Το διάστημα Σεπτεμβρίου-Νοεμβρίου του 2005 ο φοιτητικός σύλλογος της πολυτεχνικής κινητοποιήθηκε ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της φοιτητικής λέσχης, που επιχειρήθηκε από τις πρυτανικές αρχές (τότε πρύτανης ήταν ο Καραμπίνης). Αυτό έγινε στο πλαίσιο υπεράσπισης ενός κεκτημένου του φοιτητικού κινήματος, της δημόσιας και δωρεάν σίτισης για όλους τους φοιτητές. Οι κινητοποιήσεις του συλλόγου ήταν δυναμικές με καταλήψεις, σπασίματα διαγωνισμών, πορείες και δημοσιοποίηση του ζητήματος στην τοπική κοινωνία. Αυτός ήταν και ο λόγος που βρήκε μπροστά του την αντίδραση των πρυτανικών αρχών, η οποία επιχειρήθηκε να προσωποποιηθεί στο πρόσωπο του συμφοιτητή Λ.Μπέτση, αφού ο Καραμπίνης προχώρησε σε μήνυση για συκοφαντική δυσφήμιση και αγωγή ζητώντας 200.000 ευρώ και έναν χρόνο φυλάκισης. Την ημέρα της δίκης βέβαια, ο Καραμπίνης όχι μόνο δεν πήρε τίποτα από αυτά που ζητούσε, αλλά αναγκάστηκε να υπογράψει δήλωση συμβιβασμού, στην οποία ουσιαστικά παραδεχόταν ότι όσα έλεγε ήταν ανακριβή, ώστε να μην προχωρήσει η υπόθεση σε δίκη.
Αυτή η πρωτοφανής επίθεση του πρύτανη στους κινητοποιούμενους φοιτητές ήταν και ο λόγος που χτίσαμε συμβολικά την είσοδο του γραφείου του, μετά από απόφαση της γενικής συνέλευσης, δείχνοντας έτσι πως οι μηνύσεις δε μπορούν να καταστείλουν τους συλλογικούς αγώνες. Το αποτέλεσμα αυτής της ενέργειας, όπως και όλων των κινήσεων αλληλεγγύης στον Λ.Μπέτση φάνηκε την ημέρα της δίκης, όπου ο Καραμπίνης αναγκάστηκε ουσιαστικά σε άτακτη υποχώρηση.
Κάτω τα ξερά σας από το άσυλο..
Αυτές οι κινήσεις αλληλεγγύης όμως ήταν η αφορμή για την εξουσία να βάλει στο στόχαστρό της το άσυλο, ένα θέμα που εκείνη την περίοδο συζητιόταν πολύ λόγω και του νέου νόμου-πλαίσιο που θα ψήφιζε η κυβέρνηση της Ν.Δ. Μετά το χτίσιμο του γραφείου του Καραμπίνη και ύστερα από επερώτηση του Έβερτ στη Βουλή, ο εισαγγελέας άσκησε αυτεπάγγελτη δίωξη σε έξι φοιτητές, τα στοιχεία των οποίων έδωσαν στον εισαγγελέα οι γραμματείες των σχολών. Πρόκειται για μια ξεκάθαρη επίθεση στο άσυλο, αλλά και στους συλλογικούς αγώνες και τις δυναμικές μορφές πάλης που επιλέγουν τα κινήματα. Αυτό άλλωστε το ζήσαμε και όσοι συμμετείχαμε στις κινητοποιήσεις ενάντια στην αναθεώρηση του άρθρου 16 και του νέου νόμου-πλαίσιο, όπου η κυβέρνηση επέλεξε την όξυνση της καταστολής για να αντιμετωπίσει το φοιτητικό κίνημα και υπάρχουν ακόμα συμφοιτητές μας οι οποίοι κατηγορούνται για τη συμμετοχή τους σε αυτό το κίνημα.
Το άσυλο ανήκει σε όλο το λαό..
Τι είναι όμως το άσυλο και γιατί η εξουσία το πολεμάει με τόσο μένος; Προφανώς το άσυλο δεν υπάρχει για να διασφαλίζει την ελεύθερη διακίνηση ιδεών, όπως αναφέρεται στο σύνταγμα, καθώς σε καιρό ¨δημοκρατίας¨ η ελεύθερη διακίνηση ιδεών επιτρέπεται σε όλους τους χώρους. Το άσυλο κατακτήθηκε μέσα από κοινωνικούς αγώνες και υπάρχει ακριβώς για να προστατεύει τα κοινωνικά κινήματα από προσπάθειες καταστολής του από τους εκάστοτε κυβερνώντες. Γι’ αυτό και η πρεμούρα τους να ¨τελειώνουν¨ με αυτό το θεσμό.
Στις 27 Οκτώβρη εκδικάζεται η υπόθεση των έξι συμφοιτητών μας. Το κράτος προσπαθεί να προσωποποιήσει την επίθεσή του στο φοιτητικό κίνημα και στις ριζοσπαστικές πρακτικές που αυτό υιοθετεί, οι οποίες πολλές φορές ξεπερνούν τα όρια της αστικής νομιμότητας, καθώς επίσης επιτίθεται και στο άσυλο. Η υπόθεση αυτή δεν αφορά όμως αυτά τα έξι άτομα, αλλά ολόκληρο το κομμάτι των ανθρώπων που επιλέγουν να συγκρουστούν με την πολιτική ιδιωτικοποίησης της εκπαίδευσης, την πολιτική της ανεργίας, της φτώχειας, της λιτότητας και της τρομοκρατίας. Το κομμάτι αυτό των ανθρώπων που επιλέγει να οργανωθεί και να δράσει συλλογικά, ώστε να αντισταθεί σε αυτά που αποφασίζουν άλλοι για αυτούς, χωρίς αυτούς. Οι συλλογικοί αγώνες μπορούν να είναι νικηφόροι και έτσι συλλογικά πρέπει να δράσουμε και τώρα.
-Οι κοινωνικοί αγώνες δεν είναι νόμιμοι ή παράνομοι. Είναι δίκαιοι.
-Όχι στην ποινικοποίηση των συλλογικών αγώνων. Η τρομοκρατία δε θα περάσει.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΕΞΙ ΣΥΜΦΟΙΤΗΤΕΣ ΜΑΣ - ΟΛΟΙ/ΕΣ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ 27/10
