“Χρειάζονται ανθρώπους”. “Δεν θα ξεχάσω ποτέ ένα έγκλειστο παιδί από την Αλβανία. Του έλεγα, όταν βγεις, πρέπει να φύγεις γρήγορα, να πας κοντά στη μάνα σου. Όταν βγήκε, η μάνα του από την Αλβανία με πήρε τηλέφωνο για να μου πει στα ελληνικά ‘ευχαριστώ’”
“Έχει μείνει χαραγμένη στο μυαλό μου μια εικόνα. Πριν από 20 χρόνια, στις 5 το πρωί έξω από τα δικαστήρια, αστυνομικοί κρατούν ένα κορίτσι 15 ετών. Ήταν ένα όμορφο αγρίμι. Αυτό που κάναμε εμείς, αναλαμβάνοντας την έκδοση του βιβλίου, δεν είναι σημαντικό. Τα παιδιά που ζουν στη φυλακή δεν χρειάζονται χρήματα. Χρειάζονται ανθρώπους που θα ενδιαφερθούν”.
Δεν μπορώ
Δεν αντέχω τη φυλακή
Μακριά από το σπίτι
Τα φώτα
Δεν αντέχω το άγχος της ανάκρισης
Την απόφαση της δίκης
Τη ζωή μου να περάσω έτσι δεν μπορώ
'Αθως
Άθως ένα βουνό
Απομονώνεσαι
Ξεφεύγεις από τη σκληρότητα
Η ψυχή αδειάζει, αλαφρώνει
Από τον πόνο
Το θυμό
Τη ζήλια
Τη μοχθηρία
Το άγχος
Την πίεση
Σου δίνει καθαρότητα στη σκέψη
Απομακρύνει την ομίχλη του μυαλού
Της ψυχής
Να φτάσω στην κορυφή του
Να αγγίξω τον ουρανό
Που αγναντεύει την καθαρότητα του κόσμου που σκεπάζει
Μετουσίωση
Ποθώ η ψυχή μου να είναι άσπρο, κάτασπρο βουνό
Να 'χει το λευκό της καθαρότητας
Το παρθένο της αγνότητας
Ποθώ τη σκληρότητα του βράχου
Στα δύσκολα
Να λιώνω σαν το χιόνι
Να γίνομαι απαλός, μαλακός
Σαν το χώμα
Στον πόνο του άλλου
Βουνό!
Λυγμός
Όταν για μένα δεν αποφασίζω
Όταν τον εαυτό μου δεν ελέγχω
Όταν οι εξαρτήσεις με κρατούν
Όταν η πίκρα της μάνας
Και η μιζέρια της ζωής ξεχειλίζει
Δειλιάζω
Αναζήτηση
Τις αλυσίδες στη σκέψη μου δεν αντέχω
Εχθρός μου το είναι μου
Στις αποφάσεις
Του «θέλω»
Το καλό και το κακό αντιπαλεύουν
Τη ζωή μου δεσμεύουν
Η ελευθερία φυλακίζεται
Αντίσταση στην λαμπερή αίσθηση
Δεν σταματώ
Φτάνω στο τέλος
Το μπορώ
Είμαι ελεύθερος
Χειμώνας - ανάμνηση
Ημέρα λευκή
Απαλό το χιόνι
Ζωντανεύω
Την παιδική μου ηλικία αναλογίζομαι
Ο χιονάνθρωπος
Παγωμένη συντροφιά
Μοναξιά
[Άγγελος]
Νιώθω μοναξιά
Όταν είμαι μακριά από όσα αγαπώ
Όταν μακριά σου είμαι
Όταν δεν έχω εσένα
Όταν δεν αισθάνομαι
Τη ζεστασιά σου
Όταν την ανάσα σου δε νιώθω
Όταν δεν ακούω τους χτύπους της καρδιάς σου
Όταν το σώμα σου στο σώμα μου δεν αισθάνομαι
Είμαι μόνος
Άνοιξη
Η φύση ξύπνησε
Τα μάτια της φούσκωσαν
Ματωμένες παπαρούνες
Μισάνοιχτα τα πέταλα της μυγδαλιάς
Λύτρωση
Ανάταση
Ζωντάνεμα ψυχής
Από τη συλλογή΄Έγκλειστες Συναντήσεις (2008)
Δεν αντέχω τη φυλακή
Μακριά από το σπίτι
Τα φώτα
Δεν αντέχω το άγχος της ανάκρισης
Την απόφαση της δίκης
Τη ζωή μου να περάσω έτσι δεν μπορώ
'Αθως
Άθως ένα βουνό
Απομονώνεσαι
Ξεφεύγεις από τη σκληρότητα
Η ψυχή αδειάζει, αλαφρώνει
Από τον πόνο
Το θυμό
Τη ζήλια
Τη μοχθηρία
Το άγχος
Την πίεση
Σου δίνει καθαρότητα στη σκέψη
Απομακρύνει την ομίχλη του μυαλού
Της ψυχής
Να φτάσω στην κορυφή του
Να αγγίξω τον ουρανό
Που αγναντεύει την καθαρότητα του κόσμου που σκεπάζει
Μετουσίωση
Ποθώ η ψυχή μου να είναι άσπρο, κάτασπρο βουνό
Να 'χει το λευκό της καθαρότητας
Το παρθένο της αγνότητας
Ποθώ τη σκληρότητα του βράχου
Στα δύσκολα
Να λιώνω σαν το χιόνι
Να γίνομαι απαλός, μαλακός
Σαν το χώμα
Στον πόνο του άλλου
Βουνό!
Λυγμός
Όταν για μένα δεν αποφασίζω
Όταν τον εαυτό μου δεν ελέγχω
Όταν οι εξαρτήσεις με κρατούν
Όταν η πίκρα της μάνας
Και η μιζέρια της ζωής ξεχειλίζει
Δειλιάζω
Αναζήτηση
Τις αλυσίδες στη σκέψη μου δεν αντέχω
Εχθρός μου το είναι μου
Στις αποφάσεις
Του «θέλω»
Το καλό και το κακό αντιπαλεύουν
Τη ζωή μου δεσμεύουν
Η ελευθερία φυλακίζεται
Αντίσταση στην λαμπερή αίσθηση
Δεν σταματώ
Φτάνω στο τέλος
Το μπορώ
Είμαι ελεύθερος
Χειμώνας - ανάμνηση
Ημέρα λευκή
Απαλό το χιόνι
Ζωντανεύω
Την παιδική μου ηλικία αναλογίζομαι
Ο χιονάνθρωπος
Παγωμένη συντροφιά
Μοναξιά
[Άγγελος]
Νιώθω μοναξιά
Όταν είμαι μακριά από όσα αγαπώ
Όταν μακριά σου είμαι
Όταν δεν έχω εσένα
Όταν δεν αισθάνομαι
Τη ζεστασιά σου
Όταν την ανάσα σου δε νιώθω
Όταν δεν ακούω τους χτύπους της καρδιάς σου
Όταν το σώμα σου στο σώμα μου δεν αισθάνομαι
Είμαι μόνος
Άνοιξη
Η φύση ξύπνησε
Τα μάτια της φούσκωσαν
Ματωμένες παπαρούνες
Μισάνοιχτα τα πέταλα της μυγδαλιάς
Λύτρωση
Ανάταση
Ζωντάνεμα ψυχής
Από τη συλλογή΄Έγκλειστες Συναντήσεις (2008)
