Πολύχρονος διωγμός υπαλλήλου, επειδή υπερασπίστηκε τη δημόσια υγεία.
Τον συνεχίζει ο Σκανδαλίδης.
Πριν καλά-καλά καθήσει στην καρέκλα του υπουργού Γεωργίας, την επομένη της ορκωμοσίας του, ο Κ. Σκανδαλίδης υπέγραψε (ίσως να είναι το πρώτο έγγραφο που υπέγραψε ως υπουργός) την παραπομπή στο πειθαρχικό, υπαλλήλου, ο οποίος υφίσταται εδώ και χρόνια διωγμό, από γαλάζιες και πράσινες κυβερνήσεις, επειδή τόλμησε να τα βάλει με το πανίσχυρο γερμανικό μονοπώλιο της Bayer.
Πότε αλήθεια πρόλαβε να ενημερωθεί για την υπόθεση ο Σκανδαλίδης; Πώς έβαλε την υπογραφή του κάτω από μια δίωξη, χωρίς καν να έχει λάβει γνώση της υπόθεσης; Δεν είναι σκανδαλώδες να διώκεται ο εν λόγω υπάλληλος και την ίδια στιγμή να επικρατεί σιωπή για το καραμπινάτο σκάνδαλο Φλαούνα; Μετά από αποκαλυπτικά ρεπορτάζ της «Κόντρας», επιβεβαιώθηκε ότι ο Νίκος Φλαούνας, ιδιοκτήτης τηλεοπτικού σταθμού στην Καλαμάτα, πληρωνόταν και προαγόταν κανονικότατα ως υπάλληλος (αορίστου χρόνου) του υπουργείου Γεωργίας, χωρίς να έχει πατήσει το πόδι του στην υπηρεσία, τουλάχιστον για 13,5 χρόνια! Το αρμόδιο τμήμα του Νομικού Συμβούλιου του κράτους, στο οποίο απευθύνθηκε η πρώην υπουργός Κ. Μπατζελή, γνωμοδότησε πως πρέπει να ζητηθούν από τον Φλαούνα, ως αχρεωστήτως καταβληθείσες, όλες οι αποδοχές που πήρε όλα αυτά τα χρόνια (συν οι ασφαλιστικές εισφορές), να σταλεί ο φάκελος στον εισαγγελέα για την άσκηση ποινικών διώξεων και να διεξαχθεί ΕΔΕ για τη διερεύνηση των πειθαρχικών ευθυνών (γιατί βέβαια ο Φλαούνας δεν έδρασε μόνος του). Ενώ, όμως, πέρασε ένα εξάμηνο, η Μπατζελή δεν κούνησε το δαχτυλάκι της για να γίνουν τα νόμιμα και να διεκδικήσει τουλάχιστον το μισό εκατομμύριο που πρέπει να επιστρέψει ο Φλαούνας στο ελληνικό κράτος). Πέταξε τη γνωμοδότηση του ΝΣΚ σε κάποιο συρτάρι και την παρέδωσε βορά στη σκόνη και τους ποντικούς. Προφανώς, επειδή ο Φλαούνας είναι «πράσινων» πολιτικών φρονημάτων και ως καναλάρχης της Μεσσηνίας έχει αναπτύξει δεσμούς με τα πολιτικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ (κάτι ξέρει επ’ αυτού ο αποτυχών ως υποψήφιος βουλευτής Μεσσηνίας, γενικός γραμματέας του υπουργείου Γεωργίας Γ. Κανελλόπουλος). Ο Κ. Σκανδαλίδης, που τόση βιασύνη επέδειξε για την παραπομπή ενός έντιμου υπάλληλου (προφανώς επειδή δεν είναι «πράσινων» φρονημάτων, ούτε ανήκει σε κάποια κλίκα), δεν έχει κάνει ακόμη τίποτα για την υπόθεση Φλαούνα. Οταν ενημερώθηκε από εμάς, ζήτησε να του δώσουμε τα στοιχεία (υπουργός ζητά ενημέρωση από δημοσιογράφους!), πράγμα που έγινε. Οπως μάθαμε από το ρεπορτάζ, ζήτησε και το φάκελο του υπουργείου, όμως ετοιμάζεται να στείλει την υπόθεση στον γενικό επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης Λ. Ρακιντζή, ενώ είναι δικό του καθήκον να κάνει αυτά που του υποδεικνύει το ΝΣΚ.
Τα δυο μέτρα και δυο σταθμά βγάζουν μάτια. Ενας κοινός απατεώνας προστατεύεται, σε βάρος του ελληνικού δημοσίου, και ένας υπάλληλος διώκεται με κατασκευασμένες κατηγορίες, επειδή τόλμησε να τα βάλει με το πανίσχυρο κύκλωμα που «μανατζάρει» τα συμφέροντα της Bayer. Ας δούμε, όμως, αναλυτικά αυτή την υπόθεση.
Ο Γεώργιος Μπακαγιάννης, γεωπόνος με διδακτορικό στη Φυτοπαθολογία-Εντομολογία, διορίστηκε το 1983 με την ένδειξη «Διάθεση διδακτόρων». Το 1995 μετακινήθηκε στη Διεύθυνση Προστασίας Φυτικής Παραγωγής για να προσφέρει τις υπηρεσίες του ειδικά επί του γνωστικού του αντικειμένου. Το 2004 προσλήφθηκε και ως ειδικός σύμβουλος από τον τότε γενικό γραμματέα του υπουργείου Γεωργίας Θ. Αληφακιώτη, ομότιμο καθηγητή της Γεωπονικής Σχολής του ΑΠΘ. Στα μέσα Φλεβάρη του 2005, με εντολή του Αληφακιώτη, ο Μπακαγιάννης συνέταξε μια πορισματική έκθεση σε θέματα δασοπονίας, ως αποτέλεσμα ευρείας σύσκεψης που έγινε στο υπουργείο με υπηρεσιακούς και εξωτερικούς παράγοντες σχετικούς με το θέμα. Στην έκθεση αυτή ο Μπακαγιάννης, επικαλούμενος επιστημονικές μελέτες του Μπενάκειου Φυτοπαθολογικού Ινστιτούτου και της Γεωπονικής του ΑΠΘ, κατέληγε στο συμπέρασμα ότι πρέπει να σταματήσει ο ψεκασμός με το σκεύασμα Lebaycid της Bayer, διότι είναι εξαιρετικά τοξικό και επικίνδυνο για τη δημόσια υγεία (σε διαδικασία καθολικής απαγόρευσης του συγκεκριμένου σκευάσματος βρισκόταν την ίδια περίοδο η ΕΕ, που είχε δώσει εξαίρεση μέχρι το 2007 μόνο για τέσσερις χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα), υπεδείκνυε ηπιότερα και εξίσου αποτελεσματικά υποκατάστατα και αναφερόταν στο προνομιακό καθεστώς που επί 25 συναπτά έτη απολάμβανε η Bayer, που εισέπραττε περίπου 3,5 εκατ. ευρώ το χρόνο.
Οπως αποκάλυψε μεταγενέστερα σε ένορκη κατάθεσή του ο Αληφακιώτης, αφού επί 4 χρόνια είχε αφήσει απροστάτευτο τον υφιστάμενό του, ο τότε υπουργός Γεωργίας Ε. Μπασιάκος του έδωσε εντολή να απομακρύνει αμέσως από τη θέση του ειδικού συμβούλου τον Μπακαγιάννη, ο οποίος ταυτόχρονα μετακινήθηκε από το Τμήμα Προστασίας Φυτών, όπου εργαζόταν στο γνωστικό του αντικείμενο, στο Τμήμα Λιπασμάτων. Από εξειδικευμένος επιστήμονας μετατράπηκε σε ανειδίκευτο γεωπόνο!
Ενας επιστήμονας που τόλμησε να υψώσει ανάστημα ενάντια σ’ ένα πανίσχυρο μονοπώλιο (και ένα κύκλωμα που προωθούσε και στήριζε τα συμφέροντά του) τέθηκε εκποδών, ενώ το Lebaycid χρησιμοποιήθηκε κατ’ εξαίρεση και το 2008 και το 2009, με την Κομισιόν να κάνει τα στραβά μάτια στις εκθέσεις της αρμόδιας υπηρεσίας του ελληνικού υπουργείου, που υποστήριζε ότι δήθεν δεν υπήρχαν υποκατάστατα! Κι ας είχαν γίνει πειραματικές μελέτες και στο Μπενάκειο και στο Τμήμα Εντομολογίας του ΑΠΘ και στο Ινστιτούτο Ελαίας και Υποτροφικών Φυτών Χανίων, που είχαν διαπιστώσει ότι υπήρχαν αποτελεσματικά και οικολογικώς ήπια υποκατάστατα της κατηγορίας των πυρεθρινών και ζαχαρομυκήτων για την καταπολέμηση του δάκου.
Επειδή ο Μπακαγιάννης δεν το ‘βαλε κάτω, αλλά έκανε συνέχεια αναφορές, υπέστη ένα Γολογθά πειθαρχικών διώξεων, στις οποίες πρωτοστατούσε η «γαλάζια» πολιτική ηγεσία, αλλά και η «πράσινη» συνδικαλιστική γραφειοκρατία (για προφανείς λόγους που έχουν να κάνουν με καριέρες, κλικαρίσματα και άλλα συμφέροντα). Το 2007 τιμωρήθηκε με τρίμηνη παύση με πλήρη στέρηση αποδοχών και το 2008 απαλλάχτηκε με ομόφωνη απόφαση του δευτεροβάθμιου υπηρεσιακού συμβούλιου. Το 2007 τιμωρήθηκε με πρόστιμο 4/5 του μισθού του επειδή προσφώνησε τον διαβόητο Κ. Σκιαδά, τότε γενικό γραμματέα του υπουργείου, ως «υπάλληλο ειδικών θέσεων», αλλά το 2009 απαλλάχτηκε με απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών. Το 2007 ξανατιμωρήθηκε με πρόστιμο 4/5 των αποδοχών του, επειδή αποκάλεσε συνεργάτη της χούντας τον τότε προϊστάμενο και νυν «γαλάζιο» νομάρχη Αρτας Γ. Παπαβασιλείου, ο οποίος επί χούντας ήταν γενικός γραμματέας της διορισμένης ΕΦΕΕ (δηλαδή μεγαλοστέλεχος της χούντας στο φοιτητικό χώρο). Εχει προσφύγει στο ΣτΕ και έχει καταθέσει και τους δημοσιευμένους ύμνους του Παπαβασιλείου προς την «εθνοσωτήριο επανάστασιν». Στο ΣτΕ έχει επίσης προσφύγει για άλλο ένα πρόστιμο 4/5 του μισθού που υπέστη το 2007, ενώ στο υπηρεσιακό συμβούλιο εκκρεμεί μια ακόμη δίωξή του.
Το 2007 του έγινε μια ακόμη δυσμενής μετακίνηση (στη Διεύθυνση Ερευνας), η οποία όμως ουδέποτε του επιδόθηκε νομίμως, γι’ αυτό και δεν ανέλαβε υπηρεσία. Συνέχισε να εργάζεται στο Τμήμα Λιπασμάτων (αν και εξειδικευμένος σε άλλο αντικείμενο), όπως έχει βεβαιώσει ενόρκως και ο νυν γενικός διευθυντής Γεωργικών Εφαρμογών Α. Κατζηλάκης («ο κ. Μπακαγιάννης υπηρετεί νομίμως και κανονικά στη Δ/νση Εισροών Φυτικής Παραγωγής»), που τώρα κάνει κωλοτούμπες, μιας και πήρε την περιπόθητη θέση που τόσα χρόνια κυνηγούσε.
Αγύριστο (ηπειρώτικο) κεφάλι ο Μπακαγιάννης, συνέχισε να μάχεται για την αξιοπρέπεια και την επιστημοσύνη του, παρά τις συνεχείς διώξεις (που τον εξόντωναν και οικονομικά) και τον παροπλισμό του. Τώρα, λοιπόν, βρίσκεται αντιμέτωπος με την τελική φάση των διώξεων, καθώς –με την υπογραφή του Σκανδαλίδη– παραπέμπεται ουσιαστικά με το ερώτημα της απόλυσης, επειδή δήθεν δεν ανέλαβε υπηρεσία στη Διεύθυνση Ερευνας, μετακίνηση που ουδέποτε του επιδόθηκε νομίμως. Ομως, από το Δεκέμβρη του 2008, ο προϊστάμενος της Διεύθυνσης Διοικητικού Γ. Λιακόπουλος, σε έγγραφό του, σημείωνε ότι από τα έγγραφα μετάθεσης του Μπακαγιάννη «απουσιάζει ο πυρήνας, δηλαδή η αναγραφή της ακριβής υπηρεσιακής διεύθυνσης του υπαλλήλου» και τόνιζε ότι «καλλιεργείται ένα πλαίσιο ανορθόλογο, έωλο και εν τέλει αναποτελεσματικό», συμπεραίνοντας ότι «η υπόθεση που αφορά τον κ. Μπακαγιάννη θα παραμένει εκκρεμής». Ενα χρόνο μετά, ο προϊστάμενος της ίδιας Διεύθυνσης επέστρεφε ανεπίδοτα μια σειρά έγγραφα που είχαν ως παραλήπτη τον Μπακαγιάννη, σημειώνοντας ότι αυτός αρνείται να τα παραλάβει δηλώνοντας αυτό που λέει επί τριετία. Οτι δηλαδή «θα παραλάμβανα τα έγγραφα υπό μία και μόνη προϋπόθεση: αν στα έγγραφα αυτά έχει γραφεί η πραγματική Δ/νση στην οποία ανήκω». Σημείωνε δε ότι μετά από έρευνα που πραγματοποίησε η Διεύθυνσή του, «διαπίστωσε για ακόμη μία φορά ότι ο κ. Μπακαγιάννης συνεχίζει να προσέρχεται για εργασία στο κτήριο της οδού Καπνοκοπτηρίου 6 στον 1ο όροφο, το οποίο στεγάζει τη Δ/νση Εισροών Φυτικής Παραγωγής».
Βγάλτε, λοιπόν, τα συμπεράσματά σας. Ο υπάλληλος-φάντασμα Ν. Φλαούνας πληρωνόταν κανονικότατα επί σχεδόν μια δεκαπενταετία, ενώ έκανε τις μπίζνες του στην Καλαμάτα, ενώ ο συνεπής υπάλληλος Γ. Μπακαγιάννης, που παρουσιάζεται καθημερινά στην υπηρεσία του, διώκεται διότι τάχα δεν εργάζεται. Για ποιο λόγο επιδιώκουν την τελική λύση; Γιατί ο Μπακαγιάννης, λόγω τίτλων σπουδών και προϋπηρεσίας, είναι ο επικρτάστερος να επιλεγεί ως Γενικός Διευθυντής Φυτικής Παραγωγής, θέση για την οποία έχει υποβάλει υποψηφιότητα. Με τέτοιο ιστορικό, με εκστρατεία κατά της Bayer και χωρίς να σκύβει τη μέση στους εκάστοτε ισχυρούς, είναι ο τελευταίος που θα ήθελαν σε θέση γενικού διευθυντή.
Δεν ξέρουμε αν ο Κ. Σκανδαλίδης παγιδεύτηκε από τον Γ. Κανελλόπουλο. Για αφελή, πάντως, δεν τον έχουμε. Μαθητούδια στην ίντριγκα είναι μπροστά του οι διάφοροι Κανελλόπουλοι. Πολιτικά αυτός είναι υπεύθυνος και αυτός οφείλει να σταματήσει τη δίωξη κατά Μπακαγιάννη, στέλνοντάς τον ταυτόχρονα σε μια θέση όπου να μπορεί να προσφέρει σύμφωνα με την εξειδικευμένη γνώση του. Ο Κ. Σκανδαλίδης οφείλει, επίσης, να προβεί αμέσως στις νόμιμες διαδικασίες που έχει υποδείξει το ΝΣΚ σε σχέση με το σκάνδαλο Φλαούνα: να απαιτήσει αμέσως την επιστροφή ως αχρεωστήτως καταβληθέντων όσων τσέπωσε ο Φλαούνας, να διατάξει ΕΔΕ και να στείλει χωρίς καθυστέρηση το φάκελο στον εισαγγελέα για την άσκηση ποινικών διώξεων.
Κόντρα
Τον συνεχίζει ο Σκανδαλίδης.
Πριν καλά-καλά καθήσει στην καρέκλα του υπουργού Γεωργίας, την επομένη της ορκωμοσίας του, ο Κ. Σκανδαλίδης υπέγραψε (ίσως να είναι το πρώτο έγγραφο που υπέγραψε ως υπουργός) την παραπομπή στο πειθαρχικό, υπαλλήλου, ο οποίος υφίσταται εδώ και χρόνια διωγμό, από γαλάζιες και πράσινες κυβερνήσεις, επειδή τόλμησε να τα βάλει με το πανίσχυρο γερμανικό μονοπώλιο της Bayer.
Πότε αλήθεια πρόλαβε να ενημερωθεί για την υπόθεση ο Σκανδαλίδης; Πώς έβαλε την υπογραφή του κάτω από μια δίωξη, χωρίς καν να έχει λάβει γνώση της υπόθεσης; Δεν είναι σκανδαλώδες να διώκεται ο εν λόγω υπάλληλος και την ίδια στιγμή να επικρατεί σιωπή για το καραμπινάτο σκάνδαλο Φλαούνα; Μετά από αποκαλυπτικά ρεπορτάζ της «Κόντρας», επιβεβαιώθηκε ότι ο Νίκος Φλαούνας, ιδιοκτήτης τηλεοπτικού σταθμού στην Καλαμάτα, πληρωνόταν και προαγόταν κανονικότατα ως υπάλληλος (αορίστου χρόνου) του υπουργείου Γεωργίας, χωρίς να έχει πατήσει το πόδι του στην υπηρεσία, τουλάχιστον για 13,5 χρόνια! Το αρμόδιο τμήμα του Νομικού Συμβούλιου του κράτους, στο οποίο απευθύνθηκε η πρώην υπουργός Κ. Μπατζελή, γνωμοδότησε πως πρέπει να ζητηθούν από τον Φλαούνα, ως αχρεωστήτως καταβληθείσες, όλες οι αποδοχές που πήρε όλα αυτά τα χρόνια (συν οι ασφαλιστικές εισφορές), να σταλεί ο φάκελος στον εισαγγελέα για την άσκηση ποινικών διώξεων και να διεξαχθεί ΕΔΕ για τη διερεύνηση των πειθαρχικών ευθυνών (γιατί βέβαια ο Φλαούνας δεν έδρασε μόνος του). Ενώ, όμως, πέρασε ένα εξάμηνο, η Μπατζελή δεν κούνησε το δαχτυλάκι της για να γίνουν τα νόμιμα και να διεκδικήσει τουλάχιστον το μισό εκατομμύριο που πρέπει να επιστρέψει ο Φλαούνας στο ελληνικό κράτος). Πέταξε τη γνωμοδότηση του ΝΣΚ σε κάποιο συρτάρι και την παρέδωσε βορά στη σκόνη και τους ποντικούς. Προφανώς, επειδή ο Φλαούνας είναι «πράσινων» πολιτικών φρονημάτων και ως καναλάρχης της Μεσσηνίας έχει αναπτύξει δεσμούς με τα πολιτικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ (κάτι ξέρει επ’ αυτού ο αποτυχών ως υποψήφιος βουλευτής Μεσσηνίας, γενικός γραμματέας του υπουργείου Γεωργίας Γ. Κανελλόπουλος). Ο Κ. Σκανδαλίδης, που τόση βιασύνη επέδειξε για την παραπομπή ενός έντιμου υπάλληλου (προφανώς επειδή δεν είναι «πράσινων» φρονημάτων, ούτε ανήκει σε κάποια κλίκα), δεν έχει κάνει ακόμη τίποτα για την υπόθεση Φλαούνα. Οταν ενημερώθηκε από εμάς, ζήτησε να του δώσουμε τα στοιχεία (υπουργός ζητά ενημέρωση από δημοσιογράφους!), πράγμα που έγινε. Οπως μάθαμε από το ρεπορτάζ, ζήτησε και το φάκελο του υπουργείου, όμως ετοιμάζεται να στείλει την υπόθεση στον γενικό επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης Λ. Ρακιντζή, ενώ είναι δικό του καθήκον να κάνει αυτά που του υποδεικνύει το ΝΣΚ.
Τα δυο μέτρα και δυο σταθμά βγάζουν μάτια. Ενας κοινός απατεώνας προστατεύεται, σε βάρος του ελληνικού δημοσίου, και ένας υπάλληλος διώκεται με κατασκευασμένες κατηγορίες, επειδή τόλμησε να τα βάλει με το πανίσχυρο κύκλωμα που «μανατζάρει» τα συμφέροντα της Bayer. Ας δούμε, όμως, αναλυτικά αυτή την υπόθεση.
Ο Γεώργιος Μπακαγιάννης, γεωπόνος με διδακτορικό στη Φυτοπαθολογία-Εντομολογία, διορίστηκε το 1983 με την ένδειξη «Διάθεση διδακτόρων». Το 1995 μετακινήθηκε στη Διεύθυνση Προστασίας Φυτικής Παραγωγής για να προσφέρει τις υπηρεσίες του ειδικά επί του γνωστικού του αντικειμένου. Το 2004 προσλήφθηκε και ως ειδικός σύμβουλος από τον τότε γενικό γραμματέα του υπουργείου Γεωργίας Θ. Αληφακιώτη, ομότιμο καθηγητή της Γεωπονικής Σχολής του ΑΠΘ. Στα μέσα Φλεβάρη του 2005, με εντολή του Αληφακιώτη, ο Μπακαγιάννης συνέταξε μια πορισματική έκθεση σε θέματα δασοπονίας, ως αποτέλεσμα ευρείας σύσκεψης που έγινε στο υπουργείο με υπηρεσιακούς και εξωτερικούς παράγοντες σχετικούς με το θέμα. Στην έκθεση αυτή ο Μπακαγιάννης, επικαλούμενος επιστημονικές μελέτες του Μπενάκειου Φυτοπαθολογικού Ινστιτούτου και της Γεωπονικής του ΑΠΘ, κατέληγε στο συμπέρασμα ότι πρέπει να σταματήσει ο ψεκασμός με το σκεύασμα Lebaycid της Bayer, διότι είναι εξαιρετικά τοξικό και επικίνδυνο για τη δημόσια υγεία (σε διαδικασία καθολικής απαγόρευσης του συγκεκριμένου σκευάσματος βρισκόταν την ίδια περίοδο η ΕΕ, που είχε δώσει εξαίρεση μέχρι το 2007 μόνο για τέσσερις χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα), υπεδείκνυε ηπιότερα και εξίσου αποτελεσματικά υποκατάστατα και αναφερόταν στο προνομιακό καθεστώς που επί 25 συναπτά έτη απολάμβανε η Bayer, που εισέπραττε περίπου 3,5 εκατ. ευρώ το χρόνο.
Οπως αποκάλυψε μεταγενέστερα σε ένορκη κατάθεσή του ο Αληφακιώτης, αφού επί 4 χρόνια είχε αφήσει απροστάτευτο τον υφιστάμενό του, ο τότε υπουργός Γεωργίας Ε. Μπασιάκος του έδωσε εντολή να απομακρύνει αμέσως από τη θέση του ειδικού συμβούλου τον Μπακαγιάννη, ο οποίος ταυτόχρονα μετακινήθηκε από το Τμήμα Προστασίας Φυτών, όπου εργαζόταν στο γνωστικό του αντικείμενο, στο Τμήμα Λιπασμάτων. Από εξειδικευμένος επιστήμονας μετατράπηκε σε ανειδίκευτο γεωπόνο!
Ενας επιστήμονας που τόλμησε να υψώσει ανάστημα ενάντια σ’ ένα πανίσχυρο μονοπώλιο (και ένα κύκλωμα που προωθούσε και στήριζε τα συμφέροντά του) τέθηκε εκποδών, ενώ το Lebaycid χρησιμοποιήθηκε κατ’ εξαίρεση και το 2008 και το 2009, με την Κομισιόν να κάνει τα στραβά μάτια στις εκθέσεις της αρμόδιας υπηρεσίας του ελληνικού υπουργείου, που υποστήριζε ότι δήθεν δεν υπήρχαν υποκατάστατα! Κι ας είχαν γίνει πειραματικές μελέτες και στο Μπενάκειο και στο Τμήμα Εντομολογίας του ΑΠΘ και στο Ινστιτούτο Ελαίας και Υποτροφικών Φυτών Χανίων, που είχαν διαπιστώσει ότι υπήρχαν αποτελεσματικά και οικολογικώς ήπια υποκατάστατα της κατηγορίας των πυρεθρινών και ζαχαρομυκήτων για την καταπολέμηση του δάκου.
Επειδή ο Μπακαγιάννης δεν το ‘βαλε κάτω, αλλά έκανε συνέχεια αναφορές, υπέστη ένα Γολογθά πειθαρχικών διώξεων, στις οποίες πρωτοστατούσε η «γαλάζια» πολιτική ηγεσία, αλλά και η «πράσινη» συνδικαλιστική γραφειοκρατία (για προφανείς λόγους που έχουν να κάνουν με καριέρες, κλικαρίσματα και άλλα συμφέροντα). Το 2007 τιμωρήθηκε με τρίμηνη παύση με πλήρη στέρηση αποδοχών και το 2008 απαλλάχτηκε με ομόφωνη απόφαση του δευτεροβάθμιου υπηρεσιακού συμβούλιου. Το 2007 τιμωρήθηκε με πρόστιμο 4/5 του μισθού του επειδή προσφώνησε τον διαβόητο Κ. Σκιαδά, τότε γενικό γραμματέα του υπουργείου, ως «υπάλληλο ειδικών θέσεων», αλλά το 2009 απαλλάχτηκε με απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών. Το 2007 ξανατιμωρήθηκε με πρόστιμο 4/5 των αποδοχών του, επειδή αποκάλεσε συνεργάτη της χούντας τον τότε προϊστάμενο και νυν «γαλάζιο» νομάρχη Αρτας Γ. Παπαβασιλείου, ο οποίος επί χούντας ήταν γενικός γραμματέας της διορισμένης ΕΦΕΕ (δηλαδή μεγαλοστέλεχος της χούντας στο φοιτητικό χώρο). Εχει προσφύγει στο ΣτΕ και έχει καταθέσει και τους δημοσιευμένους ύμνους του Παπαβασιλείου προς την «εθνοσωτήριο επανάστασιν». Στο ΣτΕ έχει επίσης προσφύγει για άλλο ένα πρόστιμο 4/5 του μισθού που υπέστη το 2007, ενώ στο υπηρεσιακό συμβούλιο εκκρεμεί μια ακόμη δίωξή του.
Το 2007 του έγινε μια ακόμη δυσμενής μετακίνηση (στη Διεύθυνση Ερευνας), η οποία όμως ουδέποτε του επιδόθηκε νομίμως, γι’ αυτό και δεν ανέλαβε υπηρεσία. Συνέχισε να εργάζεται στο Τμήμα Λιπασμάτων (αν και εξειδικευμένος σε άλλο αντικείμενο), όπως έχει βεβαιώσει ενόρκως και ο νυν γενικός διευθυντής Γεωργικών Εφαρμογών Α. Κατζηλάκης («ο κ. Μπακαγιάννης υπηρετεί νομίμως και κανονικά στη Δ/νση Εισροών Φυτικής Παραγωγής»), που τώρα κάνει κωλοτούμπες, μιας και πήρε την περιπόθητη θέση που τόσα χρόνια κυνηγούσε.
Αγύριστο (ηπειρώτικο) κεφάλι ο Μπακαγιάννης, συνέχισε να μάχεται για την αξιοπρέπεια και την επιστημοσύνη του, παρά τις συνεχείς διώξεις (που τον εξόντωναν και οικονομικά) και τον παροπλισμό του. Τώρα, λοιπόν, βρίσκεται αντιμέτωπος με την τελική φάση των διώξεων, καθώς –με την υπογραφή του Σκανδαλίδη– παραπέμπεται ουσιαστικά με το ερώτημα της απόλυσης, επειδή δήθεν δεν ανέλαβε υπηρεσία στη Διεύθυνση Ερευνας, μετακίνηση που ουδέποτε του επιδόθηκε νομίμως. Ομως, από το Δεκέμβρη του 2008, ο προϊστάμενος της Διεύθυνσης Διοικητικού Γ. Λιακόπουλος, σε έγγραφό του, σημείωνε ότι από τα έγγραφα μετάθεσης του Μπακαγιάννη «απουσιάζει ο πυρήνας, δηλαδή η αναγραφή της ακριβής υπηρεσιακής διεύθυνσης του υπαλλήλου» και τόνιζε ότι «καλλιεργείται ένα πλαίσιο ανορθόλογο, έωλο και εν τέλει αναποτελεσματικό», συμπεραίνοντας ότι «η υπόθεση που αφορά τον κ. Μπακαγιάννη θα παραμένει εκκρεμής». Ενα χρόνο μετά, ο προϊστάμενος της ίδιας Διεύθυνσης επέστρεφε ανεπίδοτα μια σειρά έγγραφα που είχαν ως παραλήπτη τον Μπακαγιάννη, σημειώνοντας ότι αυτός αρνείται να τα παραλάβει δηλώνοντας αυτό που λέει επί τριετία. Οτι δηλαδή «θα παραλάμβανα τα έγγραφα υπό μία και μόνη προϋπόθεση: αν στα έγγραφα αυτά έχει γραφεί η πραγματική Δ/νση στην οποία ανήκω». Σημείωνε δε ότι μετά από έρευνα που πραγματοποίησε η Διεύθυνσή του, «διαπίστωσε για ακόμη μία φορά ότι ο κ. Μπακαγιάννης συνεχίζει να προσέρχεται για εργασία στο κτήριο της οδού Καπνοκοπτηρίου 6 στον 1ο όροφο, το οποίο στεγάζει τη Δ/νση Εισροών Φυτικής Παραγωγής».
Βγάλτε, λοιπόν, τα συμπεράσματά σας. Ο υπάλληλος-φάντασμα Ν. Φλαούνας πληρωνόταν κανονικότατα επί σχεδόν μια δεκαπενταετία, ενώ έκανε τις μπίζνες του στην Καλαμάτα, ενώ ο συνεπής υπάλληλος Γ. Μπακαγιάννης, που παρουσιάζεται καθημερινά στην υπηρεσία του, διώκεται διότι τάχα δεν εργάζεται. Για ποιο λόγο επιδιώκουν την τελική λύση; Γιατί ο Μπακαγιάννης, λόγω τίτλων σπουδών και προϋπηρεσίας, είναι ο επικρτάστερος να επιλεγεί ως Γενικός Διευθυντής Φυτικής Παραγωγής, θέση για την οποία έχει υποβάλει υποψηφιότητα. Με τέτοιο ιστορικό, με εκστρατεία κατά της Bayer και χωρίς να σκύβει τη μέση στους εκάστοτε ισχυρούς, είναι ο τελευταίος που θα ήθελαν σε θέση γενικού διευθυντή.
Δεν ξέρουμε αν ο Κ. Σκανδαλίδης παγιδεύτηκε από τον Γ. Κανελλόπουλο. Για αφελή, πάντως, δεν τον έχουμε. Μαθητούδια στην ίντριγκα είναι μπροστά του οι διάφοροι Κανελλόπουλοι. Πολιτικά αυτός είναι υπεύθυνος και αυτός οφείλει να σταματήσει τη δίωξη κατά Μπακαγιάννη, στέλνοντάς τον ταυτόχρονα σε μια θέση όπου να μπορεί να προσφέρει σύμφωνα με την εξειδικευμένη γνώση του. Ο Κ. Σκανδαλίδης οφείλει, επίσης, να προβεί αμέσως στις νόμιμες διαδικασίες που έχει υποδείξει το ΝΣΚ σε σχέση με το σκάνδαλο Φλαούνα: να απαιτήσει αμέσως την επιστροφή ως αχρεωστήτως καταβληθέντων όσων τσέπωσε ο Φλαούνας, να διατάξει ΕΔΕ και να στείλει χωρίς καθυστέρηση το φάκελο στον εισαγγελέα για την άσκηση ποινικών διώξεων.
Κόντρα
