Λεφτά υπάρχουν, πολιτική βούληση λείπει
για να λυθεί το προσφυγικό ζήτημα της πόλης!
Διαστάσεις τραγέλαφου αποκτά πλέον το πρόβλημα που βιώνουν οι Αφγανοί μετανάστες στον άθλιο καταυλισμό της οδού Ευρώτα Πατρών, αλλά και οι κάτοικοι που μένουν δίπλα τους.
Από την μία πλευρά πλέον βρίσκεται η Δικαιοσύνη που δια του εισαγγελέως Αρείου Πάγου παραγγέλνει τη διάλυση του υπάρχοντος καταυλισμού και τη μεταφορά των προσφύγων σε νέο, ενώ όσοι δεν χωρέσουν να φιλοξενηθούν σε ξενοδοχεία της Πάτρας.
Από την άλλη βρίσκονται ο Δήμος Πατρέων που εμμέσως εγκαλεί τον κ. Σανιδά επί προτροπή δημιουργίας νέου παράνομου καταυλισμού εντός των ορίων της πόλης, ενώ μαζί του συνταυτίζεται και η Νομαρχία Αχαϊας που θέτει ερωτήματα, τα οποία έχουν λυθεί από την ευρωπαϊκή και ελληνική νομοθεσία. Όπως για παράδειγμα η δημιουργία Κέντρου Φιλοξενίας. Παράλληλα στρέφει τη συζήτηση από το πρόβλημα των προσφύγων προς την κατεύθυνση της περαιτέρω αστυνόμευσης της πόλης, για «να μην εγκληματούν δεξιά και αριστερά» όπως δηλώνει ο Νομάρχης Αχαϊας. Λες και υπάρχουν στοιχεία που να δείχνουν ότι αυτή η μερίδα, κατοίκων πια της πόλης μας, παραβαίνει το νόμο περισσότερο απ' ότι ο μέσος έλληνας πολίτης της Πάτρας.
Όμως τα ερωτήματα που θέτει ο Νομάρχης Αχαϊας, (που θα πάνε οι πρόσφυγες, ποιος θα τους ταϊζει, σε ποια ξενοδοχεία ή σε ποιον χώρο φιλοξενίας) έστω κι έτσι, ανοίγουν ένα παράθυρο ελπίδας στη συζήτηση, υπό την προϋπόθεση ότι θα εγκαταλειφθεί η στείρα θέση ότι το πρόβλημα δεν αφορά την πόλη μας, αφού απλά θέλουν να διέλθουν από την Πάτρα οι πρόσφυγες. Διότι από τη στιγμή που οι πάντες τους έχουν βάλει στο ντουφέκι, πώς να θέλουν να μείνουν εδώ; Εξ αυτού οδηγούνται στη μικροπαρανομία για την επιβίωσή τους, που εντέχνως κάποιοι τη διαστέλλουν, σπέρνοντας την ξενοφοβία και ανοίγοντας το δρόμο για την δράση ακροδεξιών στοιχείων, τα οποία δυστυχώς εμφιλοχωρούν και μεσ' τους κόλπους της Αστυνομίας.
Μια παλιά παροιμία λέει ''άμα δεν σε θέλει το χωριό μη ρωτάς που είναι του πρόεδρου το σπίτι''. Και εν προκειμένου δουλειά του προέδρου (Δήμου και Νομαρχίας) είναι ακριβώς αυτή. Να πείσουν το ''χωριό'' ότι, μέχρι να ανοίξουν τα θαλάσσια σύνορα προς τη Δύση, με αυτήν την κοινότητα των προσφύγων θα ζήσουμε μαζί, έως ότου οι ίδιοι οι πρόσφυγες αποφασίσουν για το μέλλον τους και όχι με την ακροδεξιά που κάνει επιδρομή κάθε τόσο προς την Πάτρα, αναλαμβάνοντας ρόλους χιτλερικών ταγμάτων εφόδου. Κι αφού πείσουν το χωριό, τότε να απαιτήσουν από την πολιτεία να διαθέσει τα απαραίτητα κονδύλια, που στο κάτω της γραφής δεν θα τα βάλει από τον ελληνικό προϋπολογισμό.
Το ευρωπαϊκό νομοθετικό πλαίσιο είναι ευνοϊκό. Ο επίτροπος Μπαρρό, απαντώντας στον ευρωβουλευτή Δ. Παπαδημούλη λέει ότι η Κομισιόν διέθεσε πρόσθετη εισφορά ποσού 505.530 ευρώ για τη δημιουργία χώρου φιλοξενίας, στην Πάτρα, για το 2008, αρκεί η Ελλάδα να έθετε τους σύγχρονους αθλίους του Ουγκώ της οδού Ευρώτα σε καθεστώς πρόσφυγα ή επικουρικής προστασίας, ή να τους χαρακτηρίσει άτομα χωρίς πατρίδα, όπως της δίνει το δικαίωμα η Οδηγία 2004/83 περί ελάχιστων απαιτήσεων για την αναγνώρισή τους.
Όμως στοιχεία που να αποδεικνύουν τα παραπάνω, δεν έχει προσκομίσει η Ελλάδα προς την Κομισιόν, ούτως ώστε να διαθέσει κονδύλια η Κοινότητα. Και πώς να το κάνει αυτό όταν η όλη συζήτηση στρέφεται σε στρεβλές θέσεις και οι πάντες κάνουν τον σταυρό τους μήπως φύγουν οι πρόσφυγες και εκλείψει το πρόβλημα από μόνο του.
Άρα μια λύση απομένει. Κι αυτή είναι η συνεργασία των κατοίκων, των τοπικών φορέων, μη εξαιρουμένων των προσφύγων και η ανάληψη του πολιτικού κόστους εκ μέρους της τοπικής Αυτοδιοίκησης, με παράλληλη πίεση προς την Κυβέρνηση, για να απαιτήσει τα αδιάθετα κονδύλια από την Κοινότητα.
Όπως εξελίχθηκε η κατάσταση σήμερα, τις συνέπειες δεν βιώνουν μόνον οι κάτοικοι της οδού Ευρώτα, αλλά και ολόκληρη η Πάτρα. Εάν δε, εξακολουθήσει, θα γινόμαστε συνεχώς ρεζίλι ως πόλη, στα μάτια όλης της Ευρώπης αφού δεν μπορούμε να λύσουμε ένα θέμα, που στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες αντιμετωπίζεται σχετικά επιτυχώς.
Με εισαγγελικές παραγγελίες, ποτέ και πουθενά, δεν λύθηκαν τέτοια ζητήματα!
(Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΗΜ. ΜΟΣΧΟΥ Δημοσιεύθηκε το Σάββατο 4-4-09 στην πατραϊκή ημερήσια εφημερίδα ΣΗΜΕΡΙΝΗ)
