Στιγμές αλληλεγγύης
Περιστατικό με λιμενόμπατσο στον Σ.Σ Πατρών
Απόγευμα, στον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό της Πάτρας, κόσμος περιμένει το τρένο για την τοπική διαδρομή Πάτρα - Ρίο. Ανάμεσα σε κόσμο που κάθεται σε ένα παγκάκι, είναι και ένας μετανάστης.
Στο απέναντι πεζοδρόμιο(αυτό που γειτνιάζει με το φράχτη του λιμανιού-φρούριου) ένας οπλοφόρος κεφτές του λιμενικού με στρατιωτική περιβολή κόβει βόλτες προσπαθώντας να πείσει ότι φυλάει το λιμάνι από τους μετανάστες. Ενώ 40 μέτρα πιο κάτω μια παρέα 10 μεταναστών πλησιάζει τα κάγκελα για να δει την κίνηση μέσα στο λιμάνι.
Ο κεφτές ξαφνικά κατέβασε ιδέα. Χωρίς καν να έχει τη δικαιοδοσία, αφού είναι κεφτές της θάλασσας(λιμενικός κεφτές) έρχεται στην αποβάθρα όπου αναμένει ο κόσμος το τρένο, και αρχίζει να ρωτάει, όχι ευγενικά, τον μετανάστη αν έχει εισιτήριο για το τρένο. Έχει εισιτήριο. Τον ρωτάει αν έχει χαρτιά, ζητάει το διαβατήριό του με έντονο τρόπο(ενώ δεν έχει τη δικαιοδοσία). Ο μετανάστης του απαντά με τον ίδιο τόνο της φωνής, λέγοντας του ότι δεν είναι σκύλος για να του συμπεριφέρεται έτσι. Κάνει λίγο πίσω ο κεφτές, καλεί την αστυνομία από το κινητό του και επανέρχεται στην αποβάθρα, ανάμεσα σε όλον τον κόσμο. Για την ιστορία, έχει χαρτιά ο μετανάστης. Αρνείται όμως να τα δείξει στον προκλητικότατο κεφτέ.
Προς στιγμήν ο κόσμος είναι παγωμένος, και απλά κοιτάζει χωρίς να αντιδρά. Ο τόνος της φωνής του κεφτέ γίνεται ακόμα πιο έντονος. Ο μετανάστης δικαιολογημένα αντιδρά. Δεν έκανε τίποτα εξάλλου. Απλά περίμενε όπως ο υπόλοιπος κόσμος το τρένο για να πάει στο Ρίο.
Κάποιες κυρίες αρχίζουν να αντιδρούν στο αγενές φέρσιμο του κεφτέ. Αυτός προσπαθεί να το παίξει προστάτης λέγοντας το εξής: «Εγώ για το καλό σας το κάνω, δεν είμαι αναγκασμένος να το κάνω, είναι δουλειά της αστυνομίας κανονικά. Το ξέρετε ότι σε λίγα χρόνια θα περπατάτε στις πλατείες και θα φοβάστε γιατί θα είναι γεμάτες από αυτούς;» και: «Στο Φάρο έχετε δει τί γίνεται με δαύτους;»
Οι κυρίες δε μασάνε από το φτηνό παραμύθι. Συνεχίζουν να διαμαρτύρονται λέγοντας ότι ο άνθρωπος δεν προκάλεσε κανέναν. Απλά περίμενε το τρένο όπως ο άλλος κόσμος.
Εν τω μεταξύ καταφθάνει το τρένο. Ο κεφτές εκμεταλλεύεται αυτό το γεγονός. Πίανει τον καρπό του μετανάστη και του φωνάζει: συλλαμβάνεσαι. Αυτή ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της οργής του παρευρισκόμενου κόσμου.
Οι μαχητικές κυρίες απαιτούν από τον κεφτέ να αφήσει ελεύθερο τον άνθρωπο, ρίχνοντας το ανάλογο μπινελίκι "σε αυτόν τον σκατόμπατσο", όπως ακούγεται. Παράλληλα, απαιτούν από τον οδηγό του τρένου να μην ξεκινήσει αν δεν επιβιβασθεί στο τρένο ο άνθρωπος.
Νίκησε ο κόσμος. Ο μετανάστης γλιστρά από τα χέρια του λιμενόμπατσου και με ένα σάλτο μπαίνει στο βαγόνι. Ο κόσμος φτιάχνει μηχανικά ένα τείχος προστασίας. Το τρένο φεύγει.
Νίκησε η αλληλεγγύη.
Και επειδή είναι καλό για λόγους γεγονότων να τα αναφέρουμε όλα, κάποιες από τις μαχητικές κυρίες απευθύνονται επί λέξει στον λιμενόμπατσο: «Κυνηγάτε αυτό τον εργαζόμενο άνθρωπο; Να πάτε να κυνηγήσετε τους Κούρδους τους ρεμπεσκέδες».
Δε μένω στο τελευταίο, αλλά στην αλληλεγγύη του κόσμου απέναντι σε έναν άνθρωπο που είναι όπως όλοι οι άλλοι, άνθρωπος. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να κάνει παιχνίδια εξουσίας μπροστά στον κόσμο.
Γιατί ο κόσμος απαντά...και δε θα απαντά μονίμως με τα λόγια...
από κόλλα στιγμής
