Δεν με ενδιαφέρει πως ονομάζουν την ζωή μου. Δεν με νιάζει πως βαφτιζουν τις επιθυμίες τους. Δεν με ενδιαφέρει τι θέλουν να κανουμε για αυτούς στο μέλλον. Μη μου λετε πως να βγουμε απο την κρίση τους. Αν ειχαν κριση δεν θα πλουτιζαν κάθε μέρα. Αλλο έχουνε και άλλο μας θέλουνε να κάνουμε.
Εχουνε πανικο γιατι το μεγεθος ειναι μεγαλο και δεν το ελέγχουνε. Θέλανε παγκοσμιοποιημένη οικονομια ελευθερια αγορών απολυτη θελανε γκρεμισμα κανονων και δικαιωμάτων και τωρα ανακαλυπτουν το αυτονόητο. Αφου ρε μαλάκες σε κρατικο επιπεδο δεν μπορουσατε να χειριστειτε κρισεις χωρις να υποκυψετε σε ρυθμισεις αντιφατικες με τη φυση του καπιταλισμου (New Deal-μεταπολεμικα κοινωνικά κράτη-οκταωρα πληρωμενες αδειες μπονους παραγωγικότητας και άλλες υπερβασεις απο το απληστο "παρτα ολα" του γνησιου καπιταλισμου) πως θα χειριζόσασταν τα ιδια σε παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον??
Εχουνε πανικο ελλειψης ελέγχου ακομα και στο περιβαλλοντικο. Δεν τους βγαινουνε στη πράξη οι ιδεοληψίες τους. Το τραγικό σφάλμα των εθνοπατριωτων ακροδεξιων που καταπολεμάνε την παγκοσμιοποίηση προσφατα και μερικοι απο αριστερη θέση (Καραμπελιαδες ΚΟΕ Αλαβάνος πατριωτικο ΠΑΣΟΚ κα) ειναι οτι αυτή η ιδια η ανεξέλεγκτη φύση της παγκοσμιοποίησης κάνει κάθε πρόβλεψη ΑΔΥΝΑΤΗ κάθε ρυθμιση απρόβλεπτη και καταδικασμένη σε αποτυχία.
Οι νεοφιλελευθεροι ειδανε να ξεφτιλιζονται οι μυθοι της ανταγωνιστικότητας και της δημιουργιας θέσεων εργασίας. Καρτελ εγιναν -συμφωνιες κατω απο το τραπέζι εγιναν-Ανεργία στα υψη σε ολο τον κοσμο ακομα και στις αγορες με φτηνη εργασία οπως η Κινα.
Οι κρατιστες δεξιοι συντηρητικοι ειδαν οτι αδύναμα κράτη ελέγχανε μονο το στρατό και τους υπαλλήλους τους...και αν!
Οι κρατιστές σοσιαλδημοκράτες ειδαν οτι μονο αν εξυπηρετησουνε τις πιο άλογες και άπληστες διαθέσεις των αγορών θα έμεναν στη θέση τους και οντας διαχειριστες ειδαν επισης ο,τι ειδαν οι κρατιστες δεξιοι.
Η ακροδεξιά περιμένει στη γωνία με τη αντιπαγκοσμιοποιημένη ρητορική ξεροντας οτι το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω αλλά ελπίζοντας σε μια φασιστικοποίηση της κοινωνίας οπου η παγκόσμια αγορά θα την χρησιμοποίηση σαν εναν δοκιμασμένο αποτελεσματικο κυματοθραυστη της οργής του κόσμου αλλά στην ουσία σαν εναν κυματοθραυστη της διεθνοποιημένης πλέον -μεσω της μετανάστευσης-ταξικής πάλης.
Ο μόνος χώρος που μένει ανοικτο να δημιουργήση νεα προοπτική ειναι ο χώρος που επαγγέλεται ισότητα ελευθερια αυτοπροσδιορισμό αλλά και συλλογική δράση ο χώρος της αλληλεγγύης και της ανταλλαγης ο χώρος της εργασίας που τμήμα του ειναι στην ανεργία ο χώρος της δημιουργίας που πιέζεται ολους αυτούς τους αιώνες απο το παραμύθι της παραγωγικότητας ο χώρος των περιβαλλοντικών ανησυχιών και τελικά ο χώρος των αξιών ζωής που δεν μετριονται με χρήμα αλλά με ανθρώπινα κοινωνικά κριτήρια ευτυχίας αλληλοσεβασμου και επανασύνδεσης μας με το φυσικό περιβάλλον. Αυτός ο χώρος δεν ταμπελοποιείται ευκολα αλλά ειναι απο Αριστερά και πέρα..ειναι οι Αναρχικοι οι Οικολογοι οι ελευθεριακοι κομμουνιστές οι αναρχοκομμουνιστες οι μηδενιστές οι ζαιτγκαιστικοι τα κινηματα κοινωνικής κριτικής τα κινηματα διασωσης ταυτότητας (Μεξικο-Βολιβια -Περου-ευρυτερος Αμαζόνιος-Απω Ανατολη)...ειναι ο κόσμος του γέλιου της απλότητας της παιδικοτητας αλλά και της οργής...ειναι αυτά τα παιδιά που φαινονται στο παλιο Αναγνωστικό του Δημοτικου σκυμμένα στο θρανίο με κουκούλες και η οικογένεια στην αφίσσα του ΕΖLN με τις μάσκες που ζητά απελευθέρωση και αξιοπρέπεια.
Ειμαστε ολοι εμεις με τις διαφωνίες και διαφορές μας που ομως δεν θα φανταζόμασταν άλλη ζωή απο το "Εμεις" και ειμαστε απέναντί τους και δεν μας ενδιαφέρει η κρίση τους αλλά η ΖΩΗ ΜΑΣ.
