'Eμποροs και Kλέφτηs είναι Συνώνυμο

Έναs φτωχόs που κλέβει από ανάγκη το μικρότερο, το ευτελέστερο αντικείμενο στέλνεται στο κάτεργο. Αλλά οι έμποροι, προνομιούχοι, ανοίγουν καταστήματα στουs δρόμουs για να ξεγυμνώσουν τουs περαστικούs που ξεστρατίζουν ωs εκεί. Αυτοί εδώ οι κλέφτεs δε διαθέτουν oύτε αντικλείδια, ούτε τανάλιεs, έχουν όμωs ζυγαριέs, κατάστιχα, μικροεμπορεύματα και κανείs δεν μπορεί να βγεί χωρίs να αναλογιστεί: ξεπουπουλιάστηκα. Αυτοί οι κλέφτεs πλουτίζουν λίγο λίγο με την πάροδο του χρόνου και γίνονται ιδιοκτήτεs και αυτοαποκαλούνται αλαζόνεs ιδιοκτήτεs.

Στην πιο μικρή πολιτική αναταραχή συσπειρώνονται και εξοπλίζονται, ουρλιάζωνταs πωs λεηλατούνται, και είναι έτοιμοι να σφάξουν κάθε γενναία καρδιά που επαναστατεί εναντίον τηs τυρρανίαs.

Aνόητοι μεταπράτεs! Σαs ταιριάζει να μιλάτε για ιδιοκτησία και να ρίχνεστε σαν άρπαγεs στουs έντιμουs φτωχούs στα εμπορικά σαs!... Yπερασπίστε τιs περιουσίεs σαs ! Άξεστοι χωριάτεs! Έχωνταs ερημώσει την ύπαιθρο, ήρθατε και πέσατε στην πόλη σαν ορδέs κοράκων και σαν πεινασμένοι λύκοι, για να απομυζίσετε το ψοφήμι.
Υπερασπίστε λοιπόν τιs περιουσίεs σαs !... Bρομομεσίτεs, θα πλουτίζατε δίχωs τιs βάρβαρεs λεηλασίεs σαs; Θα πλουτίζατε; Αν δεν πουλούσατε μπρούντζο για χρυσάφι, βαφή για κρασί; Δηλητηριαστέs!

Δεν πιστεύω πωs μπορεί κανείs να πλουτίσει, εκτόs κι αν είναι σκληρόκαρδοs. Έναs ευαίσθητοs άνθρωποs ποτέ του δεν αποταμιεύει.
Για να πλουτίσειs, θα πρέπει να έχειs μία και μόνη ιδέα, μια ιδέα έμμονη, αμετάβλητη, διαρκή: τον πόθο να σχηματίσειs ένα μεγάλο σωρό χρυσού. Και για να καταφέρειs ν' αυξήσειs αυτό το σωρό πρέπει να είσαι τοκογλύφοs, αισχροκερδήs, εκβιαστήs, αμείλικτοs και δολοφόνοs! Nα κακομεταχειρίζεσαι, προπάντων, τουs αδύναμουs και τουs μικρούs!
Kαι όταν αυτό το χρυσό βουνό θα έχει σχηματιστεί, μπορείs να σκαρφαλώσειs εκεί πάνω και από την κορυφή,ψηλά, χαμογελώνταs, να αντικρύζειs την κοιλάδα των δύστυχων που ο ίδιοs δημιούργησεs.

O μεγαλέμποροs ληστεύει τον έμπορο, ο έμποροs ληστεύει τον λιανοπωλητή, ο λιανοπωλητήs ληστεύει το μικροβιοτέχνη,ο μικροβιοτέχνηs ληστεύει τον εργάτη, και ο εργάτηs πεθαίνει τηs πείναs.
Δεν είναι οι χειρωνάκτεs που ανέρχονται κοινωνικά, είναι οι εκμεταλλευτέs των ανθρώπων.

Δεν θα πω τίποτε για την ποινή του θανάτου. Αρκετέs φορέs την στιγμάτισαν με ευγλωτία, μετά τον Μπεκάρια: θα εξεγερθώ όμωs , θα κατανομάσω, όμωs, το αίσχοs του μάρτυρα κατηγορίαs. Θα τον περιβάλλω με ντροπή! Μπορεί να διανοηθεί κανείs πωs είναι μάρτυs κατηγορίαs; ... Τι φρίκη! Μόνο η ανθρωπότητα είναι αυτή που προσφέρει ανάλογα παραδείγματα κτηνωδίαs!
Yπάρχει βαρβαρότητα πιο εξευγενισμένη, πιο εκπολιτισμένη από τη μαρτυρία κατηγορίαs;...

Στο Παρίσι υπάρχουν δύο άντρα κακοποιών: το ένα των κλεφτών, το άλλο των δολοφόνων. Των κλεφτών είναι το Χρηματιστήριο, των δολοφόνων είναι το δικαστήριο.

Πέτρουs Μπορέλ 1809-1859

http://repo-zine.blogspot.com/p/wal-mart.html