Τη χρήση λευκού φωσφόρου παραδέχθηκε το Ισραήλ

Την χρήση λευκού φωσφόρου κατά την διάρκεια του πρόσφατου πολέμου στη Λωρίδα της Γάζας παραδέχθηκε σε γραπτή του αναφορά το Ισραήλ. Παρ' όλα αυτά, η ισραηλινή κυβέρνηση τονίζει ότι δεν παραβίασε την διεθνή νομοθεσία, καθώς τα εν λόγω πυρομαχικά που περιείχαν λευκό φώσφορο χρησιμοποιήθηκαν, όπως υποστηρίζει, σε μη κατοικημένες περιοχές.

Το έγγραφο των 163 σελίδων συντάχθηκε από το υπουργείο Εξωτερικών του Ισραήλ, ενόψει μιας αναφοράς για τα πεπραγμένα του πολέμου με την Γάζα που καλείται να καταθέσει στα Ηνωμένα Έθνη την επόμενη εβδομάδα.

Χαρακτηριστικό είναι ότι, κατά την διάρκεια του πολέμου, το Ισραήλ είχε αρνηθεί την χρήση λευκού φωσφόρου - χημικού που προκαλεί σοβαρότατα εγκαύματα. «Κατά την διάρκεια του πολέμου, όταν αρχίσαμε για πρώτη φορά να βλέπουμε τον λευκό φώσφορο, ο ισραηλινός στρατός μας είπε ότι όλες του οι πρακτικές ήταν σύμφωνες με την διεθνή νομοθεσία, αλλά δεν μας είπε ξεκάθαρα αν έκανε ή όχι χρήση λευκού φωσφόρου», παρατηρεί η ανταποκρίτρια του Al Jazeera, Sherine Tadros.

Ωστόσο, όταν άρχισε πλέον να γίνεται εντελώς εμφανής η χρήση του συγκεκριμένου χημικού, το Ισραήλ υποστήριξε ότι το χρησιμοποιεί μόνο ως μέσο για να καλύπτει τις κινήσεις των στρατευμάτων του, μέσω του καπνού που αναδύεται κατά τη χρήση του, αλλά και για να προλάβει την χρήση κατευθυνόμενων όπλων, περιπτώσεις κατά τις οποίες επιτρέπεται να χρησιμοποιείται σύμφωνα με τη διεθνή νομοθεσία.

Παρά τις παραπάνω διακηρύξεις του Ισραήλ για νόμιμη χρήση λευκού φωσφόρου κατά των Παλαιστινίων, τα Ηνωμένα Έθνη, αλλά και ανθρωπιστικές οργανώσεις, το κατηγορούν ότι διέπραξε εγκλήματα πολέμου και ότι παραβίασε την διεθνή νομοθεσία κατά την διάρκεια των επιχειρήσεων. Μάλιστα, υποστηρίζουν ότι βόμβες λευκού φωσφόρου χρησιμοποιήθηκαν και στην επίθεση κατά του κεντρικού κτιρίου των Ηνωμένων Εθνών στην Γάζα.

Η ισραηλινή κυβέρνηση δήλωσε ότι διεξάγει έρευνα για τις 100 κατηγορίες για παραπτώματα των ισραηλινών στρατιωτικών δυνάμεων κατά την διάρκεια του πολέμου με την Γάζα, βασιζόμενη σε μαρτυρίες και σε αναφορές ανθρωπιστικών οργανώσεων.

Πάντως, ο επικεφαλής της Υπηρεσίας Αρωγής και Έργων των Ηνωμένων Εθνών (UNRWA) στη Γάζα, Τζον Γκινγκ, αν και βρίσκει θετική την έρευνα της ισραηλινής κυβέρνησης, τονίζει ότι είναι σημαντικό και αναγκαίο να πραγματοποιηθεί μια ανεξάρτητη έρευνα, η οποία θα είναι αξιόπιστη τόσο για το Ισραήλ, όσο και για την Παλαιστίνη.


Πηγή: Al Jazeera,tvxs.gr

Για την "εξαφάνιση" των 45 Κούρδων προσφύγων από τα Χανιά

Στις εποχές της «μηδενικής ανοχής της λαθρομετανάστευσης» με αστυνομικά μέτρα, ως κεντρική επιλογή Μαρκογιαννάκη και Κυβέρνησης, αλλά και με απλόχερη και ανοιχτή στήριξη της ιδέας απτο ΠΑΣΟΚ, προχωράει η Ελληνική Αστυνομία σε ωμές παραβιάσεις και μάλιστα γκαγκστερικού τύπου, των διεθνών συμφωνιών και κανόνων που έχει συνυπογράψει και αποδεχτεί η χώρα, αλλά και του εθνικού νομικού πλαισίου.

Η πρόσφατη ενέργεια της "εξαφάνισης" των 45 Κούρδων προσφύγων από τα Χανιά, αποκτάει και εγκληματικά χαρακτηριστικά λόγω της ιδιαιτερότητας της.

Έπειτα από μια εβδομάδα εξαντλητικών διαπραγματεύσεων με τις αρχές ασφαλείας, με σκοπό την πρόσβαση στους 45 πρόσφυγες που ξεβράστηκαν στις Δυτικές ακτές του νησιού, και αφού ξεπεράστηκαν τα διάφορα προσκόμματα (έπειτα και από πιέσεις της τοπικής κοινωνίας αλλά και της Διεθνούς Αμνηστίας), χτες Δευτέρα, παρουσία Αστυνομίας, 2 εκπροσώπων του Δικηγορικού Συλλόγου Χανίων, μελών του Φόρουμ Μεταναστών Κρήτης, μιας νομικού-ειδικής Τουρκολόγου και 2 μεταφραστών, 17 από αυτούς υπέγραψαν αιτήματα χορήγησης Πολιτικού Ασύλου.

Και αφού βέβαια η τοπική αστυνομική δύναμη δεν δεχόταν να παραλάβει τις αιτήσεις και ο Αστυνομικός Διευθυντής ισχυριζόταν τηλεφωνικά ότι θα τις παραλάβουν στην αστ. Διεύθυνση, και μόλις γυρίσαμε την πλάτη μας να φύγουμε από το ξενοδοχείο στον Καβρό Αποκορώνου, που κρατούνταν οι πρόσφυγες, με τις αιτήσεις στα χέρια και με προορισμό τον εισαγγελέα και την Αστυνομική Διεύθυνση, οι 45 Κούρδοι είχαν ήδη φορτωθεί σε λεωφορεία της Αστυνομίας και όδευαν προς το καράβι για Αθήνα. Κανείς δε μέχρι σήμερα δεν απαντάει στις ερωτήσεις για τον τελικό προορισμό της μεταγωγής τους, με αποτέλεσμα να ενισχύεται ο φόβος, όσο περνάει η ώρα, ότι οδηγούνται στα σύνορα με την Τουρκία και στην παράδοσή τους στους δήμιους διώκτες τους.

Στην Πέτρου Ράλλη (αλλοδαπών) ισχυρίζονται ότι δεν ξέρουν τον προορισμό της μεταγωγής τους, γιατί αυτός καθορίστηκε από την Διεύθυνση Χανίων. Η οποία βέβαια ποιεί τη νήσσαν.

Οι Κούρδοι πρόσφυγες κατάγονται από την Τουρκία κατά κύριο λόγο, αλλά και κάποιοι από Ιράκ και Συρία, δεδομένου επίσης ότι ανάμεσα τους βρίσκονται 2 γυναίκες (η μία 5 μηνών έγκυος) και 4 ανήλικα, και ότι οι 17 τουλάχιστον που έδωσαν γραπτά αίτημα ασύλου, για το λόγο ότι κινδυνεύει άμεσα η ζωή τους λόγω πολιτικών διώξεων και δράσης, η γκαγκστερική αυθαιρεσία της αστυνομίας, να τους «επαναπροωθήσει» αποκτάει εγκληματικά χαρακτηριστικά και άπτεται της ίδιας της τύχης για τις ζωές τους.

Καλούμε κάθε αποδέκτη αυτού του μηνύματος να δράσει όπως μπορεί και όπως κρίνει αποτελεσματικά, έστω και τώρα τελευταία ώρα, για να δοθεί άμεση εντολή να σταματήσει η μεταγωγή όλων, αλλά ιδιαίτερα των αιτούντων άσυλο, προς τα σύνορα της χώρας, πριν αυτό αποβεί μοιραίο για τις ζωές τους.

Υπάρχουν πιέσεις ακόμα και από τοπικους παραγοντες της ΝΔ και της Κυβέρνησης προς τον Μαρκογιαννάκη, "να σταματήσει" όπως λένε, "άλλο ένα πολιτικό σκάνδαλο τύπου ΠΑΣΟΚ-Οτσαλάν".

Χρειάζεται άμεση δημοσιοποίηση και ενεργοποίηση, κομμάτων, ομάδων, συλλόγων, οργανώσεων, βουλευτών, ΜΚΟ, Συμβ.Προσφύγων, Συνηγ.Πολίτη κλπ.

ΦΟΡΟΥΜ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΚΡΗΤΗΣ

Χανιά 28-07-2009

Παράνομη απέλαση μεταναστών

2 καραβιες με 43 κουρδους μεταναστες, εκ των οποιων δυο ειναι γυναικες , η μια εγκυος 4,5 μηνων και 4 ανηλικα παιδια μαζι τους, που εφτασαν κοντα στη παλιοχωρα χανιων, στις 18.7.2009, και μεταφερθηκαν σε ξενοδοχειο-φυλακη στη Γεωργιουπολη χανιων ,οπου περα απο στεγη ,τροφη και φιλοξενια οπως προαναφερεται σε τουριστικο ιστοτοπο τους ποροσφερθηκε απλοχερα και η κυριολεκτικη καταπατηση των δικαωματων τους

Για όσους δε γνωριζουν το αντικειμενο, οι μεταναστες που προερχονται απο εμπόλεμη περιοχη, ΔΙΚΑΙΟΥΝΤΑΙ ΑΣΥΛΟ -ΤΡΟΦΗ- ΣΤΕΓΗ και πολλα ακομα που δεν εχει σημασια να υποθουν οταν ηδη καταπατουνται πολυ πιο σημαντικα θεματα. .

Κατα την διαμονη τους στο ξενοδοχειο , οπου τους παρειχαν τροφη-στεγη υπο την επιβλεψη της αρχικως της λιμενικης αστυνομιας, ολα βαινουν φυσιολογικα , μεχρι να παραλαβει την υποθεση στα χερια της η αστυνομια, οπου φαινεται καπου στο δρομο να λοξοδρομησε η φιλοξενια καθως η αστυνομια καθηστερησε οσο μπορορουσε και με οποιον τροπο μπορουσε την επισκεψη και επικοινωνια των με δικηγορων με τους μεταναστες που προσπαθουσαν να τους ενημερωσουν για τα δικαωματα τους και τις επιλογες τους.

Στη πορεια η αστυνομια κερδιζοντας ετσι χρονο ,εν αγνοια φυσικα των δικηγορων ,τους εξαπατησε πιεζοντας τους κουρδους να υπογραψουν χαρτια- τις υποτιθεμενες ”αιτησεις ασυλου “σε αγνωστη γλωσσα για αυτους ,και χωρις να γνωριζουν το περιεχομενο του εγγραφου που υπεγραφαν στην πραγματικοτητα , ηταν η διοικητικη αποφαση της απελασης τους.

Στην πορεια τους πιεσαν να υπογραψουν και αλλα δυο χαρτια με το ιδιο περιεχομενο, αλλα πλεον υποψιασμενοι οι κουρδοι, αρνηθηκαν και ξεκινησαν απεργια πεινας ως ενδειξη διαμαρτηριας.

Μετά από μεγαλες προσπαθειες και επιμονες προσπαθειες αρκετων δικηγορων , αρμοδιων οργανωσεων και πολιτων για να τους μιλησουν, και αφου πηραν 17 ονοματα αιτουντες για ασυλο, ενας αριθμος πρωτη φορα τοσο μεγαλος,δηλωνουν οι οργανωσεις, συν τα 4 ανηλικα παιδια , ολοι μαζι 21 κουρδοι μεταναστες εκαναν επισημα αιτηση για ασυλο, με νομιμες διαδικασιες και με σκοπιμη χρονοβορα γραφειοκρατεια απο την αστυνομια, αραγε προς οφελος ποιανου..?

το επομενο βημα ηταν να πανε τα χαρτια με τα 21 ονοματα των αιτουντων για ασυλο, στον εισαγγελεα,για εξεταση της αιτησης τους, και ενω οι δικηγοροι με τα χαρτια μαζι τους ειναι στο δρομο της επιστροφης απο την Γεωργιουπολη προς χανια, η αστυνομια, μεσα σε ενα τεταρτο, εχει μαζεψει ολους τους μεταναστες σε δυο πουλμαν και σε μετα σε καραβι για αθηνα με προορισμο την απελαση..

για οσους δεν γνωριζουν

οσοι κουρδοι μεταναστες επιστρωουν στην τουρκια ειναι συνωνιμο με θανατικη καταδικη για αυτους το ιδιο και στη συρια.

Αυτοι οι ανθρωποι ΔΙΚΑΙΟΥΝΤΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΑΣΥΛΟ, ειναι νομιμο δικαιωμα τους, και ειμαστε υποχρεωμενοι να τους προστατεψουμε.

Μετανάστες δεμένοι στ' αμπάρια

Στην Αλεξανδρούπολη μεταφέρθηκαν τελικά οι 60 μετανάστες που το μεσημέρι της Κυριακής μεταφέρθηκαν με το πλοίο της άγονης γραμμής από τη Χίο στη Θεσσαλονίκη.

Σύμφωνα με την Επιτροπή Αλληλεγγύης στους Πρόσφυγες Χίου- ΛΑΘΡΑ, οι μετανάστες καθ' όλη τη διάρκεια του ταξιδιού, που διήρκεσε περίπου 21 ώρες, ήταν μέσα στα σταθμευμένα οχήματα στο γκαράζ του πλοίου «Θεόφιλος» φορώντας ανά δύο χειροπέδες! «Φανταστείτε να γινόταν κάποιο ατύχημα», μας είπε το μέλος της Επιτροπής, Νατάσσα Στραχίνη.

http://www.enet.gr/

ΤΟ ΔΑΣΟΣ ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ ΔΑΣΟΣ

Σήμερα Τρίτη 28 Ιουλίου στις 8 μ.μ. πραγματοποιείται ανοιχτή συνέλευση στο φυλάκιο στις Σκουριές. Καλούμε τον κόσμο που εναντιώνεται σε αυτόν τον παραλογισμό να συζητήσουμε για το αυριανό δημοτικό συμβούλιο του δήμου Παναγίας (Τετάρτη 29 Ιουλίου, 7μ.μ.) όπως επίσης και για επόμενες δράσεις. Η παρουσία όλων είναι σημαντική.

Να τελειώνουμε μια για πάντα με τους χρυσέμπορους που ξεκοιλιάζουν τον πλανήτη αλλά και με τους κάθε λογής εργολάβους-οικοπεδοφάγους που καραδοκούν να επενδύσουν στην περιοχή όταν αυτή αποχαρακτηριστεί από μεταλλευτική.

http://proevla.blogspot.com/

ΚΥΠΡΟΣ 1974-2009 : ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ! Οι θηριωδίες Ελλήνων και Ελληνοκυπρίων.

Οι θηριωδίες Ελλήνων και Ελληνοκυπρίων στα χωριά Atlilar, Murat Aga, Sandalar, Taskent, Tatlitsu και Terazi.




Στις 19 Αυγούστου 1974 αποκαλύφθηκαν μαζικές εκτελέσεις Τούρκων στο χωριό Atlilar. Στις 20 Αυγούστου πραγματοποιήθηκε εκταφή πτωμάτων από ομαδικό τάφο έξω από το χωριό. Ξένοι δημοσιογράφοι, παρατηρητές του ΟΗΕ και στρατιώτες της ειρηνευτικής δύναμης UNFICYP παραβρέθηκαν στην μακάβρια διαδικασία που προκάλεσε διεθνές σοκ. Λίγες ημέρες νωρίτερα οι Τούρκοι στρατιώτες που έφθασαν στο χωριό αντίκρυσαν μία εικόνα ολικής καταστροφής. Το χωριό είχε σαρωθή σαν να το χτύπησε τυφώνας.

Ο Αλί Χουσεϊν ένας βοσκός από το χωριό και δύο ηλικιωμένοι που είχαν γλυτώσει κρυμμένοι στα χωράφια έδωσαν τις πρώτες πληροφορίες. Στις 14 Αυγούστου εισέβαλαν στο χωριό ένοπλοι Ελληνοκύπριοι επικεφαλής των οποίων ήσαν αξιωματικοί από την Ελλάδα. 57 χωρικοί δεμένοι πισθάγκωνα οδηγήθηκαν έξω από το χωριό και εκτελέσθηκαν με ριπές αυτομάτων όπλων. Τα πτώματά τους θάφτηκαν σε μία φρεσκοσκαμμένη τάφρο και σκεπάστηκαν με χώμα που το έσπρωξε μπουλντόζα. Το βαρύ μηχάνημα ισοπέδωσε τον ομαδικό τάφο μετατρέποντας τα πτώματα σε μία άμορφη μάζα ανάμικτη με χώματα.
Δέκα ημέρες αργότερα αποκαλύφθηκε άλλος ομαδικός τάφος κοντά στο χωριό Murat Aga με 100 διαμελισμένα πτώματα από τα χωριά Murat Aga και Atlilar. Πολλά ανήκαν σε μικρά παιδιά. Αυτόπτες μάρτυρες επιβεβαίωσαν πως επικεφαλής των εκτελεστών ήσαν αξιωματικοί από την Ελλάδα. Η εκταφή των πτωμάτων πραγματοποιήθηκε στις 2 Σεπτεμβρίου 1974 παρουσία ξένων δημοσιογράφων, παρατηρητών του ΟΗΕ και στρατιωτικών της ειρηνευτικής δύναμης.
Μεταξύ αυτών που επέζησαν της σφαγής ήταν ο 65χρονος δάσκαλος και ιμάμης του χωριού Νιχάτ Μουσταφά. Κατάφερε να σωθεί μαζί με τον αδελφό του Κεμάλ και την σύζυγό του κρυμμένος σε ένα σπίτι. Παρέμενε κρυμμένος για αρκετές ημέρες μέχρι την στιγμή που αντίκρυσε να καταφθάνει ένα τζιπ του Τουρκικού στρατού. Στην κατάθεση που έδωσε σε Τούρκους αξιωματικούς ανέφερε μεταξύ άλλων: "Δεν μας χρειάζεται πιά το σχολείο αφού όλα τα παιδιά εκτελέσθηκαν από τους Έλληνες. Δεν ξέρω πια τι να κάνω στην ζωή μου. Δεν έχω την δύναμη ούτε να προσευχηθώ". Η φωτογραφία του Νιχάτ Μουσταφά (από κάτω) να θρηνεί μπροστά στα διαμελισμένα πτώματα των μαθητών του έκανε τον γύρο του κόσμου. Στην Ελλάδα δεν προβλήθηκε ποτέ.

Ολα τα θύματα στα χωριά Atlilar, Murat Aga και Sandallar ήσαν γυναικόπαιδα και ηλικιωμένοι. Οι άντρες των τριών χωριών είχαν μεταφερθεί και τοποθετήθηκαν σαν ανθρώπινες ασπίδες στο Ελληνοκυπριακό στρατόπεδο Μαγκόσα κοντά στην Αμμόχωστο.

Οι σφαγες στo χωριό Taskent, Tatlitsu και Terazi.


Στις 14 Αυγούστου 1974 το μικτό Ελληνοτουρκικό χωριό Taskent (Τοκίνη) στην περιοχή Λεμεσσού της νότιας Κύπρου, χτυπήθηκε από μία φοβερή τραγωδία. Ολοι οι άρρενες κάτοικοι ηλικίας 13 έως 74 ετών οδηγήθηκαν σε υπαίθριο χώρο από Έλληνες και Ελληνοκύπριους οπλοφόρους και δολοφονήθηκαν μαζικά μαζί με 15 άλλους κάτοικους των χωριών Tatlisu και Terazi.
Αρχικά οι Τουρκοκύπριοι κλείσθηκαν στο Ελληνικό σχολείο του χωριού μέσα στο οποίο υπήρχαν αξιωματικοί από την Ελλάδα. Την επόμενη ημέρα τους έβαλαν σε δύο πούλμαν και τους μετέφεραν μακριά. Συνολικά 89 άνθρωποι οδηγήθηκαν στο σημείο της μαζικής εκτέλεσης.




ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΣΦΑΓΗΣ




Ο Σουάν Χουσεϊν Καφαντάρ, μοναδικός επιζών από το χωριό Taskent, ανέφερε τα εξής:
"Μας οδήγησαν σε ένα χωράφι και μας διέταξαν να βγούμε από τα λεωφορεία. Περικυκλωμένοι από Ελληνες οπλοφόρους υποχρεωθήκαμε να παραδώσουμε τις ταυτότητες και τα τιμαλφή μας. Στην συνέχεια μας επέτρεψαν να καπνίσουμε και μερικοί άναψαν τσιγάρα.
Ξαφνικά και χωρίς καμμιά προειδοποίηση άνοιξαν πυρ εναντίον μας με αυτόματα όπλα. Χτυπήθηκα από σφαίρες και έπεσα κάτω μαζί με άλλους. Τα πεσμένα σώματα σχημάτιζαν σωρό. Αν και τραυματισμένος διατήρησα τις αισθήσεις μου. Είδα τους Ελληνες να περπατούν πάνω στους πεσμένους και να τους πυροβολούν στο κεφάλι. Ηταν κάτι τρομερό. Με προσπέρασαν νομίζοντας ότι είμαι νεκρός. Μετά από λίγο σύρθηκα έξω από τον σωρό των σκοτωμένων. Τότε συνειδητοποίησα γιατί δεν με είχαν αποτελειώσει. Στο κεφάλι μου υπήρχαν σκορπισμένα τα μυαλά ενός νεκρού άντρα που βρισκόταν ακριβώς από πάνω μου.
Καθώς σύρθηκα μακρυά από τον φοβερό εκείνο χώρο είδα και δύο άλλους που είχαν γλυτώσει. Ήσαν πληγωμένοι. Τους πλησίασα για να τους βοηθήσω αλλά ο ένας μου είπε να τους αφήσω και να φύγω γιατί δεν είχαν καμμιά ελπίδα. Με παρακάλεσε να μεταφέρω σε όλους αυτό που είχε συμβεί. Λίγο αργότερα οι Ελληνες ξαναγύρισαν και τους αποτελείωσαν. Χρειάσθηκαν αρκετές ημέρες για να φθάσω σε ένα Τουρκικό χωριό. Εκεί έμαθα πως ήμουν ο μοναδικός επιζών από την σφαγή στο χωριό μου"

Μόλις έγινε γνωστή η συγκλονιστική μαρτυρία του Καφαντάρ, οι εκπρόσωποι του ΟΗΕ προσπάθησαν να διερευνήσουν το περιστατικό αλλά οι Ελληνοκύπριοι αρνήθηκαν να επιτρέψουν την πρόσβαση στον τόπο της τραγωδίας. Οι Τουρκοκύπριοι που βρίσκονταν κρατούμενοι στο δεύτερο λεωφορείο δεν βρέθηκαν ποτέ. Εκτελέσθηκαν με τον ίδιο τρόπο και θάφτηκαν σε σημείο που δεν ήταν δυνατόν να εντοπισθή γιατί βρίσκεται στον Ελληνοκυπριακό τομέα.
Οι γυναίκες του χωριού Taskent μπόρεσαν να φύγουν γιά την Βόρεια Κύπρο τρεις μήνες αργότερα. Αναχώρησαν στις 25 Οκτωβρίου 1974 κάτω από την προστασία του ΟΗΕ. Ενα καινούργιο Τουρκικό χωριό με το ίδιο όνομα Taskent στήθηκε κοντά στην Λευκωσία. Η θέση του ομαδικού τάφου στην νότια Κύπρο εντοπίσθηκε από τον ΟΗΕ αλλά άδεια γιά εκταφή των πτωμάτων δεν δόθηκε ποτέ από την Ελληνοκυπριακή κυβέρνηση.

www.sitemaker.gr/antiethnikistik

http://patras.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=5890

Απόπειρα εμπρησμού στη φάμπρικα υφανέτ

Σήμερα σάββατο στις 5.05 το ξημερώματα κάποια σαΐνια έβαλαν γκαζάκια στη σιδερένια κεντρική είσοδο της κατάληψης Φάμπρικα υφανέτ. Τοποθέτησαν τσάντα που περιείχε 6 γκαζάκια, 1 τετράλιτρο μπιτόνι και ένα κουτί προσανάματα.
Η έκρηξη έγινε αντιληπτή από κόσμο που ήταν μέσα στην κατάληψη και βρίσκεται σε επιφυλακή μετά τις τελευταίες απειλές για καταστολή των κατειλημένων χώρων. Αμέσως βγήκαμε στην είσοδο και με τη βοήθεια γειτόνων που είδαν τη φωτιά τη σβήσαμε ενώ ζημιές δεν προκλήθηκαν.
Εντύπωση μας έκανε η "γρήγορη κινητοποίηση" της αστυνομίας αφού 6' μετά την έκρηξη 3 περιπολικά, 1 ασφαλίτικο και ένα τζιπάκι άρχισαν να κόβουν βόλτες σε κοντινή απόσταση. Μάλιστα το τζιπάκι κάποια στιγμή σταμάτησε και οι μπάτσοι άρχισαν να προκαλούν..
Μετά από 20' δύο διμοιρίες ανέβηκαν στη γωνία κατσιμίδη με εγνατία και συνέχισαν να προκαλούν. Άλλος κόσμος ειδοποιήθηκε με τηλέφωνα και ήρθε γρήγορα.
Είναι η δεύτερη επίθεση μέσα σε 4 μέρες που δέχεται κατειλημένος χώρος στη θεσσαλονίκη ( η πρώτη ήταν στο κατειλημένο βαγόνι radio revolt μέσα στα πανεπιστήμια).
Τίποτα δεν θα μας κάμψει από το να υπερασπιστούμε με αποφασιστικότητα τους χώρους όπου ζούμε και αναπνέουμε.

in ENGLISH------------------------------------------------------------------------------------

Thessaloniki: Arson attempt against Yfanet squat fails

Today Saturday morning at 5.05, some thugs positioned an arson mechanism in the iron main gate of the Fabrika Yfanet occupation. They left a bag with 6 gas cans, 1 4-liter petrol canister and a box of fire-starters.

The explosion came to the attention of the people who are inside the occupation and on standby after the latest threats to repress squatted sites. Immediately we came out and with the help of neighbors we put down the fire, while no damage was done.

Worth noting is the ‘quick mobilization’ of the police, as after 6 minutes from the explosion 3 patrol cars, 1 conventional police car with normal plates and one jeep came and started moving in close range. The jeep as some point stopped and cops started to provoke..

After 20 minutes two squads of riot police came up the corner of Katsimidi st. and Egnatia st. and continued to provoke. Other people was informed with telephones and came quickly.

It is the second attack against an occupied space in Thessaloniki within 4 days (the first was the occupied railroad car of Radio Revolt within the universities).

Nothing will overcome the determination by which we will defend the places where we live and breathe.

http://athens.indymedia.org/?lang=el

Η Χριστίνα Κυριμοπούλου είναι πλέον ελεύθερη

Μετά από πολύχρονη –στην ουσία παράνομη- κράτηση, η Χριστίνα Κυριμοπούλου είναι πλέον ελεύθερη. Την Παρασκευή το μεσημέρι, μέλη της Πρωτοβουλίας για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων, παρέλαβαν την Χρ. Κυριμοπούλου από τις φυλακές του Ελεώνα θηβών. Λίγες μέρες πριν είχε πληρωθεί η επιπλέον τετράμηνη κράτηση, που αίφνης έβγαλαν από το συρτάρι τους οι… ιθύνοντες.

http://www.keli.gr/2009/07/blog-post_24.html
---------------------------------------------------------

και η συνέχεια..........

Συγκέντρωση υπογραφών για την αποφυλάκιση του Θοδωρή Ηλιόπουλου http://petitiononline.com/tokeli41/

ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΣΗΜΕΡΑ

Τα τελευταία χρόνια πολλά έχουν γραφτεί για τη γυναίκα και τη θέση της μέσα στην κοινωνία. Εδώ δε φιλοδοξούμε να γεννήσουμε νέες θεωρίες ούτε να κάνουμε πομπώδεις αναλύσεις. Να αποπειραθούμε περισσότερο κάποιες σκέψεις και να δώσουμε έμφαση, ως γυναίκες και ως άντρες, σε όσα βιώνουμε καθημερινά, εκτιμώντας επί του ζητήματος ότι οι φιλολογίες περισσεύουν και ωστόσο λείπουν ακόμα οι απελευθερωτικές πράξεις.
Σαφές είναι, λοιπόν, στη σκέψη μας το όριο που χωρίζει τις γυναίκες του τρίτου κόσμου και του δυτικού κόσμου. Ο καθένας, ακόμα και ο πιο τελειωμένος φαλλοκράτης της δύσης, θα μπορούσε –όχι δύσκολα- να διαμαρτυρηθεί και να καταγγείλει τα καθημερινά βασανιστήρια που υφίσταται μια γυναίκα σε χώρες τύπου Ιράν, Αφγανιστάν, Σαουδική Αραβία κ.λ.π. Δεν είναι τυχαίο ότι την περιβόητη ημέρα της Γυναίκας πολλές και διαφορετικές φωνές οργιάζουν υπέρ του σαφούς διαχωρισμού των πολιτισμένων της δύσης και των απολίτιστων της Ανατολής. Και πλειοδοτούν υπέρ της «εδώ» γυναικείας απελευθέρωσης, ανατριχιάζοντας με την «εκεί» απαράδεκτη, απάνθρωπη αιχμαλωσία της. Τί αλήθεια συγκαλύπτει στο «εδώ» η ύπαρξη του «εκεί»; Μήπως μια άλλου τύπου, πιο εκλεπτυσμένη σκλαβιά πολυτελείας; Θα επανέρθουμε. Είναι αλήθεια και γενικώς γνωστό ότι η υποτίμηση της γυναίκας σε τέτοια καθεστώτα αγγίζει τα όρια της πιο νοσηρής φαντασίας. Δεν είναι απλά η αντιμετώπιση τους σα να ήταν «ζώα», που μας εξοργίζει, δεν είναι η μοίρα του σκλάβου που τους επιφυλάσσεται, είναι που αυτή η μοίρα μοιάζει αιώνια, χωρίς καμιά ρωγμή ελευθερίας ή έστω μια ανάσα απαλλαγμένη από ψυχική και σωματική βία. Αυτή η βία φαντάζει νομοτελειακή, σαν επιβεβλημένη απο θείο νόμο. Στο Αφγανιστάν, για παράδειγμα, τον εν λόγο νόμο τον μεταφράζουν και τον ενσωματώνουν οι ισλαμιστές Ταλιμπάν, που καταδικάζουν της γυναίκες στν καθολικό κοινωνικό αποκλεισμό και τις κλειδώνουν στα σπίτια τους. Εκεί, και όχι μόνο εκεί, αφού μια γυναίκα βιάζεται, στη συνέχεια λιθοβολείται κατηγορούμενη ότι επεδίωξε τον βιασμό της! Κοιτώντας λίγο καλύτερα, βρίσκουμε λοιπόν ένα νόμο ανδροκρατικό, στη χειρότερη εκδοχή του, που θέλει τις γυναίκες κουκουλωμένες, ένα νόμο φαλλοκυριαρχικό, σκληρά κατασταλτικό που κινεί τα νήματα κάθε πτυχής της κοινωνικής ζωής, πνίγοντας ενδεχόμενες αντιδράσεις πριν την γέννηση τους. Εκεί οι γυναίκες, αυτόπτης μάρτυρες και αντικείμενα της πιο αγριας, απροσχημάτιστης καταπίεσης.
Κι «εδώ»; Στον «πολιτισμένο» κόσμο; Προχωράμε λίγο παραπέρα τον συλλογισμό μας. Εδώ οι γυναίκες έχουν «απελευθερωθεί», έχουν βγει απ’ τα σπίτια τους, συμμετέχουν ενεργά στην κοινωνική ζωή. Δουλεύουν, πολιτεύονται, εξουσιάζουν ανδροπρεπώς όπου κι όπως μπορούν, εξουσιάζουν και με τον δικό τους τρόπο αποδεχόμενες τη φύση της επιβολής, θέλγουν. Τα πράγματα έχουν αλλάξει. Καμουφλαρισμένα σε νέα συσκευασία πλασάρονται έντεχνα. Και μητέρα και καριέρα, και θηλυκό και νοικοκυρά. Ένα κυνηγητό πίσω από ρόλους που πρέπει να τους προλάβει όλους για να γίνει αποδεχτεί, για να αποκτήσει κύρος. Και η καινοτομία έρχεται μαζί με τη συγκατάθεση της. Παλιότερα, στις δυτικές κοινωνίες, ναι μεν η γυναίκα ήταν πιο περιορισμένη και κοινωνικά αποκλεισμένη, όμως δυσφορούσε. Είχε επίγνωση της κοινωνικής της θέσης και αγανακτούσε σιωπηλά. Έβραζε σα να λέμε. Και κάποια στιγμή ξεχείλισε, μίλησε για τον εαυτό της και βγήκε στο δρόμο. Από τις αρχές του ΄70, μαζί με τα άλλα κοινωνικά κινήματα που ξέσπασαν, ήρθε στο προσκήνιο της ιστορίας αυτή η ύπαρξη που είχε «ταφεί» για αιώνες. Αν και τα ζητήματα που τέθηκαν απ’ αυτά τα κινήματα υπήρξαν καίρια, ωστόσο οι αδυναμίες τους και η ήττα κάθε γενικότερης αντιθεσμικής προοπτικής, στο δρόμο και τις συνειδήσεις, οδήγησαν στην τελική αφομοίωσή τους απο τον πολλά υποσχόμενο καπιταλιστικό παράδεισο, που επιμελήθηκε καθολικά της μορφής και του περιεχομένου της γυναίκας. Τη «μανατζάρισε», τη διατίμησε και την έβγαλε στην αγορά με τη θέληση της. Τώρα ότι κάνει το «επιθυμεί», το θέλει και το κάνει, συναινώντας στην υποτίμηση της. Τώρα ερωτοτροπεί με την εικόνα της. Περιφέρεται σα σεξουαλικό αντικείμενο, αυτάρεσκη, ναρκισσευόμενη και έτσι κερδίζει το χώρο της. Έμαθε ότι για να πετύχει χρειάζεται να συμμορφωθεί με τα κυρίαρχα πρότυπα. Και τα κυρίαρχα πρότυπα για άνδρες και για γυναίκες είναι γένος αρσενικού. Εσωτερίκευσε τις προσταγές του καπιταλισμού, γιατί και «το μισό του ουρανού» μπορεί να παράγει και μάλιστα τα μέγιστα, και τις εμπλούτισε. Η σεξουαλικοποίησή της, η πορνογραφικοποίησή της, κυριαρχεί στις δυτικές κοινωνίες, την καθιστά πρώτη στη λίστα των πιο προσοδοφόρων εμπορευμάτων.
Δίπλα «σ’ αυτήν» τη γυναικεία απελευθέρωση, μια υπαρκτή ακόμα παλαιού τύπου υποδούλωση. Οι γυναίκες μετανάστριες, ταυτότητα της διπλής, τριπλής και όσο πάει υποτίμησης. Ως μετανάστριες αποδέκτριες ταπεινώσεων και ρατσιστικών συμπεριφορών απο ντόπιους και πάντα πρόθυμους ένστολους, ως παραγωγική δύναμη, φτηνή και εξαναγκασμένη, λεία της πιο άγριας σεξουαλικής αντικειμενοποίησης, θύματα βιασμών και ανελέητων ξυλοδαρμών καθώς οι κάθε είδους μαστροποί περισσεύουν.
Γι’ αυτήν την ηθική του έχει να καυχιέται ο «πολιτισμένος» κόσμος, ηθική που οι κανόνες της σε κάθε περίπτωση θυμίζουν δουλεμπόριο. Ηθική το ίδιο σαρκοβόρα με αυτή που «σαβανώνει» τις γυναίκες στο όνομα της υποταγής. Αυτή η ηθική τις «γδύνει», τις «δέρνει», τις «κουρδίζει», ανάλογα με την περίσταση και πάντα στο όνομα του κέρδους, αφού η υποταγή έχει προηγηθεί. Η καταπίεση έχει πολλές αποχρώσεις, όπου όμως και όπως κι αν επιβάλλεται οι αποχρώσεις ξεθωριάζουν και αυτό που μένει είναι η ανελευθερία.

www.adakiprus.blogspot.com

Η Διεθνής Αμνηστία καταδικάζει την αναγκαστική έξωση των Αφγανών στην Πάτρα

Η Διεθνής Αμνηστία καλεί την ελληνική κυβέρνηση να διασφαλίσει ότι οι περίπου 100 άνθρωποι πού έμειναν άστεγοι μετά την αναγκαστική έξωση από τα αυτοσχέδια καταλύματά τους στον καταυλισμό της Πάτρας στις 12 Ιουλίου 2009, θα λάβουν άμεση έκτακτη βοήθεια, η οποία θα περιλαμβάνει στέγη, νερό και πρόσβαση σε ιατρική βοήθεια. Η κυβέρνηση πρέπει επίσης να διασφαλίσει σε όλα τα θύματα της αναγκαστικής έξωσης το δικαίωμα αποτελεσματικής αποκατάστασής τους και την παροχή κατάλληλης εναλλακτικής στέγασης και αποζημίωσης.

Στο πλαίσιο της μακράς ανησυχίας της οργάνωσης ότι η μεταχείριση των παράτυπων μεταναστών, των αιτούντων άσυλο και των προσφύγων στην Ελλάδα παραβιάζει τα διεθνή θεσμικά κείμενα, η Διεθνής Αμνηστία καλεί επίσης τις αρχές να παρέχουν πρόσβαση σε δίκαιες και ικανοποιητικές διαδικασίες ασύλου, συμπεριλαμβανομένων πλήρων δικονομικών εγγυήσεων, στα άτομα εκείνα που αποβλήθηκαν από τον καταυλισμό και σε όσους συνελήφθησαν κατά τη διάρκεια της επιχείρησης κατεδάφισης και μετά από αυτή, τα οποία επιθυμούν να υποβάλουν αίτηση ασύλου.

Η Διεθνής Αμνηστία καλεί επίσης τις αρχές να διασφαλίσουν ότι οι διαδικασίες απέλασης που κινήθηκαν κατά των παράτυπων μεταναστών, οι οποίοι συνελήφθησαν κατά τη διάρκεια της έξωσης και μετά το τέλος αυτής, είναι σύμφωνες με τη δέουσα νομική διαδικασία και περιλαμβάνουν δικονομικές εγγυήσεις, όπως τη δυνατότητα ατομικής προσφυγής κατά της απόφασης απέλασης, πρόσβαση σε σωστή διερμηνεία και νομική βοήθεια και δυνατότητα προσφυγής, ει δυνατόν δικαστικής, κατά απορριπτικής απόφασης.
Ο καταυλισμός της Πάτρας ήταν κατοικημένος επί περίπου 13 χρόνια και τον τελευταίο μήνα κατοικούσαν σε αυτόν περί τους 300 ανθρώπους από το Αφγανιστάν, οι οποίοι ήταν αιτούντες άσυλο ή παράτυποι μετανάστες. Σε αυτούς συμπεριλαμβανόταν σημαντικός αριθμός ανηλίκων παιδιών, εκ των οποίων πολλά ήταν ασυνόδευτα.
Κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου, οι αρχές προέβησαν σε αναγκαστική έξωση των ανθρώπων από τις κατοικίες τους στον καταυλισμό χωρίς επαρκή προειδοποίηση, χωρίς καμία προηγούμενη διαβούλευση με την κοινότητα των Αφγανών, χωρίς τη δέουσα νόμιμη διαδικασία, όπως τη δυνατότητα άσκησης ενδίκων μέσων κατά της απόφασης κατεδάφισης και χωρίς παροχή εναλλακτικού χώρου στέγασης σε πολλούς από αυτούς που εκδιώχθηκαν.

Οι αναγκαστικές εξώσεις παραβιάζουν σειρά διεθνών και περιφερειακών θεσμικών κειμένων για τα ανθρώπινα δικαιώματα, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος στην επαρκή στέγαση, τα οποία έχουν κυρωθεί από την Ελλάδα. Οι αναγκαστικές εξώσεις μπορεί να πραγματοποιηθούν μόνο ως τελευταία λύση, όταν έχουν διερευνηθεί όλες οι άλλες εφικτές εναλλακτικές λύσεις, και μόνο όταν υπάρχουν όλες οι κατάλληλες διαδικαστικές προστατευτικές διατάξεις. Προστασία κατά των αναγκαστικών εξώσεων πρέπει να διασφαλίζεται σε όλα τα άτομα, ανεξάρτητα από το νομικό τους καθεστώς.
Σύμφωνα με πληροφορίες, το απόγευμα πριν την επιχείρηση κατεδάφισης του καταυλισμού, αστυνομικοί ενημέρωσαν προφορικά κάποιους από τους κατοίκους του καταυλισμού ότι οι κατοικίες τους θα κατεδαφίζονταν την επόμενη ημέρα, χωρίς όμως να δοθεί επίσημη ανακοίνωση της διαταγής κατεδάφισης. Η επιχείρηση κατεδάφισης των αυτοσχέδιων κατοικιών του καταυλισμού άρχισε την 12η Ιουλίου, στις 5.30 το πρωί και διεξήχθη από τη Νομαρχία, την Πολεδομία και τις αστυνομικές αρχές.
Σύμφωνα με μαρτυρίες, πολλοί άνθρωποι δεν είχαν επαρκή χρόνο για να πάρουν όλα τους τα υπάρχοντα από τον καταυλισμό. Έτσι, πολλοί άνθρωποι έχασαν πολλά από τα υπάρχοντά τους ως αποτέλεσμα της κατεδάφισης και της πυρκαγιάς που ξέσπασε κατά τη διάρκεια της κατεδάφισης. Επίσης σύμφωνα με μαρτυρίες, οι αρχές αρνήθηκαν εκείνη την ημέρα να επιδείξουν το πρωτόκολλο κατεδάφισης σε δικηγόρους που εκπροσωπούσαν μη κυβερνητική οργάνωση που ασχολείται με τα δικαιώματα των προσφύγων και των μεταναστών στην Πάτρα.

Μερικοί κάτοικοι του καταυλισμού, ανάμεσά τους ανήλικα παιδιά, εγκατέλειψαν τον καταυλισμό το προηγούμενο βράδυ. Περίπου 200 άνθρωποι είχαν απομείνει στον καταυλισμό το πρωί της έξωσης. Σύμφωνα με πληροφορίες από την Αστυνομική Διεύθυνση Αχαΐας, στο πλαίσιο της επιχείρησης κατεδάφισης που διεξήχθη στις 12 Ιουλίου 2009, η αστυνομία κατέγραψε 45 ασυνόδευτους ανηλίκους αφγανικής καταγωγής, οι οποίοι αργότερα στάλθηκαν στο ειδικό κέντρο υποδοχής ανηλίκων στην Κόνιτσα. Άλλοι δεκαεπτά Αφγανοί ανήλικοι παρουσιάστηκαν στο αστυνομικό τμήμα της Πάτρας τις επόμενες ημέρες και θα μεταφερθούν σε κέντρα υποδοχής ανηλίκων στο Βόλο.

Η Αστυνομική Διεύθυνση κατέγραψε επίσης στον καταυλισμό Αφγανούς αιτούντες άσυλο κατόχους ροζ κάρτας, εκ των οποίων 23 δήλωσαν ότι είναι άστεγοι και φιλοξενήθηκαν στη συνέχεια σε τοπικά ξενοδοχεία. Κατά τη διάρκεια της επιχείρησης η Αστυνομία συνέλαβε δεκαπέντε Αφγανούς που δεν είχαν νομιμοποιητικά έγγραφα, οι οποίοι συνελήφθησαν και κρατούνται ως παράτυποι μετανάστες, και στη συνέχεια της ίδιας ημέρας, σε άλλα σημεία της πόλης, δεκατέσσερις μετανάστες από διάφορες χώρες της Αφρικής χωρίς νομιμοποιητικά έγγραφα, οι οποίοι επίσης συνελήφθησαν και κρατούνται. Για όλους τους συλληφθέντες έχει κινηθεί διαδικασία διοικητικής απέλασης.

Σύμφωνα με αναφορές, περίπου 80 έως 100 άνθρωποι έμειναν άστεγοι μετά την έξωσή τους από τον καταυλισμό και ζούν αυτή τη στιγμή σε χωράφια κοντά στην Πάτρα, χωρίς στέγη, πρόσβαση σε νερό, τουαλέτες και ιατρική βοήθεια. Μεταξύ αυτών που έμειναν άστεγοι λέγεται ότι υπάρχει και μικρός αριθμός ασυνόδευτων ανηλίκων.
Σύμφωνα με τα διεθνή θεσμικά κείμενα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη να εξασφαλίζει ότι οι αναγκαστικές εξώσεις δεν έχουν ως αποτέλεσμα να μένουν άνθρωποι άστεγοι ή ευάλωτοι σε άλλες παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Τον περασμένο χρόνο, η Διεθνής Αμνηστία είχε εκφράσει την ανησυχία της για την κατάσταση μεγάλου αριθμού ανθρώπων που κατοικούσαν στον καταυλισμό και οι οποίοι απειλούνταν με έξωση από αυτόν μετά από απόφαση της Πολεοδομίας τον Δεκέμβριο του 2007 να τον κατεδαφίσει. Η κατεδάφιση τελικά δεν πραγματοποιήθηκε γιατί έγινε δεκτή η ένσταση κατά της απόφασης της Πολεοδομίας.

Η πρόσφατη αναγκαστική έξωση των κατοίκων του καταυλισμού και η κατεδάφισή του πραγματοποιήθηκε με φόντο μια σειρά επιχειρήσεων από την ελληνική αστυνομία σε όλη τη χώρα τους τελευταίους μήνες, κατά τις οποίες έχουν συλληφθεί, κρατηθεί και απελαθεί στις χώρες καταγωγής τους πολλοί παράτυποι μετανάστες. Σύμφωνα με πληροφορίες, στην Πάτρα τους τελευταίους μήνες πραγματοποίησε τρεις επιχειρήσεις στον χώρο του καταυλισμού, στις οποίες συνέλαβε κάθε φορά 40 έως 50 ανθρώπους. Ως αποτέλεσμα, ο αριθμός των ανθρώπων που ζούσαν στον καταυλισμό έπεσε, σύμφωνα με εκτιμήσεις, από 500 ανθρώπους τον Μάιο του 2009, στους 300 πριν την επιχείρηση έξωσης.
Η Διεθνής Αμνηστία ζητά από την ελληνική κυβέρνηση πρόσθετες πληροφορίες σχετικά με την έξωση, μεταξύ άλλων, σχετικά με το τι μέτρα θα λάβει η κυβέρνηση για να εξασφαλίσει σε όλους τους ανθρώπους που εκδιώχθηκαν από τον καταυλισμό το δικαίωμα αποτελεσματικής αποκατάστασης, κατάλληλης εναλλακτικής στέγασης και αποζημίωσης για όλες τις απώλειες που υπέστησαν. Η Διεθνής Αμνηστία επίσης παροτρύνει τις ελληνικές αρχές να εξασφαλίσουν στους αναφερόμενους 80 έως 100 άστεγους έκτακτη βοήθεια, που να περιλαμβάνει παροχή στέγης και πρόσβασης σε νερό και ιατρική βοήθεια.
Επίσης καλούνται οι αρχές να λάβουν συγκεκριμένα μέτρα για τον εντοπισμό και την προστασία των ασυνόδευτων ανηλίκων που λέγεται ότι βρίσκονται μεταξύ των αστέγων.

Επιπλέον, η Διεθνής Αμνηστία επαναλαμβάνει την πάγια θέση της ότι οι ελληνικές αρχές πρέπει να κρατούν μετανάστες μόνο ως μέτρο έσχατης ανάγκης και σε κάθε ατομική περίπτωση θα πρέπει πρώτα να δικαιολογούν ότι η κράτηση είναι αναγκαίο και ανάλογο μέτρο, σύμφωνο με το διεθνές δίκαιο. Τα εναλλακτικά και μη στερητικά της ελευθερίας μέτρα θα πρέπει να είναι η προτιμώμενη λύση και θα πρέπει πάντα να εξετάζονται πριν από την προσφυγή σε κράτηση. Οι αναγνωρισμένοι πρόσφυγες και μετανάστες με νόμιμο καθεστώς δεν πρέπει ποτέ να έχουν, για λόγους ελέγχου της μετανάστευσης, περιορισμούς στα δικαιώματά τους στην προσωπική ελευθερία και την ελεύθερη κυκλοφορία.


Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τις ανησυχίες της Διεθνούς Αμνηστίας για το σύστημα παροχής ασύλου και τη μεταχείριση των αιτούντων άσυλο και των μεταναστών στην Ελλάδα, μπορεί κανείς να δει τα ακόλουθα κείμενα:
Ελλάδα: Οι προτεινόμενες αλλαγές στις διαδικασίες ασύλου παραβιάζουν κατάφωρα το διεθνές δίκαιο: http://www.amnesty.org.gr/library/news/2009/2009-05-15-02.htm
Ελλάδα: Η Διεθνής Αμνηστία επαναλαμβάνει τις σοβαρές της ανησυχίες σχετικά με τις συνθήκες κράτησης των αιτούντων άσυλο μετά την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων: http://www.amnesty.org.gr/library/news/2009/2009-06-16-01.htm

Αστυνομία μπουκάρει σε πάρτυ που ανακάλυψε στο Facebook

Προφανως η αστυνομια περναει τον καιρο της κατασκοπευοντας στο φειςμπουκ ψαχνοντας για εγκληματιες. Ματ εισεβαλλαν στο γενεθλιο μπαρμπεκιου 15 ατομων ενος 30χρονου γιατι στη ρουφιανοσελιδα αναφεροταν ως ολονυκτιον! 4 περιπολικα,1 κλουβα και 1 ελικοπτερο εφορμησαν το Σαββατο στο κτημα του τυπου που βρισκεται σε ενα μικρο χωριο κοντα στο Sowton, Devon in the UK διαταζοντας να τερματιστει το παρτυ αλλιως θα συλληφθουν απαντες. Το παρτυ μαλιστα μπατσωθηκε πριν καν βαλουν μουσικη αναφερει το BBC. Ηταν γυρω στις 4 πμ οταν 8 μπατσοι με πληρη εξαρτηση πηδηξαν απο τα μπατμομπιλ τους και σφυριξαν τη ληξη. Ο διοργανωτης του παρτυ Andrew Poole δηλωσε : ''Μπουκαραν με παντελονια παραλλαγης και αλεξισφαιρα, ηταν εντελως γελοιο.Υπηρχαν ομως και καμποσοι με κανονικες στολες... επεμεναν οτι αυτο διαφημιζοταν ως ολονυκτιο rave παρτυ στο internet. Τους ειπα οτι εγραφε "overnight" (σε περιπτωση που καποιος ηθελε να μεινει εκει το βραδυ) κι οχι "all-night"(ολονυκτιον),ομως συνεχιζαν να κραζουν οτι ετσι ελεγε στο φειςμπουκ. Δε μπορουσαν να παραδεχτουν οτι δεν καναμε ρειβ παρτυ.Και ημασταν και σε τελειως απομονωμενο μερος.

UK Police Raid Party After Seeing "All-Night" Tag On Facebook

Apparently the police like to spend their time trawling our private information on Facebook looking for criminals. 'Riot police stormed a man's 30th birthday barbecue for 15 guests because it was advertised as an "all-night" party on Facebook. Four police cars, a riot van, and a force helicopter were dispatched to a privately-owned field in a small village near Sowton, Devon in the UK on Saturday, ordering the party shut down or everyone would be arrested. The birthday barbecue was busted up before they even had a chance to plug the music in, reports the BBC. It was about 4pm when eight officers with camouflage pants and body armor jumped out of their vehicles and ordered everyone out about an hour into the party.' The event's organizer, Andrew Poole, said, 'The police had full-on camouflage trousers on and body-armour, it was ridiculous. There were also several plain-clothes officers as well ... they kept on insisting it has been advertised it as an all-night rave on the internet. The times on it were put as "overnight" in case people wanted to sleep-over, but after being explained this they were still banging on saying it was advertised on the internet. They wouldn't accept it wasn't a rave. It was in a completely isolated field.'

indymedia.gr

Η «Δημοκρατία» εκδικείται

Δεκέμβρης 2008 – Ιούλιος 2009, έχουν περάσει πάνω από 6 μήνες από την έκρηξη της νεολαίας, αυτούς τους μήνες όμως ο Θοδωρής Ηλιόπουλος τους έχει περάσει στην πτέρυγα των υπόδικων στις φυλακές Κορυδαλλού. «Παράπλευρη απώλεια» μιας κοινωνικής σύγκρουσης, ξεχασμένος από τα ΜΜΕ και τους επίσημους φορείς, χωρίς τις διασυνδέσεις και την υψηλή προστασία του «κύριου Παναγιώτη», στέλνει σήμερα από τη φυλακή μηνύματα αξιοπρέπειας.

Ο Θοδωρής Ηλιόπουλος συνελήφθη στις 18 Δεκεμβρίου επί της οδού Ακαδημίας, κατά τη διάρκεια μιας αστυνομικής επιχείρησης εις βάρος απλού κόσμου που παρακολουθούσε τα όσα διαδραματίζονταν έξω από τη Νομική σχολή. Ο ρεπόρτερ του ΣΚΑΙ Δ. Μανής, αυτόπτης μάρτυρας της σύλληψης του Θοδωρή, είναι αφοπλιστικά ξεκάθαρος κατά τη διάρκεια της απευθείας μετάδοσης των γεγονότων:

Δημοσιογράφος: Έχουμε λοιπόν προσαγωγές έξω από τη Νομική και ο Δημήτρης Μανής είναι στο σημείο και μας ενημερώνει ξανά

Μανής: Όπως έλεγα Βασίλη, δεν πρόκειται για νεαρούς ταραξίες, αλλά για συγκεντρωμένο κόσμο, ο οποίος χάζευε τα περιστατικά, εδώ που γίνονται, και έκαναν μια έφοδο, οι αστυνομικοί και συνέλαβαν κάποιους από αυτούς, που βρίσκονταν εκεί και όταν εναντιώθηκε το πλήθος, οι υπόλοιποι από πίσω άρχισαν να φωνάζουν « γιατί τους συλλαμβάνετε αυτούς, αφού βλέπετε ότι δεν συμμετέχουν στα επεισόδια».

Άρχισαν να ψεκάζουν και να ρίχνουν χημικά προς το μέρος μας, προς τους δημοσιογράφους, στους καμεραμέν, για να φύγουμε, να μην τραβάμε, να μην βλέπουμε τι κάνουν εκείνη την ώρα

Οι αρχές παραγνωρίζοντας την ύπαρξη 4 αυτόπτων μαρτύρων και δημοσιογραφικών μεταδόσεων που πιστοποιούσαν ότι ο Θοδωρής Ηλιόπουλος δεν είχε καμία εμπλοκή με τα επεισόδια, καθώς και το γεγονός ότι όταν συνελήφθη το πρόσωπο του ήταν ακάλυπτο, τα ρούχα του και τα χέρια του καθαρά , χωρίς ίχνος βενζίνης, του απήγγειλαν ένα βαρύ κατηγορητήριο που περιλάμβανε 3 κακουργήματα (κατοχή εκρηκτικών βομβών, έκρηξη κατ’ εξακολούθηση, απόπειρα σωματικής βλάβης) και 2 πλημμελήματα (αντίσταση, διατάραξη κοινής ειρήνης). Πρόκειται για ένα κατηγορητήριο καρμπόν που αποδόθηκε σε όλους σχεδόν τους συλληφθέντες του Δεκέμβρη, με μοναδικούς μάρτυρες κατηγορίας 2 αστυνομικούς. Ο ίδιος αρνείται κάθε κατηγορία και υπερασπίζεται στην αθωότητα του. Παρ’ όλα αυτά κρίθηκε προφυλακιστέος και παραμένει στις φυλακές Κορυδαλλού μέχρι σήμερα, αφού όλες οι αιτήσεις αναστολής της κράτησης του έχουν απορριφθεί.

Συγκεκριμένα, το τελευταίο βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών, που υιοθετώντας την εισήγηση του εισαγγελέα Γ. Βούλγαρη, παρατείνει επί ένα επιπλέον εξάμηνο την κράτηση του Θοδωρή, θεωρείται από έγκριτους νομικούς κύκλους σκανδαλώδες. Καταρχήν, εμπεριέχει αντιφάσεις που αναδεικνύουν την αβασιμότητα του κατηγορητηρίου. Για παράδειγμα, το βούλευμα αναφέρει ότι ο Ηλιόπουλος «πρωτοστατούσε φορώντας κουκούλα», ενώ η αναγνώριση του από τους 2 αστυνομικούς στηρίζεται στο ότι το πρόσωπο του ήταν ακάλυπτο. Η επιμονή του Θοδωρή στην αθωότητα του μεταφράζεται από το βούλευμα στο «δεν έχει μετανοήσει ισχυριζόμενος ότι δήθεν ήταν περαστικός». Επιπλέον, η διάθεση ποινικοποίησης των κινητοποιήσεων απ’ την οποία υπαγορεύεται το σκεπτικό των αρχών, αποκρυσταλλώνεται στη φράση που κάνει λόγο «για αντικοινωνική συμπεριφορά του κατηγορουμένου και των ομοίων του που έπληξε τη δημοκρατία». Κι όλα αυτά για έναν άνθρωπο που εμφανίζει λευκό ποινικό μητρώο.

Σ’ αυτές τις συνθήκες ο Θοδωρής Ηλιόπουλος προχώρησε στις 10 Ιουλίου σε απεργία πείνας, χρησιμοποιώντας πλέον το σώμα του ως ύστατο όπλο διαμαρτυρίας. Είναι συγκλονιστικός ο τρόπος που ο ίδιος περιγράφει την απόφαση του: «Απέναντι στο μίσος αυτό που εκφράζεται σε βάρος μου, απέναντι στην άδικη «ποινή» που εκτίω έτσι κι αλλιώς ως προφυλακισμένος, απέναντι στην επίμονη άρνηση των δικαστών
και των εισαγγελέων να δουν τα πραγματικά στοιχεία και την αλήθεια της υπόθεσης , απέναντι στην προφανή και πρωτοφανή διάκριση που γίνεται σε βάρος μου, δεν έχω άλλο μέσο να παλέψω παρά μόνον το ίδιο μου το σώμα.
Κατεβαίνω σε απεργία πείνας. Είναι το μόνο μέσο που μου έμεινε σαν κρατούμενος για να φωνάξω την αλήθεια και να καταγγείλω την τεράστια αδικία.»

Απέναντι στην εκκωφαντική σιωπή των ΜΜΕ για την ιστορία του Θοδωρή, αρκετοί πολίτες και φορείς έχουν συστρατευτεί στην υπόθεση απελευθέρωσης του. Έχουν συλλεχθεί πάνω από 2000 υπογραφές που ζητούν την αποφυλάκιση του, ενώ έχουν κατατεθεί ψηφίσματα συμπαράστασης από πρωτοβάθμια σωματεία και το Εργατικό Κέντρο Εύβοιας. Όταν το κράτος εκδικείται τη νεολαία που διαμαρτύρεται και αναζητά στα πρόσωπα της τον «εσωτερικό εχθρό», η κοινωνική ενεργοποίηση είναι απαραίτητη για να μην έχουμε ξανά «πράσινα παπούτσια» και «ζαρντινιέρες».

http://www.koutipandoras.gr

Ονδούρα: Ανατρέπουμε την χούντα - Μπλοκάρουμε όλους τους δρόμους

Μπλοκάρισμα των εθνικών οδών με σκοπό να ανατραπεί η χούντα στην Ονδούρα αποφάσισαν οι λαϊκές οργανώσεις και τα εργατικά συνδικάτα . Η ιστορία αποδεικνύει ότι αυτή η μέθοδο δράσης είναι εξαιρετικά αποτελεσματική αφού μέσα σε δύο χρόνια (2003-2005) κατάφερε να ανατρέψει τρείς προέδρους που επέβαλαν την θέληση τους μέσα από την εκτεταμένη χρήση κατασταλτικών πρακτικών.

Τα εργατικά συνδικάτα του Σαλβαδόρ και της Νικαράγουας αποφάσισαν σε ένδειξη αλληλεγγύης να αποκλείσουν όλες τις οδούς προς και από τα σύνορα, συμβάλλοντας έμπρακτα στην προσπάθεια του λαού της Ονδούρας να απαλλαγεί από τα αιμοσταγή κτήνη που κατέλαβαν την εξουσία.

Μέσα στην Ονδούρα η οικονομική ζωή έχει παραλύσει από τα εκατοντάδες οδοφράγματα που φυτρώνουν σαν τα μανιτάρια, και που καθιστούν αδύνατη ακόμα και την χρήση εναλλακτικών δρόμων. Ο λαός είναι αποφασισμένος να κερδίσει και προχωρά σε πρακτικές μακριά από διαπραγματεύσεις, οι οποίες πάντα αφήνουν κάποιες δυνατότητες ελιγμών στους αντίπαλους.

Οργανώσεις για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων καταγγέλλουν ότι περισσότερες από 1000 αποδεδειγμένες παραβιάσεις στοιχειωδών ν δικαιωμάτων έχουν πραγματοποιηθεί στο διάστημα από 28 Ιούνη έως 11 Ιούλη, αναφέροντας μόνο τις πιο βαριές από αυτές που έχουν να κάνουν με παράνομες κρατήσεις, εξαφανισμούς, βασανιστήρια , εικονικές εκτελέσεις, κλπ.

Laid off workers at Nortel in France threaten to burn down the factories

First the bosses were taken hostage. Now, workers facing layoffs in France have threatened — twice this week — to blow up their factories unless they receive more severance pay. Although the threats have so far turned out to be less than serious, the theatrics are increasing the level of labor tension as the economy shrinks.Workers at a Nortel Networks research center that is being closed in Châteaufort, near Paris, said on Tuesday that they were prepared to detonate gas canisters around the building. But once government and company officials agreed to talk, the strikers acknowledged Wednesday that it was a hoax. The Nortel workers took their cue from an incident that began Sunday at a factory owned by New Fabris, a failed auto parts maker in Châtellerault, about 165 miles southwest of Paris. Workers have threatened to destroy their plant and equipment — also by detonating gas canisters — if the carmakers Renault and PSA Peugeot Citröen did not agree by the end of the month to pay each employee 30,000 euros ($42,000) in additional severance. The automakers argue that they have no legal obligation to New Fabris because they were clients, not owners

Σε απεργία πείνας 4 μετανάστες στην Άρτα

Τέσσερις Ιρακινοί μετανάστες, οι οποίοι έχουν μεταφερθεί από την Αττική και κρατούνται εδώ και μέρες στα κρατητήρια της Αστυνομικής Διεύθυνσης Άρτας, προχώρησαν σε απεργία πείνας. Κρατούνται μαζί με έναν ακόμη Ιρακινό και τέσσερις Αλβανούς μετανάστες, οι οποίοι αιτούνται πολιτικού ασύλου.

Για προχειρότητα και έλλειψη σχεδίου από πλευράς ηγεσίας του υπουργείου Εσωτερικών στο θέμα των λαθρομεταναστών κάνει λόγο η Ένωση Αστυνομικών Υπαλλήλων Νομού Άρτας:

«Θέλουμε να καταγγείλουμε την προχειρότητα και την έλλειψη σχεδίου, για μια σοβαρή αντιμετώπιση από την ηγεσία του Υπουργείου μας, αυτού του προβλήματος. Αυτό που φαίνεται μετά την διαμορφωθείσα κατάσταση, σκοπός ήταν το επικοινωνιακό όφελος, από την απομάκρυνση των λαθρομεταναστών από το κέντρο της Αθήνας. Καταγγέλλουμε ότι έχει μεταφερθεί άγνωστος αριθμός λαθρομεταναστών κρατουμένων, που αιτούνται πολιτικό άσυλο στη χώρα μας, στα κρατητήρια όλης της Ελληνικής περιφέρειας, και έτσι το πρόβλημα και η διαχείρισή του, μεταφέρθηκε σε διαλυμένες έτσι κι αλλιώς Υπηρεσίες. Θέλουμε και φιλοδοξούμε να αναδείξουμε το πρόβλημα στο συνολικό μέγεθός του. Δεν αφορά μόνο την Άρτα, αλλά όλη την περιφέρεια».

tvxs.gr

Το κυνήγι των προσφύγων είναι ντροπή για την Πάτρα

Κυριακή 12 Ιουλίου. 5:30 τα ξημερώματα. H Περιφέρεια, η Νομαρχία, ο Δήμος και η Αστυνομική διεύθυνση Πατρών, κατεδαφίζουν και πυρπολούν το καταυλισμό των προσφύγων της Πάτρας. Κλειστή η παραλιακή. Έξι διμοιρίες ΜΑΤ πάνοπλες, με γκλόμπς, όπλα, σκυλιά. Πρωτοφανής για την Πάτρα η επιχείρηση της αστυνομίας! Και όλα αυτά για τους πρόσφυγες πολέμου!

Ο καταυλισμός αδειάζει. Πρόσφυγες μεταφέρονται, προς άγνωστη κατεύθυνση. Συλλήψεις αλληλέγγυων προς τους πρόσφυγες από τις 5 το πρωί. Απαγόρευση πρόσβασης στους δικηγόρους, και σε ασθενοφόρο. Πρόσφυγες απελπισμένοι κοιτάζοντας στο κενό μέσα από τα λεωφορεία και τις κλούβες. Το αυτοσχέδιο τζαμί του καταυλισμού, που είχαν δώσει οι Αρχές υπόσχεση στους Αφγανούς να σεβαστούν, παραδίδεται στις φλόγες. Στάχτη και η τελευταία απόδειξη ύπαρξης του καταυλισμού.

Ο στόχος είναι οι πρόσφυγες πολέμου. Απέναντι τους η πολιτεία επιλέγει να επιδείξει το σκληρό πρόσωπο της καταστολής. Να γκρεμίσει τα πρόχειρα παραπήγματα τους, χωρίς να υλοποιήσει πρώτα τις δεσμεύσεις του ίδιου του υπουργού για πρότερη δημιουργία χώρου φιλοξενίας.

Η πολιτεία γκρεμίζει έναν καταυλισμό που προσέφερε άθλιες συνθήκες διαβίωσης στους πρόσφυγες και που δημιουργούσε προβλήματα στους υπόλοιπους περίοικους. Έναν καταυλισμό που ήταν δημιούργημα της αδιαφορίας και αναλγησίας της τοπικής αυτοδιοίκησης και της κυβέρνησης.

Ο καταυλισμός ήταν όμως, τελικά, το μόνο καταφύγιο αυτών των ανθρώπων.

Στις 12/7 του 2009 στις 5 τα ξημερώματα, ποιος νοιάζεται αν όλα έγιναν νομότυπα; Ποιος νοιάζεται αν το Κράτος τήρησε τη νομιμότητά; Ποιος νοιάζεται αν δεν υπήρχε πρωτόκολλο κατεδάφισης με πρόσφατη ημερομηνία από την Πολεοδομία. Ποιος νοιάζεται αν δε θυροκολλήθηκε η απόφαση κατεδάφισης στα προς κατεδάφιση παραπήγματα, όπως προβλέπει ο νόμος. Ποιος νοιάζεται αν δε τηρήθηκαν οι από το νόμο προβλεπόμενες προθεσμίες από τη λήψη ως την εκτέλεση της απόφασης, ώστε οι ενδιαφερόμενοι να έχουν τη δυνατότητα ένστασης.

Το μεταναστευτικό δεν επιλύθηκε. Το πρόβλημα είναι και θα είναι εδώ πιο έντονο από ποτέ. Τα κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα δε λύνονται με τρομοκρατία και καταστολή.

Η επόμενη ημέρα στην Πάτρα.

· Δεκάδες πρόσφυγες φυλακισμένοι σε άθλιες συνθήκες (για αρκετούς από αυτούς εκκρεμεί ραντεβού για αίτηση ασύλου).

· Εξήντα αιτούντες άσυλο προσωρινά φιλοξενούμενοι σε ξενοδοχεία, με ελάχιστο φαγητό, και καμία πρόβλεψη για το αύριο.

· Δεκάδες πρόσφυγες σκορπισμένοι στην πόλη, άστεγοι, πεινασμένοι, εξαθλιωμένοι.

· Ανήλικοι που περιμένουν να ανοίξουν θέσεις σε κέντρα.

Η συμπεριφορά μας απέναντι στους κατατρεγμένους είναι το πιο τρανό δείγμα του πολιτισμού μας. Δε θα επιτρέψουμε να γίνουμε συνένοχοι στο έγκλημα. Να αντιδράσουμε. Να δείξουμε την έμπρακτη αλληλεγγύη μας. Να απαιτήσουμε από το κράτος, το δήμο και τη νομαρχία να επιδείξουν επιτέλους μεταναστευτική πολιτική, που θα απαλύνει το δράμα των προσφύγων πολέμου. Να απαιτήσουμε συνέπεια απέναντι στις υποχρεώσεις μας που προκύπτουν από τη διεθνή και την εθνική νομοθεσία.

Οι πρόσφυγες δεν έχουν επιλογή. Θα συνεχίσουν να είναι εδώ, διασκορπισμένοι και ακόμα πιο εξαθλιωμένοι. Η νέα αυτή κατάσταση θα επιβαρύνει τους ίδιους και το σύνολο της κοινωνίας.

Για τους λόγους αυτούς απαιτούμε από την πολιτεία:

1 Δημιουργία Ανοιχτών χώρων φιλοξενίας.

2 Αναγνώριση της ιδιότητας του πρόσφυγα και παροχή πολιτικού ασύλου.

Κίνηση Υπεράσπισης Δικαιωμάτων Προσφύγων και Μεταναστών

Μαρτυρία για το «πογκρόμ της Πάτρας»

Αυτόπτης μάρτυρας περιγράφει με τη δική του ματιά τα πρόσφατα γεγονότα στην Πάτρα, γύρω από την κατεδάφιση του προσφυγικού καταυλισμού. Ακολουθεί το σχετικό κείμενο.


Πάτρα, Κυριακή 12 Ιουλίου 2009

. Χτυπάει το κινητό τηλέφωνο στις 5:30 και δεν είναι ο «γαλατάς» (εξάλλου αυτός είναι μεγαλοκεφαλαιούχος πια) αλλά μέλος της Κίνησης Υπεράσπισης Δικαιωμάτων Προσφύγων και Μεταναστών της πόλης που μας ειδοποίησε ότι η πληροφορία, που είχαμε από το προηγούμενο βράδυ ότι θα κατεδάφιζαν τον καταυλισμό και θα διώχνανε «της γης τους κολασμένους» από την πόλη, βγήκε αληθινή.

Ντυθήκαμε στα γρήγορα και ξεκινήσαμε με ένα αυτοκίνητο για τον καταυλισμό. Στη διασταύρωση της παραλιακής οδού Όθωνος-Αμαλίας με τη σιδηροδρομική γραμμή Πατρών-Αθηνών το περιπολικό μας κλείνει το δρόμο (Ηρώων Πολυτεχνείου-Λιμενικός Σταθμός «Παναγιώτης Κανελλόπουλος»). Στρίβουμε και ανεβαίνουμε την Αράτου και μετά ξανά στην Αγίου Ανδρέου ως την Καρόλου, όπου μυρίζει σαν να είχαν ρίξει δακρυγόνα. Προχωράμε στην Έλληνος Στρατιώτου παράλληλα με τις γραμμές του τρένου. Βρίσκουμε και άλλα μέλη της Κίνησης που προσπαθούν να φτάσουν στον καταυλισμό.

Ήδη φαίνονται μερικοί Αφγανοί που έχουν εκδιωχθεί και περπατούν κι αυτοί κατά μήκος της σιδηροδρομικής γραμμής μη γνωρίζοντας πού πρέπει να πάνε. Στρίβουμε στη λεωφόρο Κανελλοπούλου (ο δρόμος ταχείας κυκλοφορίας που μέσω της παραλιακής φτάνει σε χρόνο dt στο εμπορικό λιμάνι και φτιάχτηκε για τις ανάγκες των Ολυμπιακών Αγώνων) και κατεβαίνουμε στην παραλιακή. Πάλι ένα περιπολικό μας κόβει το δρόμο.

Παρκάρουμε σε πάρκινγκ δίπλα στο κύμα. Βγαίνουμε μουδιασμένοι σκεφτόμενοι την έκταση της αποκλεισμένης περιοχής: σε μια έκταση μήκους 6 χιλιομέτρων και πλάτους 2 χιλιομέτρων απαγορεύεται η είσοδος πολιτών. Για να καταλάβετε, ώ άνδρες Αχαιοί, τι σημαίνει Ελληνική Δημοκρατία 21ου αιώνα. Φτάνουμε περπατώντας στον καταυλισμό. Μας περιμένουν 6 διμοιρίες ΜΑΤ (γαλάζιες και πράσινες φόρμες). Οι συγκεντρωμένοι είμαστε 21 άτομα. Ίσα που φτιάχνουμε σωματείο. Η αναλογία ΜΑΤ/Πολίτες είναι 7 προς 1. Γουάου! Στο μεταξύ έχουν συλλάβει σε άλλα σημεία 5 νέους/ες που προσπαθούσαν να φτάσουν στον καταυλισμό. Προκλητικοί οι «αρχηγοί» της αστυνομίας που νιώθουν πια ότι επιτέλους «αυτοί είναι το κράτος». Πουθενά ο εισαγγελέας. Πουθενά υπεύθυνοι της νομαρχίας, της περιφέρειας και του δήμου με πρωτόκολλα κατεδάφισης. Μόνο μετά από πιέσεις μας και λόγω της παρουσίας τηλεοπτικών καμερών έφτασε ανώτερο στέλεχος της Περιφέρειας και επιδείκνυε δημαγωγικά κάποια χαρτιά.

Πουθενά υπεύθυνοι κοινωνικής πολιτικής των τοπικών και νομαρχιακών αρχών. Άρχισαν να καταφτάνουν επιταγμένα πούλμαν. Ακούμε την εξής έντονη στιχομυθία:
Κάποιος «αστεράτος» αστυνομικός: «Ήρθες επιτέλους;»
Οδηγός πούλμαν: «Ναι, αλλά δεν έχω βάλει πετρέλαιο. Πού θα πάμε, τελικά;»
«Αστεράτος» αστυνομικός: «Τι λες ρε βλάκα; Δεν έχεις βάλει πετρέλαιο. Τι είσαι ‘συ ρε;»
Οδηγός πούλμαν: «Μα δεν μου είχαν πει ότι θα πάμε μακριά.»
«Αστεράτος» αστυνομικός: «Τσακίσου, βάλε πετρέλαιο, ρε»
Οδηγός πούλμαν: «Μάλιστα!»

Και κάνει όπισθεν για να φύγει. Κάθε φορά που κινιόταν κάποιο όχημα να’ σου οι ΜΑΤατζήδες να μας στριμώχνουν στη γωνία. Κάποια στιγμή μία γιατρός μέλος της Κίνησης προσπαθεί να εξηγήσει στους επικεφαλής ότι έχει έρθει το ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ για να δει έναν ανήλικο τραυματία που έχει ανοίξει η πληγή του. Τίποτα. Οι επικεφαλής της αστυνομίας αποφάσισαν ότι εκτός από φύλακες της τάξης είναι και μεγαλογιατροί και αποφάνθηκαν ότι δεν έχει ανάγκη ο τραυματίας και ότι μόνος του δήλωσε πως δεν θέλει ιατρική βοήθεια. Η γιατρός απωθείται βίαια από τους ΜΑΤατζήδες. Πέφτουμε πάνω τους για να την πάρουμε από τα χέρια της. Τα πνεύματα ηρεμούν. Δεν προλαβαίνουμε να ανασάνουμε και σκάει μύτη προκλητικός ένας «κάτοικος»-»αγανακτισμένος πολίτης» και αρχίζει να μας βρίζει λέγοντας ότι εμείς και οι Αφγανοί φταίμε για την ανεργία επειδή φεύγουν οι τουρίστες από την Πάτρα λόγω καταυλισμού!!!

Έρχονται, λοιπόν, ένα διώροφο πούλμαν και τρία κανονικά. Μαζεύουν ανήλικους στο ένα και τους ξαποστέλνουν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στην…Κόνιτσα. Σε ένα άλλο βάζουνε όσους έχουν ροζ κάρτα ως αιτούντες άσυλο. Τους πάνε σε ξενοδοχείο δίπλα στα ΚΤΕΛ (μεταξύ τους ένας τραυματίας τον οποίο πήρε το ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ από εκεί). Στο διώροφο πούλμαν και σε άλλο ένα βάζουν όσους δεν έχουν χαρτιά και ανήλικους που οι αστυνομικοί αυθαίρετα βάφτισαν ενήλικους. Αυτούς δεν γνωρίζει κανείς πού τους πήγαν. Μια δημοσιογράφος τοπικού καναλιού, που ουρλιάζει για την αναγκαιότητα της αποχής από τις εκλογές ως διαμαρτυρία για τις πολιτικές του κράτους λέει ότι θα τους πάνε στο Κιλκίς (έχει κι εκεί στρατόπεδο συγκέντρωσης;).

Αφού δεν έμεινε «αφγανικό ρουθούνι» στην Αχαΐα, γύρω στις 8 και τέταρτο μπουκάρουν μπουλντόζες, φορτηγά, υπάλληλοι της νομαρχίας και του δήμου, αλλά οι εκλεγμένες «αρχές» ακόμα να φανούν. Σε λίγο ακούμε τον απαίσιο θόρυβο που κάνουν τα υλικά των πρόχειρων κατασκευών των «κολασμένων» που γκρεμίζονται. Γκρεμίζουν ακόμη και το τζαμί που είχαν υποσχεθεί ότι δεν θα το πείραζαν. Όμως, λίγα λεπτά αργότερα, ξαφνικά βλέπουμε φλόγες να ξεπηδούν από το χώρο αυτό. Πώς τα κατάφεραν τα «σαΐνια»; Μέσα σε ελάχιστα λεπτά οι φλόγες έχουν φτάσει τα 15-20 μέτρα ύψος απειλώντας τις γύρω πολυκατοικίες και αιώνιους ευκαλύπτους . Η φωτιά τους έχει ξεφύγει, μαζί, βέβαια, με την φήμη ότι την έβαλαν οι «αόρατοι Αφγανοί» που κατάφεραν να σπάσουν τον αποκλεισμό και σαν φαντάσματα να ξεγλιστρήσουν. Και υπάρχει κόσμος που τους πιστεύει. Το άκουσα με τα αυτιά μου το απόγευμα που γύριζα στην Αθήνα με το λεωφορείο. Ελπίζω τώρα που η φωτιά κατέκαψε τις καλύβες των «εξαποδώ» οι φιλήσυχοι πολίτες των συλλόγων «Η Πόλις Εάλω» θα νιώσουν ότι θα έχουν εξαγνιστεί και θα ξαναφέρουν τους τουρίστες …στην «πεντακάθαρη» Πάτρα των «χωρίς λακκούβες μεγάλων πεζοδρομίων», στην Πάτρα των κτιρίων-φαντασμάτων, την Πάτρα που δεν σέβεται την ιστορία της.

Αργότερα, ξεκίνησε νέα επιχείρηση-σκούπα. Αυτή τη φορά στην νότια παραλία στόχος ήταν οι Σουδανοί πρόσφυγες και μετανάστες που αυτοί δεν έχουν ούτε παράγκες για να τους «στεγάσουν». Μόνο κουβέρτες και χαρτόνια. Και αυτοί «εξαφανίστηκαν» για να μη χαλούν την μόστρα της νότιας Πάτρας των εγκαταλελειμμένων εργοστασίων, των οικοδομών της δεκαετίας του ‘80 που σαν ανοιχτές πληγές χάσκουν γιατί δεν τέλειωσαν ποτέ. Έτσι, λοιπόν, τώρα που διώξαμε τους ανεπιθύμητους «μουσαφίρηδες» μπορούμε να ζήσουμε καλά και αυτοί χειρότερα. Θα σας θυμίσω μόνο ότι «μουσαφιράτ» στα πέρσικα σημαίνει «ταξίδι» όπως είναι ο τίτλος του εξαίρετο βιβλίο του Βασίλη Λαδά που ήταν εκεί στην πρώτη γραμμή χτες και που δεν αφήνανε οι αστυνομικοί να έρθει σε επαφή με τους εκδιωκόμενους, λες και δεν ισχύει κανένα δικαίωμα για τους «κολασμένους». Ο μετανάστης, ο πρόσφυγας, «ο χωρίς χαρτιά» ξένος μπαίνει στο περιθώριο του όρου «ανθρωπότητα». Αν δεν αντιδράσουμε όλοι και όλες στην πολιτική αυτή, τα επόμενα πούλμαν όχι μόνο θα πηγαίνουν σε άγνωστο προορισμό αλλά θα έχουν και καλυμμένα τα παράθυρα, όπως τα τρένα της μεγάλης σφαγής των Ναζί.

Εδώ Πάτρα. Εδώ οδός Ηρώων Πολυτεχνείου. Εδώ καταυλισμός προσφύγων και μεταναστών. Τώρα αντί για τανκ εισβάλλουν μπουλντόζες και φορτηγά. Τώρα αντί στρατευμάτων μπουκάρουν τα γαλάζια και πράσινα ΜΑΤ. Τώρα, αντί για φοιτητές/τριες που ζητούσαν «ψωμί-παιδεία-ελευθερία», στη σειρά με τα βαλιτσάκια τους ανήλικοι και ενήλικες Αφγανοί που ζητούν ένα πιάτο φαΐ ή να φτάσουν στη Δυτική Ευρώπη για να γλιτώσουν από τη φωτιά και το σίδερο του πολέμου Ταλιμπάν και ΝΑΤΟ (με τη συμμετοχή της Ελλάδας). Τώρα, κεντρικές, περιφερειακές και τοπικές γαλάζιες και πράσινες δημοκρατικά εκλεγμένες (συνεπικουρούμενες από μαύρες) άπονες εξουσίες αντί της στυγνής δικτατορικής στρατιωτικής κυβέρνησης. Τώρα, σε αγαστή συνεργασία ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΛΑ.Ο.Σ. βρήκαν το νέο «εχθρό λαό» στο πρόσωπο του μετανάστη και του πρόσφυγα, αντί του «λαός ενωμένος - ποτέ νικημένος.

Facebook και κατάθλιψη

Ευστράτιος Παπάνης, Επίκουρος Καθηγητής Κοινωνιολογίας Πανεπιστημίου Αιγαίου

Ένα ανησυχητικό στοιχείο που προέκυψε από την έρευνα του Πανεπιστημίου Αιγαίου είναι το αίσθημα κενού, που συνεπάγεται η πολύωρη χρήση του facebook, των 'chat rooms' και των άλλων μέσων κοινωνικής δικτύωσης: Σχέσεις επιφανειακές, φρενήρεις, στιγμιαίες δημιουργούνται, μεταλλάσσονται και διαγράφονται με ένα κλικ. Νεαρά άτομα που εφευρίσκουν πολλαπλά προσωπεία, ανάλογα με την πλευρά του εαυτού, που θέλουν να παρουσιάσουν. Χρήστες που καπηλεύονται και οικειοποιούνται προφίλ άλλων ατόμων. Έκφραση κάθε συναισθήματος, παρόρμησης ή ενστίκτου χωρίς κανένα πρόσχημα. Επικοινωνία στην οποία, ακόμα και η χρήση κάμερας, αποκρύπτει τη γλώσσα του σώματος, αποδυναμώνοντας την αποκωδικοποίηση των μηνυμάτων.
Πλευρές της προσωπικότητας, που αναδεικνύονται αλόγιστα, χαρακτηριστικά που δραματοποιούνται για να εντυπωσιάσουν. Χρήστες άτολμοι στην προσωπική τους ζωή, με περίπλοκες οικογενειακές βιογραφίες, απαξιωμένοι από το εκπαιδευτικό σύστημα, αναδομούν την αυτοεκτίμησή τους μέσα από συγκρίσεις (π.χ. compare hotness) και διαγωνισμούς του Facebook, εισπράττουν φιλοφρονήσεις για την απόκρυφη φωτογραφία που 'ανέβασαν'. Γυναικεία σαγηνευτικά και εν πολλοίς ψεύτικα προφίλ, που προκαλούν ρίγη σε χιλιάδες άγνωστους θαυμαστές, εικονικά κεράσματα και δώρα, υπενθύμιση γενεθλίων και σημαντικών στιγμών και έξαφνα ο πολύωρος χρήστης βυθίζεται σε μια ουτοπία κοινωνικότητας, γίνεται το επίκεντρο της προσοχής σε άτομα που υπό άλλες συνθήκες δεν θα θυσίαζαν γι'αυτόν ούτε λεπτό από το χρόνο τους. Μια ιδιότυπη ψυχοθεραπεία χωρίς κανόνες και όρια.
Οι δεξιότητες που πρέπει να καλλιεργηθούν για μια επιτυχημένη προσωπική κοινωνική προσαρμογή, τώρα αντικαθίστανται από άλλες που εγγυώνται ότι η εικονική προσωπικότητα και τα διαδικτυακά επιτεύγματα θα γίνονται διαρκώς αποδεκτά.
Η πραγματική ζωή φαντάζει ανιαρή, αργή, πληκτική, ανούσια. Οι σχέσεις, με τα τυπικά και τους κανόνες που επιβάλει η κοινωνία, απαράδεκτες. Το αίσθημα κενού καθώς ο χρήστης επαναφέρεται στην πραγματικότητα, ανήκεστο Η νέα γενιά που βίωσε την παγίωση του διαδικτύου μετά το 1995, που ανατράφηκε με online παιχνίδια και internet καφέ, που μέσα από το κινητό μπορεί να συνεχίσει απρόσκοπτα ό,τι άρχισε στον υπολογιστή, παρατείνοντας ακόμα περισσότερο τις ώρες χρήσης, έχει πρόβλημα συνεννόησης με τις υπόλοιπες γενιές, που δεν κατανοούν την ελκυστικότητα του ιντερνέτ. Η επικοινωνία και οι σχέσεις στην πραγματική ζωή απαιτούν διαπραγμάτευση, ρίσκο, υπομονή, επένδυση χρόνου και συναισθήματος. Η έκβασή τους πολλές φορές αμφίβολη. Αυτός που τις επιχειρεί δεν δέχεται άμεση ενίσχυση, όπως συμβαίνει στο διαδίκτυο, ειδικά σε μια κοινωνία που η συλλογικότητα φθίνει και ο ατομισμός ανακηρύσσεται σε πρώτιστη αξία. Οι σημερινοί νέοι, που μεγαλώνουν γνωρίζοντας άριστα την ηδονή του 'social networking', που χρησιμοποιούν το facebookπερισσότερο από πέντε ώρες την ημέρα ,αποδίδουν στις πραγματικές τους ταυτότητες λιγότερη αξία σε σύγκριση με τις διαδικτυακές και δεν μπορούν να λειτουργήσουν αποτελεσματικά στον αληθινό κόσμο. Νιώθουν κατάθλιψη για την ανικανότητα αυτή, αδυνατούν να αντλήσουν ευχαρίστηση από μη ακραίες καταστάσεις, όπως αυτές των ηλεκτρονικών παιχνιδιών. Για το λόγο αυτό τις επιζητούν και στην πραγματική ζωή, με αποτέλεσμα πολλές φορές να φέρονται αντικοινωνικά. Βιώνουν στερητικά σύνδρομα, όταν δεν έχουν πρόσβαση και εξαρτούν την αυτοεκτίμησή τους από ένα πληκτρολόγιο ή joystick. Ο πολύωρος χρήστης αποδίδει μεγαλύτερη σημασία σε μια κακή βαθμολογία στα ratings του facebook, παρά σε μια αποδοκιμασία του δασκάλου ή των γονιών του. Πραγματικές σχέσεις καταστράφηκαν όταν ο ένας από τους δύο συντρόφους ανακάλυψε ότι ο άλλος έκανε flirt στοfacebook ή διατηρούσε ένα πολύ επιτυχημένο προφίλ.
Η φιλία και η επικοινωνία επανανοηματοδοτείται: Ο 'άλλος', ο συνομιλητής σε ένα chat room δεν είναι ένα αμιγώς πραγματικό πρόσωπο, αλλά ένα προσωπείο, ένα κράμα από αληθινές ιδιότητες και φαντασιακές προβολές. Οι αισθητηριακές αναπαραστάσεις μηδαμινές. Ο χρήστης μιλά σε ένα πρόσωπο που ο ίδιος κατασκευάζει. Προβάλλει επάνω του τις επιθυμίες του, τις ελλείψεις του, τις προσδοκίες του και τις φαντασιώσεις του. Ο 'άλλος' ανάγεται σε μορφή ιδεατή. Η απογοήτευση είναι το κυρίαρχο χαρακτηριστικό, όσων αποφασίζουν να συναντηθούν στην πραγματική ζωή.
Στο Facebook ο κόσμος είναι αταξικός. Ο πλούτος, το φύλο, η ηλικία, η καταγωγή, η εθνικότητα, το παρελθόν, τα επιτεύγματα δεν έχουν καμιά σημασία. Εξάλλου, καθένας μπορεί να προσποιηθεί οτιδήποτε. Η διαπραγμάτευση γίνεται επί ίσοις όροις, αλλά με τον διαρκή κίνδυνο να αποδειχθεί φενάκη. Οι περισσότεροι νέοι εκφράζουν αποτροπιασμό και θλίψη, όταν επιχειρούν να μεταφέρουν αυτή την εμπειρία στην πραγματική ζωή. Βυθίζονται έτσι ακόμα περισσότερο στην επίπλαστη κατάσταση των διαδικτυακών κοινοτήτων. Και είναι αυτή η αναντιστοιχία ανάμεσα στην ζωή και την εικονική πραγματικότητα που τελικά οδηγεί στην κατάθλιψη.

Δεν μας έχετε φοβίσει!

Είναι παράξενο μέρος η Ιταλία.

Στην Λ' Ακουίλα, ο σεισμός χρησιμοποιήθηκε ως δικαιολογία για να γίνουν πειραματισμοί των νέων μορφών κοινωνικού ελέγχου. Στη Βιτζέντζα το καθεστώς επιβεβαιώνει τη φύση του ως αστυνομικού κράτους, καταπατώντας τους ίδιους του τους κανόνες, δημιουργώντας ένα στρατιωιτικό μπλόκο σε μια προσπάθεια να παρεμποδίσει ένα νόμιμο συλλαλητήριο μιας τοπικής επιτροπής πολιτών. Την επόμενη μέρα, 21 αγωνιστές, σύντροφοι και φοιτητές, συλλαμβάνονται στο Τορίνο, την Μπολόνια, την Πάδοβα, τη Νάπολι και την Καλαβρία, επειδή διαδήλωσαν κατά της Συνόδου των G8. Και όταν οι φοιτητές στο Πανεπιστήμιο La Sapienza της Ρώμης συνεχίζουν την κατάληψή τους ως μορφή διαμαρτυρίας ενάντια στις συλλήψεις άλλων φοιτητών, παρεμποδίζεται και διαλύεται μια διαδήλωση ενάντια στους G8, με νέες συλλήψεις.

Την ίδια ώρα, το Κράτος και οι μηχανισμοί του επιζητούν να αποσπάσουν τη προσοχή από την τραγωδία στο Βιαρρέτζιο (1) κάνοντας δεκάδες έρευνες και συλλαμβάνοντας δύο άτομα, ισχυριζόμενο ότι υπήρχε κίνδυνος αναρχοεξεγερτικών επιθέσεων, αυτή τη φορά κατά της ασφάλειας του σιδηροδρομικού δικτύου! Σαν να μην ήταν μόνο δηλαδή το κυνήγι για κέρδος με κάθε κόστος και οι ιδιωτικοποιήσεις στη δημόσια συγκοινωνία που έχουν οδηγήσει σε ατυχήματα και καταστροφές.

Από τις μέρες του G8 στη Γένοβα το 2001, έχουμε γίνει μάρτυρες της ολοένα και αυξανόμενης επιχειρησιακής αυτονομίας των αστυνομικών δυνάμεων, οι οποίες είναι υπόλογες κατευθείαν στην εκτελεστική εξουσία, τις διάφορες κυβερνήσεις, και της κεντροδεξιάς και της κεντροαριστεράς, έχοντας αυξήσει σταδιακά την κατασταλτική ικανότητα του Κράτους και οδηγώντας στην εισαγωγή του νέου «Πακέτου Ασφαλείας» (2) το οποίο χτυπά τον καθένα – εργάτες, φοιτητές, Ιταλούς και νέους πολίτες της χώρας. Ο απώτερος στοχος του «πακέτου» είναι η κατάπνιξη και εξαφάνιση κάθε κοινωνικής και συνδικαλιστικής αντίστασης και αγώνα, αρχίζοντας με τις διαδηλώσεις ενάντια στην G8, με στόχο το ξερίζωμα κάθε ταξικής αλληλεγγύης και την ποινικοποίηση κάθε μελλοντικού λαϊκού αγώνα.

Ενάντια σ’ αυτό το κατασταλτικό ανατρεπτικό σχέδιο του Κράτους, δείχνουμε την όσο το δυνατόν πλήρη αλληλεγγύη μας, ενωμένοι σε ένα σύνθημα «Η ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑ – ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΤΕ ΤΟΥΣ ΟΛΟΥΣ». Όντας ενωμένοι με όλους αυτούς που αντιστέκονται και οι οποίοι συνεχίζουν τον αγώνα τους ενάντια στην καταστολή, εμείς οι Αναρχικοί Κομμουνιστές καλούμε σε ταξική ενότητα και κινητοποίηση των οργανώσεων της βάσης για μια ΝΕΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ.

«ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΧΕΤΕ ΦΟΒΙΣΕΙ – ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΙ ΟΣΟ ΠΟΤΕ»!

(1) Αναφέρεται στο τραγικό δυστύχημα σε τραίνο που μετέφερε εύφλεκτες ύλες στην πόλη Βιαρρέτζιο της βόρειας Τοσκάνης, με αποτέλεσμα να προκληθεί τεράστια έκρηξη και να σκοτωθούν πάνω από 20 άτομα.

(2) Ο νέος αυτός νόμος εισάγει σειρά αλλαγών αρκετές από τις οποίες επηρεάζουν άμεσα τους μετανάστες. Οι κύριες αλλαγές είναι: η δημιουργία νέου σώματος κυνηγών μεταναστών, η μετατροπή της παράνομης μετανάστευσης σε έγκλημα, τα κέντρα κράτησης μπορούν τώρα να κρατούν παράνομους μετανάστες πάνω από 18 μήνες αντί για 3, η ενοικίαση διαμερίσματος ή δωματίου σε παράνομο μετανάστη τιμωρείται με 3 χρόνια φυλάκιση, ποινές φυλάκισης για συνθήματα και γκράφιτι σε τοίχους κ.λπ., επαναφορά του χαρακτηρισμού του εγκλήματος για την παρεμπόδιση ή το χλευασμό κρατικού λειτουργού, οι συνθήκες και οι όροι απόκτησης της ιταλικής υπηκοότητας γίνονται πιο δύσκολοι, οι υπάλληλοι των κέντρων αποστολής/μεταφοράς χρημάτων κ.λπ, υποχρεώνονται να ζητούν την άδεια παραμονής του καθένα, να κρατούν αντίγραφό της για 10 χρόνια και να αναφέρουν κάθε απόπειρα μεταφοράς χρημάτων από κάποιον χωρίς χαρτιά, όλοι οι υποψήφιοι για χορήγηση άδειας παραμονής θα περνούν πρώτα απο τεστ χρήσης της ιταλικής γλώσσας, οποιοσδήποτε δεν μπορεί να αποδείξει την ταυτότητά του κρατείται για ένα χρόνο και καταβάλλει πρόστιμο 2.000 ευρώ, οι άστεγοι θα καταγράφονται, οι μετανάστες που αιτούνται ιατρική περίθλαλψη σε νοσοκομεία θα αναφέρονται στην αστυνομία εάν δεν έχουν χαρτιά και η οι άδειες παραμονής είναι υποχρεωτικές για να καταγράφονται οι γεννήσεις.

Εθνική Γραμματεία της Federazione dei Comunisti Anarchici (Ομοσπονδία των Κομμουνιστών Αναρχικών)

Ρώμη, 9 Ιούλη 2009

• Δημοσιεύτηκε στα http://www.anarkismo.net και http://www.ainfos.ca Ελληνική μετάφραση «Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης», 11 ιούλη 2009.

Σχετικός σύνδεσμος: http://www.fdca.it/fdcaen

www.anarkismo.net/article/13730

Η ΑΛΑΖΟΝΕΙΑ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΞΕΠΕΡΝΑ ΚΑΘΕ ΟΡΙΟ ΛΟΓΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ!

Άλλη μια επίδειξη δύναμης απο πλευράς των αφεντικών απέναντι στους εργατες έγινε απο την επιχείρηση «ΚΑΡΥΠΙΔΗΣ ΑΒΕΕ» στα Γιάννενα. Τις αστυνομικές αρχές, χρησιμοποίησε η εργοδοσία εναντιων των εργαζομένων της, σε μια νέα προσπάθεια να τρομοκρατήσει τους εργάτες και να «σπάσει» τον αγώνα που δίνουν με επίσχεση εργασίας από τις 25/6, διεκδικώντας την καταβολή των δεδουλευμένων του Μαίου και Ιούνιου.Από τα επεισόδια,τραυματίστηκε μια εργαζόμενη,ενώ συνελλήφθη και ένας εργαζόμενος!Το πλέον ντροπιαστικό ειναι το γεγονός οτι η εργοδοσία προκλητικότατα εκβιάζει με απολύσεις όσους συμμετέχουν σε αυτόν τον αγώνα.Η αλαζονεία των αφεντικών έχει ξεπεράσει κάθε όριο λογικής και ανθρωπιάς!!

http://emetiko.blogspot.com/

Και τώρα τι θα γίνουμε χωρίς βαρβάρους?

Όταν τελειώσετε με τους πρόσφυγες θα ασχοληθείτε και με άλλους «ενοχλητικούς». Έτσι στήνεται ο νέος ολοκληρωτισμός, και έχει γερά θεμέλια. Πάνω στα συντρίμμια του προσφυγικού καταυλισμού

Ο καταυλισμός της Πάτρας έπεσε. Το γαλατικό χωριό που άντεξε στις λυσσασμένες επιθέσεις τις εξουσίας για πάνω από ενάμισι χρόνο δεν υπάρχει πια. Η συντονισμένη επιχείρηση εκατοντάδων αστυνομικών, εργολάβων, παρακρατικών, ΜΜΕδων, δημάρχων και νομαρχών απέναντι σε ανυπεράσπιστους ανθρώπους πέτυχε. Αν και αυτά που έγιναν το πρωινό της 12ης Ιουλίου είναι η τελευταία πράξη του δράματος: Εργολάβοι, κανάλια, εκατοντάδες αστυνομικοί, έξι διμοιρίες ΜΑΤ στο πεδίο της επιχείρησης και πολλές ακόμα να φιλάνε τους «επικίνδυνους» στόχους μέσα στην πόλη. Οι πρόσφυγες είχαν δεχθεί τη μοίρα τους. Εδώ και μήνες το λιμάνι είχε γίνει φρούριο. Η Πάτρα δεν ήταν πλέον η πύλη για τη Δύση. Οι συνεχείς έφοδοι της αστυνομίας είχαν μειώσει τον αριθμό τους σε μερικές δεκάδες. Όλοι περίμεναν την τελική λύση.

Η Πάτρα δεν έχει πια καταυλισμό προσφύγων στον κεντρικό της ιστό. Οι εργολάβοι μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι. Οι κατασκευαστές των αντιαισθητικών τερατουργημάτων της παραλιακής μπορούν να βρουν άφοβα πελατεία για τα ακριβά τους διαμερίσματα. Ο Δήμαρχος έχει έργο να παρουσιάσει. Τα κόμματα και οι κάθε είδους ειδικοί μπορούν να εξασκήσουν άφοβα τους «ρόλους» τους. Δεν υπάρχουν πια πρόσφυγες. Δεν τους βλέπουμε. Μπορούμε να μιλάμε πλέον για αυτούς χωρίς την ενοχλητική τους παρουσία. Μπορούμε να δίνουμε τον οβολό μας στην Unicef μπας και γλιτώσουμε την κατάθλιψη.

Τι θα κάνετε, κύριοι, χωρίς βαρβάρους; Οι άνθρωποι αυτοί ήταν μια κάποια λύση, μας υπενθυμίζει ο ποιητής. Αν και δεν σας φοβάμαι. Το ξέρεται το έργο καλά. Έχετε έτοιμους τους νέους βαρβάρους. Όταν τελειώσετε με τους πρόσφυγες θα ασχοληθείτε και με άλλους «ενοχλητικούς». Έτσι στήνεται ο νέος ολοκληρωτισμός, και έχει γερά θεμέλια. Πάνω στα συντρίμμια του προσφυγικού καταυλισμού. Στο έδαφος της παραλιακής ζώνης που κάποτε θεωρούνταν βαλτώδες και ακατάλληλο για οικοδομές. Η εξυγίανση του εδάφους έγινε. Τώρα μπορούν να κτίσουν άφοβα.

Όσο για εμάς. Αυτούς που αρνηθήκαμε να πιστέψουμε και να αναπαράγουμε σε οποιαδήποτε παραλλαγή το παραμύθι με τους βαρβάρους. Αυτούς που δεν παρακολουθήσαμε τα τεκταινόμενα από «στης πόλεως την πιο μεγάλη πύλη» στον θρόνο μας επάνω, επίσημοι, φορώντας την κορώνα της αυτοαναφορικότητας. Αυτοί που μείναμε λίγοι και διασπασμένοι αλλά με βαθιά γνώση «πως βάρβαροι πια δεν υπάρχουν». Εμείς που αποφασίσαμε να δούμε τον εχθρό στα μάτια, με τα δικά μας μάτια και όχι με τα δικά του. Εμείς ξέρουμε πως χάσαμε μια μάχη. Ίσως λίγο άδοξα, είναι η αλήθεια, αλλά είναι μόνο μία μάχη. Ας μάθουμε, μη φοβηθούμε, ας γίνουμε ξανά επικίνδυνα όμορφοι σαν τους δεκάδες απλούς ανθρώπους που συναντήσαμε στο ταξίδι μας, σαν τα χαμόγελα και τις ιστορίες τους, σαν τα χάρτινα τα σπίτια τους που σκάρωσαν με σκουπίδια του πολιτισμού μας. Και ας πούμε: Ναι! Μπορούμε να ζήσουμε χωρίς Βαρβάρους. Γιατί οι εχθροί που στήνουν σήμερα στρατόπεδα συγκέντρωσης και ναρκοπέδια μέσα στην κοινωνία, αυτοί που κουκουλώνουν την ασχήμια τους κυνηγώντας λυσσαλέα όποιον δεν σκύβει το κεφάλι, όποιον τους στρέφει τον καθρέπτη. Αυτοί δεν είναι βάρβαροι. Αυτοί είναι οι πολιτισμένοι...

Υ.Γ. Στιγμιότυπο: Σε μικρή καλύβα του καταυλισμού δέσποζε στο κέντρο της οροφής μια προεκλογική σημαία με έναν πράσινο ήλιο. Η σημαία που η μοναδική της χρηστικότητα ήταν να προστατεύει το εσωτερικό της καλύβας από τη βροχή, έγραφε: ΠΑΣΟΚ σιγουριά - ελπίδα - προοπτική...

stratigos-anemos.blogspot.com