Οι τελευταίες εξελίξεις στην υλοποίηση της συμφωνίας κυβέρνησης – απεργών πείνας

Οπως είναι γνωστό, την Τετάρτη 9 Μαρτίου, έγινε συμφωνία ανάμεσα σε 4 υπουργούς της κυβέρνησης και αντιπροσωπεία των 300 απεργών πείνας. Η συμφωνία αυτή περιλάμβανε τρία σημεία:
Σε κάθε απεργό πείνας θα δοθεί το καθεστώς «ανοχής» («αναβολή απομάκρυνσης») επ’ αόριστον. Το καθεστώς αυτό θα συνοδεύεται και από άδεια εργασίας.
Θα δοθεί η δυνατότητα στους απεργούς πείνας να ταξιδεύουν στις πατρίδες τους.
Η 12ετία για την απόκτηση άδειας παραμονής «για εξαιρετικούς λόγους» θα γίνει 8ετία.
Οι υπουργοί της κυβέρνησης, όχι μόνο δεν έδωσαν στους απεργούς πείνας κάποιο έγγραφο με το περιεχόμενο της συμφωνίας, υπογεγραμμένο από τους ίδιους, όχι μόνο δεν δεσμεύτηκαν δημόσια με δηλώσεις τους γι’ αυτή τη συμφωνία, αλλά αντίθετα εμφανίζονται πιο ρατσιστές από την ακροδεξιά και τη δεξιά, διαψεύδοντας την ίδια την ύπαρξη της συμφωνίας και υποστηρίζοντας ότι η κυβέρνηση το μόνο που έδωσε στους απεργούς πείνας είναι αυτό που τους πρότεινε από την αρχή, δηλαδή το εξάμηνο καθεστώς «ανοχής».

Ανεξάρτητα από τις δηλώσεις των υπουργών, σημασία αυτή τη στιγμή έχει να δούμε πώς εξελίσσεται η διαδικασία υλοποίησης της συμφωνίας και τι πρέπει να γίνει ώστε αυτή η συμφωνία να εξασφαλιστεί, πριν οι απεργοί πείνας εγκαταλείψουν το κτίριο «Υπατία» και φύγουν για τους τόπους διαμονής τους. Γιατί αν οι απεργοί πείνας φύγουν, τότε δεν θα υπάρχει κανένας παράγοντας άσκησης πίεσης πάνω στην κυβέρνηση.


1. Στους απεργούς πείνας έχει αρχίσει να χορηγείται, σε ατομική βάση, το καθεστώς «ανοχής». Αυτό υλοποιείται ως εξής: πρώτα βγαίνει απόφαση απέλασης και ταυτόχρονα βγαίνει απόφαση αναστολής της απέλασης («αναβολή απομάκρυνσης»). Αυτή η αναβολή είναι εξάμηνη και μπορεί να ανανεωθεί μετά από νέα κρίση από την Αστυνομία.

Το «επ’ αόριστον» δεν αναφέρεται πουθενά και δεν θα μπορούσε να αναφέρεται, διότι δεν προβλέπεται από το νόμο. Δεν υπάρχει, δηλαδή, περίπτωση να εκδοθεί κάποια υπουργική απόφαση που να κατοχυρώνει για τους 300 το «επ’ αόριστον».

Ούτε υπάρχει περίπτωση να τροποποιηθεί ο συγκεκριμένος νόμος (νόμος 3907/2011), διότι η φιλοσοφία του νόμου, αλλά και της Ευρωπαϊκής Οδηγίας (115/2008), στην οποία στηρίζεται, είναι φιλοσοφία απελάσεων, με την προστασία κάποιων δικαιωμάτων των υπό απέλαση μεταναστών, μέχρι να γίνει η απέλαση. Δεν μπορεί, δηλαδή, να είναι κάποιος υπό απέλαση και να του δίνεις επ’ αόριστον αναστολή της απέλασης, γιατί τότε η ίδια η πράξη της απέλασης χάνει το νόημά της. Αυτό που θέλει η Ευρωπαϊκή Ενωση είναι να εξασφαλίσει μαζικές απελάσεις μεταναστών.

Οταν, λοιπόν, οι υπουργοί της κυβέρνησης μιλούσαν για «επ’ αόριστον», έλεγαν εν γνώσει τους ψέματα. Νομικά το «επ’ αόριστον» δεν μπορεί να κατοχυρωθεί. Μένει η κατοχύρωσή του στην πράξη. Δηλαδή, κάθε εξάμηνο, ο κάθε απεργός πείνας να εξασφαλίζει την ανανέωση της αναστολής της απέλασης.

Οταν, όμως, η κυβέρνηση δεν έχει δεσμευτεί δημόσια σ’ αυτό, μπορούμε να καταλάβουμε πως κάθε άλλο παρά εξασφαλισμένη είναι η συνέχιση του καθεστώτος «ανοχής» για τους 300 απεργούς πείνας. Σήμερα το απόγευμα, τέσσερις απεργοί πείνας, οι οποίοι είχαν περάσει από τη διαδικασία και είχαν πάρει βεβαίωση με εξάμηνη «ανοχή», συνελήφθησαν από μπάτσους στην Ομόνοια και μεταφέρθηκαν, με χειροπέδες στα χέρια, στο Αλλοδαπών, για να αφεθούν ελεύθεροι αργότερα, μετά από παρέμβαση μελών της Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης. Την προσαγωγή τους την πληροφορηθήκαμε από άλλους απεργούς πείνας, οι οποίοι βρίσκονταν στο Αλλοδαπών για τη διαδικασία της καταγραφής και της απόδοσης σ’ αυτούς του καθεστώτος «ανοχής», είδαν τους συντρόφους τους σιδηροδέσμιους και ενημέρωσαν τηλεφωνικά.

Οταν αυτό γίνεται λίγες ώρες μετά την απόδοση του καθεστώτος «ανοχής», καταλαβαίνετε τι μπορεί να συμβεί αργότερα, όταν οι απεργοί πείνας δεν θα είναι όλοι μαζί, ούτε θα έχουν δίπλα τους ένα κίνημα αλληλεγγύης. Από την άλλη, μπορούμε να φανταστούμε την εκδικητικότητα με την οποία ο κρατικός μηχανισμός μπορεί να συμπεριφερθεί έναντι των συγκεκριμένων μεταναστών, οι οποίοι καταρράκωσαν το γόητρό του. Εκδικητικότητα που μπορεί να οδηγήσει σε άρνηση του δικαιώματος ανανέωσης του καθεστώτος «ανοχής» μετά από ένα χρόνο.

Γι’ αυτό είναι απαραίτητο να υπάρξει δημόσια δήλωση των υπουργών, ότι οι 300 απεργοί πείνας θα ανανεώνουν επ’ αόριστο το καθεστώς «ανοχής». Μπορεί αυτή η δήλωση να μην έχει χαρακτήρα νομικής δέσμευσης, έχει όμως χαρακτήρα πολιτικής δέσμευσης, η οποία μπορεί να βοηθήσει στο μέλλον. Επειδή αυτό ποτέ δεν έχει ειπωθεί δημόσια από τη μεριά της κυβέρνησης, ενώ το μόνο που έχει ειπωθεί δημόσια είναι το «6+6» (δηλαδή, μια ακόμα ανανέωση του εξάμηνου που παίρνουν τώρα), αν δεν υπάρξει αυτή η δημόσια δήλωση, είναι πολύ πιθανόν, στο τέλος του 12μηνου, να έχουμε εκδικητική επίθεση ενάντια σε απεργούς πείνας.

Αν αυτό περάσει στο ντούκου, τότε ο μόνος που διευκολύνεται είναι η κυβέρνηση. Αντίθετα, αν υπάρξει δημόσια δήλωση, θα έχουμε ένα ακόμα όπλο για τις μάχες του μέλλοντος.

2. Η δυνατότητα εργασίας για όσους μετανάστες βρίσκονται στο καθεστώς «ανοχής» προς το παρόν δεν προβλέπεται. Σύμφωνα με το νόμο (άρθρο 37, παράγραφος 5 νόμου 3907/2011), η δυνατότητα εργασίας θα πρέπει να καθοριστεί με Προεδρικό Διάταγμα, που εκδίδεται μετά από πρόταση των υπουργών Εσωτερικών, Εργασίας και Προστασίας του Πολίτη. Οπως αναφέρει, όμως, ο νόμος, η δυνατότητα προς εργασία δεν είναι απεριόριστη, ούτε ως προς το είδος της εργασίας ούτε ως προς τον τόπο εργασίας (όπως ισχύει για τους Ελληνες και τους νόμιμους μετανάστες). Το Προεδρικό Διάταγμα θα καθορίσει τους τομείς απασχόλησης και τις περιοχές της χώρας στις οποίες θα μπορούν να εργάζονται. Ανοίγει, λοιπόν, ένα άλλο τεράστιο ζήτημα για το πώς θα εξασφαλιστεί η δυνατότητα ελεύθερης πρόσβασης στην εργασία για τους απεργούς πείνας και για όσους άλλους μετανάστες τεθούν στο καθεστώς «ανοχής». Το ζήτημα αυτό πρέπει να αναδειχτεί τώρα και να απαιτηθεί επίσης σαφής δέσμευση από την κυβέρνηση για ελεύθερη πρόσβαση στην εργασία, όσων τίθενται στο καθεστώς «ανοχής».

3. Εγινε γνωστό –όχι επίσημα από την κυβέρνηση, αλλά από τους δικηγόρους των απεργών πείνας– ότι τη Δευτέρα θα δημοσιοποιηθεί υπουργική απόφαση για τη δυνατότητα των απεργών πείνας να ταξιδεύουν στην πατρίδα τους. Λόγος γίνεται για ένα ταξίδι ανά εξάμηνο με απλή ενημέρωση της Αστυνομίας και άλλα ταξίδια μετά από αίτηση και έγκρισή της από την Αστυνομία.

Επειδή αυτή είναι μια σημαντική κατάκτηση της απεργίας πείνας των 300, πρέπει να απαιτηθεί αυτή η υπουργική απόφαση να υπογραφεί και να δημοσιευτεί στο ΦΕΚ άμεσα, γιατί αλλιώς θα είναι ένα χαρτί χωρίς καμιά αξία, το οποίο η κυβέρνηση μπορεί να πετάξει στα σκουπίδια. Ιδιαίτερα η σημερινή κυβέρνηση.

4. Η 8ετία (αντί της 12ετίας) για την απόκτηση άδειας παραμονής «για εξαιρετικούς λόγους» μπορεί να γίνει μόνο με τροποποίηση του σχετικού νόμου. Η κυβέρνηση δεν ανέλαβε καμιά δέσμευση ως προς το χρόνο υλοποίησης αυτού του σημείου της συμφωνίας (πέρα από το ότι ο Ραγκούσης μιλά πια για «11ετία, το πολύ 10ετία»). Ο Ραγκούσης, επίσης, δήλωσε ότι αυτό δεν πρόκειται να γίνει στο αμέσως προσεχές χρονικό διάστημα. Υπάρχει, λοιπόν, ο κίνδυνος αυτή η τόσο σημαντική κατάκτηση της απεργίας πείνας να παραπεμφθεί στις ελληνικές καλένδες.

Πέρα απ’ αυτό, όμως, υπάρχει και ένα άλλο θέμα για τους απεργούς πείνας. Μέσα από ποια διαδικασία θα αποδείξουν από πότε βρίσκονται στην Ελλάδα; Η υπόσχεση του Παπουτσή, ότι στην κάρτα «ανοχής» που θα πάρουν θα αναγράφεται και ο χρόνος άφιξής τους στην Ελλάδα δεν τηρείται. Το μόνο που αναφέρεται στα χαρτιά που τους δίνουν είναι η ημερομηνία που γίνεται η ένταξή τους στο καθεστώς «ανοχής». Ετσι και δεν υπάρξει και γι’ αυτό δεσμευτική δήλωση της κυβέρνησης, και αυτή η κατάκτηση θα μείνει στον αέρα και ενδέχεται να χαθεί.

Να γιατί όλ’ αυτά τα ανοιχτά ζητήματα πρέπει να λυθούν πριν οι απεργοί πείνας εγκαταλείψουν την «Υπατία».


http://www.eksegersi.gr/article.php?article_id=9993&pos=4&cat_id=48