Aνακατάληψη σήμερα το πρωί του Μαραγκοπουλείου στην Πάτρα

Το κτήριο επανακαταλήφθηκε με επιτυχία από ομάδα συντρόφων και συντροφισσών σήμερα, λίγο μετά τις 8 το πρωί. Στις 7.50 η ομάδα ΔΙΑΣ προχώρησε στην προσαγωγή 3 μαθητών.
Αρκετοί μπάτσοι στους δρόμους γύρω από την κατάληψη.
Είναι σημαντικό να πάει από κεί αλληλέγγυος κόσμος.

http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1243556

Video αντιπληροφόρησης σχετικά με την επιχείρηση εκκένωσης της κατάληψης από το κράτος στην Πάτρα.

Ενημέρωση-συζήτηση που έλαβε χώρα την Τρίτη 28/12 με συντρόφισσα από την συλλογικότητα ΠΕΡΑΣΜΑ η οποία είναι και η συνέλευση της κατάληψης Μαραγκοπουλείου, σχετικά με την επιχείρηση εκκένωσης της κατάληψης από το κράτος στην Πάτρα.

Η ενημέρωση έγινε στον 98fm 

"Τα λόγια είναι άχρηστα αν δεν γίνονται πράξη" - Aπελευθέρωση Ζώων : Πως;

Ο προβληματισμός της Camille Marino, ιδρύτριας του Negotiation is Over (http://negotiationisover.com/) πάνω στο στόχο, τις τακτικές και την αποτελεσματικότητα του κινήματος.

ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΖΩΩΝ:ΠΩΣ;
της Camille Marino


Τα λόγια είναι άχρηστα αν δεν γίνονται πράξη. Όλοι γνωρίζουμε ποιά είναι τα ζητήματα. Δεν χρειαζόμαστε άλλες αυνανιστικές διαμάχες μεταξύ ευημερίας και δικαιωμάτων, ούτε χρειάζεται να διασκεδάζουμε τον εχθρό επιχειρηματολογώντας ενάντια στην πονηριά του. Είναι όλοι εγκληματίες και πρέπει να τους σταματήσουμε. Αν ξεκινήσουμε από αυτήν την πολύ απλή βασική αρχή, τότε μπορούμε εύκολα να μετατοπίσουμε το κέντρο της συζήτησης σε ένα και μόνο θέμα: ΠΩΣ;
Ο στόχος
Πριν ξεκινήσουμε να ποσοτικοποιούμε την αποτελεσματικότητα, πρέπει πρώτα να ορίσουμε ένα στόχο.
Δεν μπορώ να ανοίξω όλα τα κλουβιά. Οπότε πιστεύω ότι η αμέσως επόμενη εναλλακτική είναι να κάνω το βασανισμό άβολο και ασύμφορο. Μπορούν ο τρόμος και ο εκφοβισμός να το πετύχουν αυτό; Μέχρι ένα βαθμό. Και το ξεμπρόστιασμα είναι ένα μέσο για αυτό το σκοπό. Αλλά θέλω να προχωρήσω πέρα από το άβολο, και να το κάνω τελείως αδύνατο. Θέλω να τρομάξουν οι εχθροί, θέλω να εξοστρακιστούν από την κοινωνία, θέλω να ζουν μέσα στο φόβο, στο χάος, και τον πανικό όταν βλέπουν αγνώστους…. Θέλω να το κάνω τόσο αφόρητο για αυτούς ώστε να κατεβάσουν ρολά και να πάρουν σύνταξη.
Ο φόβος είναι ένα αποτελεσματικό εργαλείο. Αλλά πως τον χρησιμοποιούμε και για ποιο σκοπό; Είμαι μεγάλη υπέρμαχος του εκφοβισμού. Κανένας βασανιστής δεν έχει το δικαίωμα να κοιμάται ήσυχος.
Δουλεύοντας μαζί
Η περιορισμένη μου εμπειρία μου λέει ότι όλοι μας διαθέτουμε ένα κομμάτι του πάζλ. Είχαμε μια μικρή επιτυχία στη Florida τους τελευταίους μήνες χρησιμοποιώντας τακτικές σύγκρουσης και εκφοβισμού, οι οποίες λύγισαν έναν μάλλον υποχωρητικό βασανιστή. Αργότερα, όταν πια με τους δικούς μας όρους είχε ανοίξει η συζήτηση, άλλοι εταίροι ήταν πολύ πιο ικανοί να διαπραγματευτούν απελευθερωτικά μέτρα και να προσφέρουν την εξειδικευμένη γνώση τους. Έχουμε ένα συνάδελφο ο οποίος εξακολουθεί να παρακολουθεί την κατάσταση σε εβδομαδιαία βάση. Αυτό το παράδειγμα μπορεί να ειδωθεί ως ένας μικρόκοσμος του τί μπορούμε να πετύχουμε αν οι υπερασπιστές της απελευθέρωσης ενωθούμε ενάντια στους καταπιεστές. Είναι ένα θεμέλιο πάνω στο οποίο μπορούμε να χτίσουμε.

Ξεχνάμε το συγκαταβατικό ακτιβισμό
Ο νόμος είναι μέρος του συστήματος των καταπιεστών και δεν έχει νόημα να ασχολείσαι με αυτόν. Η κυβέρνηση δεν εκπροσωπεί ούτε είναι μέρος του λαού και αποτελεί την έκφραση του βιομηχανικού-πολυεθνικού συμπλέγματος. Η συλλογή υπογραφών είναι ένας εύκολος τρόπος για να χάνεται χρόνος που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί καλύτερα, όντας πιο αποτελεσματικός, αν απλά μπορούσαμε να βρούμε με ποιο τρόπο.
Χρειάζεται να προχωρήσουμε πέρα από τις διαμαρτυρίες. Δεν είναι αρκετές. Εξακολουθώ να διαδηλώνω ενεργά, συνδυάζοντας όμως τις διαδηλώσεις με διάφορες δράσεις. Και προφανώς δεν μπορούμε να είμαστε πολύ σαφείς σε ένα δημόσιο φόρουμ, αλλά εκκρεμούν αρκετές ανοιχτές συζητήσεις σχετικά με τις ακριβείς στρατηγικές. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι, από ότι φαίνεται, υπάρχει ένας πλούτος αποτελεσματικών προσεγγίσεων που έχουν αποδειχθεί σε διαφορετικό βαθμό επιτυχείς, αλλά δεν εφαρμόζονται σε επίπεδο κοινωνίας. Πιστεύω πως αυτό χρειάζεται να αλλάξει.
Δεν μπορούμε να παραμένουμε στους περιορισμούς του «ακτιβισμού» που είναι υπαγορευμένος και εγκεκριμένος από τον εχθρό. Αυτά τα συγκαταβατικά, αποδεκτά από τον εχθρό, άνετα μονοπάτια, θα διασφαλίζουν ότι εμείς ως κίνημα θα συνεχίσουμε να τελματώνουμε και θα εγγυώνται ότι το ξέφρενο ολοκαύτωμα θα συνεχίζεται ανενόχλητο.
Αλλάζοντας το πρόσωπο της απελευθέρωσης
Αν μπορούσα να απελευθερώσω όλους τους φυλακισμένους και να σταματήσω αυτόν τον εφιάλτη, όπως πολλοί από εσάς, θα το έκανα. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία στο μυαλό μου. Και το ALF είναι το πιο αποτελεσματικό στρατηγικό όπλο που υπάρχει αυτή τη στιγμή σε αυτό το κίνημα. Αλλά όταν ο στόχος είναι ένα τεράστιο και ευυπόληπτο ίδρυμα όπως το Πανεπιστήμιο της Florida, τα απελευθερωμένα θύματα θα αντικαθίστανται συντονισμένα και αποτελεσματικά. Μια μικρή φάρμα γουνοφόρων ή ένας εκτροφέας μπορεί να τα παρατούσε, όχι όμως ένα πανεπιστήμιο.
Χρειάζεται να προχωρήσουμε πάνω σε αυτήν την ήδη βιώσιμη και αποτελεσματική προσέγγιση. Το ALF δρα υπόγεια. Χρειαζόμαστε εξίσου μια ολοκληρωμένη καθημερινή αντίσταση.
Ο χρόνος μας τελειώνει

Αργά και σταθερά δεν κερδίζεις τον αγώνα… όχι όταν ο εχθρός σκοπεύει να εξαντλήσει όλους τους αναλώσιμους πόρους στον πλανήτη μας με αδίστακτη αποτελεσματικότητα. Όχι όταν κάθε «περιττό» είδος οδηγείται προς την εξαφάνιση. Όχι όταν το σύνολο των μη ανθρώπινων ζώων υποβάλλεται σε μια ύπαρξη αέναου βασανισμού ως ανανεώσιμο είδος πολυτελείας. Το αναπόφευκτο τέλος στο οποίο οδηγούμαστε είναι η απόλυτη καταστροφή, όταν πια ο πλανήτης θα έχει βουλιάξει στην ανυπαρξία…με τη γη ως τελικό θύμα της ανάπτυξης.
Το αργά και σταθερά είναι μια εγγυημένη συνταγή για ένα αναποτελεσματικό κίνημα που θα εξασφαλίσει ένα μεγάλο τίποτα.
Δεν έχουμε χρόνο ώστε να συνεχίζουμε σε αυτό το δρόμο που προδίδει τα ζώα.
Δεν είμαι από τους υπομονετικούς ανθρώπους που κάνουν σχέδια 200 χρόνων. Θέλω την αλλαγή στη διάρκεια της ζωής μου…όσοι από εμάς καταλαβαίνουμε τα ζητήματα που αντιμετωπίζουμε, χρειάζεται να ξεσηκωθούμε και να βρούμε πώς να τη φέρουμε όσο ακόμα μας απομένει λίγος χρόνος.
Ας ξεχάσουμε όσα έχουμε ακούσει, δει, και όσα μας έχουν πει, και ας βρούμε πώς να τη φέρουμε με το δικό μας τρόπο.
Πυροδοτώντας την επανάσταση
Ο τρόπος για να λήξει η σκλαβιά είναι να εξαλειφθούν οι αφέντες των δούλων. Και πιστεύω ότι η έντονη κοινωνική αντίδραση είναι ένα εν δυνάμει χρήσιμο εργαλείο.
Δεν μιλάω για τις δημόσιες αντιπαραθέσεις, πολιτικές συζητήσεις, ή για την εκπαίδευση των αδιάφορων, αυτάρεσκων, στενόμυαλων μαζών που λειτουργούν σαν κοπάδια. Μιλάω για το χειρισμό του επίκεντρου της προσοχής της κοινωνίας και του συναισθήματος με έναν τρόπο που ακόμα δεν έχει γίνει στο πλαίσιο της απελευθέρωσης ζώων. Πώς θα το κάνουμε; Δεν είμαι σίγουρη. Αυτό αποτελεί θέμα σειράς ιδιωτικών συναντήσεων.
Οραματίζομαι μια αντίδραση-κλοτσιά που να μπορεί να συγκριθεί με αυτή των χωρικών που επιτέθηκαν με δάδες στη έπαυλη του Δρ. Φράνκενσταιν.
Κι ενώ ο καθένας θέλει να απευθύνεται στη λογική και στη συμπόνια, νομίζω ότι πρέπει να αρχίσουμε να απευθυνόμαστε στο συναίσθημα που νιώθουμε στα σωθικά μας. Περιμένω ελάχιστα από τους ανθρώπους και καταλαβαίνω απόλυτα ότι εναντιωνόμαστε σε μία προπαγανδιστική μηχανή που είναι ακριβής και πολύ αποτελεσματική στην πλύση εγκεφάλου και στην συνεχή της ενίσχυση. Δεν μπορούμε να την ανταγωνιστούμε και δεν έχω τέτοιες αυταπάτες.
Χρειάζεται να ανατραπεί.
Χρειάζεται να δημιουργήσουμε ένα κλίμα που δεν υπάρχει ακόμα.
Πώς θα το κάνουμε;

http://candiaalternativa.wordpress.com/2010/10/04/%CE%B1%CF%80%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CF%85%CE%B8%CE%B5%CF%81%CF%89%CF%83%CE%B7-%CE%B6%CF%89%CF%89%CE%BD%CF%80%CF%89%CF%83/

10 ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΕΡΑΤΕΑ ΠΟΥ ΖΗΤΟΥΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ...

1. Είναι η δεν είναι βαρβαρότητα η επιδρομή των ΜΑΤ και 600 αστυνομικών ως στρατός κατοχής στις 4 τα ξημερώματα το Σάββατο 11 Δεκεμβρίου κατά των κατοίκων μιας ολόκληρης πόλης της Κερατέας που αντιστέκονται επειδή η Κυβέρνηση θέλει να δημιουργήσει χωματερή ΧΥΤΑ στον αρχαιολογικό χώρο του Οβριόκαστρου;

2. Είναι ή δεν είναι αθλιότητα να ξυλοκοπούνται άγρια και να ποδοπατούνται από τα ΜΑΤ ο Δήμαρχος Κερατέας Σταύρος Ιατρού, ηλικιωμένοι, νέα παιδιά, γυναίκες, δημοσιογράφοι; Να εκτοξεύονται εναντίον των διαδηλωτών άφθονα χημικά, δακρυγόνα, σπρέι πιπεριού; Να χρησιμοποιείται μετά στην Σεούλ και την Στουτγκαρδη, σε Πανελλήνια πρώτη το θωρακισμένο όχημα – κανονάκι που εκτοξεύει νερό που τυφλώνει;

3. Είναι ή δεν είναι αδικία να αρχίζει δημόσιο έργο με την καταπάτηση ιδιωτικών εκτάσεων που δεν έχουν απαλλοτριωθεί; Γιατί δεν εφαρμόζεται η απόφαση του Ειρηνοδικείου Λαυρίου (29/12/2010) που έκανε δεκτά τα ασφαλιστικά μέτρα, νομής ιδιοκτητών;

4. Τι νόημα έχουν οι αποφάσεις των Υπουργών Πολιτισμού και του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου που προστατεύουν τον αρχαιολογικό χώρο του Οβριόκαστρου (ΦΕΚ 852/Β/3-9-1980 και 1070/Β/29-12-1995); Γιατί ο Εισαγγελέας δεν ολοκληρώνει την προκαταρκτική εξέταση με βάση το βιβλίο «Ο ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ ΤΟΥ ΟΒΡΙΟΚΑΣΤΡΟΥ ΚΕΡΑΤΕΑΣ» (έκδοση Δήμου Κερατέας – Νομαρχίας Αν. Αττικής ) που του έστειλε τον Φεβρουάριο του 2008 ο τότε υπουργός Δικαιοσύνης κ. Χατζηγάκης;

5. Είναι ή δεν είναι υποκρισία, από την μια όλο το σύστημα εκπαίδευσης της χώρας μας να επικεντρώνεται στον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό κι από την άλλη το κράτος υποκύπτοντας στα συμφέροντα των γνωστών εργολάβων να τον πετάει στα σκουπίδια;

6. Είναι ή δεν είναι εξωφρενικό να δίνεται η χαριστική βολή στα Μεσόγεια και την Λαυρεωτική που είναι τόπος εξοχής, θέρετρο και ανάσα των Αθηναίων;

7. Πως θα ένιωθε ο μεγάλος εργολάβος και οι πολιτικοί των δύο μεγάλων κομμάτων αν έβλεπαν τα ΜΑΤ 500 μέτρα από το σπίτι τους, στα βόρεια προάστια που κατοικούν ή όπου κατοικούν; Θα δέχονταν να τους επιβάλουν με το ASTE NTOUA (αρβανίτικα σημαίνει: έτσι θέλω ) μία χωματερή;

8. Γιατί έχουν καταπιεί την γλώσσα τους οι δημοσιογράφοι, κοκοράκια του MEGA(εργολαβικόν) και των περισσότερων τηλεοπτικών καναλιών; Οι κύριοι των εφημερίδων ΕΘΝΟΣ, ΝΕΑ δεν ξέρουν τίποτα για την Κερατέα; Αυτή είναι η δημοκρατία των μέσων η ελεύθερη δημοσιογραφία;

9. Γιατί οι υπεύθυνοι αναφέρουν προς κάθε κατεύθυνση ότι πρόκειται για ΧΥΤΥ και πρόσφατα για ΧΥΤ, ενώ ο νόμος, ο περιφερειακός σχεδιασμός, η δημοπράτηση έχουν γίνει αποκλειστικά για ΧΥΤΑ;

10. Όλη η Γαλατία βρίσκεται υπό Ρωμαϊκή κατοχή… ΌΛΗ;

http://antixyta.blogspot.com/

Η Ακαδημία Αθηνών βράβευσε εκπαιδευτικό που επιχείρησε να καταργήσει την εκπαίδευση στη μειονοτική γλώσσα

Η Ακαδημία Αθηνών βράβευσε την εθνικιστική υστερία (video)

Τον ασκό του Αιόλου άνοιξε η Ακαδημία Αθηνών με την απόφαση της να βραβεύσει, μεταξύ άλλων, την δασκάλα υπερεθνικίστρια Χαρά Νικοπούλου. Σύμφωνα με την ανακοίνωση της Ακαδημίας, το βραβείο απονέμεται «για την αυταπάρνηση και την εθνοπρεπή της στάση κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας της ως δασκάλας στο Μεγάλο Δέρειο του νομού Έβρου τα έτη 2004-08».

Η κα Νικοπούλου που πρωτοστάτισε στην εκστρατεία κατά του τουρκικού προξενείου στην Κομοτηνή εκφράζει συνεχώς -όπως θα δείτε στα βίντεο που ακολουθούν - την αγωνία της για το μέλλον του ελληνισμού που απειλείται από τους Αλβανούς, τους Σκοπιανούς και τους Τούρκους.





Στόχος της είναι η αποτροπή δημιουργίας δίγλωσσων νηπιαγωγίων στην Θράκη μια πολιτική που, όπως υποστηρίζει, οδηγεί σε αφελληνισμό και την επικράτηση των επεκτατικών σχεδίων της Άγκυρας.

Ενδεικτική της μεθόδου της είναι το βίντεο που ακολουθεί, όταν την 25η Μαρτίου ένα κορίτσι της μειονότητας, είπε το «πατριωτικό» ποίημα: «Να ανάψω μια φλόγα σε όλη την τουρκιά κ.λπ» Στο 4' του βίντεο:

Στο επόμενο βίντεο η κα Νικοπούλου εκφωνεί λόγο για την πατρίδα μας.
Τι είναι η πατρίδα μας;




Τα μέλη της Ακαδημίας βράβευσαν μια εκπαιδευτικό η οποία παρέκαμψε τα αναλυτικά προγράμματα του υπουργείου Παιδείας, αγνόησε την ιδιαιτερότητα της μειονοτικής περιοχής και, θεωρώντας ότι αυτό είναι το πατριωτικό της καθήκον, επιχείρησε να καταργήσει την εκπαίδευση στη μειονοτική γλώσσα και, γενικώς, χώρισε τους μαθητές της βάσει γλωσσικών και θρησκευτικών διαφορών... Αλίμονο αν και η Ακαδημία αρχίσει να επιβραβεύει όσους θεωρούν ότι οι κεντρικές πολιτικές της χώρας (για το μειονοτικό, την εκπαίδευση, τις διεθνείς σχέσεις) είναι κακές και κάνουν τη δική τους ιδιωτική πολιτική.

http://feelwriting.blogspot.com/2010/12/video.html

Συγκέντρωση σήμερα το απόγευμα στο για 8η μέρα κατειλημμένο Δημαρχείο Ηλιούπολης

120 εργαζόμενοι απολύονται, σχολεία της Ηλιούπολης κλείνουν, λεωφορειακές γραμμές περικόπτονται. Ήρθε η ώρα να αντιδράσουμε.

Για 7η ημέρα βρίσκεται υπό κατάληψη -από τους εργαζόμενους τους Δήμου- το Δημαρχείο Ηλιούπολης. Μία κατάληψη που σίγουρα δεν έχει προβληματίσει τη νέα διοίκηση του Δήμου (υπό τον πρώην συνεργάτη του ΓΑΠ Β. Βαλασόπουλο), καθώς δε δέχτηκε την πρόταση των εργαζομένων για μεταξύ τους συνάντηση. Μία κατάληψη που γίνεται για να μην απολυθούν 120 εργαζόμενοι από διάφορες υπηρεσίες του Δήμου μας και για να καταβληθούν τα δεδουλευμένα πολλών μηνών.

Την ίδια ώρα ο Δήμος αδιαφορεί στη συγχώνευση σχολείων της πόλης μας. Αδιαφορεί και για την συγκοινωνιακή υποβάθμιση της περιοχής μας. Μετά τη συγχώνευση του 208 (Κάτω Ηλιούπολη-Ακαδημία) με το Α4 (Τερψιθέα-Ακαδημία), που είχε ως αποτέλεσμα τα λεωφορεία να φτάνουν γεμάτα στην Ηλιούπολη και να μη μπορούν να πάρουν κόσμο, αποφασίστηκε από τον ΟΑΣΑ η αλλαγή, από το Σάββατο, του δρομολογίου του 237 (Άνω Ηλιούπολη-Ακαδημία), το οποίο θα φτάνει μέχρι τη Δάφνη, με αποτέλεσμα να επιβαρύνεται ακόμη πιο πολύ ο οικογενειακός προϋπολογισμός, δεδομένου ότι κάποιος που εξυπηρετούνταν καθημερινά από το 237 θα πρέπει να εκδώσει μία κάρτα απεριορίστων για το λεωφορείο και μία για το μετρό.

Ήρθε η ώρα να αντιδράσουμε.

Την Πέμπτη (ημέρα της ορκωμοσίας του νέου μας Δημάρχου),στις 17:30, συγκεντρωνόμαστε ΟΛΟΙ έξω από το κλειστό Δημοτικό Θέατρο του Δήμου για να "καλωσορίσουμε" τους καινούριους!

ΠΕΜΠΤΗ 30 ΔΕΚΕΜΒΡΗ 2010
στις 17:30
ΟΛΟΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΚΛΕΙΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟΥ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ (Σοφοκλή Βενιζέλου & Κουντουριώτου)

http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1243029

Κείμενο της συνέλευσης κατάληψης Μαραγκοπουλείου στην Πάτρα, για τα τελευταία γεγονότα

Στις 28/12/10 στις 7:30 το πρωί περίπου 40 μπάτσοι και ασφαλίτες με τη συνοδεία μιας κλούβας με διμοιρία των ΜΑΤ επιχείρησαν την εκκένωση του κατειλημμένου Μαραγκοπουλείου (Γούναρη 102). Εκείνη τη στιγμή στο κτίριο βρίσκονταν 11 σύντροφοι και συντρόφισσες. Μετά την άρνησή τους να εγκαταλείψουν το κτίριο ξεκίνησε η εκκένωση από τους μπάτσους με τη βοήθεια της Πυροσβεστικής, η οποία έσπευσε να κόψει τα λουκέτα της πλαϊνής πόρτας που εν τέλει ξηλώθηκε. Αφού αντιστάθηκαν σθεναρά μέχρι τέλους στην επέλαση των μπάτσων, οδηγήθηκαν στο τμήμα. Εκεί αρνήθηκαν να υπογράψουν τη φόρμα με τα βιομετρικά τους στοιχεία και να δώσουν τα δακτυλικά τους αποτυπώματα, αν και τους ζητήθηκε επίμονα. Παράλληλα σύντροφοι-συντρόφισσες που ενημερώθηκαν για το συμβάν κατευθύνθηκαν αρχικά προς την κατάληψη όπου φωνάχτηκαν πολλά συνθήματα και οι μπάτσοι διαπομπεύτηκαν ενώ στη συνέχεια ακολούθησε συγκέντρωση έξω από την Αστυνομική Διεύθυνση στην Ερμού. Υπό την πίεση των συντρόφων-συντροφισσών μετά από 3 ώρες οι 11 αφήνονται ελεύθεροι-ελεύθερες. Σε βάρος των 9 (8 από το «Πέρασμα» και 1 σύντροφος) εκκρεμεί κατηγορία για «διατάραξη οικιακής ειρήνης» ενώ οι άλλοι 2 αφήνονται χωρίς κατηγορίες. Συνειδητά και από επιλογή ανέλαβαν συλλογικά την ευθύνη της κατάληψης παρά την επιλογή που οι μπάτσοι πρότειναν «να δοθεί ένα όνομα για να ξεμπερδεύουν».

Στις 16 Οκτώβρη καταλάβαμε το εγκαταλελειμμένο εδώ και 20 χρόνια Μαραγκοπούλειο (πρώην ΠΙΚΠΑ) πραγματοποιώντας την πολιτική μας απόφαση να στεγάσουμε τις δομές της συλλογικότητας μας σ’ ένα απελευθερωμένο χώρο. Η ίδια η πράξη της κατάληψης, όντας μια επιθετική πράξη απέναντι στο υπάρχον, είναι για μας ένα ακόμα εργαλείο στα χέρια μας με το οποίο προτάσσουμε την αυτοοργάνωση σε κάθε μορφή της καθημερινότητάς μας, την αλληλεγγύη σε κάθε καταπιεσμένο κομμάτι αυτής της κοινωνίας, την αντίσταση σε κάθε τι που μας εξουσιάζει και μας καταπιέζει, τελικά έναν άλλο τρόπο, τον κοινοτικό τρόπο διαχείρισης της καθημερινότητάς μας: συντροφικό, συλλογικό, αδιαμεσολάβητο, μακριά από τη σφαίρα του ιδιωτικού και της αποξένωσης...

Ως αναρχικοί-αναρχικές, αντιεξουσιαστές-αντιεξουσιάστριες, αναγνωρίζοντας τους εαυτούς μας ως κομμάτι του κοινωνικού/ταξικού αγώνα, επιλέξαμε αυτούς τους 2,5 μήνες να δράσουμε πολύμορφα, μέσα και έξω από την κατάληψή μας. Επιχειρήσαμε εξ’ αρχής να επικοινωνήσουμε και να ζυμωθούμε με τη γειτονιά, να διαχύσουμε το λόγο και τις πρακτικές μας, να δημιουργήσουμε έναν χώρο ανοιχτό, έναν χώρο πραγματικής συνάντησης...

Ζούμε σε μια χρονική περίοδο που τα περιθώρια ερμηνείας των όσων συμβαίνουν σε κοινωνικό, πολιτικό και οικονομικό επίπεδο έχουν περιοριστεί εν τέλει σε δύο επιλογές. Υποταγή ή εξέγερση. Καθημερινά η ζωή και η επιβίωσή μας, όλο και περισσότερο δέχονται μια συνολική επίθεση από τα αφεντικά με την πρόφαση της οικονομικής κρίσης, της εισόδου της χώρας στο ΔΝΤ, του κοινού εθνικού συμφέροντος. Η πραγματικότητα, παρ' όλη τη συντονισμένη ιδεολογική επίθεση των κυρίαρχων, είναι αμείλικτη. Τα φαντασιακά για δημοκρατικότητα, συμμετοχή, κρατικό παρεμβατισμό, κράτος πρόνοιας, ίσες ευκαιρίες, ευημερία και καπιταλιστική πρόοδο έχουν τελειώσει. Τα θεμέλια αυτού του κόσμου τρίζουν και η μόνη επιλογή των εξουσιαστών απέναντι στην πιθανότητα επαναστατικής τροπής των πραγμάτων είναι να απαντήσουν με την ευρεία καταστολή κάθε είδους κοινωνικών διεργασιών, ριζοσπαστικών αγώνων, συλλογικών πειραμάτων αυτοδιαχείρισης των ζωών μας και συντροφικών σχέσεων. Από τις απεργίες, από τις συγκρούσεις μέχρι και τους ανοιχτούς, κοινωνικούς κατειλημμένους χώρους το κράτος εφαρμόζει το δόγμα μηδενικής ανοχής, ταυτόχρονα με τη μεταρρύθμιση του κράτους και της αγοράς ώστε να είναι αποδοτικότερη. Όλα αυτά φυσικά σημαίνουν λεηλασία όλων των δικαιωμάτων μας, αναγνωρισμένων ή μη, σημαίνουν πολέμους, φτώχια, εξαθλίωση, κοινωνικό κανιβαλισμό και προφανώς μια κοινωνία σε κατάσταση σοκ.

Απέναντι σε όλα αυτά, εμείς έχουμε πάρει και θα συνεχίσουμε να παίρνουμε θέση. Απέναντι σε κάθε Κατσιφάρα (ο οποίος ήταν υπεύθυνος και πριν από περίπου μια δεκαετία για την καταστολή αντίστοιχης απόπειρας κατάληψης του ίδιου χώρου, δικαιολογώντας την τότε εκκένωση με υποσχέσεις για την «αξιοποίησή» του), δήμαρχο, μπάτσο, δικαστή, εισαγγελέα, δημοσιογράφο και κάθε είδους τιμητή και υπάλληλο αυτής της οργανωμένης επίθεσης επάνω στις ζωές μας διατρανώνουμε ότι είμαστε απέναντί τους. Τη θέση τους σε αυτόν τον κόσμο την έχουν επιλέξει. Όπως και εμείς. Και πριν βιαστούν να μιλήσουν για αξιοποίηση του Μαραγκοπουλείου τώρα που διώξαμε τους αναρχικούς («για το κοινό καλό»), να ξέρουν ότι το κοινό καλό εμείς το βλέπουμε μέσα από τη θέση μας που είναι δίπλα και μαζί με αυτούς που αγωνίζονται καθημερινά, αδιαμεσολάβητα, δυναμικά στη ζωή τους. Δίπλα σε αυτούς που έχουν δει τι σημαίνει σε αυτόν τον κόσμο να είσαι καταπιεσμένος, δίπλα σε αυτούς που δεν ξεχνούν τη βαρβαρότητα στα σχολεία, στην εργασία, στα εργατικά ατυχήματα, στους πολέμους, στην πείνα, στα νοσοκομεία, στα ψυχιατρεία, στις φυλακές. Δίπλα σε όλους αυτούς που περιμένουν και ετοιμάζονται για αυτό το τελευταίο χτύπημα στο κουφάρι του καπιταλισμού, δίπλα και μαζί με όσους θέλουν να ζήσουν ελεύθεροι, χωρίς εξουσία οικονομική, κοινωνική ή πολιτική δομώντας ένα νέο κόσμο αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας. Μαζί με όλους αυτούς έχουμε να πούμε σε κάθε εχθρό μας αυτό και μόνο αυτό:

ΠΙΣΩ ΚΟΥΦΑΛΕΣ, ΔΕ ΜΑΣ ΦΟΒΙΖΕΤΕ,
ΜΑΣ ΓΕΜΙΖΕΤΕ ΜΕ ΟΡΓΗ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΗΣ ΣΗΨΗΣ
10, 100, ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ

συλλογικό εγχείρημα λόγου και δράσης «Πέρασμα»

perasma.espiv.net/

Η Ελληνική Αριστερά το φιάσκο Μίκυ – Μαρκεζίνη και η Αντιδραστική τάξη της Ελλάδας

Η εκτέλεση του Γλέζου στα τελευταία Σχιζοφρενή τεύχη της νεοελληνικής πραγματικότητας.

Ο Γλέζος κινδύνεψε να εκτελεσθεί μαζί με τον κύρκο κατά το μακάριο έτος του 1948. Γλίτωσε και οι απόγονοι των μοναρχοφασιστών εκτελεστών του Γλέζου σπρώχνονται δια την ανθρωπιστική δράση των πατεράδων τους. Από κοντά και ο Μίκυς ο σπίθας ο νεώτερος να αποκαθάρει την ιστορία από τα αποβράσματά της..
Τα γεγονότα έχουν ως εξής:

Αν το χουντικό καθεστώς του Μαρκεζίνη έδωσε τα κλειδιά του μεταπολιτευτικού κράτους στον Καραμανλή το 74΄, σήμερα κάποιοι ονειρεύονται να τα ξανά επιστρέψουν στον Μαρκεζίνη αυτοπροσώπως και τον ξανά σερβίρουν με το νέο ολοκληρωτικό καθεστώς στο Κιτ- βαλιτσάκι του σερ…

Σε εκδήλωση που διοργάνωσε το παρα-κράτος των εφοπληστών και μάζεψε ότι καλύτερο διαθέτει σε εφεδρεία το καθεστώς από αριστερά έως χουντικά/δεξιά τροπικά πουλιά, ακούστηκαν απολαυστικές ιστορίες σκηνοθετημένες με άρτιο και επαγγελματικό τρόπο.

Εκεί στην εκδήλωση υπήρξε ερώτηση, τηλεοπτικής εμπνεύσεως, από τον Μίκυ, τον Σπίθα, το νεότερο, γνωστό και ως Θεοδοράκη προς τον σερ Μαρκεζίνη, υιο και κληρονόμο του χουντικού Μαρκεζίνη , για το ποιός έσωσε από το εκτελεστικό απόσπασμα τον Γλέζο το 48΄. Ο υιος του χουντικού Μαρκεζίνη πήρε πρώτα τη δοθείσα ευκαιρία και αμέσως το λόγο και είπε πως τον Γλέζο τον έσωσε ο πατερας του (Σπύρος Μαρκεζίνης) και πως αυτό έγινε μετά από διαφωνία του πατερά/χουντικού Μαρκεζίνη με τον άλλο μοναρχοφασίστα Κανελόπουλο κλπ. Η ανακήρυξη όμως του χουντικού Μαρκεζίνη ως φιλεύσπλαχνου θα αργούσε μία …ημέρα



Πριν συνεχίσουμε να υπενθυμίσουμε ότι και ένα άλο τέρας των ηγεσιών της αριστεράς, ο Κωνσταντόπουλος, πριν λίγα χρόνια(2004) σε εκδήλωση της ΟΝΝΕΔ είχε ανακηρύξει τον Κωστάκη(καραμανλη τον playstasion man)ως έναν από τους ήρωες της εξέγερσης του Πολυτεχνείου μιας και «τον είχε δει να περνάει απ΄έξω από το ίδρυμα ως μαθητής», έτσι είχε πει ο Κωνσταντόπουλος στους άναυδους νεανίες της ΟΝΝΕΔ. Τελικά ο Κωστάκης (ο καραμανλης ο playstasion man) διόρισε πρόεδρο δημοκρατίας τον Παπουλια, ενώ ο Κωνσταντόπουλος όταν ήρθε η σειρά του διορίστηκε ως πρόεδρος σε κάποια από τις φάμπρικες του Βαρδιλογιάνη…

Κάπως έτσι γράφουν ιστορία οι ηγεσίες της ελληνικής αριστεράς, ας ξαναγυρίσουμε όμως στο φιάσκο Μίκυ – Μαρκεζίνη.

Στην απάντηση Μαρκεζίνη, απαντά με σχετικό κείμενο μέλος του ΔΣ από το ίδρυμα Κανελόπουλου και χρησιμοποιώντας ως πηγή τον χουντικό πατέρα του Μαρκεζίνη απαντά πως ο Γλέζος σώθηκε γιατί “συμφώνησαν”!!!!!!! όλοι οι μοναρχοφασίστες εκείνης της φοβερής κυβέρνησης του 48΄.

1948-49. Η Αντιδραστική τάξη της Ελλάδας συγκεντρώνει σε «κυβέρνηση εθνικής ενότητας» ότι πιο φασιστικό/αντιδραστικό διέθετε για να επιτεθεί τελειωτικά στους αριστερούς αντάρτες, υπό την κυρίαρχη σκιά και τις διαταγές των ΗΠΑ.

Κανελοπουλος, Μαρκεζίνης(ο πατέρας του σημερινού σερβιρισμένου “σερ”), Σοφούλης, Παπανδρέου(ο παππούς του giorgaki), Καραμανλής (ο θείος), όλο το αβαν γκατέ της μοναρχοφασιστικής ντόπιας αντίδρασης θα γράψουν εκείνες τις κατάμαυρες σελίδες που η σημερινή εποχή θέλει να τις ξαναεπιστρέψει σε καινούργια έκδοση.

Οι συνθέσεις που επιχειρεί σήμερα το νέο ολοκληρωτικό καθεστώς, των χρεοκοπημένων κοινοβουλευτικών αλητών, των διαφθαρμένων ΜΜΕ και της παρασιτικής αστικής Τάξης, προβάλλονται και στην προοπτική της απόλυτης αντίδρασης που ήδη αναζητεί, αν δεν τα έχει βρει, τα πρόσωπα που θα σηκώσουν το βάρος της τυπικής πολιτειακής εκτροπής.

Μέχρι σήμερα στάθηκε εξαιρετικά εύκολο να βρεθούν οι αλήτες που θα υπέγραφαν τη νέα χάρτα εκμετάλλευσης, των ανύπαρκτων δικαιωμάτων για την εργασία, το διασυρμό του περιβάλλοντος, το πλιάτσικο της δημόσιας περιουσίας. Η οικογένεια Παπανδρέου μαζί με την αντιδραστική της κουστωδία δεν είχε το παραμικρό ηθικό πρόβλημα να ψηφίσει οποιαδήποτε «εντολή». Το πρόβλημα είναι η εφαρμογή των νέων όρων που απαιτούν κάτι περισσότερο από έναν άθλιο ηλίθιο σοσιαληστή και εδώ ακριβώς θα επιχειρηθούν και θα επιβληθούν οι νέες συνθέσεις του καθεστώτος και μάλλον εκείνη η φοβερή κυβέρνηση του 48΄-49΄ φορά στους επιγόνους της την τήβεννο του 2011…




http://dakrygono-a.blogspot.com/2010/12/blog-post_29.html

Τη φωτιά στον καταυλισμό των μεταναστών στην Πάτρα το 2009, δεν την έβαλαν οι μετανάστες

Ακολουθούν 2 πρόσφατα άρθρα που δείχνουν πως ο μάρτυρας της αστυνομίας που είχε μιλήσει για κάψιμο του καταυλισμού από τους μετανάστες την ημέρα (12 Ιουλίου 2009) της εκκένωσης και κατεδάφισής του (καταυλισμού) από το κράτος, έχει ψευδομαρτυρήσει, ενώ ο ίδιος είναι μπλεγμένος και σε πρόσφατο εμπρησμό στο Καστρίτσι (λίγο έξω από την Πάτρα) αν και ...δασοπυροσβέστης !.

Τρίτη, 17-08-2010
http://www.attacktv.gr/Pages/viewArticle.aspx?ID=6744

Κατάθεση - ανατροπή για τον καταυλισμό της οδού Ευρώτα!
Άλλη τροπή παίρνει η υπόθεση σε ό,τι αφορά στην ταυτότητα και στα κίνητρα όποιων προκάλεσαν την πυρκαγιά που είχε ξεσπάσει στον τότε πρόχειρο καταυλισμό των μεταναστών στην οδό Ευρώτα, τα ξημερώματα της 12ης Ιουλίου του 2009, καταστρέφοντάς τον ολοσχερώς.
Πρώην εποχιακός δασοπυροσβέστης, ο οποίος συνελήφθη πριν από ημέρες να περιφέρεται στις περιοχές του Καστριτσίου, Βελβιτσίου, Πλατανίου, ως ύποπτος για τους εμπρησμούς στις περιοχές αυτές, κατά την προανάκρισή του από το Ανακριτικό Τμήμα της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας Πατρών φέρεται να έχει καταθέσει, μεταξύ άλλων, ότι δεν ήταν αλήθεια η τότε κατάθεσή του ότι είχε δει τρεις Αφγανούς να βάζουν τη φωτιά στον καταυλισμό, αλλά τότε αρμόδιοι αξιωματικοί της ΕΛΑΣ (σύμφωνα με πληροφορίες έχει μιλήσει με ονόματα) του είχαν προτείνει και μάλιστα του είχαν υποδείξει να καταθέσει ότι είχε δει τρεις Αφγανούς που ήταν οι υπαίτιοι για τον εμπρησμό του τότε καταυλισμού στην οδό Ηρώων Πολυτεχνείου!
Να υπενθυμίσουμε εδώ ότι ο εμπρησμός είχε γίνει κατά τη διάρκεια της επιχείρησης εκκαθάρισης της περιοχής από την Αστυνομία και συνεργεία της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδος, λίγους μήνες πριν από τις τελευταίες βουλευτικές εκλογές.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες, το εν λόγω άτομο παρίστανε πότε τον αστυνομικό και πότε τον πυροσβέστη και μάλιστα, όταν συνελήφθη ως ύποπτος για τους πρόσφατους εμπρησμούς στο Καστρίτσι και στην γύρω περιοχή., εκτός των άλλων, είχε πάνω του και "μοτορόλα" που έπιανε τις συχνότητες της Αστυνομίας και της Πυροσβεστικής.
Ο συγκεκριμένος φέρεται να έχει ένα είδος "ψύχωσης" με τα Σώματα Ασφαλείας και πάντα φρόντιζε να είναι κοντά τους και να βοηθά σε επιχειρήσεις...
Σύμφωνα με τις πληροφορίες, η Πυροσβεστική από την ανάκρισή του δεν κατέληξε σε συμπέρασμα ότι αυτός είναι ο εμπρηστής που αναζητούσαν και για τον οποίο είχαν στηθεί "ενέδρες" κι έγιναν περιπολίες. Ωστόσο η κατάθεσή του για το θέμα του καταυλισμού ήταν κάτι που έθεσε σε εγρήγορση τους αξιωματικούς της Πυροσβεστικής για το πώς πρέπει να διαχειριστούν μια τόσο λεπτή υπόθεση.
Γι' αυτό έως τώρα στο Ανακριτικό τμήμα της Πυροσβεστικής η κατάθεση του Ζ. (είναι το αρχικό του ονόματος του ατόμου που ανακρίθηκε) κρατείται ως επτασφράγιστο μυστικό, καθώς αγγίζει ηγετικά στελέχη της ΕΛ.ΑΣ. την εποχή εκείνη.
Το attacktv έχει στην κατοχή του αρκετά στοιχεία, τα οποία χρήζουν επαλήθευσης και άρα το ρεπορτάζ συνεχίζεται.

Τετάρτη 29 Δεκεμβρίου 2010
http://www.thebest.gr/news/index/viewStory/26108

Πάτρα: Τα πάνω κάτω για τον εμπρησμό του καταυλισμού της Ευρώτα
Ο μάρτυρας ισχυρίζεται ότι υψηλόβαθμοι της ΕΛ.ΑΣ του είχαν ζητήσει να ψευδομαρτηρήσει.

Πρώην εποχιακός δασοπυροσβέστης, ο οποίος συνελήφθη ως ύποπτος για τις φωτιές στο Καστρίτσι στην κατάθεσή του στην Πυροσβεστική φέρνει τα πάνω κάτω για την περιβόητη υπόθεση του εμπρησμού του καταυλισμού των Αφγανών στην οδό Ευρώτα. Ισχυρίζεται ότι τότε δεν κατέθεσε την αλήθεια και είχε ψευδώς ισχυριστεί ότι είδε  τρεις Αφγανούς να βάζουν τη φωτιά στον καταυλισμό.

Ισχυρίζεται μαλιστα ότι του ζητήθηκε από την ΕΛ.ΑΣ να καταθέσει ότι είχε δει τους Αφγανούς να βάζουν τη φωτιά.

Η νέα αυτή κατάθεσή του έχει ανάψει φωτιές καθώς αγγίζει υψηλά πρόσωπα της ΕΛ.ΑΣ. για αυτό το λόγο και τηρείται σιγή ιχθύος.

Πληροφορίες ωστόσο αναφέρουν ότι πρόκειται για άτομο διαταραγμένο που έχει εμμονές με τα σώματα ασφαλείας.

---------------------
περισσότερα 

http://patras.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=9375

"Το όνομα μου είναι άνθρωπος" του Ρολφ Πόλε

«Έχω πολλούς πατέρες κι έχω πολλές μητέρες
Κι έχω πολλές αδερφές κι έχω πολλούς αδερφούς
Οι αδελφοί μου είναι μαύροι κι οι μητέρες μου κίτρινες
...Κι οι πατέρες μου είναι κόκκινοι κι οι αδελφές μου ανοιχτόχρωμες.
Κι είμαι πάνω από δέκα χιλιάδων χρόνων
Και τ' όνομά μου είναι άνθρωπος
Και ζω απ' τον αέρα και ζω απ' το ψωμί
Και ζω απ' το φως και ζω απ' την αγάπη
Κι έχω δυο μάτια κι όλα μπορώ να τα δω
Κι έχω δυο αυτιά κι όλα μπορώ να τα καταλάβω.
Κι έχουμε έναν εχθρό, αυτός μας στερεί τη μέρα
Ζει απ' τη δική μας τη δουλειά
Και ζει απ' τη δύναμή μας
Κι έχει δυο μάτια και δεν θέλει να δει
Κι έχει δυο αφτιά, κι όμως δεν θέλει να καταλάβει.
Κι είναι πάνω από δέκα χιλιάδων χρόνων
Κι έχει πολλά ονόματα.
Και ξέρω, θα πολεμήσουμε
Και ξέρω, θα νικήσουμε
Και ξέρω, θα ζήσουμε
Και θ' αγαπηθούμε
Κι ο πλανήτης Γη
Σ' όλους μας θ' ανήκει
Κι ο καθένας θα έχει αυτό που χρειάζεται
Και δεν θα πάρει πια δέκα χιλιάδες χρόνια
Γιατί έφτασε η ώρα».

Η μεγαλύτερη γερμανική εφημερίδα τον είχε χαρακτηρίσει ως τον «πιο επικίνδυνο Γερμανό τρομοκράτη» («Μπιλντ», 23/7/76). Ο Ελληνας υπουργός Δημόσιας Τάξης τον είχε ονομάσει «πρύτανη της τρομοκρατίας» (Αντώνης Δροσογιάννης, 1985). Ο Τύπος και η τηλεόραση σε όλο τον κόσμο αναφέρεται σ' αυτόν ως «ηγετικό στέλεχος της συμμορίας Μπάαντερ-Μάινχοφ». Μέχρι το τέλος της ζωής του αποτελούσε αγαπημένο στόχο των αντιτρομοκρατικών σχεδιασμών των μεγαλύτερων μυστικών υπηρεσιών.

Τίποτα από όλα αυτά δεν ανταποκρίνεται στον πραγματικό Ρολφ Πόλε. Βαθιά ανθρωπιστής ο ίδιος, απόλυτα πεισμένος ειρηνιστής και εξαιρετικά καλλιεργημένος, βρέθηκε πρωταγωνιστής στη δίνη των γεγονότων στα «μολυβένια χρόνια» της δεκαετίας του '70 στη Γερμανία, εξαιτίας της προσήλωσής του στις αξίες της αλληλεγγύης, του αλτρουισμού και της συντροφικότητας. Την άρνησή του να προδώσει τις αρχές του την πλήρωσε με φυλάκιση στα λευκά κελιά, απαγόρευση εργασίας και ασταμάτητες διώξεις. Η υγεία του κλονίστηκε ανεπανόρθωτα. Ωστόσο, έως το τέλος δεν έχανε την ανθρωπιά, το θάρρος και το χιούμορ του.

Ο Ρολφ Πόλε γεννήθηκε το 1942 στο βομβαρδισμένο Βερολίνο. Το σπίτι του καταστράφηκε και ώς το 1945 έμεινε σε σπίτι οικογενειακών φίλων. Οι πρώτες παιδικές του μνήμες είναι από σκηνές βίας στο τέλος του πολέμου. Ο πατέρας του, Ρούντολφ Πόλε, υπήρξε αιχμάλωτος πολέμου έως το 1947 και στη συνέχεια κατέλαβε θέση καθηγητή Πανεπιστημίου στο Ερλάνγκεν. Ο παππούς του, Λούντβιγκ Πόλε, ήταν διάσημος οικονομολόγος, καθηγητής μεταξύ άλλων και του Ξενοφώντα Ζολώτα.

Από το 1954 ο Ρολφ ζει στο Μόναχο. Σπουδάζει στη Νομική του Βερολίνου και του Μονάχου. Το 1966 πήρε το πτυχίο του. Από το 1966 έως το 1970 δούλεψε ως ασκούμενος δικηγόρος και αναδείχτηκε ηγέτης του ριζοσπαστικού νεολαιιστικού κινήματος. Ο Πόλε παίρνει από τα λαϊκά φύλλα το παρατσούκλι «APO-Anwalt» επειδή υπερασπίζεται ως δικηγόρος τα μέλη του κινήματος της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς. Το 1969 δικάζεται για την παρουσία του στις διαδηλώσεις που ξέσπασαν μετά την απόπειρα δολοφονίας κατά του Ντούτσκε. Καταδικάζεται σε 15 μήνες φυλάκιση χωρίς αναστολή. Πρόκειται για τη βαρύτερη ποινή εκείνης της περιόδου για παρόμοιο «αδίκημα».

Η αλληλεγγύη του προς τους διωκόμενους αγωνιστές της Αριστεράς όλων των αποχρώσεων τον φέρνει και πάλι στη φυλακή Στράουμπινγκ το 1971. Μένει προφυλακισμένος για δύο χρόνια. Η δίκη του (Σεπτέμβριος 1973 - Μάρτιος 1974) καταλήγει σε τροποποίηση του κατηγορητηρίου. Καταδικάζεται για «συμμετοχή στη RAF» σε φυλάκιση έξι χρόνων και πέντε μηνών.

Τον Μάρτιο του 1975, μετά την απαγωγή του Πέτερ Λόρεντς από την οργάνωση «Κίνημα 2 Ιούνη», απελευθερώνεται μαζί με άλλους έξι κρατούμενους. Του προσφέρεται πολιτικό άσυλο στην Υεμένη.

Το 1976 συλλαμβάνεται στην Αθήνα. Η Δυτική Γερμανία ζητεί την έκδοσή του. Αναπτύσσεται πρωτοφανές κίνημα συμπαράστασης με συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις που σφράγισαν μια ολόκληρη περίοδο. Σύσσωμη η αντιπολίτευση ζητεί την παραχώρηση πολιτικού ασύλου στον Πόλε. Από τον Ανδρέα Παπανδρέου και τον Γιάννη Χαραλαμπόπουλο μέχρι τον Χαρίλαο Φλωράκη, τον Μπάμπη Δρακόπουλο και τον Μανώλη Γλέζο. Το Εφετείο Αθηνών σε μια ιστορική συνεδρίασή του απορρίπτει το γερμανικό αίτημα. Ομως ο Αρειος Πάγος αποφασίζει τελικά την έκδοση, δύο μέρες πριν από τις γερμανικές εκλογές του Οκτωβρίου. Η παράδοση του Πόλε θεωρήθηκε τότε πολιτικό δώρο του Κωνσταντίνου Καραμανλή προς τον Χέλμουτ Σμιτ. Οι τρεις δικαστές του Εφετείου που τόλμησαν να υποστηρίξουν ότι ο Πόλε διώκεται για πολιτικά εγκλήματα (Αλεξόπουλος, Βάλλας Σαρτζετάκης) υπέστησαν πειθαρχική δίωξη.

Από το 1976 ώς το 1978 ο Πόλε ξανακλείνεται στο Στράουμπινγκ. Τον Μάρτιο του 1978 ακολουθεί νέα δίκη, με την κατηγορία της «ληστρικής εκβίασης», επειδή δέχτηκε να απελευθερωθεί το 1975. Καταδικάζεται σε τρία χρόνια και τρεις μήνες. Φυλακίζεται στο Κάισχαϊμ, απ' όπου αποφυλακίζεται οριστικά τονΣεπτέμβριο του 1982.

Η ανάμνηση του κινήματος συμπαράστασης οδηγεί τον Πόλε και πάλι στην Ελλάδα. Το 1984 παντρεύεται τη δικηγόρο Κατερίνα Ιατροπούλου και εγκαθίσταται οριστικά στην Αθήνα. Εργάζεται ως καθηγητής γερμανικών, μεταφραστής και συγγραφέας. Αρθρογραφεί τακτικά στο περιοδικό «Σχολιαστής» και συμμετέχει στη συντακτική του ομάδα. Από το 1990 παρέχει την πολύτιμη φιλική του συνεργασία στον «Ιό».Πέθανε στην Αθήνα σε ηλικία 62 ετών το 2004.

Ο τίτλος που διάλεξε για το βιβλίο του («Το όνομά μου είναι άνθρωπος») συνοψίζει όλα του τα πιστεύω. Τους στίχους του ομώνυμου τραγουδιού του γερμανικού ροκ συγκροτήματος «Ton, Steine, Scherben» απήγγειλε ο Ρολφ Πόλε ως προσωπική δήλωση στη δίκη του, τον Σεπτέμβριο του 1973.

http://www.iospress.gr/extra/pohle.htm

Μοναχός του Αγίου Όρους με 2.500.000€ στην τράπεζα!

Την υπόθεση ενός μοναχού με καταθέσεις ύψους 2,5 εκ, ευρώ και κινήσεις του λογαριασμού του προς συγγενικά του πρόσωπα ερευνά το ΣΔΟΕ.

Ο μοναχός, που είναι Αγιορείτης, αλλά βρίσκεται σε μονή της Ημαθίας, βρέθηκε να διαθέτει στο λογαριασμό του, 2,5 εκ. ευρώ και η έρευνα του ΣΔΟΕ αποκάλυψες πλήθος κινήσεων χρημάτων προς συγγενικά του πρόσωπα.

Ο ίδιος φέρεται να υποστηρίζει ότι τα χρήματα προέρχονται από παγκάρια και δωρεές και προορίζονται για την ανέγερση μονής, ωστόσο το ΣΔΟΕ συνεχίζει να ερευνά την υπόθεση καθώς δεν έχει δηλωθεί επίσημα η προέλευση του ποσού ενώ εντύπωση προκαλούν οι κινήσεις του λογαριασμού σε συγγενείς του μοναχού.

Προς το παρόν δεν υπάρχει επίσημη αντίδραση της Εκκλησίας, ωστόσο σύμφωνα με πληροφορίες η τοπική μητρόπολη φέρεται να στηρίζει τους ισχυρισμούς του μοναχού.

http://odromos.wordpress.com/2010/12/28/%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%B1%CF%87%CF%8C%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CF%8C%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%82-%CE%BC%CE%B5-2-500-000e-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%84%CF%81%CE%AC%CF%80/

Eνημέρωση τώρα στον Ράδιο Κατάληψη 93.7 από άτομα της κατάληψης Μαραγκοπούλειου

Ενημέρωση γίνεται τώρα στο Ράδιο Κατάληψη από άτομα της κατάληψης radiokatalipsi.espiv.net και στους 93.7 για την Πάτρα . Μπορείτε επίσης να ακούσετε από το player του blog δεξιά

Καταστολή της κατάληψης Μαραγκοπούλειου από το κράτος στην Πάτρα

Σήμερα το πρωί (28.12) στις 07.30 περίπου οι μπάτσοι εκκένωσαν την κατάληψη του Μαραγκοπούλειου στη Πάτρα. Τα 11 άτομα που βρίσκονταν στο κτίριο εκείνη τη στιγμή μεταφέρθηκαν όλα στην Ασφάλεια στην Ερμού. Ενώ στης 09.30 συγκεντρώθηκαν αλληλέγγυοι/ες έξω από το κτίριο της Ερμού (ασφάλεια), ζητώντας την άμεση απελευθέρωση όλων των συντρόφων πράγμα που έγινε λίγο αργότερα (10:19) .Απαγγέλθηκαν κατηγορίες στους 9 από τους 11 για διατάραξη κοινής ειρήνης..
Μέχρι αυτήν την ώρα παραμένουν κλούβα και ΜΑΤ έξω από την κατάληψη .

Καταγγελία από την Διοίκηση του Συνδικάτου Μετάλλου Πάτρας

Η Διοίκηση του Συνδικάτου Μετάλλου Πάτρας καταγγέλλει την εκβιαστική
απόλυση του συναδέλφου Θ. Γ. από την επιχείρηση Άφοι Πραπόπουλοι Α.Ε.
Ο συνάδελφος δούλευε στην συγκεκριμένη επιχείρηση επί 35 χρόνια και
απολύθηκε τώρα, 3 χρόνια πριν βγει στη σύνταξη, επειδή όπως ευθαρσώς
του ανακοίνωσε η επιχείρηση "κοστίζει πολύ" και "η επιχείρηση θα
προσλάβει νέους φτηνότερους εργαζόμενους", προφανώς αξιοποιώντας και
τα νέα μέτρα του μνημονίου που θα ρίξουν τους μισθούς στη νεολαία στα
550 ευρώ. Ταυτόχρονα όλα αυτά τα χρόνια η επιχείρηση δεν πλήρωνε το
συνάδελφο με βάση τη συλλογική σύμβαση εργασίας.
Το Συνδικάτο Μετάλλου ζητάει την άμεση επαναπρόσληψη του συναδέλφου και την άμεση καταβολή των χρημάτων που χρωστάει η επιχείρηση στον εργαζόμενο με βάση τη συλλογική σύμβαση.
Διαφορετικά το Συνδικάτο θα πάρει όλες τις απαραίτητες πρωτοβουλίες
που θα χρειαστούν για την επαναπρόσληψη του συναδέλφου. Καλούμε τους
μεταλλεργάτες να στηρίξουν τον συνάδελφο και τις κινητοποιήσεις του
Συνδικάτου για την επαναπρόσληψη του, να οργανώσουμε την πάλη ενάντια
στις απολύσεις συνολικά, να απαιτήσουμε τα δικαιώματα μας σε μισθούς
και ασφάλιση που καταστρατηγούνται σε μια σειρά συνεργεία αυτοκινήτων
και μηχανουργεία.


http://www.mantatanews.gr/2010/10/blog-post_7285.html

Ματαιώνουμε ξανά την παραχώρηση του ΧΥΤΑ Ά.Λιοσίων στο Μπόμπολα

Ακριβής τοποθεσία: ξενοδοχείο Athens Imperial, Αχιλλέως 1

Διοργάνωση: κάτοικοι-εργαζόμενοι στο Χυτα Άνω Λιοσίων

Κυβέρνηση και ΕΣΔΚΝΑ επιμένουν.
ΑΠΑΝΤΑΜΕ: Η ιδιωτικοποίηση δεν θα περάσει.

Όλοι την Δευτέρα 27/12 στις 12.30 πμ στο ATHENS IMPERIAL

Μετά την μαζική και δυναμική αντίδραση εργαζομένων και κατοίκων, δεν μπόρεσε τελικά το Δ.Σ του ΕΣΔΚΝΑ να πάρει απόφαση την Τετάρτη 23/12/2010 για την σύναψη σύμβασης. Όμως επιμένουν και ξανακαλούν την Δευτέρα 27/12 το μεσημέρι το Δ Σ σε νέα συνεδρίαση.

Να είμαστε πάλι εκεί

http://athens.indymedia.org/calendar/event.php?id=26576

Δείτε εδώ πανοραμική άποψη του εργοστασίου μηχανικής ανακύκλωσης και κομποστοποίησης στα Άνω Λιόσια

Διαβάστε περισσότερα για την ΕΣΔΚΝΑ εδώ

Το εν λόγω εργοστάσιο έχει τη δυνατότητα να παράγει ανακυκλώσιμα υλικά και κομπόστ από τα απορρίμματα των πράσινων κάδων.

Άρχισε να κατασκευάζεται από το 1996, ενώ κατά το παρελθόν διάφορα γεγονότα  το έθεταν εκτός λειτουργίας.

Το Μάρτιο του 2003, από μια μεγάλη κατολίσθηση που σημειώθηκε στη χωματερή των Άνω Λιοσίων, το μεγαλύτερο μέρος του εργοστασίου θάφτηκε κάτω από μπάζα και σκουπίδια.

Κάτοικοι της Κερατέας καίνε τη σημαία με τον αγκυλωτό μπροστά στα ΜΑΤ

Τα Χριστούγεννα κάτοικοι της Κερατέας βάζουν φωτιά και καίνε τη σημαία με τον αγκυλωτό του φασισμού μπροστά στα ΜΑΤ της ντροπής...Ενα βίντεο-δώρο στον αρμόδιο υπουργό Χρήστο Παπουτσή.

Εργατικό δυστύχημα μέσα στο ίδιο το υπουργείο εργασίας

* Ο εργασιακός μεσαίωνας δεν έρχεται, είναι εδώ!
* Η εργοδοτική και κρατική βαρβαρότητα δεν έρχεται, είναι εδώ!
* Οι εργατικές κατακτήσεις και οι εργασιακές σχέσεις δεν κινδυνεύουν, έχουν ήδη καταργηθεί!

Η δουλική κυβέρνηση της τρόικας δεν νομοθετεί μόνο στο προσκήνιο της κατοχικής βουλής την κατάργηση των δικαιωμάτων της σταθερής εργασίας.

Μέσα από το παρασκήνιο και το «βαθύ κράτος» των υπουργείων με τη συνενοχή της ανώτερης υπαλληλικής καμαρίλας (που μαζί τα έτρωγαν και συνεχίζουν να τα τρώνε) έχουν μετατρέψει τους εργαζόμενους έλληνες και μετανάστες σε αναλώσιμο υλικό!

Ο Ασίζ Εμάντ μετανάστης εργάτης από την Αίγυπτο, πατέρας τεσσάρων παιδιών καθαρίζοντας τα τζάμια του υπουργείου εργασίας στα κτήριο της Κοραή 4 έπεσε από τον τρίτο όροφο και σκοτώθηκε.

Τον συνέλεξαν πολτοποιημένο προχθές το μεσημέρι της Κυριακής 19 Δεκέμβρη.

Ο θάνατος του Ασίζ όμως δεν θεωρήθηκε σοβαρό γεγονός από τον υπεύθυνο Γενικό Γραμματέα διαχείρισης κοινοτικών και άλλων πόρων για να δημοσιοποιηθεί.

Αντίθετα μπήκαν μπροστά οι μηχανισμοί για να αποσιωπηθεί η υπόθεση και να μην αναδειχτούν οι τεράστιες ευθύνες της «ευαίσθητης» υπουργού Κατσέλη, και του πρώην υπουργού της «συμμαχίας των προθύμων» Λοβέρδου, για το μαύρο εργασιακό καθεστώς που έχουν δομήσει μέσα στο ψευδεπίγραφο υπουργείο τους που υποτίθεται προστατεύει την εργασία!

Θα έμενε μάλιστα πράγματι στο σκοτάδι η εγκληματική συνενοχή τους αν δεν παρενέβαιναν εργαζόμενοι από τους συνδέσμους του σωματείου του ΜΟΔ που δουλεύουν στο χώρο.

Τα ερωτήματα που μπαίνουν είναι αμείλικτα:

-Πως βρέθηκε ο εργαζόμενος να δουλεύει εκεί την Κυριακή, ενώ η υπηρεσία είναι κλειστή και η σύμβαση που έχουν υπογράψει με την εργολαβική εταιρεία αναφέρει ρητά και κατηγορηματικά ότ騻ο καθαρισμός γίνεται μόνο από Δευτέρα μέχρι Παρασκευή από τις 4 μέχρι τις 9 το απόγευμα»!

-Ποιος έδωσε κλειδιά στον άτυχο εργάτη αφού το θυρωρείο του κτηρίου παραμένει κλειστό το σαββατοκύριακο;

-Γιατί δεν υπάρχει παρουσιολόγιο για να υπογραφούν οι καθαρίστριες και καθαριστές που δουλεύουν στο υπουργείο; Σημειώνουμε ότι παρόμοιο αίτημα από την ΠΕΚΟΠ απορρίφτηκε τελευταία στιγμή από το Λοβέρδο.

-Ποιος ελέγχει τους εισερχόμενους στη Γενική Διεύθυνση του Υπουργείου;

-Υπάρχουν εργαζόμενοι που δηλώνονται ότι δουλεύουν στο συνεργείο καθαρισμού αλλά απασχολούνται σε άλλες υπηρεσίες της διεύθυνσης του Υπουργείου;

-Πόσοι εργαζόμενοι έμειναν και υποχρεώνονται να καθαρίζουν το κτήριο μετά τις περικοπές του ανεκδιήγητου Λοβέρδου;

-Ποιος «ομφάλιος λώρος» συνδέει δουλέμπορους, εργολάβους, υπουργούς και διευθυντική καμαρίλα των κρατικών εταιρειών;

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι: Πρόπερσι τέτοιες μέρες είχαμε τη βάρβαρη επίθεση κατά της Κωνσταντίνας Κούνεβα. Οι ένοχοι εξακολουθούν να κυκλοφορούν ελεύθεροι ανάμεσά μας.

Φέτος κλαίμε τον συνάδελφο Ασίζ τραγικό θύμα της εργοδοτικής και κρατικής ασυδοσίας.

Ζητάμε την ενεργή συμπαράστασή σας για:

* · Να αποκαλυφτούν, να στιγματιστούν και να τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι.
* · Να αποβληθούν οι εργολάβοι δουλέμποροι από τις ιδιωτικές και δημόσιες επιχειρήσεις.
* · Να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας.
* · Να διεκδικήσουμε το δικαίωμα στη ζωή και στο μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας.
* · Να αυτοοργανωθούμε και ενωμένοι να αντιδράσουμε και να αγωνιστούμε.

Κάτω η κυβέρνηση της Τρόικας και η πολυποίκιλη

«συμμαχία των προθύμων» που τη στηρίζουν.

Συγκέντρωση έξω από το κτήριο της Κοραή 4 την Τετάρτη 29 Δεκέμβρη στις 18.00

Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς

Η διοίκηση της ΠΕΚΟΠ

Πηγη:http://sxoliastesxwrissynora.wordpress.com/2010/12/24/%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B7-%CE%B4%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CF%86%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CF%85%CF%80-%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%B1%CF%83/1486254-thumb-large-2/

Χρήστος Πολίτης:" Είναι γεγονός πως βρίσκομαι στη φυλακή ακριβώς επειδή είμαι αναρχικός".

Πολύ πρώτες σκέψεις σχετικά με την προφυλάκισή μου.


1. Αυτό το γράμμα δεν αποτελεί μια συνολική πολιτική τοποθέτηση για την αντιτρομοκρατική επιχείρηση που ξεκίνησε στις 4 Δεκεμβρίου, αλλά μια πρώτη πολιτική ανάγνωση της προφυλάκισής μου. Των σημασιών και των ευρύτερων στόχων που αυτή έχει.


2. Είναι γεγονός πως βρίσκομαι στη φυλακή ακριβώς επειδή είμαι αναρχικός. Επειδή εδώ και 15 χρόνια διαρκώς δραστηριοποιούμαι μέσα από αυτό το ριζοσπαστικό πολιτικό κομμάτι. Μια ανάγνωση της δικογραφίας, μα και η κυνική δήλωση του αρχηγού της ελληνικής αστυνομίας -πως με συνέλαβαν επειδή αφέθηκα ελεύθερος για την υπόθεση του εφετείου*- το αποδεικνύουν περίτρανα. Βρίσκομαι εδώ κλεισμένος, και είμαι βαθιά πεπεισμένος γι αυτό, για τις αντιδράσεις μας στη δολοφονία του Χριστόφορου Μαρίνου το ΄96, για τα οδοφράγματα έξω από τα εξεταστικά το ΄98, για τις αντιπολεμικές διαδηλώσεις το ΄99, για τις διαδηλώσεις ενάντια στην σύνοδο των ευρωπαίων ηγετών στη Θεσσαλονίκη το 2003, για τα φοιτητικά το ΄06 -΄07, για την αλληλεγγύη μας στους αγώνες των κρατουμένων και σε όσους φυλακισμένους δε σκύβουν το κεφάλι, για την εξέγερση του Δεκέμβρη, για..., για... Γιατί βρεθήκαμε παντού, με τις μικρές ή μεγαλύτερες δυνάμεις μας, όπου τίποτα δεν έμοιαζε σίγουρο και η κοινωνική εντροπία έδινε ξανά νόημα στη ζωή μας και δύναμη στους αγώνες μας.


3. Στις 4 Δεκεμβρίου με προσήγαγαν στην ασφάλεια μαζί με τον φίλο και σύντροφο Κώστα Μπαρλή, έξω από μια καφετέρια στα Εξάρχεια αστυνομικοί της ομάδας Δέλτα και της αντιτρομοκρατικής. Ο φίλος μου αφήνεται ελεύθερος 16 ώρες περίπου αργότερα. Εμένα μου παραδίδεται η έκθεση σύλληψης 26 ώρες μετά την προσαγωγή μου. Και μετά αρχίζει η τρέλα. Γιατί αν το τελευταίο διάστημα βλέπουμε σε μια σειρά υποθέσεων να ποινικοποιούνται οι φιλικές και συντροφικές σχέσεις, στην περίπτωσή μου δεν μπορούν να «επικαλεστούν» ούτε καν αυτό. Είμαι στη φυλακή για μια υπόθεση της οποίας ούτε τους συγκατηγορούμενους δεν γνωρίζω. Κανένας μάρτυρας δε με αναγνωρίζει, κανένας αστυνομικός δεν υποστηρίζει ότι συναντήθηκα με κάποιον από τους συγκατηγορούμενούς μου, σε καμία τηλεφωνική υποκλοπή δεν ακούγεται το όνομά μου και όσον αφορά την έρευνα που έγινε στο σπίτι μου το μόνο που αξίζει να αναφερθεί είναι ότι κλέψανε την ξυριστική μου μηχανή, άρα και το DNA μου (σημειώνω ότι αυτό δεν αναφέρεται καν στην έκθεση κατάσχεσης). Σύμφωνα όμως με την αντιτρομοκρατική το πρώτο «ενοχοποιητικό» στοιχείο είναι ότι το βράδυ της 24ης Νοεμβρίου με είδαν να κινούμαι παράλληλα με την οδό Πραξιτέλους στον Πειραιά. Τί κι αν στην Ηρώων Πολυτεχνείου, τρία στενά παράλληλα της Πραξιτέλους, βρίσκεται το γραφείο του δικηγόρου μου. Τί κι αν τον επισκέφτηκα εκείνο το βράδυ, λίγες μέρες πριν παρουσιαστώ στην ανακρίτρια για την υπόθεση του εφετείου. Το δεύτερο «ατράνταχτο» στοιχείο είναι ότι ήπια ένα ποτό στα Εξάρχεια, στην περιοχή που καθημερινά συναναστρέφομαι με δεκάδες ανθρώπους, με «άγνωστο άτομο», το οποίο σύμφωνα με την αντιτρομοκρατική είχε φάει προηγουμένως σουβλάκια μαζί με έναν από τους συγκατηγορούμενούς μου. Ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του. Φυσικά, όλη αυτή την εβδομάδα που κρατήθηκα στην αντιτρομοκρατική ήμουν απομονωμένος σ’ ένα κελί ένα επί τρία, χωρίς παράθυρο και με το φως συνέχεια ανοιχτό. Και μετά ήρθε η προειλημμένη απόφαση της προφυλάκισής μου και μάλιστα στα Γρεβενά. Οι φυλακές Γρεβενών είναι υψίστης ασφαλείας όπου κρατούνται βαρυποινίτες και όχι υπόδικοι και βρίσκονται 500χλμ μακριά από την Αθήνα, καθιστώντας σχεδόν αδύνατη κάθε επικοινωνία με φίλους, συντρόφους, συγγενείς, δικηγόρους.


4. Οι δύο βαρύτατες διώξεις σε βάρος μου σε διάστημα μόλις δύο εβδομάδων και η προφυλάκισή μου, δεν πρέπει να μπερδέψουν και να θεωρηθούν μονάχα μια διαρκής προσπάθεια να βρεθώ εγώ προσωπικά σ΄ ένα καθεστώς ασφυκτικού ελέγχου. Αντίθετα, όλο αυτό το σκηνικό εξόντωσης βρίσκεται στην καρδιά της σύγχρονης κατασταλτικής πολιτικής. Στην καρδιά ενός πολυεπίπεδου σχεδιασμού που αποσκοπεί στον εκφοβισμό και στην εκπειθάρχηση των νέων «επικίνδυνων τάξεων» και στην εξουδετέρωση των πολιτικών αντιπάλων του καθεστώτος. Στην αχρήστευση δηλαδή των προταγμάτων της αυτενέργειας, της άμεσης δράσης, της αλληλεγγύης και του αγώνα για την επανοικειοποίηση της ζωής. Στην υπονόμευση της δυναμικής των αναρχικών και των αντιεξουσιαστών μέσα στις κοινωνικές διεργασίες. Έτσι ώστε η πρόσφατη γενική απεργία και οι δυναμικές διαδηλώσεις της 15ης Δεκεμβρίου να κρατήσουν μόνο μια μέρα, η αντίσταση να υποτιμηθεί, οι αγωνιστές να απαξιωθούν, η Κερατέα να είναι απλώς μια περιοχή λίγο έξω από την Αθήνα, ο Δεκέμβρης να ξεχαστεί και να γιορτάζεται σαν το τριήμερο του Πολυτεχνείου. Και για να εγκαθιδρυθεί το βασίλειο του θανάτου και της τάξης, για να επιβληθεί νικηφόρα η επίθεση του καπιταλιστικού κόσμου, χρειάζεται όσοι βρίσκονται στο στόχαστρό του να πολλαπλασιαστούν. Το ποινικό φάσμα να διευρυνθεί και οι νομικές έννοιες να διασταλούν με έναν μόνιμο χαρακτήρα σκόπιμης ασάφειας. Να χάσουν κάθε σημασία τους ή ίσως καλύτερα να αποκτήσουν την πλήρη σημασία τους με την επιβολή ενός καθεστώτος έκτακτης ανάγκης. Χωρίς ενδοιασμούς οι ανακριτές και οι εισαγγελείς αποδεικνύουν διαρκώς πως μόνο τους μέλημα είναι να τσακίσουν τον εσωτερικό εχθρό. Και μετά, σειρά να πάρει η μονοτονία των σωφρονιστικών καταστημάτων και η καθαρή, ωμή βία του εγκλεισμού.


5. Οι κατασκευασμένες και κατευθυνόμενες διώξεις με βάση τα σενάρια και τις εμμονές της αντιτρομοκρατικής θυμίζουν βόμβες διασποράς. Στοχεύουν κάπου για να πλήξουν σε μεγάλη ακτίνα γύρω τους, να καταστρέψουν μια ευρύτερη περιοχή. Αυτή η δίωξη δεν αφορά μονάχα εμένα προσωπικά. Αυτή η δίωξη θέλει να φοβίσει τον καθένα. Να προσέχουμε με ποιούς μιλάμε. Με ποιούς αφισσοκολλούμε. Με ποιούς βγάζουμε έντυπα. Με ποιούς συμπορευόμαστε στις διαδηλώσεις. Με ποιούς ανταλλάσουμε απόψεις στις εκδηλώσεις. Και φυσικά πού πηγαίνουμε. Να εμποτίσουν την καθημερινότητά μας με καχυποψία και φόβο. Οι υπάλληλοι της τρόικας μας προσφέρουν απλόχερα το μόνιμο «άλλοθι» της υπακοής, την πρόσκαιρη ασφάλεια και την ψεύτικη σιγουριά της υποταγής. Γιατί ποιός θα αμφισβητήσει, χωρίς να γελοιοποιηθεί τελείως, πως αν μας αρκούσε το τίποτα, αν ήμασταν αναρχικοί μέχρι να πάμε πενταήμερη, αν είχαμε «ανακουφιστεί» μετά την υπογραφή του μνημονίου, αν μισούσαμε τους μετανάστες, αν αγανακτούσαμε με τους κουκουλοφόρους, αν φοβόμασταν τους «τρομοκράτες», καμία από τις συνέπειες της καταστολής δε θα είχα υποστεί ούτε εγώ ούτε πολλοί άλλοι που αντιστέκονται.


6. Ο αγώνας όμως δεν πρόκειται να υποχωρήσει. Το καθεστώς και οι διάφοροι αξιωματούχοι του δεν πρόκειται να αισθανθούν ούτε χαρά ούτε ανακούφιση. Εμείς στεκόμαστε δίπλα στους φυλακισμένους αναρχικούς, δίπλα στους φυλακισμένους αγωνιστές. Ως την απελευθέρωσή τους. Συμβάλλουμε διαρκώς στη συγκρότηση -θεωρητική και οργανωτική- της τάξης μας και αναπτύσσουμε τον αναγκαίο στρατηγικό σχεδιασμό για την επίτευξη της νίκης της.


Ας σταθούμε όρθιοι. Και ας κάνουμε το επόμενο βήμα. Για την κοινωνική/ταξική αντεπίθεση. Για την προλεταριακή έφοδο στον ουρανό.


Υ.Γ. Όπως μου είχε πει κάποτε ένας καλός σύντροφος: «Υπομονή. Δύναμη. Πίστη στην υπόθεση. Έχουμε δίκιο. Τέλος». Αυτές οι λέξεις θα γίνουν οδηγός μου σ’ αυτές τις πραγματικά δύσκολες στιγμές.


Χρήστος Πολίτης
Κλειστή Φυλακή Γρεβενών
16 Δεκέμβρη 2010




* Το μεσημέρι της 22ας Μαϊου του 2008, πηγαίνοντας να πάρω τη μηχανή μου κοντά στο μετρό της Πανόρμου, με προσήγαγαν στη ΓΑΔΑ όπου μου έκαναν διάφορες ερωτήσεις για το πού βρισκόμουν το προηγούμενο βράδυ. Μετά από κάποιες ώρες με άφησαν ελεύθερο. Το προηγούμενο βράδυ είχε πραγματοποιηθεί εμπρησμός οχημάτων στο χώρο του εφετείου Αθηνών. Από αυτό το χρονικό σημείο και μετά αρχίζουν να εμφανίζονται δημοσιεύματα βασισμένα σε αστυνομικά σενάρια, που με συσχετίζουν κατ’ αρχήν με τον εμπρησμό των οχημάτων στο εφετείο και κατόπιν με εμφανίζουν να συμμετέχω σε διάφορες οργανώσεις και ενέργειες, πολλές φορές με σημαίνοντα ρόλο. Φτάνουν μάλιστα στο σημείο τον προηγούμενο Νοέμβρη να ανακοινώσουν τηλεοπτικά ένταλμα εις βάρος μου, το οποίο στην πραγματικότητα δεν υπήρχε. Παράλληλα, για μεγάλα χρονικά διαστήματα είχα εμφανή αστυνομική παρακολούθηση. Ως αποκορύφωμα, 2,5 χρόνια μετά έλαβα κλήση να απολογηθώ ως κατηγορούμενος για την υπόθεση του Εφετείου. Πράγματι παρουσιάστηκα στην 8η τακτική ανακρίτρια στις 2 Δεκεμβρίου όπου και αφέθηκα ελεύθερος (για δύο μέρες!).

http://anor8ografo.blogspot.com/2010/12/blog-post_6708.html?zx=ea841dfc23282107

Και όμως, η κυριαρχία χαμογελά και ξαναδείχνει τα σαπισμένα δόντια της: «δεν έχετε δει τίποτα ακόμη».

Οι «ΗΣΥΧΕΣ» ΠΟΛΕΙΣ και οι ΤΑΡΑΧΕΣ ΠΟΥ ΕΡΧΟΝΤΑΙ

«Ο δρόμος ήταν στρωμένος με φέιγ βολάν. Έσκυψα και πήρα ένα. Έλεγε: «Η Κοσμοχαλασιά που η κυβέρνηση αρνείται να δει». Είχαν φωτογραφίες από ένα τετράγωνο πριν και μετά την Κοσμοχαλασιά. Στο «πριν» έβλεπες σπίτια το ένα δίπλα στο άλλο, ενώ στο «μετά» φαίνονταν μόνο άδειες αλάνες. Το πέταξα μην τυχόν και μ’ έπιαναν μ’ αυτό επάνω μου. Πέρασε ένας τύπος ολόγυμνος, που χτυπούσε σαν ταμπούρλο ένα σκουπιδοτενεκέ από κείνους τους πλαστικούς. Απ’ τη μεριά της πλατείας ακουγόταν ο εκκωφαντικός ρυθμικός χτύπος των ταμπούρλων […] Περνούσαν αγόρια με τα κεφάλια τους τυλιγμένα σε μακό μπλουζάκια, περνούσαν τύποι με γραβάτα και με το σακάκι στο χέρι, μες στη χαρά. Όπως πάντα. Σε κάθε διαδήλωση ενάντια στην Κοσμοχαλασιά το ίδιο γινόταν […] Κάτι τύποι έσερναν ταμπέλες «Εκτελούνται έργα», προκειμένου να στήσουν ένα οδόφραγμα. Κάποιοι άλλοι προσπαθούσαν να σπάσουν μια βιτρίνα, αλλά δεν μπορούσαν· τα κοτρόνια και τα κομμάτια απ’ τις σπασμένες πλάκες αναπηδούσαν στο γυαλί, κάνοντας τις αντανακλάσεις πάνω του να κυματίζουν, λες και ήταν νερό». Pedro Mairal, Η Χρονιά της Ερήμου


«Το μέλλον του πολέμου παίζεται στους δρόμους, στους υπονόμους, στις μεγάλες πολυκατοικίες και στην άτακτη παρουσία σπιτιών που αποτελούν τις ρημαγμένες πόλεις του κόσμου».

Peters Major Ralph, «Our Soldiers, Their Cities», Parameters (επιθεώρηση του Κολλεγίου Στρατιωτικού Πολέμου – ΗΠΑ), Άνοιξη 1996



Στις 22 Φεβρουαρίου του 2004 ο Observer δημοσίευσε τμήμα «μυστικής» έκθεσης, που εισηγήθηκαν επιστημονικοί σύμβουλοι του αμερικανικού Πενταγώνου και της CIA και η τότε κυβέρνηση των ΗΠΑ επέλεξε να δημοσιοποιήσει. Σύμφωνα με την συγκεκριμένη αναφορά οι κλιματικές αλλαγές μπορούν τα επόμενα 20 χρόνια να απολήξουν σε παγκόσμια καταστροφή με εκατοντάδες εκατομμύρια νεκρούς τόσο από «φυσικές» καταστροφές όσο και από πολέμους, που θα ξεσπάσουν εξ αιτίας τους.

Ανάλογες είναι και οι επισημάνσεις του Νικ Μέιμπι, συμβούλου της βρετανικής κυβέρνησης, ο οποίος πριν περίπου δύο χρόνια επεσήμανε ότι η εξελισσόμενη κλιματική αλλαγή θα προκαλέσει εμφύλιες και διεθνείς συρράξεις ανάλογου μεγέθους των δύο παγκόσμιων εξουσιαστικών ανθρωποσφαγών του 20ου αιώνα, ενώ δεν παρέλειψε να τονίσει ότι οι υπηρεσίες ασφαλείας των κρατών πρέπει να συμβάλλουν, ώστε τα κράτη να ετοιμαστούν για το χειρότερο πιθανό σενάριο. Πρόσθετε, δε, ότι το να αγνοούν τα κράτη τους κινδύνους της κλιματικής αλλαγής είναι εξίσου επικίνδυνο με το να αγνοούν τους κινδύνους που προέρχονται από την «τρομοκρατία» ή την εξάπλωση των πυρηνικών.

Την ίδια «στιγμή» στις αρχές του φθινοπώρου του 2007, ενόψει της κλιμάκωσης της παγκόσμιας λεγόμενης οικονομικής κρίσης, μία επίλεκτη ταξιαρχία του αμερικανικού πεζικού, «ψημένη» στις μάχες της Βαγδάτης, επέστρεψε σε αμερικανικό έδαφος για το ενδεχόμενο να παράσχει βοήθεια στις δυνάμεις αποκατάστασης της τάξης. Την ίδια θέση μάχης αναμένεται να πάρουν σύντομα, μετά και την σταδιακή αποχώρηση αμερικανικών στρατευμάτων από το Ιράκ, αρκετές στρατιωτικές μονάδες των ΗΠΑ, εμπειροπόλεμες σε αστικό περιβάλλον, που θα στρατοπεδεύσουν κοντά σε αμερικανικές πόλεις.

Όσο για τις συνέπειες της πρόσφατης καταστροφής των ρωσικών σιτοβολώνων, παραπέμπουν, εκτός των άλλων, στις εξεγέρσεις και τις αιματηρές συγκρούσεις που ξέσπασαν πριν λίγα και πάλι χρόνια σε 37 χώρες, κυρίως σε Ασία και Αφρική, με αφορμή τον υπερδιπλασιασμό της τιμής των σιτηρών και των τροφίμων, ενώ χαρακτηριστικό της τότε σφοδρότητας της σύγκρουσης είναι οι 50 νεκροί που προκάλεσε η επέμβαση των τανκς στην Αίγυπτο ενάντια στους εξεγερμένους.

Οι καταστροφικές, όμως, πυρκαγιές στην ευρύτερη περιοχή της Μόσχας, εκτός από τις παραπάνω συνέπειες και τους χιλιάδες νεκρούς που άφησαν πίσω τους, έχουν μια ακόμη σημαντική ιδιαιτερότητα. Για πρώτη φορά, μετά από την επίσημη λήξη της δεύτερης παγκόσμιας ανθρωποσφαγής, ο πληθυσμός μιας από τις μεγαλύτερες πόλεις του κόσμου, της Μόσχας –πρωτεύουσα του πάλαι ποτέ σοβιετικού κράτους που συμπεριλαμβανόταν όχι απλά ανάμεσα στους νικητές, αλλά συνιστούσε μια από τις σημαντικότατες συνιστώσες της παγκόσμιας κυριαρχίας–, βίωνε κυριολεκτικά στο πετσί του και στο σύνολο του μια καταστροφή ανάλογης σφοδρότητας με εκείνη ενός πολέμου.

Δεν ξεχνούμε, μ’ όλα αυτά, ούτε υποτιμούμε τα χαρακτηριστικά των επιθέσεων της 11 Σεπτέμβρη, ούτε βομβιστικών ενεργειών που ακολούθησαν, όπως εκείνες στην Μαδρίτη και στο Λονδίνο, που συμβόλιζαν επίσης την μεταφορά μετά από πολλές δεκαετίες μιας εξωτερικής πολεμικής απειλής στο εσωτερικό των δυτικών μητροπόλεων (στο βαθμό που διέφεραν από ενέργειες ένοπλων ομάδων αυτονομιστικού ή άλλου προσανατολισμού).

Τι είναι, λοιπόν, αυτό που διαταράσσεται μετά από έξι δεκαετίες; Ο Guy Burgel στο βιβλίο του Η Σύγχρονη ευρωπαϊκή πόλη είναι πολύ συγκεκριμένος: «Η ιδέα της ενότητας και της συνέχειας χαρακτηρίζει το δεύτερο μισό του ευρωπαϊκού 20ου αιώνα. Την εικόνα αυτή μας δίνει πρώτα απ’ όλα μια από τις μακρές περιόδους ειρήνης, που έχει γνωρίσει η ήπειρος εδώ και πολύ καιρό: περίπου έξι δεκαετίες από το τέλος των εχθροπραξιών το 1945. Παρά τον Ψυχρό πόλεμο, τις αιματηρές καταστολές που αναγκάστηκαν να υποστούν πρωτεύουσες και πόλεις της Ανατολικής Ευρώπης (ο αποκλεισμός του Βερολίνου, οι εξεγέρσεις της Βουδαπέστης [1956], της Πράγας [1968], του Γκντανσκ [1981], ακόμα και, για την Γαλλία και την Πορτογαλία, τα δράματα της αποικιοποίησης, η pax Americana, με την οποία τρέφονται σήμερα οι σχολιαστές, υπήρξε πρωτίστως ευρωπαϊκή ειρήνη, όταν από την Μέση Ανατολή ως το Βιετνάμ και από την Λατινική Αμερική μέχρι την Νότια Αφρική εκτυλίσσονταν ένοπλες συγκρούσεις, εμφύλιοι ανταρτοπόλεμοι και εθνικοί σπαραγμοί. Για τις ευρωπαϊκές πόλεις, οι συνέπειες αυτής της ανέλπιστης ηρεμίας, που από τότε μοιάζει παντοτινή για πολλές διαδοχικές γενιές, είναι αμέτρητες. Όχι μόνο βλέπουμε να γίνεται σεβαστή η ακεραιότητα της υλικής κληρονομιάς, αλλά και, για πρώτη φορά από την εποχή της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, οι πληθυσμοί της Δυτικής Ευρώπης τουλάχιστον, στο εξής αστικοί κατά κύριο λόγο, δεν μπορούν να εντάξουν ούτε καν την ιδέα του πολέμου στην νοοτροπία τους: η ανάπτυξη της κατανάλωσης, της ψυχαγωγίας, του διεθνούς τουρισμού, για να μην πούμε για τις επενδύσεις, δεν θα είχαν τέτοιο εύρος δίχως αυτή την πεποίθηση αιωνιότητας».

Οι συνέπειες, λοιπόν, ενός πολέμου είναι και πάλι εδώ, στις πόλεις που γιγάντωσαν την εξουσία, στις πόλεις που η εξουσία γιγάντωσε, που υποσχέθηκε ασφάλεια και ευημερία, στις πόλεις που είναι οχυρωμένη η λεγόμενη κεντρική εξουσία, οι μεγάλες πολυεθνικές, τα χρηματιστήρια και τα κάθε είδους χρηματοπιστωτικά ευαγή ιδρύματα. Στις πόλεις που αναπτύχθηκαν και συνεχίζουν να αναπτύσσονται επειδή, εκτός των άλλων, καταστρέφεται η φύση. Στις πόλεις που «ανθίζει» ο πολιτισμός, ενώ την ίδια στιγμή εξελίσσεται η ολική εξαφάνιση τουλάχιστον του ενός τρίτου των μορφών ζωής του πλανήτη από ανθρωπογενή αίτια και λόγω της κλιματικής αλλαγής. Κάθε χρόνο περισσότερα από 2.000 είδη εξαφανίζονται από τον πλανήτη για πάντα, δηλαδή δύο είδη περίπου την ώρα, με την απώλεια ενός είδους να σημαίνει την απώλεια δισεκατομμυρίων ετών γενετικού προγραμματισμού.


Και όμως, η κυριαρχία χαμογελά και ξαναδείχνει τα σαπισμένα δόντια της: «δεν έχετε δει τίποτα ακόμη». Η λειτουργία πλατφόρμας της BP ανοικτά της Λιβύης έρχεται λίγο μετά τον εφιάλτη της καταστροφής στο κόλπο του Μεξικό, την ίδια στιγμή που καταγράφεται η αποκόλληση ενός γιγάντιου παγόβουνου στην Γροιλανδία.

Οι πόλεις, όμως, «πρέπει» να μεγαλώνουν και θα μεγαλώσουν και άλλο. Σύμφωνα με τον ΟΗΕ ο παγκόσμιος πληθυσμός μέχρι το 2050 θα αγγίξει τα εννιά δισεκατομμύρια, από τα οποία περίπου τα έξι θα ζουν σε πόλεις και τα τρία σε παραγκουπόλεις, χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα, νερό και δίχως εγκαταστάσεις υγιεινής.

Ναι, είναι και εκείνες οι «άλλες πόλεις».

Οι παραγκουπόλεις που τις λένε callampas στην Χιλή, favelas στην Βραζιλία, ranchitos στην Βενεζουέλα, limonadas στην Γουατεμάλα, «πόλεις των θαυμάτων» στην Ουρουγουάη, «σπίτια των μαγισσών» στην Αργεντινή. Παλιοί σκουπιδότοποι, νεκροταφεία αυτοκινήτων, αποξηραμένοι βάλτοι, χτισμένοι με πολεοδομικά απόβλητα, σκουριά και λάσπη. Κάποιες απ’ αυτές είναι παλιές μεγάλες φτωχογειτονιές που μετατράπηκαν σε γιγάντιες παραγκουπόλεις εκατομμυρίων, στην «σκοτεινή» πλευρά των πόλεων, σε πόλεις μέσα στις πόλεις, από την Βομβάη, την Πόλη του Μεξικό και την Ντάκα του Μπαγκλαντές, όπου πεθαίνουν κάθε χρόνο πάνω από 100.000 παιδιά από διάρροια εξ αιτίας των μολυσμένων νερών, στο Λάγος, το Κάιρο, το Καράτσι, την Κινσάσα-Μπραζαβίλ του Κονγκό και την Χαράρε της Ζιμπάμπουε, την Κιμπέρα την πιο πυκνοκατοικημένη φαβέλα της Αφρικής, απέναντι στους ουρανοξύστες του Ναϊρόμπι και από εκεί στο Σάο Πάολο και το Ρίο ντε Τζανέιρο, την Σαγκάη, το Μουμπάι και το Δελχί, μέχρι τις άκρες των πόλεων στην Κίνα, όπου είναι στοιβαγμένοι 100 εκατομμύρια εξαθλιωμένοι άνθρωποι που μετακινήθηκαν από την ύπαιθρο.

Ένα δισεκατομμύριο «παράσιτα» έξω από κάθε μαρξιστική θεωρία και πρόβλεψη βρίσκονται παντελώς αποκομμένα από κάθε τύπου ανάπτυξη και εκσυγχρονισμό σ’ αυτές τις «πόλεις». Τα «απόνερα» της «μεγάλης αποβιομηχάνισης», λένε κάποιοι. Αλλού τους χωρίζουν συρματοπλέγματα και σιδηροδρομικές γραμμές από τους πολίτες, αλλού οι κρατικές αρχές έχουν υψώσει τείχη για να εμποδίσουν την μετακίνηση στους ανθρώπους-«σκουπίδια».

Παντού, όμως, τρέμουν μην γκρεμιστούν αυτά τα τείχη, από μια ανθρώπινη πλημμύρα που δεν θα την συγκρατήσει κανένας στρατός, κανένα όπλο, κανένας σχεδιασμός και καμία πρόβλεψη. Και μακάρι τότε η λαχτάρα για ζωή, η δίψα για ελευθερία να συγκρατήσει τις ανείπωτες αγριότητες, να περισώσει την αξιοπρέπεια σε κάθε ανθρώπινο αγρίμι που θα απομείνει…

Συσπείρωση Αναρχικών

http://anarchypress.wordpress.com/2010/12/24/%CE%BF%CE%B9-%C2%AB%CE%B7%CF%83%CF%85%CF%87%CE%B5%CF%83%C2%BB%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CF%83-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BF%CE%B9-%CF%84%CE%B1%CF%81%CE%B1%CF%87%CE%B5%CF%83-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%B5/#more-10179

Tα κάλαντα της Κερατέας - Χριστούγεννα 2010

Μαθητές της Κερατέας έψαλαν τα κάλαντα που εκφράζουν με χιούμορ την οργή των πολιτών ενάντια στο καθεστώς της κυβέρνησης του ΔΝΤ και της ΕΕ.Τα κάλαντα της Κερατέας ...ψαλμένα με την παρουσία των ΜΑΤ,ασφαλώς θα αποτελέσουν το highlight των μαύρων γιορτών που βιώνει η χώρα φέτος.

Βίντεο της Συναυλίας Διαμαρτυρίας για το ΧΥΤΑ στη Κερατέα

Χιλιάδες Κάτοικοι της Λαυρεωτικής, των Μεσογείων,αλλά και από όλη την Αττική μέχρι και απ΄τη Κύπρο βρέθηκαν το βράδυ της Πέμπτης 23/12/10 στη Κερατέα. Πολίτες κάθε φύλου και ηλικίας τραγούδησαν μαζί με τα συγκροτήματα που τίμησαν με την παρουσία τους την εκδήλωση.
Ο Σκοπός ιερός! Η Ειρηνική διαμαρτυρία για τα όσα συμβαίνουν τις τελευταίες ημέρες στη Κερατέα.

 "Δεν θα πεθάνουμε ποτέ κουφάλα νεκροθάφτη"

Radio active propaganda σήμερα στις 17:30

Χριστουγεννιάτικες Μουσικές :)  και Αντιπληροφόρηση

από τον Ραδιοκατάληψη 93,7 την απελευθερωμένη συχνότητα της Πάτρας

ακούστε από το player του blog (κάτω δεξιά) ή από την σελίδα του ραδιοκατάληψη

για όσους ακούνε στην Πάτρα συντονίστε τα ραδιόφωνα σας στους 93,7 

Σηκώνουμε τις μπάρες την Παρασκευή στην Πάτρα και Πανελλαδικά

Στη μέγαλη έξοδο των γιορτών συγκεντρωνόμαστε και σηκώνουμε τις μπάρες!
Η τοπική Επιτροπή Αγώνα Εργαζομένων και Ανέργων Πάτρας ενάντια στα Διόδια συμμετέχει στο πανελλαδικό χριστουγεννιάτικο άνοιγμα της 24ης Δεκέμβρη το οποίο διοργανώνει το Πανελλαδικό Συντονιστικό.Στη μέγαλη έξοδο των γιορτών συγκεντρωνόμαστε και σηκώνουμε τις μπάρες!

Παρασκευή 24/12, 1μμ, Νοσοκομείο Ρίο

Η τοπική Επιτροπή Αγώνα Εργαζομένων και Ανέργων Πάτρας ενάντια στα Διόδια συμμετέχει στο πανελλαδικό χριστουγεννιάτικο άνοιγμα της 24ης Δεκέμβρη το οποίο διοργανώνει το Πανελλαδικό Συντονιστικό. Συγκεντρωνόμαστε μπροστά στο Νοσοκομείο του Ρίου στη 1 το μεσημέρι ενάντια στο ξεπούλημα του εθνικού οδικού δικτύου στα σαρκοβόρα των κατασκευαστικών που όχι μόνο κερδοσκοπούν στις πλάτες μας εισπράτοντας πανάκριβα διόδια αλλά και απολύουν μαζικά εργαζόμενους. Δε θα πληρώσουμε τη χρεοκοπία τους! Να καταργηθούν ΟΛΑ τα διόδια! Να μην περάσει καμιά απόλυση! Όχι άλλο αίμα στους δρόμους! Καμιά μείωση των ρυθμών του έργων κατασκευής του αυτοκινητόδρομου Κορίνθου-Πατρών-Πύργου-Τσακώνας!

oxidiodia.gr

Απόπειρα αυτοκτονίας μέσα στην βουλή της Ρουμανίας

"Στερήσατε το ψωμί από τα παιδιά μου" τα τελευταία του λόγια

Την ώρα που στο βήμα της ρουμανικής Βουλής βρισκόταν ο πρωθυπουργός Εμίλ Μποτς, ένας εργαζόμενος στην κρατική τηλεόραση έπεσε από το μπαλκόνι σε ένδειξη διαμαρτυρίας για το κυβερνητικό πρόγραμμα λιτότητας. Η πρόταση μομφής κατά της κυβέρνησης, η τέταρτη μέσα σ' ένα χρόνο, απορρίφθηκε.

Φορώντας ένα μπλουζάκι το οποίο έγραφε: "Μας πυροβολήσατε, σκοτώσατε το μέλλον των παιδιών μας, μας πουλήσατε", ο άντρας έπεσε από το μπαλκόνι του κοινοβουλίου την ώρα που στο βήμα βρισκόταν ο Ρουμάνος πρωθυπουργός, στο πλαίσιο της συζήτησης της πρότασης μομφής που κατέθεσε η αντιπολίτευση, για το νομοσχέδιο που ορίζει τους μισθούς στο δημόσιο τομέα.

Μόλις έγινε αντιληπτό το γεγονός, ο πρωθυπουργός αποχώρησε από το βήμα για να διαπιστώσει τι συνέβη και να διαπιστώσει αν του παρέχονται οι πρώτες βοήθειες.

Στο σημείο έφτασαν εμπειρογνώμονες από την Επιθεώρηση Εκτάκτων Καταστάσεων, ενώ ο γερουσιαστής των Φιλελευθέρων, Εμίλιαν Φράνκου δήλωσε ότι άκουσε τον άνδρα να φωνάζει πριν πέσει από το μπαλκόνι: "Στερήσατε το ψωμί από τα παιδιά μου".

Σύμφωνα με το πρακτορείο ειδήσεων Agerpres, κατά τη μεταφορά του στο ασθενοφόρο για να διακομιστεί πανεπιστημιακό νοσοκομείο του Βουκουρεστίου, ο άντρας φώναζε τη λέξη "ελευθερία".

http://prezatv.blogspot.com/2010/12/blog-post_2281.html