέσει αιγοπρόβατα από το αγρόκτημα τους. Οι κλοπές ωστόσο ουδέποτε είχαν δηλωθεί στις αστυνομικές αρχές... Η άμεση επέμβαση των ανδρών του Α.Τ. Βάρδας, που ενημερώθηκε για το τραγικό περιστατικό, ήταν αυτή που λύτρωσε τους μετανάστες...

Το χρονικό

Σύμφωνα με όσα φέρεται ότι υποστήριξαν οι δύο Έλληνες ‘τιμωροί’, ηλικίας 31 και 24 ετών, στους Αστυνομικούς, το τελευταίο δεκαήμερο είχαν σημειωθεί επανειλημμένες ζωοκλοπές εις βάρος τους.

Το γεγονός τους είχε θορυβήσει και χωρίς να έχουν καταγγείλει στην Αστυνομία τα περιστατικά, αποφάσισαν το βράδυ της Τετάρτης να «παραφυλάξουν» στο στάβλο τους προκειμένου να «συλλάβουν» επ’ αυτοφώρω τους δράστες των κλοπών.

Πράγματι μισή ώρα μετά τις εννιά φέρεται να αντιλήφθησαν την παρουσία τριών οικονομικών μεταναστών από το Μπαγκλαντές που τους είχαν αφαιρέσει τρία αρνιά.

Μόλις επιχείρησαν να τους προσεγγίσουν, οι τελευταίοι παράτησαν τα κλοπιμαία και τράπηκαν σε φυγή... Οι δύο αγρότες αντί να ενημερώσουν όπως όφειλαν την Αστυνομία για το περιστατικό προτίμησαν να περιμένουν μέχρι να ξημερώσει και να πάρουν το νόμο στα χέρια τους...

Λίγο μετά τη μία χθες το μεσημέρι οι αγρότες πήγαν στην περιοχή στην οποία υπέθεταν ότι θα διαμένουν οι δράστες, προσπαθώντας ανεπιτυχώς να τους εντοπίσουν. Αυτό ωστόσο δεν τους εμπόδισε να συνεχίσουν την ... έρευνά τους. Κάτω από αδιευκρίνιστες μέχρι στιγμής συνθήκες έδεσαν με σκοινί έναν οικονομικό μετανάστη που βρήκαν στο σημείο και δεν προέκυπτε να είχε σχέση με την ζωοκλοπή και τον ανάγκασαν να τους οδηγήσει στους φερόμενους ως δράστες.

Μόλις κατάφεραν να εντοπίσουν τους νεαρούς άφησαν ελεύθερο το άτομο που τους οδήγησε σε αυτούς και ξεκίνησαν τα βασανιστήρια... Ειδικότερα, αφού τους έδεσαν μεταξύ τους, φέρεται να αφαίρεσαν από την τσέπη του ενός το κινητό του τηλέφωνο και άρχισαν να τους κτυπούν με γροθιές και με κλωτσιές αλλά και με μία ξύλινη γκλίτσα. Ωστόσο το μαρτύριο για τους μετανάστες δεν σταμάτησε εκεί…

Στη συνέχεια, έδεσαν το σκοινί με το οποίο τους είχαν «αιχμαλωτίσει» από το πίσω μέρος δίκυκλης μοτοσικλέτας στην οποία επιβιβάσθηκαν στη συνέχεια. Για περισσότερα από τετρακόσια μέτρα τους έσερναν σαν τα ζώα μέσα στο χωριό της Νέας Μανωλάδας με τους περιοίκους να αντικρίζουν το βάρβαρο αυτό θέαμα. Η εικόνα των μεταναστών να «σέρνονται» πίσω από το δίκυκλο σόκαρε την κοινωνία του μικρού διαμερίσματος με τους κατοίκους να ενημερώνουν την Αστυνομία...

Η σύλληψη

Μόλις οι άνδρες του Αστυνομικού Τμήματος Βάρδας ενημερώθηκαν για το απίστευτο, κινητοποιήθηκαν αμέσως και έφθασαν στο σημείο. Ήταν αυτοί που σταμάτησαν τους δύο αγρότες και έλυσαν από τα αυτοσχέδια δεσμά τους μετανάστες βάζοντας τέλος στις εφιαλτικές στιγμές που έζησαν.

Οι αστυνομικοί συνέλαβαν και τα τέσσερα άτομα, τους δύο Έλληνες με την κατηγορία της επικίνδυνης σωματικής βλάβης, παράνομης βίας, εξύβρισης και κλοπής και τους δύο μετανάστες με την κατηγορία της ζωοκλοπής. Οι συλληφθέντες αναμένεται να οδηγηθούν νωρίς σήμερα το πρωί στην Εισαγγελέα Αμαλιάδας.

tvxs.gr

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΟΜΕΝΩΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΩΝ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΩΝ*

18-19-20-21 ΙΟΥΝΙΟΥ*


*ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΚΤΗΜΑΤΟΣ ΠΡΑΠΟΠΟΥΛΟΥ** *(πεζόδρομος προφήτη Ηλία 49 απέναντι
από το θέατρο ρεματιάς Χαλανδρίου) Λεωφορεία στάση Γιασεμιών 402 από στ.
Κατεχάκη, 412 από στ Χαλανδρίου Τρόλεϊ 18, 19 από Μουσείο


*ΠΕΜΠΤΗ** 18-6-09 *

*No ticket cinema* (20.30) πλ. Χαλανδρίου

*ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 19-6-09*

*ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑ*

· Κατασκευή φούρνου με φυσικά υλικά (17.00)

· Κατασκευή κοσμημάτων από ανακυκλωμένα υλικά (17.00)

*ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ*

· Ελεύθεροι χώροι (19.00)

· Κατάληψη, αντίσταση, παραγωγή. Το κίνημα των Χωρίς Γη στη
Βραζιλία- MST (21.00)

*ΣΑΒΒΑΤΟ 20-6-09*

*ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑ*

· Κατασκευή φούρνου με φυσικά υλικά (17.00)

· Εργαστήριο αυτομόρφωσης για την αυτοδιαχείριση της υγείας.
Πρακτικό μάθημα βοτανοθεραπείας.

· Εργαστήριο μεταποίησης ρούχων(17.00) /

*ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ*

· Ελευθεριακή εκπαίδευση (1900)/

· Αντιεμπορευματικές σχέσεις χωρίς ή με αντίτιμο (20.00)

· Οι κλιματικές αλλαγές, το ζήτημα της ενέργειας και οι
αντιστάσεις(21.00)

*ΚΥΡΙΑΚΗ 21-6-09*

*ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑ*

· Εργαστήριο Συλλογικής κουζίνας(12.00)

· Μετατροπή ποδηλάτου για παραγωγή ενέργειας (12.00)

· Προστασία προσωπικών δεδομένων, ελεύθερο λογισμικό και ασύρματα
δίκτυα (12.00)

· *14.00 συλλογικό μαγείρεμα *

· Κατασκευή φούρνου με φυσικά υλικά (17.00)

· Εργαστήριο αυτομόρφωσης για τα φωτοβολταϊκά (17.00)

*ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ*

«Δημιουργικές αντιστάσεις μέσα στον κοινωνικό ανταγωνισμό» (19.00)

*ΜΟΝΙΜΟΙ ΧΩΡΟΙ *

· ΧΑΡΙΣΤΙΚΟ ΠΑΖΑΡΙ

· ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΑΠΟΣΧΟΛΗΣΗ ΠΑΙΔΙΩΝ

· ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΤΑΙΝΙΩΝ

*Κατάληψη κτήματος Πραποπούλου- Συλλογική Κουζίνα- Σαλιγκάρι- Παιδικό
Στέκι- Σπόρος- **AFK**- Ομάδα για την αυτοδιαχείρηση της υγείας –
**FARMA**- Ελεύθερα Σεμινάρια Κοσμήματος- **no** **ticket** **cinema** ***

Ένα απόγευμα στην πλατεία του Αγ. Παντελεήμονα

Την περασμένη Πέμπτη, 28/5, κατά τις 6 το απόγευμα επισκεφτήκαμε την πλατεία του Αγ. Παντελεήμονα.
Ησυχία επικρατούσε στην πλατεία. Μετανάστης ουδείς. Κάποια παιδιά καθόντουσαν έξω από την κλειστή πια παιδική χαρά.
Μιλήσαμε μαζί τους.
Ένα αγοράκι 11 ετών μας δήλωσε ότι δεν επιθυμεί τους ξένους διότι «μας έχουν βρωμίσει την πλατεία». Το 14ων ετών κορίτσι που καθόταν δίπλα του είχε διαφορετική άποψη: «εγώ πιστεύω πως δεν τα προκαλούν οι ξένοι αυτά, όλοι βάζουν το χεράκι τους. Μπορεί να υπάρχουν κακοί ξένοι, αλλά υπάρχουν και κακοί έλληνες. Θα πρέπει να βοηθήσουμε όλοι μαζί την κατάσταση. Θα πρέπει αν μην είμαστε τόσο εγωκεντρικοί, να μην σκεφτόμαστε μόνο τον εαυτό μας, θα πρέπει να βρούμε έναν τρόπο ώστε να ζούμε καλύτερα όλοι μαζί»
Το τρίτο αγόρι όμως 13 ετών διαφωνούσε απολύτως «πρέπει να τους διώξουμε τους βρωμιάρηδες» και συνέχισε εξιστορώντας μας περιφανώς το χθεσινό συμβάν: «ένας από εμάς εχθές έδιωχνε έναν ξένο και ο ξένος άρχισε να φωνάζει και τότε ο δικός μας τον έριξε στα κάγκελα και τον χτύπησε και έπειτα ήρθε ένας άλλος από εμάς με ντουντούκα και του ζήταγε χαρτιά κι έπειτα τον χτύπησε και αυτός με την ντουντούκα και ο ξένος έφυγε»

η παιδική χαρά μια εβδομάδα πριν τα γεγονότα

Εντός ολίγου άρχισαν να συρρέουν στην πλατεία 40-50 αντιεξουσιαστές, αποκαλούμενοι «αλληλέγγυοι των μεταναστών». Με ταχείες κινήσεις και τον απαραίτητο εξοπλισμό άρχισαν να σπάνε την αλυσίδα που κρατούσε κλειστές τις καγκελένιες πόρτες εισόδου της παιδικής χαράς της πλατείας, τις οποίες είχε σφραγίσει, ιδία βουλήσει, η επιτροπή κατοίκων του Αγ. Παντελεήμονα, με τη δικαιολογία ότι «το βράδυ οι Αφγανοί έμπαιναν στο πάρκο, έσπαγαν τις κούνιες και τα παιδιά τους δεν μπορούσαν να παίξουν». Σύμφωνα βέβαια με μαρτυρίες άλλων κατοίκων (Ελλήνων) στα πέριξ της πλατείας, ουδέποτε είχε δημιουργηθεί πρόβλημα με τους Αφγανούς και τα παιδιά τους. Το πρόβλημα δημιουργήθηκε τελευταία με την παραπληροφόρηση από τα τηλεοπτικά ΜΜΕ και τις σχετικές κινητοποιήσεις ένθεν και ένθεν. Εντύπωση πάντως προκαλεί η απουσία φύλακα της παιδικής χαράς.

η παιδική χαρά μια εβδομάδα πριν τα γεγονότα

Αφού ολοκλήρωσε το έργο της αφαιρώντας εξολοκλήρου τις καγκελένιες πόρτες της παιδικής χαράς, η ομάδα των αντιεξουσιαστών αποχώρησε με τη συνοδεία των ΜΑΤ και τη σκυτάλη πήρε η Επιτροπή κατοίκων του Αγ. Παντελεήμονα - περί τα 25 άτομα μεγάλης ηλικίας (50-70). Κατά πως μάθαμε, η διαδικασία αυτή, με κάποιες παραλλαγές, επαναλαμβάνεται καθημερινά τους τελευταίους μήνες.
Με ντουντούκες καλούσαν τον κόσμο να βγει από τα σπίτια του «Μην κάθεστε τα σπίτια σας, κατεβείτε μαζί μας, εσείς τους τρώτε στη μάπα». Μια ομάδα ανέλαβε να αποκαταστήσει την τάξη στο πάρκο τοποθετώντας ένα αυτοσχέδιο κοντραπλακέ στην είσοδο του πάρκου, στη θέση της πόρτας, επί του οποίου έγραψαν με μπλε μπογιά τη λέξη Ελλάς! Σαφές το μήνυμα: το πάρκο ανήκει στους Έλληνες και θα το κρατήσουμε ελληνικό ακόμα κι αν αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη στέρηση της απόλαυση του πάρκου ακόμα και από τους ίδιους τους Έλληνες. Αυτή εξάλλου δεν είναι και η ιστορία της μικρής και απομονωμένης πλην τίμιας και καθαρόαιμης Ελλαδίτσας μας;

η παιδική χαρά μια εβδομάδα τώρα

Προσπαθήσαμε να μιλήσουμε με όσους παρευρίσκονταν στην πλατεία. Αρκετοί (Έλληνες) μας εκμυστηρεύτηκαν πως φοβούνται πλέον να κατέβουν στην πλατεία, πως φοβούνται όχι τους ξένους αλλά τους Έλληνες και πως συμφωνούν με την κίνηση των αναρχικών να ανοίξουν το πάρκο, μια και δεν τολμούν να το πράξουν οι ίδιοι. (Σημειώνουμε ότι ο πατέρας Προκόπιος του Αγ. Παντελεήμονα δέχεται καθημερινά προπηλακισμούς από την Επιτροπή κατοίκων εξαιτίας της πρωτοβουλίας του να οργανώνει συσσίτια για τους ενδεείς μετανάστες της περιοχής.) Άλλοι βέβαια διαφώνησαν σφόδρα και, εν μέσω ύβρεων και μπουκαλιών που εκσφενδόνιζαν κατά πάνω μας ώστε να μας καταστήσουν σαφέστατη την απαίτησή τους να φύγουμε από την «πλατεία τους», υποστήριζαν πως αφού δεν υπάρχει κράτος να τους προστατεύσει έχουν πάρει το νόμο στα χέρια τους.
Α, ναι η πλατεία τελεί πράγματι υπό κατάληψη, την έχουν καταλάβει 20-25 έλληνες εις βάρος όχι μόνο των αλλοδαπών αλλά κυρίως των ελλήνων κατοίκων της περιοχής.

***

Αντί για επίλογο θα παραθέσω μια σύντομη ιστορία:

Ένας κύριος κάθεται στην πλατεία του Αγ. Παντελεήμονα και καπνίζει πακιστανικά τσιγάρα. Στην ερώτηση μας σχετικά με την κατάσταση στην πλατεία απαντά συνοπτικά: «είμαι κομμουνιστής και ρατσιστής». Όσον αφορά τα τσιγάρα που καπνίζει, η απάντησή του είναι επίσης σαφής: «αυτά δεν με πειράζουν, είναι φτηνά και καλά τσιγάρα».
Η σύντομη αυτή στιχομυθία αποδίδει εύληπτα τον σκληρό πυρήνα του προβλήματος της μετανάστευσης. Οι χώρες υποδοχής θέλουν τα προϊόντα και την εργασία, αλλά όχι τους ανθρώπους που φέρουν τα προϊόντα και εκτελούν την εργασίας. Εδώ και έναν αιώνα οι ενασχολούμενοι με το μεταναστευτικό ζήτημα προσπαθούν, ανεπιτυχώς φυσικά, να βρουν με ποιο τρόπο θα δέχονται εισροές εργατικών χεριών και ουχί ανθρώπων - κατά την περίφημη φράση του Max Frisch «We asked for workers, and human beings came».

http://afroditealsalech.blogspot.com/

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 12 ΙΟΥΝΗ ΠΛ. ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙΟΥ, 6μμ

Συνεχείς αποχαρακτηρισμοί δασικών περιοχών...

Συνεχείς αποχαρακτηρισμοί δασικών περιοχών "χαρίζονται" σε ιδιώτες για την κατασκευή και εκμετάλλευση επιχειρήσεων παντός είδους.

"Με προσφυγή στο ΣτΕ απαντούν οι κάτοικοι του Δήμου Σούρπης Μαγνησίας, στα σχέδια του νομάρχη και της Ιεράς Μητρόπολης Δημητριάδος, να τσιμεντοποιήσουν μεγάλο μέρος δασικής και αγροτικής έκτασης προκειμένου να κατασκευαστεί γιγαντιαία ξενοδοχειακή μονάδα. Αντιδράσεις και για τον αποχαρακτηρισμό του κάμπου των Ασπραγγέλων

Τσιμεντοποίηση στον όρμο των Νηών

Οι κάτοικοι ζητούν να ακυρωθεί ως αντισυνταγματική και αντίθετη στην ευρωπαϊκή και ελληνική νομοθεσία η απόφαση του νομάρχη Μαγνησίας που ορίζει τον Παγασητικό Κόλπο ως αποδέκτη των αλμόλοιπων (λυμάτων) της μονάδας αφαλάτωσης του ξενοδοχειακού συγκροτήματος «Lavender Hills Resort» και υποστηρίζουν δεν έχουν εγκριθεί οι περιβαλλοντικοί όροι για την κατασκευή των εγκαταστάσεων της μονάδας αφαλάτωσης.

Υπενθυμίζεται, ότι για την ίδρυση της συγκεκριμένης μονάδας υπεγράφη στις αρχές του χρόνου συμφωνία μεταξύ της Μητρόπολης Δημητριάδος και της εταιρείας « Golfing Developments », η οποία θα έχει στην κατοχή της το παραθεριστικό κέντρο. Το συγκρότημα πρόκειται να κατασκευαστεί σε δασική και καλλιεργήσιμη περιοχή, όπου υπάρχουν ελαιόδεντρα μεγάλης ηλικίας, καταγγέλλουν οι κάτοικοι. Μάλιστα, έχει υποβληθεί στο Δασαρχείο Αλμυρού αίτηση για αποχαρακτηρισμό 1.683 στρεμμάτων δασικής έκτασης.

Αξίζει να σημειωθεί ότι το παραθεριστικό συγκρότημα θα αποτελείται από ξενοδοχείο χιλίων κλινών με προοπτική να κατασκευαστούν άλλες 1.400 κλίνες, 400 πολυτελείς κατοικίες για πώληση, το οποίο θα χρησιμοποιηθεί για τους Μεσογειακούς Αγώνες του 2013, ιππικό όμιλο, μαρίνα για αγκυροβόλιο γιοτ κ.α.

Τσιμεντοποιήση και στα Ζαγοροχώρια

Προς τσιμεντοποίηση οδεύει και ο κάμπος των Ασπραγγέλων, που αποτελεί την πύλη εισόδου για τα Ζαγοροχώρια, καθώς το δημοτικό συμβούλιο Κεντρικού Ζαγορίου αποφάσισε τον αποχαρακτηρισμό της περιοχής από ζώνη υψηλής παραγωγικότητας, προβάλλοντας ως επιχείρημα ότι δεν έχει καλλιεργηθεί για περισσότερα από 15 χρόνια.

Η απόφαση έχει ήδη προκαλέσει τις αντιδράσεις της επιστημονικής κοινότητας και φορέων της περιοχής, καθώς είναι πολύ πιθανό η περιοχή των 560 στρεμμάτων που πρόκειται να αποχαρακτηριστεί να χωριστεί σε οικόπεδα και να τσιμεντοποιηθεί.

Επιπλέον η επίμαχη περιοχή βρίσκεται στην περιφερειακή ζώνη του Εθνικού Πάρκου Πίνδου και, σύμφωνα με την υπ αριθ. 23069 ΚΥΑ που δημοσιεύτηκε τον Ιούνιο του 2005 στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, το κατώτατο όριο αρτιότητας που επιτρέπει σε κάποιον να χτίσει είναι τα 8 στρ.

Δεν είναι λίγοι λοιπόν αυτοί, που εκφράζουν το φόβο ότι στην περιοχή θα «ξεφυτρώσουν» ξαφνικά γιγαντιαίες ξενοδοχειακές μονάδες που δεν θα σέβονται όυτε το περιβάλλον, ούτε το οικιστικό τοπίο.

Πηγές: Βήμα, Έθνος

Συγκρούσεις στο Περού για Αμαζόνιο

Αιτία των συγκρούσεων είναι η απόφαση του προέδρου Άλαν Γκαρσία να διαθέσει δασικές εκτάσεις σε ξένες εταιρίες για να εκμεταλλευθούν κοιτάσματα πετρελαίου και άλλα ορυκτά στην περιοχή

---

Τουλάχιστον 50 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους στο Περού, από τις συγκρούσεις μεταξύ ιθαγενών και ανδρών της αστυνομίας και του στρατού στην περιοχή του Αμαζονίου.

Αιτία των συγκρούσεων είναι η απόφαση του προέδρου Άλαν Γκαρσία να διαθέσει δασικές εκτάσεις σε ξένες εταιρίες για να εκμεταλλευθούν κοιτάσματα πετρελαίου και άλλα ορυκτά στην περιοχή.

Χιλιάδες ιθαγενείς, άνδρες, γυναίκες και παιδιά, οπλισμένοι με ξύλινα ακόντια παραμένουν σε μπλόκα και δηλώνουν ότι δεν πρόκειται να υποχωρήσουν.

Ο πρόεδρος Γκαρσία επέρριψε την ευθύνη για τα αιματηρά επεισόδια σε αριστερούς αντιπάλους του και υπερασπίστηκε τη χρήση βίας.

skai.gr

Ποδήλατα παντού στη Θεσσαλονίκη....

Περισσότεροι από 200 γυμνοί και ημίγυμνοι ποδηλάτες έβγαλαν από τους ρυθμούς της τη βασανισμένη - και από τα έργα του μετρό - πόλη και για λίγο έκλεψαν τη «δόξα» από τα αυτοκίνητα, που με το καθημερινό μποτιλιάρισμα έχουν οδηγήσει τη Θεσσαλονίκη στις πρώτες θέσεις των πιο ρυπογόνων πόλεων της Ευρώπης.

Γράμμα πρώην άστεγης γυναίκας από τις ΗΠΑ: «για όλα φταίνε οι πλούσιοι!»

Δεν μπορείς να καταλάβεις πως είναι να επιζεις ως άστεγη, μέχρι να σου συμβεί. Εγώ ξέρω. Έχω μείνει άστεγη. Και παρόλο τις προοδευτικές πολιτικές μου αντιλείψεις, δεν ήξερα τίποτε για το πως είναι να επιζεις ως άστεγη μέχρι που αναγκάστηκα κι εγώ να επιζήσω έτσι.

Το 2000 με 2001 έβγαζα πολλά λεφτά, πάνω από 100,000 δολλάρια ΗΠΑ το χρόνο, εργαζόμενη με σύμβαση ορισμένου χρόνου ως Ανώτερη Προγραμματίστρια υπολογιστών στο Λος Άντζελες (Καλιφόρνια, ΗΠΑ) για την τράπεζα Indymac Bank. Συγκεκριμένα κέρδιζα 103,000 δολλάρια το χρόνο, συν πλήρη ιδιωτική ιατρική ασφάλιση (με την ευκαιρία να σας πω κι αυτό: η τράπεζα αυτή, η Indymac, είχε και πολλούς εργαζόμενους μετανάστες από την Ινδία με βίζα εισόδου στη χώρα H1B οι οποίοι για την ίδια δουλειά που έκανα εγώ αυτοί έπαιρναν μόνο 20 με 25,000 δολλάρια το χρόνο και μάλιστα ανασφάλιστοι και με απλήρωτες υπερωρίες, ενώ συνεχώς παραπονιούνταν για κακομεταχείρηση και αγένεια από τη μεριά των διευθυντών, οι οποίοι συνέχεια τους απειλούσαν οτι θα τους απέλυαν και έτσι θα έπρεπε να φύγουν από τη χώρα καθώς θα ακυρωνόταν η βίζα τους, η οποία σύμφωνα με τον αμερικανικό νόμο ισχύει μόνο για εργασία σε έναν συγκεκριμένο εργοδότη και απαγορεύεται ο δικαιούχος να βρει άλλη δουλειά, και όλα αυτά ενώ ο νόμος λέει πως οι μετανάστες με H1B πρέπει να παίρνουν τα ίδια χρήματα με τους αμερικάνους σε παρόμοια δουλειά, αλλά στη πραγματικότητα αυτές οι βίζες υπάρχουν μόνο για να μειώνουν τα έξοδά τους οι εταιρίες και οι νόμοι δεν εφαρμόζονται). Έχασα τη δουλειά μου μέτα τα γεγονότα της 11η Σεπτεμβρίου 2001, ενώ πρόεδρος ήταν ακόμη ο Μπους. Έστειλα πάνω από 300 βιογραφικά σημειώματα μέσα σε ένα τρίμηνο - και δεν πήρα καμία απάντηση. Είχα στην άκρη 12,000 δολλάρια ΗΠΑ, χρήματα που μου επέτρεπαν να περάσω μόλις ένα εξάμηνο (το νοίκι μου ήταν 1,200 δολλάρια το μήνα). Από τον έβδομο μήνα κοιμόμουν σε καναπέδες φίλων, καθώς ο ιδιοκτήτης του σπιτιού που ενοικίαζα με έδειωξε με συνοπτικές διαδικασίες μόλις δεν πλήρωσα το νοίκι. Δανείστηκα αρκετές χιλιάδες δολλάρια ΗΠΑ από φίλους για να μπορέσω να μείνω σε φτηνά ξενοδοχεία και πανσιόν για λίγο καιρό.

Από τον 12ο μήνα κοιμόμουν στο αυτοκίνητό μου. Βρήκα μερικές δουλειές του ποδαριού ως οδηγός λεωφορείου και δακτηλογράφος, και έβγαζα 10 δολλάρια ΗΠΑ την ώρα. Με τις τιμές όπως είναι εδώ, ξέρετε καλά πως είναι αδύνατον να ζήσεις στη Καλιφόρνια με 10 δολλάρια ΗΠΑ αν δεν έχεις άλλα λεφτά. Με αυτό το εισόδειμα είναι αδύνατον να βρεις σπίτι να νοικιάσεις. Ένα δωμάτιο κοστίζει 1,200 δολλάρια ΗΠΑ το μήνα, ή και παραπάνω, ακόμη και με συγκάτοικο. Κάποια στιγμή δοκίμασα να φύγω από τη Καλιφόρνια προς τη Νεβάδα και την Αριζόνα, αλλά κι εκεί δεν ήταν πολύ καλύτερα και ξαναγύρισα πίσω.

Από τον 22ο μήνα άρχισα να ζω σε καταφύγια αστέγων. Και εκεί είδα πολλά πράγματα. Πράγματα που δεν θα ήθελα να ξαναδώ. Είδα άστεγους ανθρώπους μέσα στα αίματα από επιθέσεις νεοναζί που μεισούν όποιον τους φαίνεται για αποτυχημένος, ανθρώπους μές την βρώμα, και σχιζοφρενείς που τους κορόϊδευαν οι υπεύθυνοι των καταφυγίων. Έμαθα πως εκεί πρέπει να περιμένεις πάνω από μία ώρα στην ουρά για να κάνεις μπάνιο, και είμουν και γυναίκα. Είδα ναρκομανείς, ψυχοπαθείς, και απελπισμένους φτωχούς να κάθονται δίπλα μου κάθε μέρα. Η αυτοπεποίθησή μου καταστράφηκε, μαζί με τις ελπίδες μου να ξαναβρώ εργασία της προκοπής. Το ποιό σημαντικό όμως είναι πως είδα οτι κανείς δεν ενδιαφέρεται για το συνάνθρωπο.

Νομίζετε πως υπάρχουν κυβερνητικά προγράμματα που βοηθούν τους αστέγους. Λοιπόν, σας τα γράφω αυτά για να σας πω πως ό,τι σας λένε περί κοινωνικού κράτους είναι ψέμματα. Είναι όλα ένα μεγάλο ψέμμα. Υπάρχουν πολύ λίγα προγράμματα. Πολύ λίγα. Τα περισσότερα είναι απλά όμορφες βιτρίνες για να πείθουν το κόσμο που δε ξέρει οτι το κράτος κάνει κάτι για τους αστέγους. Τίποτε δεν κάνει. Το έχω δει. Είμουν εκεί, και έμεινα άστεγη πάνω από ένα χρόνο.

Δεν το έχετε δει. Δεν ξέρετε. Ζείτε σε ένα παραμύθι που σας σερβίρουν.

Υπάρχουν πολύ λίγα κοινωνικά προγράμματα για αστέγους που κάνουν κάτι, και αυτά είναι μη-κυβερνητικά που τα ξεκίνησαν άνθρωποι που πραγματικά νοιάζονται (και δεν εννοώ τα εκκλησιαστικά). Χρησιμοποιόντας το διαδίκτυο μέσω μιας βιβλιοθήκης κατάφερα να βρω ένα τέτοιο μη-κυβερνητικό καταφύγιο για άστεγες γυναίκες που πραγματικά βοηθούσε. Κατάφερα και βρήκα μικροδουλειές υπολογιστών και μπόρεσα να τις κρατήσω καθώς πλέον είχα ένα πραγματικό καταφύγιο, φαγητό, και ασφάλεια. Άρχησα να ξανανεβαίνω τη κοινωνική σκάλα σιγά-σιγά. Τώρα βγάζω τα μισά χρήματα από όσα έπερνα πριν μείνω άστεγη. Αλλά μέσα σε αυτή την οικονομία όλοι μας πλέον βγάζουμε τα μισά από όσα παίρναμε κάποτε, όλοι μας, εκτός βέβαια και αν είστε τραπεζίτες.

Με έχουν ρωτήσει γιατί δεν ζήτησα βοήθεια από την οικογένειά μου. Έφυγα από το σπίτι των γονιών μου όταν είμουν 19 ετών, και μαζί με αυτό άφησα και το καλό πανεπιστήμιο όπου σπούδαζα (κατηγορίας Ivy League, όπως πχ είναι το Harvard και το MIT). Για να μπορέσω να συνεχίσω τις σπουδές μου κατατάχθηκα στον Αμερικανικό στρατό (ο στρατός στις ΗΠΑ είναι μισθοφορικός). Οι γονείς μου ήταν κακοί άνθρωποι. Πλούσιοι, και πολύ κακοί. Πόσο κακοί; αφήστε με να σας πω: όταν είχα μείνει άστεγη για λίγο καιρό πήγα στους γονείς μου και τους χιλιοπαρακάλεσα να μου επιτρέψουν να κοιμηθώ σε έναν από τους καναπέδες του μεγάλου σπιτιού τους. Τους είπα οτι το προηγούμενο βράδυ είχα αναγκαστεί να κοιμηθώ κάτω στο χώμα δίπλα από ένα δρόμο κρυμμένη πίσω από μία εκκλησία, και είμαι γυναίκα. Η οικογένειά μου μόλις άκουσε οτι είχα μείνει άστεγη αρνήθηκε να με αφήσει να κοιμηθώ στο καναπέ τους. Μην θεωρείτε πως όλοι οι γονείς είναι όπως οι δικοί σας. Δεν είναι. Ο πλούτος καταστρέφει την ανθρωπιά, ακόμα και την αγάπη του γονιού προς το παιδί του!

Φταίνε οι πλούσιοι που ενδιαφέρονται μόνο για τον εαυτό τους και κοιτάνε μόνο να αυξήσουν τα κέρδη τους. Οι πλούσιοι πιστεύουν, και έχουν καταφέρει να περάσουν αυτή την ιδέα στη κοινωνία, πως οι ίδιοι οι άστεγοι φταίνε για τη κατάντια τους. Για μερικούς ίσως να ισχύει αυτό. Αλλά για τους περισσότερους, το πρόβλημα της στέγης είναι καθαρά αποτέλεσμα του ανταγωνιστικού και απάνθρωπου τρόπου που λειτουργεί η οικονομία μας. Αυτοί οι άνθρωποι χρειάζονται βοήθεια. Ποιός θα τους την δώσει όταν ο κόσμος ελέγχεται από τραπεζίτες που κοιτάνε μόνο τη τσέπη τους;

Πιστεύω πως μέσα στα επόμενα λίγα χρόνια θα δούμε περισσότερους αστέγους. Τα οχτώ χρόνια καταστροφής της οικονομίας από τον Μπους θα έχουν επιπτώσεις. Φοβάμαι πως ακόμη δεν είμαστε κοντά στο να κλείσουμε τις πληγές που άνειξαν στην οικονομία οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Και τώρα υπάρχει και η λεγόμενη οικονομική κρίση.

Πολλοί μένουν άστεγοι αφότου απολυθούν από το στρατό. Είναι ο ίδιος ο στρατός που οδηγεί τους ανθρώπους να μένουν άστεγοι μόλις απολυθούν. Εγώ που κατατάχθηκα στον αμερικανικό στρατό το ξέρω καλά. Στο στρατό είμουν στο νοσοκομειακό σώμα ως ιατρικός βοηθός και νοσοκόμα. Ήταν το μόνο πράγμα που μπορούσα να κάνω στο στρατό με ύσηχη τη συνείδησή μου - να σώνω ζωές. Βοήθησα πολλούς ανθρώπους εκεί, και παρόλο που δεν υποστηρίζω το στρατό και το μιλιταρισμό, είμαι περήφανη για το ότι μπόρεσα να κάνω εκεί ως νοσοκόμα.

Οι περισσότεροι άνθρωποι στο στρατό, κυρίως οι άνδρες, πάνε για να σκοτώνουν κόσμο. Αφήστε με να το ξαναπώ: για να σκοτώνουν. Το σκότωμα ανθρώπων είναι η κύρια δουλειά του στρατού. Ακόμη και στο νοσοκομειακό σώμα, μας έλεγαν οι ανώτεροι ξανά και ξανά πως πρώτα είμαστε στρατιώτες και μετά νοσοκόμες. Φυσικά μόλις γυρνάγανε τη πλάτη και φεύγαν, εμείς σταματάγαμε να δίνουμε σημασία.

Όλοι μας έχουμε μεγαλώσει μαθαίνοντας οτι το να σκοτώνεις ανθρώπους είναι κακό πράγμα. Το λέει και η θρησκεία που υποτίθεται πως πιστεύουν.

Ο στρατός έχει βρει το τρόπο να το παρακάμπτει αυτό, δημιουργώντας μια κουλτούρα όπου οι στρατιώτες μαθαίνουν να βλέπουν τους εχθρούς ως κατώτερους από ανθρώπους. Το σκότωμα είναι ο κύριος σκοπός ύπαρξης του στρατού. Μπορείς ακόμη να δεις μπλουζάκια που πάνω τους γράφουν μυνήματα όπως «Κατατάξου στο στρατό, ταξίδεψε σε ωραία μέρη, γνώρισε ενδιαφέροντες ανθρώπους, και σκότωσέ τους!».

Ίσως να νομίζετε πως ένα μύνημα όπως αυτό είναι απλά ένα έξυπνο αστείο. Δεν είναι. Οι στρατιώτες που είδα να φοράνε αυτά τα μπλουζάκια ήταν 100% σοβαροί σχετικά με αυτό το μύνημα. Για αυτούς ήταν ένας τρόπος ζωής. Το να σκοτώνουν ανθρώπους.

Έτσι είναι ο στρατός.

Και αυτά σε καιρό ειρήνης. Όταν γίνεται πόλεμος και πραγματικά σε στείλουν να γνωρίσεις ενδιαφέροντες ανθρώπους και παιδιά και να τους σκοτώσεις, βρίσκεσε σε μια κουλτούρα που σου λέει πως δεν έκανες τίποτε το κακό. Στη πραγματικότητα σε επιβραβεύουν!

Και αυτή η κουλτούρα του στρατού σε κάνει να αισθάνεσε άνετα, μέχρι να απολυθείς από το στρατό και να ξαναμπείς στη κοινωνία, όπου οι νόμοι αλλά και οι Δέκα Εντολές που υποτίθεται πιστεύουν όσοι ακολουθούν το χριστιανισμό σου λένε και πάλι πως το να σκοτώνεις είναι κακό. Και αυτό, αν έχεις κάποιο ίχνος ανθρωπιάς μέσα σου, σε κάνει κουρέλι ψυχολογικά. Αν είσαι θρήσκος, λες «Θεέ μου! τι έκανα;».

Και δε μπορείς να το πεις σε κανέναν, γιατί κανείς έξω από το στρατό δε μπορεί να καταλάβει. Και δε μπορείς να φοράς εκείνο το μπλουζάκι πλέον.

Έτσι το ρίχνεις στο αλκοόλ και τα ναρκωτικά και δε μπορείς να κοιμηθείς τα βράδυα, και σιγά-σιγά τρελένεσε. Δεν μπορείς να κρατήσεις μιά δουλειά, και καταλαβαίνεις πως δεν είσαι πιά ο άνθρωπος που νόμιζες οτι είσουν. Και ποτέ δεν θα είσαι.

Αυτό δεν συνέβει σε εμένα, καθώς είμουν νοσοκόμα. Αλλά το έχω δει να συμβαίνει σε άλλους πολλές φορές ξανά και ξανά. Σε ανθρώπους που γνώρισα. Ανθρώπους που σκότωσαν άλλους ανθρώπους. Ανθρώπους που έλεγαν με καμάρι οτι είναι χριστιανοί. Πως θα μπορούσαν να ξαναπατήσουν το πόδι τους σε εκκλησία μετά από αυτό που έκαναν;

Και με την ευκαιρία, αυτός ο πόλεμος, ο πόλεμος στο Ιράκ, ήταν καθαρά και μόνο για το πετρέλαιο. Ήταν ένας πόλεμος-παραγγελία των πλουσίων που ελέγχουν τις πετρελαιοβιομηχανίες.

Αυτό είναι το πρόβλημα.

Εγώ έζησα μια κανονική ζωή τα επόμενα 17 χρόνια αφότου απολύθηκα από το στρατό. Στην αρχή δούλεψα στα καταστήματα Radio Shack, μετά έγινα πιλότος αεροπλάνων Saratoga, και στο τέλος έφτασα να γίνω ανώτερη προγραμματίστρια υπολογιστών σε μια τράπεζα κερδίζοντας 103,000 δολλάρια ΗΠΑ το χρόνο, αν και όλα αυτά μόνο με συμβάσεις ορισμένου χρόνου και ποτέ ως μόνιμη εργαζόμενη.

Ο στρατός εμένα με βοήθησε γιατί μέσα από αυτόν κατάλαβα καλύτερα τους ανθρώπους και τα κίνητρά τους, και αυτή η γνώση μετά με βοήθησε στη καριέρα μου.

Όπως σας είπα, το 2001 βρέθηκα άνεργη λίγο μετά τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου, και έμεινα άστεγη για πάνω από ένα χρόνο μετά από εφτά μήνες ανεργίας. Είμουν ήδη πάνω από 40 ετών και δεν υπήρχαν δουλειές. Πάνω από σαράντα και γυναίκα, σε ένα επάγγελμα όπου προσλαμβάνουν νέους και συνήθως άνδρες. Η οικονομία χειροτέρεψε και κανείς δεν ήθελε να προσλάβει. Η νεοφιλελεύθερη οικονομία, όπως την είχε κάνει ο Τζορτζ Μπους. Τα πράγματα δεν ήταν καλά.

Πολλοί φίλοι μου που τα πήγαιναν καλά έμειναν άνεργοι στο ίδιο διάστημα επίσης. Η ιστορία μου δεν είναι μοναδική στη Σίλικον Βάλλεϊ (σ.τ.μ.: περιοχή στη Καλιφόρνια όπου είναι συγκεντρωμένες πολλές εταιρίες πληροφορικής και προγραμματιστές υπολογιστών). Εγώ κατάφερα να επιβιώσω, αλλά ξέρω πως άλλοι δεν τα κατάφεραν και χάθηκαν.

Και ενώ είμουν άστεγη είμουν ήδη σε πολύ καλύτερη θέση από τους ψυχοπαθείς και τους ναρκομανείς που είδα, οι οποίοι είχαν παρατήσει τη ζωή τους και είχαν χάσει κάθε ελπίδα.

Η εμπειρία μου με άλλαξε, αλλά δεν είναι μια εμπειρία που θα θέλατε να ζήσετε. Υπάρχουν πολλά ακόμη που θα μπορούσα να πω. Ίσως περισσότερα από όσα θα έπρεπε να πω. Αλλά νομίζω ήδη είπα πολλά. Πάντως ένα πρέπει να σας μείνει: για όλα φταίνε οι πλούσιοι!

indymedia.gr

ΙΣΡΑΗΛ: Συνελλήφθη λόγω απόπειρας αυτοκτονίας αφότου έχασε τη δουλειά της!

Μια 56χρονη υπάλληλος ενός ταξιδιωτικού γραφείο έμεινε άνεργη αφότου το αφεντικό της αποφάσισε πως τα κέρδη της επιχείρησης είναι πιο συμαντικά από τη ζωή ενός ανθρώπου. Μέσα στη δυστηχία της βρέθηκε σε απόγνωση και πήγε με το αμάξι της στις γραμμές ενός τραίνου.

Λίγο πριν περάσει το τραίνο, βγήκε και έκατσε στις γραμμές του, ενώ μια χαφιεοκάμερα τα κατέγραφε όλα δίχως αυτή να το γνωρίζει. Το τραίνο ήρθε και πέρασε από πάνω της, αλλά η γυναίκα επέζησε, με μόνο μικρές γρατζουνιές στο κεφάλι.

Σηκώθηκε, ξεσκωνίστηκε, και ξαναμπήκε στο αυτοκίνητό της και πήγε σπίτι της μετά την αποτυχημένη απόπειρα αυτοκτονίας της λόγω ανεργίας. Όμως δεν λογάριαζε τους μπάτσους, που βλέποντας τι κατέγραψε η χαφιεδοκάμερα την βρήκαν στο σπίτι της και τη συνέλλαβαν!

indymedia.gr

Ο βρόμικος πόλεμος της τουρκικής Ζιτέμ κατά των Κούρδων

Στη νοτιοανατολική Τουρκία, στα σύνορα με τη Συρία, στην πόλη Τσίζρε, κατά τη δεκαετία 1980-1990, οι Κούρδοι κάτοικοι της περιοχής εξαφανίζονταν. Χιλιάδες ακτιβιστές για τα ανθρώπινα δικαιώματα, πολιτικοί και επιχειρηματίες, για τους οποίους υπήρχε η υποψία ότι είχαν σχέσεις με το Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (PKK) δολοφονήθηκαν άνευ ετέρου.

Τα πτώματα στοιβαζόταν σε ομαδικούς τάφους, ριχνόταν σε πηγάδια ή τα παραμόρφωναν με οξύ, ώστε το θέαμα να είναι ακόμα πιο εκφοβιστικό. Κανείς δεν γνωρίζει τον ακριβή αριθμό των θυμάτων εκτελέσεως και ήταν σπάνιες οι περιπτώσεις που τα πτώματα μπόρεσαν να αναγνωριστούν.

Η δράση της Ζιτέμ.

Υπεύθυνοι για αυτά τα εγκλήματα ήταν οι άνδρες της Ζιτέμ, μίας ειδικής μονάδας της τουρκικής χωροφυλακής, με έργο τη συγκέντρωση πληροφοριών και την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας. Ως βάση τους, είχαν καταλάβει ένα τοπικό εστιατόριο με στρατηγική θέση, για να παρακολουθούν τους κατοίκους και κυρίως τα κρησφύγετα των Κούρδων αυτονομιστών. Εκεί διενεργούσαν ανακρίσεις και βασανισμούς. Μάλιστα, παλαιότερα μέλη της Ζιτέμ – που αποτελούν και τη μοναδική πηγή για τη δράση της – αφηγούνται ότι κανένας δεν επιβίωνε από τη διαδικασία της ανάκρισης. «Δολοφονούσαμε ανθρώπους, κατά τη διάρκεια της νύχτας, που έλειπαν οι στρατιώτες».

Για πολλά χρόνια, οι κάτοικοι των γύρω χωριών σώπαιναν. Στους ισχυρούς της περιοχής, εκτός από τη Ζιτέμ και το στρατό, συμπεριλαμβάνονταν και μέλη της ριζοσπαστικής-ισλαμικής Χεζμπολάχ, μίας κουρδικής οργάνωσης, που δεν έχει σχέση με τη Χεζμπολάχ του Λιβάνου. Η τουρκική Χεζμπολάχ αντιμαχόταν το ΡΚΚ. Και, τη στιγμή που ο πόλεμος μεταξύ Τούρκων και PKK συνεχιζόταν στα βουνά γύρω από τη Τσίζρε, μέσα στην πόλη τον απόλυτο έλεγχο είχε η Χεζμπολάχ.

Η περιοχή είχε κηρυχθεί σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Μετά την άρση της «έκτακτης ανάγκης», το 2002, ο αρχηγός της Χεζμπολάχ, Ατάκ, παρέμεινε υπό την προστασία των κρατικών δυνάμεων. Στις 23 Μαρτίου 2009, η αστυνομία, σε μια πανεθνική επιχείρηση, τον συνέλαβε με υποψίες για ανάμειξή του στην Υπόθεση Ergenekon. Περίπου εκατόν πενήντα μέλη της, ήδη, λογοδοτούν στην τουρκική Δικαιοσύνη, για την κατηγορία της απόπειρας πραξικοπήματος κατά του προέδρου Ταγίπ Ερντογάν. Πρόκειται για μία από τις πιο εκρηκτικές δίκες στην ιστορία της Τουρκίας.

Μεταξύ των κατηγορουμένων είναι και ο υποτιθέμενος ιδρυτής της Ζιτέμ. Όπως εξελίσσονται τα πράγματα, ο γέροντας με την συμπαθητική όψη φαίνεται να είναι ανέγγιχτος, ενώ εξακολουθεί να είναι αδιευκρίνιστο εάν ο στρατός τον χρησιμοποίησε ως αποδιοπομπαίο τράγο, ή εάν οι στρατηγοί στην Άγκυρα αποφάσισαν να τον εξολοθρεύσουν γιατί είχε αποκτήσει μεγάλη δύναμη.

Σήμερα, το ζήτημα της Ζιτέμ είναι ταμπού το Στρατό. Η τουρκική κυβέρνηση εξακολουθεί να αρνείται την ύπαρξή της. Σύμφωνα με ημί-επίσημες αναφορές, η οργάνωση δρούσε ως αντίπαλο μέτωπο στον ανταρτοπόλεμο του PKK. Υποτίθεται ότι έχει διαλυθεί από τη δεκαετία του 1990, διότι πέτυχε την αποστολή της. Παρ' όλα αυτά, οι έρευνες για τη δράση της και την ανεύρεση των ομαδικών τάφων συνεχίζονται και σήμερα.

tvxs.gr

2η ΔΙΕΘΝΗΣ ΓΥΜΝΗ ΠΟΔΗΛΑΤΟΔΡΟΜΙΑ

WORLD NAKED BIKE RIDE

με την υποστήριξη των «ΠΑΙΔΙΩΝ ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ»,

«ΔΙΚΤΥΟΥ ΚΙΝΗΣΕΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ,

«ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΣΗΜΕΡΑ» και «ΑΛΛΗ ΟΨΗ»

ΠΕΜΠΤΗ 4 ΙΟΥΝΙΟΥ 2009

στις 20.00 στο κέντρο της Θεσσαλονίκης

Ήρθε η ώρα να βάλουμε ένα STOP στην “άσεμνη” έκθεση των ανθρώπων και του πλανήτη στα αυτοκίνητα και στη ρύπανση που δημιουργούν.

Αντιμετωπίζουμε την κίνηση των αυτοκινήτων με τα γυμνά μας κορμιά σαν τον καλύτερο τρόπο για να υπερασπιστούμε την αξιοπρέπεια μας και εκθέτοντας την τρωτότητα που αντιμετωπίζεται από τους ποδηλάτες και τους πεζούς στους δρόμους μας καθώς και στις αρνητικές συνέπειες που όλοι αντιμετωπίζουμε εξαιτίας της εξάρτησης από το πετρέλαιο και των άλλων μορφών μη ανανεώσιμης ενέργειας.
Η 2η ΔΙΕΘΝΗΣ ΓΥΜΝΗ ΠΟΔΗΛΑΤΟΔΡΟΜΙΑ ποδηλατοδρομία θα πραγματοποιηθεί την ΠΕΜΠΤΗ 4 ΙΟΥΛΙΟΥ 2009 στις 20.00 στο κέντρο της πόλης, με την υποστήριξη των ΠΑΙΔΙΩΝ ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ (www.kidsinaction.gr) και του ΔΙΚΤΥΟΥ ΚΙΝΗΣΕΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ (http://thesskinisis.wordpress.com).

Στην δεύτερη διοργάνωση θα συμμετέχουν ομάδες όπως η ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΣΗΜΕΡΑ (anapiriasimera@gmail.com) και η ΑΛΛΗ ΟΨΗ (http://www.alli-opsi.gr) με αναπηρικά καρότσια και διπλά ποδήλατα με τυφλούς ποδηλάτες. Συμμετέχουν επίσης ομάδες με πατίνια, rollers, skate-boards που θα δώσουν μια άλλη εικόνα για την εναλλακτική μετακίνηση στην πόλη.

Η ετήσια συμμετοχή της Θεσσαλονίκης είναι επιβεβλημένη, διότι η έλλειψη περιβαλλοντικής πολιτικής, την έχει οδηγήσει στο να είναι η πιο μολυσμένη σε μικρό-σωματίδια πόλη στην Ευρώπη. Η ποδηλατοδρομία έχει ειρηνικό και καλλιτεχνικό χαρακτήρα. Ζωγραφισμένα σώματα, στολισμένα ποδήλατα, χρώματα και μουσικές θα είναι τα όπλα μας για να διεκδικήσουμε ολοένα και φιλικότερες προς τα ποδήλατα πόλεις.

Πηγή: thesskinisis.wordpress.com

Κρατούν σε ομηρία τα παιδιά του Δεκέμβρη

Πέντε μήνες μετά την κοινωνική έκρηξη του Δεκέμβρη, η ποινικοποίηση των κοινωνικών αγώνων της νεολαίας συνεχίζεται με αμείωτη ένταση.

Εξι από τους τριάντα προφυλακισμένους Ελληνες (ή διαμένοντες χρόνια στην Ελλάδα) για τα γεγονότα του περασμένου Δεκέμβρη παραμένουν έως σήμερα στη φυλακή. Οσον αφορά την τύχη των υπόλοιπων 32 αλλοδαπών που είχαν επίσης προφυλακιστεί για κακουργηματικές πράξεις, εκτιμάται ότι στην πλειονότητά τους, εάν δεν έχουν απελαθεί, μαζί με τους υπόλοπους συλληφθέντες μετανάστες, παραμένουν έγκλειστοι.

Στη Λάρισα, όπου 17 κατηγορούμενοι, μαθητές στην πλειονότητά τους, παραπέμφθηκαν με τον αντιτρομοκρατικό νόμο, όλοι αφέθηκαν ελεύθεροι. Ωστόσο οι βαριές κακουργηματικές κατηγορίες δεν έχουν ακόμη αποσυρθεί.
Την ίδια στιγμή, ένα νέο κεφάλαιο ποινικών διώξεων για τα γεγονότα του Δεκέμβρη άνοιξε αναδρομικά στην Ξάνθη. Οι τοπικές εισαγγελικές αρχές επιχειρούν να διώξουν τώρα με υπερβολικά τραβηγμένες κακουργηματικές κατηγορίες (απόπειρα ανθρωποκτονίας, βαριές σωματικές βλάβες κ.ά.), φοιτητές και άλλους νέους που συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις.
Από τους έξι Ελληνες που παραμένουν ακόμη προφυλακισμένοι, οι τέσσερις συνελήφθησαν στις 10 Δεκεμβρίου 2008, στους γύρω χώρους του Πολυτεχνείου. Για όλους οι αστυνομικοί κατέθεσαν ότι συμμετείχαν στα επεισόδια και πετούσαν πέτρες και μολότοφ εναντίον τους.
Οι εισαγγελικές αρχές δεν έλαβαν υπόψη άλλες μαρτυρίες, ούτε τους ισχυρισμούς των περισσότερων, ότι δεν μετείχαν στα επεισόδια και ότι οι συλλήψεις τους έγιναν στο σωρό. Αντίθετα ο εισαγγελέας, στην πρότασή του προς το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών, υιοθετεί πλήρως τις καταθέσεις των αστυνομικών, αναφέροντας ότι είναι «κατηγορηματικές και δεν καταλείπουν αμφιβολίες για τη δράση των κατηγορουμένων».
Είναι εν ολίγοις δεδομένο για τον εισαγγελέα, κατά ωμή παραβίαση του τεκμηρίου αθωότητας, ότι οι κατηγορούμενοι όχι μόνο είναι ένοχοι, αλλά είναι λίαν πιθανό, λόγω της ιδιαίτερης εγκληματικής συμπεριφοράς τους, πως θα διαπράξουν και άλλα ανάλογα εγκλήματα στο μέλλον!
Αξιολογώντας τη συμπεριφορά τους, την οποία θεωρεί δεδομένη και αυταπόδεικτη, ο εισαγγελέας αναγορεύει ομαδόν τους «συλληφθέντες» σ' έναν νέο επικίνδυνο «εσωτερικό» εχθρό της συνταγματικής νομιμότητας. Τους αποδίδει «μανία καταστροφής και ολέθρου που ερείδεται σε τυφλό μίσος απέναντι στην έννομη τάξη», τη στιγμή που και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κ. Παπούλιας, πριν από ένα μήνα στη Φινλανδία, χαρακτήριζε παρήγορο ότι η νεολαία εξεγείρεται και εκδηλώνει την οργή της για όλα όσα την κάνουν να υποφέρει!
Στην πρότασή του ο αντεισαγγελέας Πρωτοδικών Στ. Καραμάνης επισημαίνει χαρακτηριστικά πως «η ευκολία με την οποία έθεσαν σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές και κατέστρεψαν περιουσίες, κρατικές και ιδιωτικές, είναι εξόχως αντικοινωνική και δεν έχει ιδεολογικά ελατήρια που ενδεχομένως θα μπορούσαν να τους καταστήσουν συμπαθείς σε ένα κράτος δικαίου, όπως η χώρα μας, που βεβαίως δεν είναι ιδανικό αλλά αναμφισβήτητα επιτρέπει με θεσμικά κατοχυρωμένο τρόπο και με συνταγματική προστασία το δικαίωμα της συνάθροισης και διαμαρτυρίας, επιδεικνύοντας μάλιστα και μεγάλη ανοχή σε τέτοιου είδους εκδηλώσεις που σε ημερήσια σχεδόν συχνότητα πραγματοποιούνται κυρίως στο κέντρο των Αθηνών».
Οι εισαγγελικές αρχές, όχι μόνο απορρίπτουν τις καταθέσεις ενός δημοσιογράφου που είδε τους άνδρες των ΜΑΤ να ενεργούν επίθεση και μεμονωμένες συλλήψεις ατόμων που δεν είχαν προβεί σε ρίψη μολότοφ, αλλά αναφέρει ως επιβαρυντική περίσταση (πριν δηλαδή ψηφιστεί ο νόμος Δένδια για τους κουκουλοφόρους και όσους καλύπτουν τα χαρακτηριστικά του προσώπου τους) το γεγονός ότι πάνω στους συλληφθέντες βρέθηκαν κασκόλ, ή μάσκες χειρουργικές, τα οποία είχαν προφανώς για να προστατευθούν από τα χημικά των αστυνομικών δυνάμεων.
«Η συνεχιζόμενη προσωρινή κράτηση συλληφθέντων κατά τα γεγονότα της εξέγερσης του Δεκέμβρη, αναδεικνύει τη μεροληπτική στάση τής, κάθε άλλο παρά ανεξάρτητης, Δικαιοσύνης, η οποία πλέον λειτουργεί αμιγώς ως κατασταλτικός μηχανισμός ενάντια στους κοινωνικοπολιτικούς αγώνες», υπογραμμίζει η δικηγόρος Αντωνία Λεγάκη, που έχει ασχοληθεί με τις υποθέσεις αυτές. Και επισημαίνει με νόημα:
«Οι αιτιάσεις περί "εξουδετέρωσης των κατηγορουμένων μέχρι την επιβολή της ποινής", οι οποίες περιέχονται στο σκεπτικό ανακριτικών διατάξεων, παραβιάζουν το σύνολο των συνταγματικών διατάξεων που κατοχυρώνουν το τεκμήριο αθωότητας, την ελεύθερη έκφραση του πολιτικού φρονήματος και την μη ποινικοποίησή του, την οριστική κρίση των Δικαστηρίων της ουσίας περί τυχόν παράνομης πράξης». Και καταλήγει:
«Στο βαθμό που η Δικαιοσύνη αναλαμβάνει την "εξουδετέρωση του εσωτερικού εχθρού" προκειμένου να διευκολυνθούν οι εκάστοτε επιλογές της εκτελεστικής εξουσίας, υπενθυμίζουμε ότι το σύνολο των πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων που αποτυπώνονται στο Σύνταγμα έχουν κατακτηθεί με πράξεις διαδηλώσεων, καταλήψεων κ.λπ., που κάποτε κρίθηκαν παράνομες...». *

Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΖΕΡΒΑ