Κυριακή 12 Ιουλίου. 5:30 τα ξημερώματα. H Περιφέρεια, η Νομαρχία, ο Δήμος και η Αστυνομική διεύθυνση Πατρών, κατεδαφίζουν και πυρπολούν το καταυλισμό των προσφύγων της Πάτρας. Κλειστή η παραλιακή. Έξι διμοιρίες ΜΑΤ πάνοπλες, με γκλόμπς, όπλα, σκυλιά. Πρωτοφανής για την Πάτρα η επιχείρηση της αστυνομίας! Και όλα αυτά για τους πρόσφυγες πολέμου!
Ο καταυλισμός αδειάζει. Πρόσφυγες μεταφέρονται, προς άγνωστη κατεύθυνση. Συλλήψεις αλληλέγγυων προς τους πρόσφυγες από τις 5 το πρωί. Απαγόρευση πρόσβασης στους δικηγόρους, και σε ασθενοφόρο. Πρόσφυγες απελπισμένοι κοιτάζοντας στο κενό μέσα από τα λεωφορεία και τις κλούβες. Το αυτοσχέδιο τζαμί του καταυλισμού, που είχαν δώσει οι Αρχές υπόσχεση στους Αφγανούς να σεβαστούν, παραδίδεται στις φλόγες. Στάχτη και η τελευταία απόδειξη ύπαρξης του καταυλισμού.
Ο στόχος είναι οι πρόσφυγες πολέμου. Απέναντι τους η πολιτεία επιλέγει να επιδείξει το σκληρό πρόσωπο της καταστολής. Να γκρεμίσει τα πρόχειρα παραπήγματα τους, χωρίς να υλοποιήσει πρώτα τις δεσμεύσεις του ίδιου του υπουργού για πρότερη δημιουργία χώρου φιλοξενίας.
Η πολιτεία γκρεμίζει έναν καταυλισμό που προσέφερε άθλιες συνθήκες διαβίωσης στους πρόσφυγες και που δημιουργούσε προβλήματα στους υπόλοιπους περίοικους. Έναν καταυλισμό που ήταν δημιούργημα της αδιαφορίας και αναλγησίας της τοπικής αυτοδιοίκησης και της κυβέρνησης.
Ο καταυλισμός ήταν όμως, τελικά, το μόνο καταφύγιο αυτών των ανθρώπων.
Στις 12/7 του 2009 στις 5 τα ξημερώματα, ποιος νοιάζεται αν όλα έγιναν νομότυπα; Ποιος νοιάζεται αν το Κράτος τήρησε τη νομιμότητά; Ποιος νοιάζεται αν δεν υπήρχε πρωτόκολλο κατεδάφισης με πρόσφατη ημερομηνία από την Πολεοδομία. Ποιος νοιάζεται αν δε θυροκολλήθηκε η απόφαση κατεδάφισης στα προς κατεδάφιση παραπήγματα, όπως προβλέπει ο νόμος. Ποιος νοιάζεται αν δε τηρήθηκαν οι από το νόμο προβλεπόμενες προθεσμίες από τη λήψη ως την εκτέλεση της απόφασης, ώστε οι ενδιαφερόμενοι να έχουν τη δυνατότητα ένστασης.
Το μεταναστευτικό δεν επιλύθηκε. Το πρόβλημα είναι και θα είναι εδώ πιο έντονο από ποτέ. Τα κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα δε λύνονται με τρομοκρατία και καταστολή.
Η επόμενη ημέρα στην Πάτρα.
· Δεκάδες πρόσφυγες φυλακισμένοι σε άθλιες συνθήκες (για αρκετούς από αυτούς εκκρεμεί ραντεβού για αίτηση ασύλου).
· Εξήντα αιτούντες άσυλο προσωρινά φιλοξενούμενοι σε ξενοδοχεία, με ελάχιστο φαγητό, και καμία πρόβλεψη για το αύριο.
· Δεκάδες πρόσφυγες σκορπισμένοι στην πόλη, άστεγοι, πεινασμένοι, εξαθλιωμένοι.
· Ανήλικοι που περιμένουν να ανοίξουν θέσεις σε κέντρα.
Η συμπεριφορά μας απέναντι στους κατατρεγμένους είναι το πιο τρανό δείγμα του πολιτισμού μας. Δε θα επιτρέψουμε να γίνουμε συνένοχοι στο έγκλημα. Να αντιδράσουμε. Να δείξουμε την έμπρακτη αλληλεγγύη μας. Να απαιτήσουμε από το κράτος, το δήμο και τη νομαρχία να επιδείξουν επιτέλους μεταναστευτική πολιτική, που θα απαλύνει το δράμα των προσφύγων πολέμου. Να απαιτήσουμε συνέπεια απέναντι στις υποχρεώσεις μας που προκύπτουν από τη διεθνή και την εθνική νομοθεσία.
Οι πρόσφυγες δεν έχουν επιλογή. Θα συνεχίσουν να είναι εδώ, διασκορπισμένοι και ακόμα πιο εξαθλιωμένοι. Η νέα αυτή κατάσταση θα επιβαρύνει τους ίδιους και το σύνολο της κοινωνίας.
Για τους λόγους αυτούς απαιτούμε από την πολιτεία:
1 Δημιουργία Ανοιχτών χώρων φιλοξενίας.
2 Αναγνώριση της ιδιότητας του πρόσφυγα και παροχή πολιτικού ασύλου.
Κίνηση Υπεράσπισης Δικαιωμάτων Προσφύγων και Μεταναστών
