Η Μπαλάντα της φυλακής του Ρήντινγκ, το τελευταίο έργο του Όσκαρ Ουάιλντ, γράφτηκε μετά την έξοδό του από την φυλακή όπου παρέμεινε έγκλειστος από το Νοέμβριο του 1895 μέχρι τον Μάϊο του 1897 (για το “έγκλημα” του ότι ήταν ομοφυλόφιλος). Είναι εμπνευσμένο από την εμπειρία του συγγραφέα και αφιερωμένο στη μνήμη του κατάδικου C.T.W. που απαγχονίστηκε τον Ιούλιο του 1896 μέσα στη φυλακή.
Βγαίνοντας από τη φυλακή ο Όσκαρ Ουάιλντ εξουθενωμένος δεν βρήκε άλλη δύναμη παρά μόνο για να γράψει την «Μπαλάντα της φυλακής», κάνοντας έτσι ν’ αντηχήσουν για μια ακόμη φορά οι κραυγές απόγνωσης που βγαίνουν κάθε πρωί απ’ όλα τα κελιά. Το μόνο πράγμα που θα μπορούσε ακόμα να τον ενδιέφερε είναι οι κατάδικοι με τους οποίους μοιραζόνταν τον πόνο του.
Στις τελευταίες φράσεις του «De Profundis» ο Όσκαρ Ουάιλντ υπόσχεται ότι «η τέχνη μου θα ταυτίζεται απο δω και πέρα με τον πόνο». Η «Μπαλλάντα της φυλακής του Ρήντινγκ» αποτελεί την εκπλήρωση αυτής της υπόσχεσης.
Βγαίνοντας από τη φυλακή ο Όσκαρ Ουάιλντ εξουθενωμένος δεν βρήκε άλλη δύναμη παρά μόνο για να γράψει την «Μπαλάντα της φυλακής», κάνοντας έτσι ν’ αντηχήσουν για μια ακόμη φορά οι κραυγές απόγνωσης που βγαίνουν κάθε πρωί απ’ όλα τα κελιά. Το μόνο πράγμα που θα μπορούσε ακόμα να τον ενδιέφερε είναι οι κατάδικοι με τους οποίους μοιραζόνταν τον πόνο του.
Στις τελευταίες φράσεις του «De Profundis» ο Όσκαρ Ουάιλντ υπόσχεται ότι «η τέχνη μου θα ταυτίζεται απο δω και πέρα με τον πόνο». Η «Μπαλλάντα της φυλακής του Ρήντινγκ» αποτελεί την εκπλήρωση αυτής της υπόσχεσης.
Ποτέ δεν είδα άνθρωπο να κοιτάζει με τέτοιο πόθο τη
μικρή γωνιά του γαλάζιου, που οι κατάδικοι ονομάζουν ουρανό...
Κι όμως. Κάθε άνθρωπος σκοτώνει ό,τι αγαπά κι ας το
ξέρει ο καθείς: άλλος μ' ερωτικά γλυκόλογα, ο δειλός με φιλί κι
ο αντρείος με σπαθί
.
http://iliadasphoto.grafbb.com/t8193-topic