Στις περιφερειακές εκλογές της 7ης Νοέμβρη, οι χρυσαυγίτες κατεβάζουν κι ένα δικό τους υποψήφιο για την θέση του Περιφερειάρχη της Δυτικής Ελλάδας. Τα Μ.Μ.Ε τον κρατούν στην αφάνεια και το περίεργο είναι ότι και ο ίδιος προτιμάει να κρατηθεί στο σκοτάδι. Το κείμενο αναζητά τις αιτίες αυτής της συναινετικής σιωπής και προσφέρει στοιχεία για την ταυτότητα αυτού του χρυσαυγίτη.
Στην αρχή, μόλις έμαθα πως υπάρχει κι άλλος υποψήφιος για τη θέση του Περιφερειάρχη Δυτικής Ελλάδας, ο Χρήστος Ρήγας, παραξενεύτηκα. Κανείς από τους συνήθως ενημερωμένους συμπολίτες μας που ρώτησα δεν ήξερε τίποτε γι’ αυτή την υποψηφιότητα. Πιθανότατα δεν τη γνωρίζετε ούτε κι εσείς. Υποψιάστηκα, λοιπόν, πως τα εντόπια Μ.Μ.Ε και οι δημοσιογράφοι τους θέλουν να κρατήσουν αυτή την υποψηφιότητα και την πληροφόρησή μας στο σκοτάδι. Επειδή, όμως, βρίσκει κανείς πολύ συχνά την αλήθεια, αν ακολουθήσει τον αντίθετο δρόμο, αναρωτήθηκα. Μήπως ο ίδιος δε θέλει… να προβληθεί; Παράξενο, αλλά πρέπει να εξετάζει κανείς όλα τα ενδεχόμενα. Παράδειγμα, η περίπτωση του βουλευτή Βορίδη, που ήθελε να υποβάλει την υποψηφιότητά του για τη θέση του περιφερειάρχη Αττικής, αλλά ο Καρατζαφέρης δεν του το επέτρεψε: «Φοβήθηκα απλώς», δήλωσε ο αρχηγός του ΛΑ.Ο.Σ (Έθνος της Κυριακής, 24.10.2010), «ότι ο Βορίδης έχει μια ιστορία που με πάρα πολλή τέχνη την έχω καλύψει. Με τον Λεπέν, τα τσεκούρια και τα σχετικά. Όλα αυτά, λοιπόν, λέω, για φαντάσου, ξαφνικά, 30 Οκτωβρίου, κάποιο “καλό παιδί” από τη ΝΔ ή από την ομάδα του Τσίπρα, να μου πετάξει ένα βίντεο στον αέρα. Κι άντε μετά να τρέχω να εξηγώ». Λες (σκέφτηκα) να συντρέχει κάποιος τέτοιος λόγος και για την περίπτωση του αφανούς μας υποψήφιου περιφερειάρχη; Κι’ αποφάσισα να το ψάξω το θέμα, για να βρω τι κρύβεται στο σκοτάδι αυτής της υποψηφιότητας. Ας γράψω, λοιπόν, αυτά που βρήκα.
Το βράδυ της 20ης Φεβρουαρίου 2010, η Αστυνομία συνέλαβε στην περιοχή του Αγίου Παντελεήμονα (ναι, σ’ αυτήν που τα εγχώρια ζόμπι των οπαδών του Χίτλερ εξαπολύουν επανειλημμένα πογκρόμ θανάτου κατά των μεταναστών) δύο άτομα: έναν «οπλοφόρο Χρυσαυγίτη», «υποψήφιο βουλευτή της Χρυσής Αυγής» (Ελευθεροτυπία, 22.2.2010), και το συνοδό του. Και πώς έκανε η Αστυνομία τέτοιο λάθος να συλλάβει το σημαντικό αυτόν Χρυσαυγίτη; Ε, νύχτα ήταν και, καθώς οι «Αστυνομικοί της Άμεσης Δράσης που πραγματοποιούσαν περιπολία εντόπισαν ένα τζιπ να κινείται ύποπτα στην περιοχή του Αγίου Παντελεήμονα,… το ακολούθησαν». Πού να δουν στο σκοτάδι πως επρόκειτο για ένα τόσο σημαντικό παράγοντα της ελληνικής Πολιτικής; Στη συνέχεια «όπως ανακοινώθηκε από την Αστυνομία, ο οδηγός και ο συνεπιβάτης του, οι οποίοι είχαν αντιληφθεί την παρουσία των αστυνομικών, σταμάτησαν μπροστά από καφετέρια της περιοχής. Ο συνοδηγός κατέβηκε από το Ι.Χ. και με γρήγορο βηματισμό μπήκε σε αυτή και συγκεκριμένα κινήθηκε απ' ευθείας στην τουαλέτα, όπου έκρυψε στον κάδο απορριμμάτων ένα 9άρι πιστόλι, μάρκας Ζάσταβα, με γεμιστήρα των εννέα φυσιγγίων. Το πιστόλι βρέθηκε και κατασχέθηκε από τους αστυνομικούς που τον ακολούθησαν, ενώ όπως διαπιστώθηκε στη συνέχεια ανήκε στον οδηγό του τζιπ, ο οποίος το είχε δώσει στο συνεπιβάτη του για να το κρύψει. Οδηγός και συνοδηγός συνελήφθησαν, ενώ ύστερα από έρευνα στο όχημα βρέθηκαν φυλλάδια και άλλο έντυπο υλικό της Χρυσής Αυγής. Το πρωί της Κυριακής [21.2.2010] αστυνομικοί, παρουσία εισαγγελέα, πραγματοποίησαν έρευνα τόσο στα γραφεία της Χρυσής Αυγής, στην οδό Σωκράτους 48, όσο και στα σπίτια των συλληφθέντων. Όπως ανακοινώθηκε από την ΕΛ.ΑΣ. δεν βρέθηκε κάτι ύποπτο.[!] Οι συλληφθέντες οδηγήθηκαν στον εισαγγελέα κατηγορούμενοι για παράβαση του νόμου περί όπλων…». Και μετά;
Προφανώς μετά δεν έγινε τίποτε, αφού συναντάμε τον «οπλοφόρο Χρυσαυγίτη» (που ήταν «υποψήφιος βουλευτής της Χρυσής Αυγής» στις εθνικές εκλογές του 2009) Χρήστο Ρήγα να υποβάλλει νομίμως την υποψηφιότητά του για το αξίωμα του Περιφερειάρχη της Δυτικής Ελλάδας. Η σύλληψη, λοιπόν, οφειλόταν σε… λάθος των αστυνομικών (δικαιολογημένο, άλλωστε, αφού στο σκοτάδι μπορεί να μπερδέψεις τους «ευυπόληπτους» ανθρώπους με τα εγκληματικά στοιχεία). Η μεν Ελευθεροτυπία δεν δημοσίευσε (όπως είδατε) ονόματα παρά μόνο ιδιότητες και ο εν γένει «έγκριτος» αστικός τύπος τήρησε σιγή ιχθύος. Αν περιμέναμε να ενημερωθούμε από τα Μέσα αυτά, θα παραμέναμε για πάντα κολλημένοι στο σκοτάδι που βρισκόμαστε.
Αναζήτησα, λοιπόν, πληροφορίες για την ταυτότητα του υποψήφιου περιφερειάρχη μας καταρχάς στην ιστοσελίδα της παράταξής του («Εθνική Συσπείρωση για τη Δυτική Ελλάδα»). Εκεί διαβάζει κανείς ότι «Ο Χρήστος Ρήγας γεννήθηκε στην Ιερά πόλη Μεσολογγίου» (κι ο διάολος στον παράδεισο γεννήθηκε) και ότι είναι «Οικογενειάρχης με τρία παιδιά, αυτοδημιούργητος, ελεύθερος επαγγελματίας». Έτερον ουδέν για την ταυτότητά του. Γι’ αυτό προσέτρεξα στη βοήθεια κάποιου γνωστού ειδησεογραφικού portal της περιοχής μας, για να βρω καμία πρόσθετη πληροφορία. Και εκεί, διάβασα με έκπληξη ότι ο αξιότιμος κύριος Ρήγας είναι … «Ανεξάρτητος» (!). (Μετά φταίω εγώ, όταν λέω ότι οι έγκριτοι δημοσιογράφοι μας και τα Μ.Μ.Ε τους προσπαθούν να μας τυφλώσουν.) Ατυχώς, όμως, γι’ αυτόν (όπως και για τους άλλους «ανεξάρτητους» υποψήφιους τοπικούς άρχοντες) υπάρχει το πρόσφατο πολιτικό του παρελθόν (υποψήφιος βουλευτής της Χρυσής Αυγής στις εκλογές 2009) που φωνάζει για την κομματική του ταυτότητα, και επιπλέον η ιστοσελίδα της ίδιας της Χρυσής Αυγής που τον κατατάσσει στους υποψήφιους Περιφερειάρχες της. Εκείνο, όμως, που δεν μπόρεσα να βρω στα έγκριτα μέσα είναι το τι επαγγέλλεται «ελευθέρως» ο έντιμος αυτός χρυσαυγίτης μας. Βλέπετε, οι επαγγελματίες δημοσιογράφοι μας και τα αστικά Μ.Μ.Ε τους δεν αναφέρουν λέξη για τους ευυπόληπτους πολιτικούς άνδρες τύπου Ρήγα, ώστε να μαθαίνουμε κι εμείς την αλήθεια, κι όταν αναφέρουν κάτι, συχνά είναι παραποιημένο. Γι’ αυτό «αναγκάστηκα» να μην περιοριστώ στα αστικά Μ.Μ.Ε, αλλά να προσφύγω και σε διάφορες «ανυπόληπτες» (κατά τη γνώμη της Πολιτικής αλλά και της Τέταρτης Εξουσίας) ειδησεογραφικές πηγές του Διαδικτύου. Θα σας παραθέσω, λοιπόν, αυτά που βρήκα σ’ αυτές τις πηγές σχετικά με το «ελεύθερο» επάγγελμα και την προσωπικότητα του κυρίου Ρήγα.
Το γνωστό ειδησεογραφικό portal TVXS.gr (22.2.2010), εκτός των όσων αναφέρει για τη σύλληψη του «Χρήστου Ρήγα» και του συνοδού του για παράνομη οπλοκατοχή, προσθέτει και την εμπλοκή του ονόματός του σε κάποιες δολοφονίες των ανθρώπων της νύχτας, όπως αυτή του «Μπάμπη Λαζαρίδη». Θεώρησα, λοιπόν, το όνομα του δολοφονημένου Μπάμπη Λαζαρίδη ως άκρη του νήματος, για να βρω τις πληροφορίες για την εμπλοκή που υπονοούσε η είδηση. Σκέφτηκα ότι, αφού υπήρχε μια τέτοια είδηση για τη δολοφονία ενός «επώνυμου και ευυπόληπτου επιχειρηματία» της νύχτας, τα αστικά μέσα δεν ήταν δυνατόν να σωπάσουν. Πράγματι, μια πρόχειρη αναζήτηση στο Διαδίκτυο γι’ αυτό το φόνο μου πρόσφερε ένα πλήθος πληροφοριών που είχαν δημοσιευτεί από τα γνωστά Μ.Μ.Ε. την εποχή της δολοφονίας. Το Βήμα (21.12.2008), π.χ., είχε δημοσιεύσει ένα άρθρο με τίτλο «Ποιος σκότωσε τον Λαζαρίδη». Στο άρθρο αυτό διαβάζει κανείς για κυκλώματα της νύχτας, βομβιστικές επιθέσεις, συμβόλαια θανάτου, επίορκους αστυνομικούς που είχαν εμπλακεί σ’ αυτά τα κυκλώματα, συγκρούσεις ιδιοκτητών νυχτερινών κέντρων… και σε κάποιο σημείο συναντάει μια αναφορά για κάποιο συμβόλαιο θανάτου: «Τον Οκτώβριο του 2007 ο Μπάμπης Λαζαρίδης κατηγορήθηκε ότι έδωσε εντολή σε έναν υπαξιωματικό του Πολεμικού Ναυτικού να σκοτώσει τον ιδιοκτήτη άλλου νυκτερινού κέντρου στη λεωφόρο Συγγρού ο οποίος θεωρείτο ανταγωνιστής του. Ο υπαξιωματικός συνελήφθη από ιδιώτες να κινείται ύποπτα έξω από το νυκτερινό κέντρο του “στόχου” της εγκληματικής ενέργειας και ομολόγησε ότι είχε αναλάβει “συμβόλαιο θανάτου” αντί περίπου 30.000 ευρώ. Κατηγορούμενος για την προμήθεια του όπλου στον υπαξιωματικό βρέθηκε ένας πρώην αξιωματικός της Ασφαλείας Aττικής, ενώ στην υπόθεση ενεπλάκησαν και άλλοι άνθρωποι της νύχτας οι οποίοι φαίνεται ότι έβρισκαν στέγη στις Μούσες. (…) Ωστόσο ο Λαζαρίδης απαλλάχτηκε λίγους μήνες αργότερα- διά βουλεύματος- από τις κατηγορίες, αφού θεωρήθηκε ότι δεν υπήρξε καμία “αρχή εκτέλεσης εγκλήματος” από τον υπαξιωματικό του Πολεμικού Ναυτικού και δεν αποδεικνυόταν ότι υπήρχε σχέδιο δολοφονίας του ανταγωνιστή του επιχειρηματία». Και πιο κάτω διαβάζουμε: «Στη δικογραφία της υπόθεσης υπήρχαν καταθέσεις σύμφωνα με τις οποίες στις Μούσες κυκλοφορούσαν σε ρόλο σωματοφύλακα απλοί αστυνομικοί, αλλά και αξιωματικοί της Ασφαλείας Αττικής, οι οποίοι μάλιστα είχαν ζητήσει από τον Λαζαρίδη να προσλάβει ως υπαλλήλους του συγγενείς τους σε αντάλλαγμα για την προστασία. Ύστερα από αυτές τις αποκαλύψεις δόθηκε εντολή για δυσμενείς μεταθέσεις των εμπλεκόμενων αστυνομικών. Τον Μάρτιο του 2008 σημειώθηκε έκρηξη βόμβας έξω από το νυκτερινό κέντρο του Μπάμπη Λαζαρίδη. Η βόμβα -πέντε κιλά δυναμίτιδας και βραδύκαυστο φυτίλι- προκάλεσε εκτεταμένες ζημιές στην είσοδο του νυκτερινού κέντρου, αλλά και στα γύρω κτίρια». Η Καθημερινή (6.4.2008) δημοσίευσε κι αυτή ένα άρθρο («Από την “Caramela” στις… “Μούσες”»), στο οποίο δεν μας προσφέρει καμιά επιπλέον πληροφορία από αυτές που μας προσέφερε το Βήμα στο παραπάνω άρθρο του. Προσθέτει, όμως, τα ονοματεπώνυμα του επίδοξου δολοφόνου («Χρήστος Λουκόπουλος») και του υποψήφιου θύματός του («Γιάννης Βουτυράκος»). Όσον αφορά τις υπόλοιπες αστικές εφημερίδες που έψαξα για πρόσθετες πληροφορίες, καμιά τους δε με διαφώτισε για την αναφερόμενη από το TVXS εμπλοκή του Χρήστου Ρήγα στην υπόθεση του συμβολαίου θανάτου του Βουτυράκου.
Τι μαθαίνουμε, λοιπόν, από τις παραπάνω εφημερίδες; Ότι ο επιχειρηματίας της νύχτας Μπάμπης Λαζαρίδης πλήρωσε τον υπαξιωματικό του Πολεμικού Ναυτικού Χρήστο Λουκόπουλο 30.000 ευρώ, για να δολοφονήσει έναν άλλο επιχειρηματία της νύχτας, τον Γιάννη Βουτυράκο, με όπλο που του πρόσφερε ένας αστυνομικός. Τελικώς όλοι απαλλάχτηκαν με βούλευμα, επειδή, όπως αναφέρει το Βήμα, «δεν υπήρξε καμία “αρχή εκτέλεσης εγκλήματος” και «δεν αποδεικνυόταν ότι υπήρχε σχέδιο δολοφονίας του ανταγωνιστή του επιχειρηματία». Φυσικά, θα μπορούσε λογικά να ισχυριστεί κανείς ότι, αφού έκλεισε ο φάκελος και δεν εκδικάστηκε η υπόθεση, αποσιωπήθηκαν και τα όποια ονόματα φέρονταν να έχουν εμπλακεί, οπότε καθαροί συνέχισαν το «ευυπόληπτο» έργο τους. Πώς απευθύνει, λοιπόν, μια τέτοια «ανυπόστατη» κατηγορία εναντίον του Χρήστου Ρήγα το TVXS; Είχε άλλες πληροφορίες; Κι αν είχε εμπλακεί το όνομά του Χρήστου Ρήγα, γιατί δεν το ανέφεραν οι γνωστές εφημερίδες, όπως έπραξαν για το όνομα του επίδοξου δολοφόνου Χρήστου Λουκόπουλου; Μήπως, τελικά, τα μεγάλα ραδιοτηλεοπτικά μέσα και οι αστικές εφημερίδες αποκρύπτουν τις αλήθειες που χρειαζόμαστε και μας σερβίρουν μόνο ότι εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους; (Η τελευταία ερώτηση είναι καθαρά ρητορική.)
Να, όμως, που συνέβη προσφάτως (Ιούλιος 2010) ένα γεγονός που επανέφερε στην επικαιρότητα το όνομα του επίδοξου Περιφερειάρχη μας, με αφορμή τη νέα σύλληψη του προαναφερόμενου επίδοξου δολοφόνου Χρήστου Λουκόπουλου. Ο αξιότιμος αυτός υπαξιωματικός του Πολεμικού μας Ναυτικού είχε κατασκευάσει μία βόμβα και την είχε τοποθετήσει στο εγκαταλειμμένο ξενοδοχείο Ξενία της Πάρνηθας. Να θυμίσω στο σημείο αυτό ότι στον πόλεμο των επιχειρηματιών της νύχτας είχαν χρησιμοποιηθεί και τέτοια μέσα, τα οποία αναφέρει το παραπάνω άρθρο του Βήματος («Ποιοι σκότωσαν τον Λαζαρίδη», 21.12.2008). Ποιος ήταν, όμως, ο «στόχος» της βόμβας; Το αγνοούμε, αν και θα πρέπει να σημειώσουμε ότι στις 3 και 4 Ιουλίου, ημέρες που θα μπορούσε να πυροδοτηθεί ο εκρηκτικός μηχανισμός, τα μέλη της Πρωτοβουλίας Αγώνα από το λόφο του Στρέφη είχαν διοργανώσει στην περιοχή διήμερο εκδηλώσεων και συγκεντρώσεων ενάντια στην καπιταλιστική και περιβαλλοντική λεηλασία του βουνού της Πάρνηθας. Καταλαβαίνει κανείς ότι, αν είχε ενεργοποιηθεί ο εκρηκτικός μηχανισμός, θα προκαλούσε πιθανότατα πλήθος θυμάτων, δεδομένου ότι, όπως αναφέρει η σχετική είδηση στο TVXS (11.7.2010), «ο εκρηκτικός μηχανισμός αποτελούνταν από φιάλη υγραερίου 12,2 λίτρων, μπαταρία 12βολτη αυτοκινήτου, καλώδια, ηλεκτρονική πλακέτα και πρωτότυπο πυροδοτικό μηχανισμό, ο οποίος πυροδοτούνταν από απόσταση με τηλεκοντρόλ». Τα αστικά ενημερωτικά μέσα υποβάθμισαν και τελικά έθαψαν στη σιωπή το γεγονός. Αντιθέτως οι ιστότοποι του ευρύτερου αριστερού χώρου (Indymedia κ.ά.) επέμειναν στην ανάδειξη των πολιτικών πλευρών του θέματος, επαναφέροντας στην επικαιρότητα τη σχέση του δράστη Χρήστου Λουκόπουλου με το τον Χρήστο Ρήγα ή, αν θέλετε, με τον… «Χ.Ρ.».
Σε ένα από τα ειδησεογραφικά portals του Διαδικτύου, το Newsit (11.07.2010), διαβάζει κανείς, εκτός από τις πληροφορίες για τη βόμβα, κάποια αποσπάσματα από την πολύ ενδιαφέρουσα κατάθεση του βομβιστή υπαξιωματικού μας, την οποία είχε δώσει τότε που τον συνέλαβαν για την υπόθεση του συμβολαίου θανάτου του επιχειρηματία Βουτυράκου: «Πριν ενταχτώ στο Πολεμικό Ναυτικό το 2003, εργαζόμουν ‘πόρτα’ σε νυχτερινό κέντρο της Καβάλας, όπου γνώρισα έναν απότακτο αστυνομικό, που είχε απασχολήσει σε υποθέσεις διαφθοράς τη διετία 1995-1997 στην Αθήνα. Είχα πει στον ίδιο αλλά και στον ιδιοκτήτη του νυχτερινού κέντρου της Καβάλας ότι θέλω να κατέβω στην Αθήνα και τους ρώτησα αν έχουν κάποια δουλειά. Με έστειλαν στον ιδιοκτήτη του νυχτερινού κέντρου της Λ. Συγγρού, που γνώριζε εκείνον της Καβάλας και είχε ως ‘πρωτοπαλίκαρο’ τον 33χρονο Χ.Ρ. Εκείνη την εποχή είχα αρραβωνιαστεί, μετά παντρεύτηκα, ο γάμος δεν πήγαινε καλά και χώρισα, κάτι όμως που μου άφησε χρέη 25.000 ευρώ, τα οποία προσπάθησα να πληρώσω με δάνεια. Χρεώθηκα περισσότερο. Η δεινή οικονομική μου θέση με έκανε ευάλωτο και έκανα ότι μου έλεγε ο Χ.Ρ, πιθανότατα μετά από εντολές του ιδιοκτήτη του νυχτερινού κέντρου, ο οποίος είναι παντρεμένος με γνωστή τραγουδίστρια». Αν δεχτούμε τη δημοσιευμένη αυτή κατάθεση του Χρήστου Λουκόπουλου, φαίνεται ότι οι εντολές του «Χ.Ρ.» περιελάμβαναν και πλήθος εκβιασμών: «Με εντολή του Χ.Ρ, είχα πάει στο καμαρίνι του γνωστού τραγουδιστή (Ν. Κουρκούλη). Μου είχε πει να του πω ότι έρχομαι για λογαριασμό του φυλακισμένου αρχηγού της Ελευσίνας και ότι πρέπει να μου δίνει 1.000 ευρώ την εβδομάδα. Είχα μαζί μου ένα πιστόλι Μπερέτα με βουλωμένη κάνη, που είχα βγάλει όταν του μιλούσα. Ο τραγουδιστής δεν υπέκυψε και ο Χ.Ρ σκεφτόταν αντίποινα για να τον τρομοκρατήσει και να δώσει τα χρήματα». Στις διάφορες αναρτήσεις του Indymedia σχετικά με το θέμα και στα εκατοντάδες σχόλια που τις ακολουθούν, θα δει κανείς να αναφέρονται ολόκληρα τα ονοματεπώνυμα. Εγώ περιορίζομαι στην παράθεση των αποσπασμάτων από την κατάθεση του άλλοτε επίδοξου δολοφόνου και νυν επίδοξου βομβιστή Χρήστου Λουκόπουλου, όπως δημοσιεύτηκαν στο ειδησεογραφικό portal του Newsit. Κατά τα άλλα, αφήνω στους αναγνώστες του κειμένου μου να βγάλουν τα συμπεράσματά τους. Και τελειώνω εκφράζοντας μόνο κάποιες απορίες μου.
Μήπως ο υποψήφιος περιφερειάρχης μας, γνωρίζοντας όλα αυτά που διακινούνται σε βάρος του, επιλέγει να μένει στην αφάνεια; Τι θα απαντούσε, αν εμφανιζόταν σε κάποιο πάνελ ή αν παραχωρούσε κάποια συνέντευξη και τον ρωτούσαν οι δημοσιογράφοι για την σχέση του με τον δολοφονημένο Χρήστο Λαζαρίδη ή για τη σύλληψή του στον Άγιο Παντελεήμονα για παράνομη οπλοκατοχή; Τι θα έλεγε για τον Χρήστο Λουκόπουλο και τον… «Χ.Ρ» που του έδινε τις εντολές των δολοφονιών, των εκβιασμών και των βομβιστικών ενεργειών; Μήπως έχει πολύ σοβαρότερους λόγους να φοβάται την προβολή της υποψηφιότητάς του από τους λόγους που φόβισαν τον Καρατζαφέρη για την υποψηφιότητα του Βορίδη; Σε τι συνίσταται τελικά το πραγματικό «ελεύθερο επάγγελμα» του Χρήστου Ρήγα; Αν, όμως, όλα αυτά απαιτούν απάντηση για την ενημέρωση του λαού της περιφέρειάς μας, η «σιωπή» των δημοσιογράφων για τον υποψήφιο περιφερειάρχη της Χρυσής Αυγής και για όσα χρειάζεται να δημοσιοποιηθούν για το πρόσωπό του είναι πολύ ύποπτη. Αντί για τη σιγή τάφου που τηρούν, είναι σίγουρα καλύτερη και πολιτικά πιο ορθή η… υπερπροβολή του, για να δουν όλοι ποιος είναι ο αντιπροσωπευτικός τύπος αυτής της οργάνωσης των «καθυστερημένων» οπαδών του Χίτλερ που κυκλοφορούν τις νύχτες για να πιουν το αίμα των μεταναστών και αργότερα, αν μπορέσουν, να χύσουν και το δικό μας αίμα. Ο θρύλος, πάντως, λέει ότι τα ζόμπι αυτού του είδους γίνονται σκόνη, όταν πέσει επάνω τους άπλετο φως.
