Όταν τελειώσετε με τους πρόσφυγες θα ασχοληθείτε και με άλλους «ενοχλητικούς». Έτσι στήνεται ο νέος ολοκληρωτισμός, και έχει γερά θεμέλια. Πάνω στα συντρίμμια του προσφυγικού καταυλισμού
Ο καταυλισμός της Πάτρας έπεσε. Το γαλατικό χωριό που άντεξε στις λυσσασμένες επιθέσεις τις εξουσίας για πάνω από ενάμισι χρόνο δεν υπάρχει πια. Η συντονισμένη επιχείρηση εκατοντάδων αστυνομικών, εργολάβων, παρακρατικών, ΜΜΕδων, δημάρχων και νομαρχών απέναντι σε ανυπεράσπιστους ανθρώπους πέτυχε. Αν και αυτά που έγιναν το πρωινό της 12ης Ιουλίου είναι η τελευταία πράξη του δράματος: Εργολάβοι, κανάλια, εκατοντάδες αστυνομικοί, έξι διμοιρίες ΜΑΤ στο πεδίο της επιχείρησης και πολλές ακόμα να φιλάνε τους «επικίνδυνους» στόχους μέσα στην πόλη. Οι πρόσφυγες είχαν δεχθεί τη μοίρα τους. Εδώ και μήνες το λιμάνι είχε γίνει φρούριο. Η Πάτρα δεν ήταν πλέον η πύλη για τη Δύση. Οι συνεχείς έφοδοι της αστυνομίας είχαν μειώσει τον αριθμό τους σε μερικές δεκάδες. Όλοι περίμεναν την τελική λύση.
Η Πάτρα δεν έχει πια καταυλισμό προσφύγων στον κεντρικό της ιστό. Οι εργολάβοι μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι. Οι κατασκευαστές των αντιαισθητικών τερατουργημάτων της παραλιακής μπορούν να βρουν άφοβα πελατεία για τα ακριβά τους διαμερίσματα. Ο Δήμαρχος έχει έργο να παρουσιάσει. Τα κόμματα και οι κάθε είδους ειδικοί μπορούν να εξασκήσουν άφοβα τους «ρόλους» τους. Δεν υπάρχουν πια πρόσφυγες. Δεν τους βλέπουμε. Μπορούμε να μιλάμε πλέον για αυτούς χωρίς την ενοχλητική τους παρουσία. Μπορούμε να δίνουμε τον οβολό μας στην Unicef μπας και γλιτώσουμε την κατάθλιψη.
Τι θα κάνετε, κύριοι, χωρίς βαρβάρους; Οι άνθρωποι αυτοί ήταν μια κάποια λύση, μας υπενθυμίζει ο ποιητής. Αν και δεν σας φοβάμαι. Το ξέρεται το έργο καλά. Έχετε έτοιμους τους νέους βαρβάρους. Όταν τελειώσετε με τους πρόσφυγες θα ασχοληθείτε και με άλλους «ενοχλητικούς». Έτσι στήνεται ο νέος ολοκληρωτισμός, και έχει γερά θεμέλια. Πάνω στα συντρίμμια του προσφυγικού καταυλισμού. Στο έδαφος της παραλιακής ζώνης που κάποτε θεωρούνταν βαλτώδες και ακατάλληλο για οικοδομές. Η εξυγίανση του εδάφους έγινε. Τώρα μπορούν να κτίσουν άφοβα.
Όσο για εμάς. Αυτούς που αρνηθήκαμε να πιστέψουμε και να αναπαράγουμε σε οποιαδήποτε παραλλαγή το παραμύθι με τους βαρβάρους. Αυτούς που δεν παρακολουθήσαμε τα τεκταινόμενα από «στης πόλεως την πιο μεγάλη πύλη» στον θρόνο μας επάνω, επίσημοι, φορώντας την κορώνα της αυτοαναφορικότητας. Αυτοί που μείναμε λίγοι και διασπασμένοι αλλά με βαθιά γνώση «πως βάρβαροι πια δεν υπάρχουν». Εμείς που αποφασίσαμε να δούμε τον εχθρό στα μάτια, με τα δικά μας μάτια και όχι με τα δικά του. Εμείς ξέρουμε πως χάσαμε μια μάχη. Ίσως λίγο άδοξα, είναι η αλήθεια, αλλά είναι μόνο μία μάχη. Ας μάθουμε, μη φοβηθούμε, ας γίνουμε ξανά επικίνδυνα όμορφοι σαν τους δεκάδες απλούς ανθρώπους που συναντήσαμε στο ταξίδι μας, σαν τα χαμόγελα και τις ιστορίες τους, σαν τα χάρτινα τα σπίτια τους που σκάρωσαν με σκουπίδια του πολιτισμού μας. Και ας πούμε: Ναι! Μπορούμε να ζήσουμε χωρίς Βαρβάρους. Γιατί οι εχθροί που στήνουν σήμερα στρατόπεδα συγκέντρωσης και ναρκοπέδια μέσα στην κοινωνία, αυτοί που κουκουλώνουν την ασχήμια τους κυνηγώντας λυσσαλέα όποιον δεν σκύβει το κεφάλι, όποιον τους στρέφει τον καθρέπτη. Αυτοί δεν είναι βάρβαροι. Αυτοί είναι οι πολιτισμένοι...
Υ.Γ. Στιγμιότυπο: Σε μικρή καλύβα του καταυλισμού δέσποζε στο κέντρο της οροφής μια προεκλογική σημαία με έναν πράσινο ήλιο. Η σημαία που η μοναδική της χρηστικότητα ήταν να προστατεύει το εσωτερικό της καλύβας από τη βροχή, έγραφε: ΠΑΣΟΚ σιγουριά - ελπίδα - προοπτική...
stratigos-anemos.blogspot.com
