Για μας, από την πρώτη στιγμή, οι έννοιες της αλληλεγγύης και της ενότητας ήταν αδιαπραγμάτευτες. Αναγνωρίζοντας τους εαυτούς μας μέσα στον ευρύτερο ριζοσπαστικό χώρο, γεγονός για το οποίο πολλές φορές δεχτήκαμε προσβολές, γνωρίζουμε πολύ καλά πως το όπλο των καταπιεσμένων απέναντι σε κάθε είδους αυθαιρεσία ( από το μικρό αφεντικό μέχρι το κράτος και τους μεγαλοτραπεζίτες ) ήταν, είναι και θα είναι η από κοινού αντίσταση. Έτσι, παράλληλα με τις νομικές διεκδικήσεις που ήδη ξεκινήσαμε, δε λησμονούμε την ενδυνάμωση της φωνής μας απευθυνόμενοι σε μια κοινωνία που λατρεύει να καταναλώνει κρατώντας τα μάτια της κλειστά.
Όμως η εργασιακή καθημερινότητα βγάζει μάτι στους φαινομενικά «ευχάριστους» χώρους «διασκέδασης». Η εκμετάλλευση της εργασίας και οι συνθήκες δουλειάς κάθε άλλο παρά αντιστοιχούν με την όποια «καλή ατμόσφαιρα» που υπάρχει στα μαγαζιά, η οποία αν μπορεί να αποδοθεί σε κάποιους είναι στους ίδιους τους εργαζόμενους που απαρτίζουν κάθε μαγαζί. Και η συνειδητοποίηση αυτών των συνθηκών από τη μεριά όσων παρόλα αυτά επιλέγουν χώρους σαν το "Tapas" για να αποδράσουν από την καθημερινότητα της καταπίεσης, θα ’πρεπε να είναι αρκετή για να πάρει ο καθένας θέση απέναντι σε μια τέτοια κατάσταση.
ΣΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ ΤΗΣ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗΣ ΚΑΠΟΙΟΙ ΔΕ ΔΙΑΣΚΕΔΑΖΟΥΝ ΜΠΟΥΚΟΤΑΖ ΣΤΟ TAPAS
Οι 5 απολυμένοι του «Tapas»
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1241408