30 Μαρτίου 2011

"Είχα το «Ποντίκι» με την προκήρυξη, άρα είμαι ένοχος", σαθρό κατηγορητήριο καταγγέλλει προφυλακισμένος για τον Ε.Α

thumb
Από τον προφυλακισμένο στις φυλακές Κορυδαλλού, κατηγορούμενο ως μέλος του Επαναστατικού Αγώνα, Σαράντο Νικητόπουλο, έλαβε και δημοσίευσε το "ΠΟΝΤΙΚΙ" την παρακάτω επιστολή:

Κύριοι, γνωρίζοντας ως αναγνώ­στης πως το χιούμορ αποτε­λεί δομικό συστατικό και είναι ένα από τα κυριότερα χαρακτηριστικά της εφημερίδας σας, αποφάσισα να σας στείλω αυτήν την επιστολή σε μια προσπάθεια να γνωστοποιήσω μια ιλα­ροτραγωδία που λαμβάνει χώρα εδώ και ένα χρόνο και αφορά κατά κάποιον τρόπο την εφημερίδα σας. Μια ιλαρο­τραγωδία την οποία προσωπικά βιώνω απλά ως τραγωδία.

Εδώ και ένα χρόνο βρίσκομαι προ­φυλακισμένος σε ένα υπόγειο κελί στη ΣΤ’ πτέρυγα των φυλακών Κορυδαλ­λού κατηγορούμενος για συμμετοχή στην οργάνωση Επαναστατικός Αγώ­νας, φορτωμένος με βαρύτατες κατη­γορίες με βάση ένα σαθρό και παντε­λώς αστήρικτο κατηγορητήριο. Από την πρώτη στιγμή αρνούμαι τις κατηγο­ρίες και φωνάζω πως η δίωξή μου εί­ναι εντελώς φρονηματική καθώς τυχαί­νει από τα μαθητικά μου χρόνια να εί­μαι δραστήριος αναρχικός. Ας πάρου­με όμως τα πράγματα από την αρχή του δράματος.

Στις 10 Απριλίου 2010 πραγματο­ποιείται η σύλληψή μου από την αντι­τρομοκρατική. Προσαγωγή (sic) λέγαν αυτοί, απαγωγή λέω εγώ. Στη συνέχεια αναλαμβάνει δράση ο χορός, δηλαδή όλα αυτά τα έμμισθα παπαγαλάκια σε έντυπα και ηλεκτρονικά ΜΜΕ που ανα­παράγουν διαρροές, φωτογραφίζουν ανθρώπους, σπιλώνουν συνειδήσεις και υπολήψεις και όλα αυτά χωρίς καμία διασταύρωση ή επαλήθευση του οτιδή­ποτε και με θράσος χιλίων πιθήκων.

Έτσι λοιπόν το σπίτι στο οποίο διέ­μενα με τη μητέρα μου στα Εξάρχεια βαφτίζεται «γιάφκα της οδού Δερβενί-ων» όπου βρέθηκαν όπλα – χωρίς βέ­βαια να έχει βρεθεί τίποτα – και εγώ εμφανίζομαι ως αιμοδιψές τέρας που διασκεδάζει και γελάει με το θάνατο 15χρονου παιδιού από έκρηξη βόμ­βας. Να σημειώσω εδώ πως η κατοικία μου ήταν γνωστή στην αστυνομία κα­θώς πολλές φορές στο παρελθόν βρι­σκόμουν υπό εμφανή αστυνομική πα­ρακολούθηση όπως εκατοντάδες άλ­λοι σύντροφοι από τον αναρχικό και όχι μόνο πολιτικό χώρο

Έτσι λοιπόν και αφού ο χορός των παπαγάλων (που ευθύνονται για την ύπαρξη του γνωστού συνθήματος για τους δημοσιογράφους) έχει δημιουρ­γήσει το απαραίτητο κλίμα, προφυλα­κίζομαι με συνοπτικές διαδικασίες χω­ρίς κανένα απολύτως εις βάρος μου στοιχείο.

Στη συνέχεια περνάμε στη δικαστική πλευρά του δράματος όπου κατά έναν τρόπο εμπλέκεται και η εφημερίδα σας. Ενώ οι έρευνες κάθε είδους (εργαστηριακές, άρσεις απορρήτου, εξέ­ταση μαρτύρων κ.τ.λ.) προχωρούν και τελικά κλείνουν χωρίς να προκύψει οτιδήποτε εις βάρος μου, εγώ συνε­χίζω να παραμένω κρατούμενος. Στις αλλεπάλληλες αιτήσεις αποφυλάκισης που έχω καταθέσει μέσω των συνηγό­ρων μου όλο αυτό το χρονικό διάστημα του ενός έτους, λαμβάνω από τους αρ­μόδιους δικαστικούς που χειρίζονται την υπόθεση απορριπτικές απαντήσεις με το εξής καταπληκτικό σκεπτικό.

Θεωρούν ως επιβαρυντικά στοιχεία και ενδείξεις ενοχής μια αντιασφυξιογόνο μάσκα, μια αποκριάτικη περού­κα και ένα φύλλο της εφημερίδας σας με δημοσιευμένη προκήρυξη του Ε.Α. για την επίθεσή του στο Χρηματιστήριο Αθηνών. Τι και αν μάρτυρες καταθέ­τουν ότι την ημέρα του συγκεκριμένου περιστατικού βρισκόμασταν μαζί σε νησί του Αιγαίου 152 ν.μ. μακριά από την Αθήνα; Είχα το «Ποντίκι» με την προκήρυξη, άρα είμαι ένοχος. Μπορεί να ακούγεται αστείο, αλλά δεν είναι.

Όπως καταλαβαίνετε όποιος κατέχει μια τέτοια μάσκα για να προστατεύεται από τα τοξικά δηλητήρια των ΜΑΤ και να στέκεται με αξιοπρέπεια στο δρόμο (όπως π.χ. ολόκληρη η Κερατέα και χι­λιάδες διαδηλωτές στις απεργιακές συ­γκεντρώσεις και πορείες), όποιος ενη­μερώνεται από τον τύπο και ειδικότερα από την εφημερίδα σας και όποιος έχει πάει έστω και μια φορά σε πάρτι μα­σκέ, είναι εν δυνάμει ένοχος για τους αστυνομικοπολιτικούς εγκεφάλους της ΓΑΔΑ, του Μεγάρου Μαξίμου και της «ανεξάρτητης δικαιοσύνης» τους. Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμ­μές εκκρεμεί νέα αίτηση αποφυλάκι­σής μου και περιμένω με αγωνία την απάντηση - όπως φαντάζομαι πλέον και εσείς - για να δω αν εξακολουθεί η κατοχή και η ανάγνωση της εφημερί­δας σας να θεωρείται τεκμήριο ενοχής για «τρομοκρατική» δραστηριότητα.

Τι να περιμένει όμως κανείς όταν π.χ. το γιαούρτωμα του προκλητικότατου βουτηγμένου στην αλαζονεία και την αμετροέπεια αντιπροέδρου της κυβέρ­νησης βαφτίζεται από τον ίδιο ως τρο­μοκρατική πράξη και αντάρτικο πόλης;

Τι να περιμένει κανείς όταν το να είσαι αναρχικός τείνει να μετατραπεί - αν δεν έχει γίνει ήδη - σε ιδιώνυμο αδίκημα και οι φυλακές γεμίζουν αγω­νιστές;

Τι να περιμένει κανείς όταν πριν λί­γο καιρό σε μια δήλωση ενδεικτική του ύφους και του ήθους των εξουσιαστών, οι 300 μετανάστες απεργοί πείνας χα­ρακτηρίστηκαν από τον «ανθρωπιστή» υπουργό υγείας εστία μόλυνσης;

Τι να περιμένει κανείς όταν η χωρίς προηγούμενο αστυνομοκρατία πνίγει τις πόλεις με αποκλειστικό σκοπό την αποτροπή και την καταστολή των κοι­νωνικών αντιστάσεων και αγώνων;

Τι να περιμένει κανείς όταν οι τρομονόμοι ψηφίζονται ο ένας μετά τον άλλον ποινικοποιώντας ακόμα και τη συμμετοχή σε μια διαδήλωση όπου πι­θανόν θα ξεσπάσουν συγκρούσεις; Τι να περιμένει κανείς όταν οποιοσδήπο­τε αντιστέκεται με όποιον τρόπο και αν το κάνει λοιδορείται και στοχοποιείται άμεσα (π.χ. κίνημα δεν πληρώνω);

Είναι πασιφανές πως η εξουσία έχει οξύνει την επίθεσή της στην κοινωνία όσο ποτέ άλλοτε τόσο στο οικονομικό επίπεδο με την ένταξη της χώρας στο ΔΝΤ και τα σκληρά - ληστρικά μέτρα που λαμβάνονται και θα συνεχίσουν να λαμ­βάνονται, όσο και στο συνεπαγόμενο κατασταλτικό επίπεδο θέλοντας να απο­τρέψει μέσω του φόβου τις κοινωνικές αντιστάσεις που ήδη υπάρχουν και που νομοτελειακά πλέον θα διευρυνθούν και θα οξυνθούν, καθώς το παραμυθάκι για τη «σωτηρία της χώρας» μπορεί να είναι ωραίο αλλά δεν έχει δράκο. Ήδη στον πρώτο χρόνο εφαρμογής του μνη­μονίου το χρέος αυξήθηκε 10 δισ. και η ανεργία αγγίζει το 15%.

Σε αυτό λοιπόν το ιστορικό πλαίσιο, σε αυτήν τη σκληρή για την κοινωνία συνθήκη και με δεδομένη την επιλο­γή των εξουσιαστών να επενδύσουν στο φόβο, θεωρώ ότι εντάσσεται και η δική μου άκρως πολιτική και φρονη-ματική δίωξη. Και αν στις αρχαίες τρα­γωδίες στην κορύφωση του δράματος με την επέμβαση κάποιου από μηχανής θεού επήρχετο η λυτρωτική για όλους κάθαρση, στις σύγχρονες τα πράγματα είναι λιγάκι πιο δύσκολα, καθώς δεν υπάρχει αυτή η πολυτέλεια.

Αν η κοινωνία θέλει να βγει από αυ­τήν την τραγωδία που της έχουν επιβά­λει τα άπληστα καπιταλιστικά οικονο­μικά συμφέροντα και οι εντεταλμένες κυβερνήσεις τους, οφείλει να βασιστεί στις δικές της δυνάμεις και μέσα από αυτοοργανωμένα, αδιαμεσολάβητα, συγκρουσιακά εγχειρήματα να σταθεί στο ύψος της και να αντισταθεί. Οφεί­λει να γίνει η ίδια ο από μηχανής θε­ός που θα επιφέρει την κάθαρση που στις μέρες μας δεν μπορεί να έχει άλλη μορφή από αυτήν της κοινωνικής επα­νάστασης.

Όσον αφορά το δικό μου μικρό πα­ράλληλο δράμα – που ωστόσο δεν εί­ναι άσχετο με την τωρινή κοινωνική πραγματικότητα όπως προανέφερα – δεν μπορώ παρά έχοντας πίστη και φωνάζοντας τη δική μου αλήθεια να συνεχίσω να αγωνίζομαι και μέσα από τη φυλακή για ό,τι ως αναρχικός αγωνι­ζόμουν και έξω από αυτή. Για την ελευ­θερία, την αξιοπρέπεια και την κοινω­νική δικαιοσύνη.

Ευχαριστώ για την προσοχή σας, ελ­πίζω σε δημοσίευση της παρούσας επιστολής και εύχομαι σε περίπτωση που δημοσιευτεί να μη χάσετε κανέναν αναγνώστη. Είτε από φόβο, είτε επειδή ξαφνικά βρέθηκε στη φυλακή...

19/3/2011

Σαράντος Νικητόπουλος

ΣΤ’ πτέρυγα Κορυδαλλός

http://www.topontiki.gr/article/15141

Αρχειο αναρτησεων

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...