Τελικά ο Σωκράτης Γκιόλιας ήταν στόχος της «Σέχτας Επαναστατών», απ' ότι λένε τα ΜΜΕ.
Δεν θα μπούμε σε αστυνομικά σενάρια γιατί επιλέχτηκε να μπεί ο συγκεκριμένος στο στόχαστρο αυτής της οργάνωσης.
Χρήσιμο είναι όμως να συγκρατήσετε δυο πράγματα. Την παραδοχή που έκανε ο δικηγόρος του Γιάννης Μαρακάκης που είπε επί λέξει στο δελτίο ειδήσεων του Mega:«Ο Σωκράτης είχε πάρα-πάρα πολύ στενές σχέσεις με όλους τους διοικητές (σ.σ προφανώς της ΕΛΑΣ) και με την αντιτρομοκρατική».
Τι είδους σχέσεις και μέχρι ποιου σημείου έφταναν δεν μας διευκρίνισε ο δικηγόρος, αλλά κάποια συμπεράσματα βγαίνουν μόνα τους για όποιον έχει παρακολουθήσει αναρτήσεις του «τρωκτικού» στο οποίο φέρεται ότι ήταν ο βασικός διαχειριστής ο Σ. Γκιόλιας.
Επίσης δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητη η διαπίστωση του Τριανταφυλλόπουλου, που την εκφράζει μέσα απ’ την ιστοσελίδα του ότι : «Ο Σωκράτης χρησιμοποιήθηκε από εκείνους που ήθελαν να μείνουν στο παρασκήνιο, εξυπηρετώντας τους στόχους τους μέσω της ανωνυμίας του μπλογκ του».
Κάτι περισσότερο θα ξέρει από μας ο Ζούγκλας αφού ο Γκιόλιας ήταν για χρόνια στενός συνεργάτης του και έχουν θητεύσει και οι δυο για μεγάλο διάστημα στον δημοσιοκαφρικό βούρκο.
Στο γεγονός τώρα. Για μας δεν είναι ότι το καλύτερο να κάνουμε κριτική απευθυνόμενοι σε άτομα που επέλεξαν να αντισταθούν ένοπλα στην καπιταλιστική βαρβαρότητα και αυτό είναι πιθανόν να έχει ως συνέπεια «ν΄ αποδεχτούμε το ενδεχόμενο της σύλληψης, ακόμα και της δολοφονίας μας (αφού δεν πρόκειται να παραδοθούμε έτσι απλά...), ως αποτέλεσμα της δράσης μας», όπως γράφουν και οι ίδιοι σε περασμένη προκήρυξη τους.
Μια πολύ καλή ανάλυση για την ιδεολογικοπολιτική συγκρότηση της «Σέχτας Επαναστατών» υπάρχει σε άρθρο της εφημερίδα «Κόντρα».
Ερχόμαστε στο πώς παρουσιάστηκε η είδηση από τους τηλεοπτικούς σταθμούς. Είναι ανάξιες σχολιασμού οι «διαπιστώσεις» των δημοσιοκάφρων περί «πληρωμένου συμβολαίου θανάτου», «σύνδεση ποινικού εγκλήματος και τρομοκρατίας» κ.λ.π.
Αυτή την καραμέλα την πιπιλίζουν από τα πρώτα χρόνια της δράσης της 17 Νοέμβρη και δεν λέει να λιώσει με τίποτα. Τι κι αν όλες αυτές τις δεκαετίες δεν έχει αποδειχτεί τίποτα; Αν η πραγματικότητα δεν συμφωνεί μαζί μας τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα είναι το δόγμα των δημοσιοκάφρων.
Δεν θα μπούμε σε αστυνομικά σενάρια γιατί επιλέχτηκε να μπεί ο συγκεκριμένος στο στόχαστρο αυτής της οργάνωσης.
Χρήσιμο είναι όμως να συγκρατήσετε δυο πράγματα. Την παραδοχή που έκανε ο δικηγόρος του Γιάννης Μαρακάκης που είπε επί λέξει στο δελτίο ειδήσεων του Mega:«Ο Σωκράτης είχε πάρα-πάρα πολύ στενές σχέσεις με όλους τους διοικητές (σ.σ προφανώς της ΕΛΑΣ) και με την αντιτρομοκρατική».
Τι είδους σχέσεις και μέχρι ποιου σημείου έφταναν δεν μας διευκρίνισε ο δικηγόρος, αλλά κάποια συμπεράσματα βγαίνουν μόνα τους για όποιον έχει παρακολουθήσει αναρτήσεις του «τρωκτικού» στο οποίο φέρεται ότι ήταν ο βασικός διαχειριστής ο Σ. Γκιόλιας.
Επίσης δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητη η διαπίστωση του Τριανταφυλλόπουλου, που την εκφράζει μέσα απ’ την ιστοσελίδα του ότι : «Ο Σωκράτης χρησιμοποιήθηκε από εκείνους που ήθελαν να μείνουν στο παρασκήνιο, εξυπηρετώντας τους στόχους τους μέσω της ανωνυμίας του μπλογκ του».
Κάτι περισσότερο θα ξέρει από μας ο Ζούγκλας αφού ο Γκιόλιας ήταν για χρόνια στενός συνεργάτης του και έχουν θητεύσει και οι δυο για μεγάλο διάστημα στον δημοσιοκαφρικό βούρκο.
Στο γεγονός τώρα. Για μας δεν είναι ότι το καλύτερο να κάνουμε κριτική απευθυνόμενοι σε άτομα που επέλεξαν να αντισταθούν ένοπλα στην καπιταλιστική βαρβαρότητα και αυτό είναι πιθανόν να έχει ως συνέπεια «ν΄ αποδεχτούμε το ενδεχόμενο της σύλληψης, ακόμα και της δολοφονίας μας (αφού δεν πρόκειται να παραδοθούμε έτσι απλά...), ως αποτέλεσμα της δράσης μας», όπως γράφουν και οι ίδιοι σε περασμένη προκήρυξη τους.
Μια πολύ καλή ανάλυση για την ιδεολογικοπολιτική συγκρότηση της «Σέχτας Επαναστατών» υπάρχει σε άρθρο της εφημερίδα «Κόντρα».
Ερχόμαστε στο πώς παρουσιάστηκε η είδηση από τους τηλεοπτικούς σταθμούς. Είναι ανάξιες σχολιασμού οι «διαπιστώσεις» των δημοσιοκάφρων περί «πληρωμένου συμβολαίου θανάτου», «σύνδεση ποινικού εγκλήματος και τρομοκρατίας» κ.λ.π.
Αυτή την καραμέλα την πιπιλίζουν από τα πρώτα χρόνια της δράσης της 17 Νοέμβρη και δεν λέει να λιώσει με τίποτα. Τι κι αν όλες αυτές τις δεκαετίες δεν έχει αποδειχτεί τίποτα; Αν η πραγματικότητα δεν συμφωνεί μαζί μας τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα είναι το δόγμα των δημοσιοκάφρων.
