1 Μαΐου 2010

Πόσο πάει ρε ;


Πόσα πήρατε ;

Με τι τίμημα ανταλλάξατε την εξαθλίωση ενός ολόκληρου λαού, προσκυνημένοι, δοτοί, εργατοπατέρες ;

Με πόσα μπούκωσαν το βρώμικο στόμα σας για να καταστείλετε την αντίδραση του κόσμου που δήθεν εκπροσωπείτε ; Με τι άλειψαν την μακρυά γλώσσα σας, που χρόνια έγλυφε τις κατουρημένες ποδιές τους, για να ψελλίσετε χλιαρά τον επικήδειο των πολιτών αυτού του τόπου;

Αίσχος λιγούρηδες, οσφυοκάμπτες.

Την ώρα που ο λαός βράζει και έχει την δυναμική για να κατεβεί στο δρόμο και να ισοπεδώσει τις αποφάσεις της εξόντωσης του, εσείς εκτροχιάζετε τη βούληση των εργαζομένων, δείχνοντας συγκατάβαση στις αποφάσεις των αφεντικών σας, επιλέγοντας μια δήθεν ώριμη και “ρεαλιστική” στάση κατανόησης. Συμφωνήτε φωναχτά με τους δήμιους των συνανθρώπων σας, πως πρέπει να εκφυλιστούν για χάρη της διάσωσης της ολιγαρχίας και της “αγοράς” που έχετε βαφτίσει αυθαίρετα με τα ονόματα “έθνος” ή “πατρίδα”. Σκύβετε αμαχητί το κεφάλι και παπαγαλίζετε την άποψη πως δεν υπάρχει άλλη λύση, πως όλα είναι χαμένα, πως τα μέτρα εξόντωσης μας είναι αναγκαία, χωρίς εμάς για εμάς. Σπέρνετε την κατάθλιψη στους ανθρώπους που σας εξουσιοδότησαν ως αντιπροσώπους τους να μάχεστε για τα δικαιώματά τους, παραδίδοντας κάθε κεκτημένο. Είστε σε διατεταγμένη υπηρεσία, κουκουλοφόροι συνεργάτες των εκτελεστών του εργατικού κινήματος.

Πόσο πάει ρε ;

Πόσα πήρατε και τι σας τάξανε για να ζέχνετε τόση ηττοπάθεια και συμβιβασμό ;

Βρωμάνε τα χνώτα σας “θελήματα”, “παραχωρήσεις” και “προθυμία” ρε.

Πόσο πάει το πακέτο ; ίσως μια θέση βουλευτή επικρατείας ; Μια υπόσχεση για υπουργείο ίσως ; Μήπως μια θεσούλα ταμία στο κόμμα ;

Όσο κι αν πήγε λοιπόν, όσα και να πήρατε, με ότι και αν ανταλλάξατε την ζωή των συνανθρώπων σας που κατοικούν εδώ, να το ξέρετε δεν φτάνει για να σας σώσει. Σε λίγο τα πρόβατα θα γίνουν λύκοι και θα κατασπαράξουν, όλους εσάς, τους δουλοπρεπείς κουτοπόνηρους τσοπάνηδες, μαζί με τα αφεντικά σας και τα τσοπανόσκυλα που σας προστατεύουν. Έχετε υποτιμήσει το σθένος και την “τρέλα” του μελλοθάνατου, τον ηρωισμό αυτού που δεν έχει να χάσει τίποτε πια, την απελευθερωτική δύναμη που δίνει στον άνθρωπο το ένστικτο της επιβίωσης όταν αγγίζει τα όρια του. Γιατί ο κόσμος εξ αιτίας της δική σας συναίνεσης στα μέτρα, για την οποία κανείς δεν σας εξουσιοδότησε, αγγίζει τα όρια της επιβίωσης. Αλλά πως να το γνωρίζεται αυτό εσείς τα ελεεινά ετερότροφα παράσιτα ; Δεν έχετε έρθει ποτέ σε αυτή τη θέση, γιατί από τη στιγμή της αναρρίχησης σας στην συνδικαλιστική “καριέρα” προστατεύεστε, μέσα στο ζεστό, γλοιώδες, κουκούλι της εξουσίας από το επικίνδυνο περιβάλλον της καθημερινότητας, μέχρι να μεταλλαχτείτε, από χαμερπείς κάμπιες που παχαίνουν στα εκτροφεία των εργοδοτών, σε τέλεια ψηφοβόρα σκουλήκια των κομμάτων.

Πόσο πάει ρε ;

Δεν σας αξίζει καν η ερώτηση. Δεν σας αξίζει γιατί αυτήν την ερώτηση την κάνουν συνήθως οι πελάτες στις πόρνες. Δεν σας αξίζει γιατί οι πολίτες αυτού του τόπου σέβονται βαθιά τις πόρνες απο την αρχαιότητα ως σήμερα. Ο οποιοσδήποτε παραλληλισμός σας με τις πόρνες είναι βαριά προσβλητικός για εκείνες. Αντίθετα με σας, οι πόρνες πουλούν τα κορμιά τους από ανάγκη, δεν ξεπουλούν τις ψυχές τους, προσφέρουν έργο στην κοινωνία, είναι αλληλέγγυες, έχουν βοηθήσει ιστορικά την αντίσταση του λαού απέναντι σε κατακτητές και κυρίως κάνουν κάτι που εσείς, οι τεμπελχανάδες “ηγέτες” της ΑΔΕΔΥ και της ΓΣΕΕ, δεν το κάνατε ποτέ στη ζωή σας : εργάζονται σκληρά για να ζήσουν.

Δεν σας αξίζουν ούτε τα γιαούρτια, τα κλούβια αβγά και τα σάπια λαχανικά που θα σας “φιλέψει” από δω και πέρα ο κόσμος. Είναι προϊόντα του μόχθου των ανθρώπων που ξεπουλήσατε και αντίθετα από εσάς έχουν αξία ακόμη και όταν σαπίζουν. Μόνο η βροχή απ τις ροχάλες σας πρέπει.

Πόσο ακόμη θα ξεπουλήσετε ;

Όταν τα αφεντικά σας και θα σας πετάξουν, μεταχειρισμένους, στο βόθρο της ιστορίας αφού σκουπίσουν πάνω σας τα σκατά τους, δε θα υπάρχει κανείς να σας συγχωρέσει.

Κανείς δεν θα σας συγχωρέσει γιατί παραδώσατε τις “κόκκινες”, βουτηγμένες στο αίμα των κοινωνικών αγωνιστών, γραμμές των κατακτήσεων του εργατικού κινήματος και της κοινωνίας μας, ύπουλα και χωρίς αντίσταση.

Αν ελπίζετε στη λήθη κάνετε λάθος, αυτή τη φορά μόνο τα αφεντικά σας θα σας ξεχάσουν, κανείς πολίτης δεν θα σας ξεχάσει.

Πόσο πάει τελικά ;

Για τους 11.000.000 προδομένους και εξαπατημένους πολίτες πάντως ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ.

Mind the Gap

Αρχειο αναρτησεων

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...