21 Ιουνίου 2011

Επισήμανση από τις πλατείες - Ο διαρκής κίνδυνος της αφομοίωσης

Εάν είναι κάτι δεδομένο όσον αφορά τις κινήσεις του αντίπαλου στρατοπέδου είναι ότι πάντα αυτές είναι προσεκτικά μελετημένες και σχεδιασμένες . Όλοκληρα επιτελεία από θεωρητικούς απολογητές της βαρβαρότητας , μπατσο – επιστήμονες, στρατηγούς, κοινωνιολόγους, οικονομολόγους, εγκληματολόγους και λοιπούς ΄΄καθεστωτο΄΄ λόγους συνεδριάζουν συνεχώς, μελετώντας τις κινήσεις απεγκλωβισμού της κοινωνίας . Σκοπός είναι η αφομοίωση στα καθεστωτικά πρότυπα οποιασδήποτε κινητικότητας παρατηρείται και συνεπώς η απονοηματοδότηση της και μετατροπή της είτε σε μίζερη γραφικότητα, είτε σε ακίνδυνο lifestyle πανυγήρι.



Σε κάποιες πολεμικές τέχνες η λογική της άμυνας και πιο συγκεκριμένα τις άμυνας που μετατρέπεται σε επίθεση, είναι να χρησιμοποιείς εσύ την δύναμη και την ορμή του αντιπάλου. Και είναι μια πολύ χρήσιμη μέθοδος όταν ο αντίπαλος είναι πιο δυνατός και πιο ογκώδης. Αυτή η τακτική αποτελεί το Α και το Ω του καπιταλισμού σε περιόδους κρίσεως. Το κοινωνικά κινήματα αμφισβήτησης που προκύπτουν όταν το καθεστώς καταρρέει ηθικά , όταν στην συνείδηση του κόσμου απλά αποτελείται από απατεώνες μπορούν στον βαθμό που σαν πρωτόλεια κινήματα είναι ελάχιστης συνειδητότητας και μέγιστου παρορμητισμού, να γίνουν πλήρως ενσωματόσιμα. Το ιστορικό στοίχημα πλέον είναι, εάν θα καταφέρει ο καπιταλισμός να εκμεταλλευτεί αυτή την τεράστια ορμή και να την κάνει ελεγχόμενο κίνημα , ακίνδυνη κινηματική μεταρρύθμιση, φασισμό, πορτοκαλί επανάσταση, πολιτικό φανατισμό – λατρεία κάποιου μεγάλου ηγέτη ( που σίγουρα θα προκύψει ) ή την συνισταμένη όλων αυτών που είναι η αναγέννηση του καθεστώτος ΄΄ απο τα κάτω ΄΄ με όρους λαικού κινήματος. Χωρίς αυτή την αναγέννηση το καθεστώς μετράει μέρες.

Σημαντικό βήμα για την αφομοίωση του κινήματος των λαικών συνελεύσεων , είναι ο χιλιοπαιγμένος διαχωρισμός ανάμεσα σε ειρηνικούς και βίαιους διαδηλωτές. Δεν θα απασχολούσε κανένα ο ρόλος των ΜΜΕ σε αυτόν, εάν η ένταση της προπαγάνδας δεν ήταν τέτοια στις 15-6 που από μόνη της να αποτελεί ποιοτικό χαρακτηριστικό. Στις 15-6 στα κανάλια δεν υπήρχε μνημόνιο, δεν υπήρχαν πορείες και απεργοί , ούτε μπάτσοι και μέχρι κάποια ώρα δεν υπήρχαν ουτε βουλευτές, ούτε ο Παπανδρέου, υπήρχαν μόνο αυτοί που χάλασαν την ειρηνική πορεία. Όλα τα υπόλοιπα για το καθεστώς, στο βαθμό που είναι προβλέψιμα, είναι και λεπτομέρειες. Αυτό που έπρεπε να προβληθεί δεν ήταν προφανώς η εκρηκτική σύγκρουση κράτους – κοινωνίας στους δρόμους της Αθήνας, αλλά η σύγκρουση ειρηνικών – βίαιων διαδηλωτών. (Λεπτομέρεια : σε επίπεδο εικόνας ήταν φασίστες που βαφτίστικαν αγανακτισμένοι εναντίων αναρχικών και αριστεριστών). Και εδώ έχουμε το μεγαλύτερο αποπροσανατολισμό: το στρατόπεδα της σύγκρουσης αλλάζουν, Πρετεντέρηδες, Στραβελάκηδες και λοιποί γίνονται αυτομάτως αντικαθεστωτικοί ειρηνιστές που μάχονται έναντια στην βία από όπου και εάν προέρχεται ˙ και του μπάτσου που δέρνει και αυτού που δέρνεται. Έτσι μπορεί να μην εκπλήσουν κανένα οι κλασσικές παπαριές των δημοσιογράφων, ούτε το εξωφρενικό παραμύθι , ότι οι συγκρούσεις είναι μεταξύ μπάτσων και πρακτόρων φοριέται ( και πείθει !!! ) ακόμα, αλλά η ένταση και η υπερβολή της προπαγάνδας κάτι έχει να πει. Ο Ευαγγελάτος παραληρώντας στο site του (Newsit) έγραφε ότι το βράδυ της Τεταρτης ένα εκατομμύριο κόσμος στο σύνταγμα τραγούδαγε ΄΄ δεν μας διώχνουν οι κουκουλοφόροι ΄΄….

Το καθεστώς περίμενε το κίνημα το πλατειών , εδώ και μήνες, από τότε που ξέσπασε στην Αίγυπτο. Προφανώς και έχει σχεδιάσει καλά τις κινήσεις του. Προφανώς επίσης όλες οι προσπάθειες καταστολής στον βαθμό που η δράση φέρνει αντίδραση, εμπεριέχουν και τεράστια ρίσκα. Το μεγάλο του πρόβλημα είναι ότι δεν ξέρει την λύση του προβλήματος. Αυτή θα δωθεί από τα κάτω και ή θα είναι λάδι ή θα είναι άμμος στα γρανάζια του καπιταλισμού. Καθήκον όλων όσων προσβέπουν σε μια επαναστατική διευθέτηση του κοινωνικού ζητήματος , είναι να δράσουν εντός του κινήματος και να πολεμήσουν λυσσαλέα τις αφομοιωτικές πτυχές και κατευθύνσεις του. Και ο προηγούμενος διαχωρισμός ( αυτός των βίαιων και μη ) είναι απλά μια από τις πρώτες κινήσεις του προετοιμασμένου καθεστώτος.

Την περίοδο που διανύουμε , το προλεταριάτο μοιάζει με ένα άγριο θηρίο, που το βγάζουν από το σπασμένο και ετοιμόροπο κλουβί του για να το βάλουν σε ένα άλλο πιο καινούργιο και πιο ασφαλές. Αυτή την στιγμή είναι στο διάδρομο και μουγκρίζει , οι προοπτικές απόδρασης είναι μεγάλες, οι φύλακες είναι χεσμένοι και το καινούργιο κλουβί είναι ακόμα υπό κατασκευή.



http://classwar.espiv.net/?p=514

Αρχειο αναρτησεων

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...