«Eκκληση: Oσοι πολίτες έχετε φωτογραφίες ή βίντεο με άκρως απάνθρωπες συμπεριφορές των δυνάμεων καταστολής παρακαλούμε να μας τα στέλνετε στο webmaster@real-democracy.gr για να κινηθούν οι πρέπουσες νομικές διαδικασίες. Σας ευχαριστούμε». Το κείμενο αυτό είναι ανηρτημένο στην ιστοσελίδα της «λαϊκής συνέλευσης» του Συντάγματος. Και είναι ένα κείμενο δηλωτικό μιας ολόκληρης πολιτικής αντίληψης, την οποία μπορούμε να περιγράψουμε με τη γνωστή κινέζικη παροιμία: «Οταν το δάχτυλο έδειχνε το φεγγάρι, ο ηλίθιος κοίταζε το δάχτυλο».
Η κυβέρνηση έστειλε τις επίλεκτες κατασταλτικές δυνάμεις του κράτους να μακελέψουν δεκάδες χιλιάδες κόσμο, να σπείρουν τον τρόμο σε μια μεγάλη έκταση γύρω από την πλατεία Συντάγματος και εκείνοι που εμφανίζονται ως αυθεντικοί εκφραστές του «κινήματος των αγανακτισμένων» ζητούν φωτογραφίες και βίντεο για να κάνουν τις «πρέπουσες νομικές διαδικασίες» κατά των μπάτσων! Εδώ δεν έχουμε λεγκαλισμό, έχουμε ηλιθιότητα με λοφίο, η οποία πολιτικά συνιστά μια απόλυτα αντιδραστική στάση. Δεν τους προβλημάτισε καθόλου που ο πολύς κόσμος ήταν εντελώς απροετοίμαστος να αντιμετωπίσει την αστυνομική επίθεση, δεν σκέφτηκαν να ξεκινήσουν κάποια συζήτηση για την οργάνωση της άμυνας, αλλά σκέφτηκαν αμέσως να οργανώσουν νομική μάχη ενάντια στις «άκρως απάνθρωπες συμπεριφορές» των μπάτσων! Μετά τις πύρινες, σπαραξικάρδιες καταγγελίες, σ’ αυτό τελείωσε ο ρόλος τους. Να βάλλουν δικηγόρους να κάνουν μηνύσεις, περνώντας στον κόσμο την αντίληψη ότι όλα πρέπει να κινούνται μέσα στα πλαίσια της αστικής νομιμότητας. Ο μπάτσος που παρανομεί πρέπει να τιμωρείται. Και ο πολίτης, βεβαίως, αλλά αυτό είναι δουλειά των μπάτσων και των δικαστικών αρχών.
Πριν μερικούς μήνες, κάποιοι άλλοι (μεταξύ των οποίων και αρκετοί από τους… αμεσοδημοκράτες του Συντάγματος) ανακοίνωσαν με πολλά ταρατατζούμ ότι θα ανατρέψουν το Μνημόνιο με προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Πριν μερικές μέρες πήραν την απάντηση (την οποία δεν σχολίασαν με τα ίδια ταρατατζούμ): η Ολομέλεια του ΣτΕ αποφάσισε ομόφωνα ότι το Μνημόνιο είναι συνταγματικό, όπως και όλοι οι νόμοι που ψηφίστηκαν προς εκτέλεσή του.
Νομίζουμε πως δεν χρειάζεται να πούμε τίποτ’ άλλο για το λεγκαλισμό της «πλατείας». Απλά, για την πληρότητα αυτής της πολεμικής, σταχυολογούμε μερικές λέξεις από τις τέσσερις ανακοινώσεις που εξέδωσαν την περασμένη Τρίτη και Τετάρτη, τη μέρα που ΜΑΤ, ΔΕΛΤΑ, ΔΙΑΣ και λοιπές κατασταλτικές δυνάμεις ματοκυλούσαν τον κόσμο πάνω και γύρω από το Σύνταγμα: «αδικαιολόγητες και απρόκλητες επιθέσεις με κάθε μέσο σε ειρηνικούς διαδηλωτές», «η αστυνομία με απαράμιλλη βαρβαρότητα επιτέθηκε σε ειρηνικούς πολίτες που διέπραξαν “το κακούργημα” της “ελεύθερης έκφρασης της διαμαρτυρίας”, δικαίωμα που αναγνώρισε και ο πρόεδρος της Βουλής κ. Πετσάλνικος», «χημικός πόλεμος μέχρι πρωίας εναντίον όλων των διαδηλωτών – ακόμα κι όταν εκείνοι χόρευαν!», «εκατοντάδες τραυματισμοί διαδηλωτών με "άδεια χέρια", αλλά γεμάτων ψυχή», «με μόνη αμυντική ασπίδα το σώμα και την αποφασιστικότητα του “ως εδώ!”», «με ποδόσφαιρο, χορό, μουσική, και αλυσίδες αλληλεγγύης στο κέντρο της πλατείας ανακαταλάβαμε το χώρο υποχρεώνοντας τις δυνάμεις καταστολής να υποχωρήσουν!».
Η λογική του καρπαζοεισπράκτορα είναι διάχυτη σ’ αυτά τα αποσπάσματα (μπορείτε να διαβάσετε το σύνολο των ανακοινώσεων, είναι πολύ χαρακτηριστικές). Και η λογική του… ολίγον ρουφιάνου. Εμείς είμαστε ειρηνικοί, γιατί μας χτυπάτε; Γιατί μας χτυπήσατε όλους και όχι μόνο τους βίαιους; Κερασάκι στην τούρτα η αναφορά στον Πετσάλνικο, που αναγνώρισε το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης διαμαρτυρίας! Πόση ξεφτίλα πια! Να επικαλούνται ποιον; Τον Πετσάλνικο! Εναν από τους πιο στυγνούς Πασόκους, τον πιο πιστό ίσως φίλο του Παπανδρέου εδώ και δεκαετίες.
Είμαστε σίγουροι, ότι αυτές τις απόψεις δεν τις συμμερίζονται όλοι και όλες όσοι πίστεψαν ότι κάτι μπορεί να βγει απ’ αυτό που ονομάστηκε «λαϊκή συνέλευση». Απλώς, τώρα τους φόρεσαν πιο βαθιά το καπέλο. Αλλωστε, το πανό με την υπογραφή «Νεολαία Συνασπισμού», που καρφώθηκε στο Σύνταγμα αυτό το διήμερο, δεν επιτρέπει αυταπάτες. Τώρα που το πράγμα τελειώνει, πρέπει να βγει η πολιτική υπεραξία. Απέξω το πανό κι από μέσα ο Τσίπρας να εμφανίζεται ως… κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της άμεσης δημοκρατίας, στο ίδιο μήκος κύματος με τις ανακοινώσεις, αλλά πιο προκλητικός κατά εκείνων που αντιστάθηκαν (είναι για πολλές μπάτσες το καβαλημένο καλάμι της σύγχρονης σοσιαλδημοκρατίας).
Αυτό το διήμερο υπήρξε τερατώδης αστυνομική βία (καθόλου ασύνηθες φαινόμενο) και μειοψηφική αντίσταση. Η νεολαία του Δεκέμβρη (ένα κομμάτι της) κατάφερε ν’ αντισταθεί και οι διαδηλωτές που παρέμειναν στο Σύνταγμα και δεν έφευγαν, παρά τις απανωτές επιθέσεις που δέχονταν, αναγνώρισαν αυτή την αντίσταση, όσο κι αν οι ίδιοι ήταν εντελώς απροετοίμαστοι να κάνουν το ίδιο. Τσίπρας και λοιποί μικρομαγαζάτορες της πολιτικής θρηνούν γιατί θα χάσουν την πολιτική πελατεία. Οι υπόλοιποι πρέπει να βγάλουμε συμπεράσματα και απ’ αυτόν τον κύκλο που ολοκληρώνεται.
Το σιδερόφραχτο κράτος δεν μπορείς να το αντιμετωπίσεις παρά μόνο με την οργανωμένη λαϊκή αντιβία. Με τα ειρηνόφιλα κλαψουρίσματα και τον αυτοπεριορισμό στο ρόλο του καρπαζοεισπράκτορα καταντάς ρουφιάνος του συστήματος, που προσπαθείς να ευνουχίσεις το λαϊκό κίνημα. Από την άλλη, και τα γεγονότα του τελευταίου διμήνου, που έκλεισαν με την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου, «φωνάζουν» ότι δεν μπορεί άλλο οι εργατικές δυνάμεις να άγονται και να φέρονται από την αστική πολιτική. Είναι επιτακτική ανάγκη η ανεξάρτητη, ταξική πολιτική οργάνωση. Η πολιτική οργάνωση της εργατικής τάξης.
Προδημοσίευση από την «Κόντρα» του Σαββάτου 2 Ιούλη.
Η κυβέρνηση έστειλε τις επίλεκτες κατασταλτικές δυνάμεις του κράτους να μακελέψουν δεκάδες χιλιάδες κόσμο, να σπείρουν τον τρόμο σε μια μεγάλη έκταση γύρω από την πλατεία Συντάγματος και εκείνοι που εμφανίζονται ως αυθεντικοί εκφραστές του «κινήματος των αγανακτισμένων» ζητούν φωτογραφίες και βίντεο για να κάνουν τις «πρέπουσες νομικές διαδικασίες» κατά των μπάτσων! Εδώ δεν έχουμε λεγκαλισμό, έχουμε ηλιθιότητα με λοφίο, η οποία πολιτικά συνιστά μια απόλυτα αντιδραστική στάση. Δεν τους προβλημάτισε καθόλου που ο πολύς κόσμος ήταν εντελώς απροετοίμαστος να αντιμετωπίσει την αστυνομική επίθεση, δεν σκέφτηκαν να ξεκινήσουν κάποια συζήτηση για την οργάνωση της άμυνας, αλλά σκέφτηκαν αμέσως να οργανώσουν νομική μάχη ενάντια στις «άκρως απάνθρωπες συμπεριφορές» των μπάτσων! Μετά τις πύρινες, σπαραξικάρδιες καταγγελίες, σ’ αυτό τελείωσε ο ρόλος τους. Να βάλλουν δικηγόρους να κάνουν μηνύσεις, περνώντας στον κόσμο την αντίληψη ότι όλα πρέπει να κινούνται μέσα στα πλαίσια της αστικής νομιμότητας. Ο μπάτσος που παρανομεί πρέπει να τιμωρείται. Και ο πολίτης, βεβαίως, αλλά αυτό είναι δουλειά των μπάτσων και των δικαστικών αρχών.
Πριν μερικούς μήνες, κάποιοι άλλοι (μεταξύ των οποίων και αρκετοί από τους… αμεσοδημοκράτες του Συντάγματος) ανακοίνωσαν με πολλά ταρατατζούμ ότι θα ανατρέψουν το Μνημόνιο με προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Πριν μερικές μέρες πήραν την απάντηση (την οποία δεν σχολίασαν με τα ίδια ταρατατζούμ): η Ολομέλεια του ΣτΕ αποφάσισε ομόφωνα ότι το Μνημόνιο είναι συνταγματικό, όπως και όλοι οι νόμοι που ψηφίστηκαν προς εκτέλεσή του.
Νομίζουμε πως δεν χρειάζεται να πούμε τίποτ’ άλλο για το λεγκαλισμό της «πλατείας». Απλά, για την πληρότητα αυτής της πολεμικής, σταχυολογούμε μερικές λέξεις από τις τέσσερις ανακοινώσεις που εξέδωσαν την περασμένη Τρίτη και Τετάρτη, τη μέρα που ΜΑΤ, ΔΕΛΤΑ, ΔΙΑΣ και λοιπές κατασταλτικές δυνάμεις ματοκυλούσαν τον κόσμο πάνω και γύρω από το Σύνταγμα: «αδικαιολόγητες και απρόκλητες επιθέσεις με κάθε μέσο σε ειρηνικούς διαδηλωτές», «η αστυνομία με απαράμιλλη βαρβαρότητα επιτέθηκε σε ειρηνικούς πολίτες που διέπραξαν “το κακούργημα” της “ελεύθερης έκφρασης της διαμαρτυρίας”, δικαίωμα που αναγνώρισε και ο πρόεδρος της Βουλής κ. Πετσάλνικος», «χημικός πόλεμος μέχρι πρωίας εναντίον όλων των διαδηλωτών – ακόμα κι όταν εκείνοι χόρευαν!», «εκατοντάδες τραυματισμοί διαδηλωτών με "άδεια χέρια", αλλά γεμάτων ψυχή», «με μόνη αμυντική ασπίδα το σώμα και την αποφασιστικότητα του “ως εδώ!”», «με ποδόσφαιρο, χορό, μουσική, και αλυσίδες αλληλεγγύης στο κέντρο της πλατείας ανακαταλάβαμε το χώρο υποχρεώνοντας τις δυνάμεις καταστολής να υποχωρήσουν!».
Η λογική του καρπαζοεισπράκτορα είναι διάχυτη σ’ αυτά τα αποσπάσματα (μπορείτε να διαβάσετε το σύνολο των ανακοινώσεων, είναι πολύ χαρακτηριστικές). Και η λογική του… ολίγον ρουφιάνου. Εμείς είμαστε ειρηνικοί, γιατί μας χτυπάτε; Γιατί μας χτυπήσατε όλους και όχι μόνο τους βίαιους; Κερασάκι στην τούρτα η αναφορά στον Πετσάλνικο, που αναγνώρισε το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης διαμαρτυρίας! Πόση ξεφτίλα πια! Να επικαλούνται ποιον; Τον Πετσάλνικο! Εναν από τους πιο στυγνούς Πασόκους, τον πιο πιστό ίσως φίλο του Παπανδρέου εδώ και δεκαετίες.
Είμαστε σίγουροι, ότι αυτές τις απόψεις δεν τις συμμερίζονται όλοι και όλες όσοι πίστεψαν ότι κάτι μπορεί να βγει απ’ αυτό που ονομάστηκε «λαϊκή συνέλευση». Απλώς, τώρα τους φόρεσαν πιο βαθιά το καπέλο. Αλλωστε, το πανό με την υπογραφή «Νεολαία Συνασπισμού», που καρφώθηκε στο Σύνταγμα αυτό το διήμερο, δεν επιτρέπει αυταπάτες. Τώρα που το πράγμα τελειώνει, πρέπει να βγει η πολιτική υπεραξία. Απέξω το πανό κι από μέσα ο Τσίπρας να εμφανίζεται ως… κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της άμεσης δημοκρατίας, στο ίδιο μήκος κύματος με τις ανακοινώσεις, αλλά πιο προκλητικός κατά εκείνων που αντιστάθηκαν (είναι για πολλές μπάτσες το καβαλημένο καλάμι της σύγχρονης σοσιαλδημοκρατίας).
Αυτό το διήμερο υπήρξε τερατώδης αστυνομική βία (καθόλου ασύνηθες φαινόμενο) και μειοψηφική αντίσταση. Η νεολαία του Δεκέμβρη (ένα κομμάτι της) κατάφερε ν’ αντισταθεί και οι διαδηλωτές που παρέμειναν στο Σύνταγμα και δεν έφευγαν, παρά τις απανωτές επιθέσεις που δέχονταν, αναγνώρισαν αυτή την αντίσταση, όσο κι αν οι ίδιοι ήταν εντελώς απροετοίμαστοι να κάνουν το ίδιο. Τσίπρας και λοιποί μικρομαγαζάτορες της πολιτικής θρηνούν γιατί θα χάσουν την πολιτική πελατεία. Οι υπόλοιποι πρέπει να βγάλουμε συμπεράσματα και απ’ αυτόν τον κύκλο που ολοκληρώνεται.
Το σιδερόφραχτο κράτος δεν μπορείς να το αντιμετωπίσεις παρά μόνο με την οργανωμένη λαϊκή αντιβία. Με τα ειρηνόφιλα κλαψουρίσματα και τον αυτοπεριορισμό στο ρόλο του καρπαζοεισπράκτορα καταντάς ρουφιάνος του συστήματος, που προσπαθείς να ευνουχίσεις το λαϊκό κίνημα. Από την άλλη, και τα γεγονότα του τελευταίου διμήνου, που έκλεισαν με την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου, «φωνάζουν» ότι δεν μπορεί άλλο οι εργατικές δυνάμεις να άγονται και να φέρονται από την αστική πολιτική. Είναι επιτακτική ανάγκη η ανεξάρτητη, ταξική πολιτική οργάνωση. Η πολιτική οργάνωση της εργατικής τάξης.
Προδημοσίευση από την «Κόντρα» του Σαββάτου 2 Ιούλη.
