«…Γεννήθηκα μαζί με μια επανάσταση. Αυτό ας το μάθουν όλοι. Γεννήθηκα μέσα στη φωτιά, πρωτοείδα τον κόσμο μέσα στη θέρμη του ξεσηκωμού. Εκείνη η καυτή μέρα θα με κρατάει πάντα μέσ΄ στην αγκαλιά της. Ως παιδί, εκπυρσοκρότησα. Ως ενήλικος, πυρπολήθηκα. Είμαι χωρίς αμφιβολία παιδί αυτής της επανάστασης και ενός γέρου θεού που λάτρευαν οι πρόγονοί μου».
Φρίντα Κάλο (6 Ιουλίου 1907 - 13 Ιουλίου 1954): Υπήρξε μια από τις σημαντικότερες γυναίκες-ζωγράφους. Ως προς την καλλιτεχνική της αξία αξίζει να σημειωθεί ότι ο Αντρέ Μπρετόν τη συμπεριέλαβε στο ρεύμα των υπερρεαλιστών, παρόλο που το έργο της δεν υπακούει πιστά στις αισθητικές αρχές αυτού του καλλιτεχνικού ρεύματος. Στη ζωγραφική της κυριαρχούν τα έντονα χρώματα. Το στιλ που χρησιμοποιεί φαίνεται επηρεασμένο από τους πολιτισμούς που αναπτύχθηκαν στο Μεξικό, αλλά φαίνεται να έχει δεχτεί και επίδραση ευρωπαϊκών ρευμάτων, στα οποία συμπεριλαμβάνονται ο Ρεαλισμός, ο Συμβολισμός και ο Υπερρεαλισμός. Αρκετά έργα της είναι αυτοπροσωπογραφίες, μέσα από τις οποίες εκφράζεται ο προσωπικός πόνος και η σεξουαλικότητά της.
Ανήσυχη και πολύπλευρη προσωπικότητα, υπέφερε για την τέχνη και έκανε τέχνη το μαρτύριό της. Αθόρυβα, αλλά ουσιαστικά μετέφερε στον καμβά τον σπαραγμό και τη μόνιμη μελαγχολία της ζωγραφίζοντας «από την καρδιά και όχι μόνον από αυτά που βλέπεις», όπως είχε παρατηρήσει στην αρχή της γνωριμίας τους ο συμπατριώτης της ζωγράφος Ντιέγκο Ριβέρα, ο σημαντικότερος μέντοράς της, αλλά και ο άνθρωπος τον οποίο, παρ' ότι παντρεύτηκε, δεν θεώρησε ποτέ σύζυγο. «Στη ζωή μου είχα δύο πολύ σοβαρά ατυχήματα» δήλωσε λίγο πριν από τον θάνατό της η ζωγράφος. «Το ένα έγινε όταν κάποιο όχημα πέρασε από πάνω μου. Το άλλο ήταν ο Ντιέγκο». Παντρεύτηκαν τον Αύγουστο του 1929 στην Κογιακάν και παρά τις ερωτικές περιπέτειες στις οποίες και οι δύο εν έδιδαν, αλλά και τον χωρισμό τους, ξαναπαντρεύτηκαν και έμειναν μαζί ως το τέλος.
Ο Ντιέγκο Ριβέρα δώρισε το 1957 το "Γαλάζιο Σπίτι" της στο Coyoacán, στην Πόλη του Μεξικού, και λειτουργεί πλέον ως μουσείο.
