Aς ελπίσουμε ότι η μούτζα θα γίνει γροθιά

Κάποιες σκέψεις για την πλατεία συντάγματος παρευρισκόμενος ένα μήνα τώρα σε πολλές από τις συνελεύσεις που γίνονται εκεί.
Σίγουρα χαίρομαι να βλέπω κόσμο με αγωνίες να αλλάξει πράγματα,με διάθεση να συζητήσει και να ανατρέψει πράγματα.
Δεν συμμερίζομαι τους υπερφίαλους χαρακτηρισμούς περί "κοσμογονίας" ή απόψεις του τύπου "το Σύνταγμα έκανε το σύστημα να τρέμει",δεν είναι κακό να βλέπουμε την πραγματικότητα,είναι μια αρχή που μπορεί να έχει συνέχεια ,το πλήθος του κόσμου που συμμετέχει ουσιαστικά είναι πολύ λίγο για μεγάλα πράγματα, αν μεγαλώσει και απλώσει στις γειτονιές ,αν περισσότερος κόσμος συμμετέχει,αν βρεί ένα καλύτερο βηματισμό,αν αποβάλει πολλές από τις αντιφάσεις και τις αδυναμίες του τότε μπορεί να γίνει απειλητικό για το σύστημα .Προς το παρόν παρά τις αδυναμίες ασκεί μια πίεση και κατάφερε να ανοίξει μια κουβέντα περί άμεσης δημοκρατίας και όπως και να το δει κανείς δεν είναι μικρό πράγμα να γίνονται κάθε βράδυ λαϊκές συνελεύσεις με την συμμετοχή χιλιάδων ανθρώπων.Ήδη έχει αποβάλει την ρετσινιά ενός απολίτικου κινήματος φεισμπουκάδων και έχει σοβαρά πολιτικά χαρακτηριστικά.
Αν προσπαθήσει κανείς να διακρίνει δυό τάσεις από την μία είναι οι "ρεφορμιστές" που ζητάνε μια καλύτερη κοινοβουλευτική δημοκρατία,εκεί ακούγονται και κάποιες μπαρούφες περί δημιουργία κόμματος, μηνύσεις σε πολιτικούς,τίμια διακυβέρνηση και άλλες τρίχες κατσαρές, και από την άλλη ο κόσμος που θέλει ανατροπή έχοντας στο μυαλό του κάτι αμεσοδημοκρατικό.Θα φανεί αν θα μείνει μόνο ως ένα κίνημα διαμαρτυρίας ή θα πάρει την μορφή ενός κινήματος ανατροπής που τουλάχιστον αν δεν καταφέρει να αλλάξει πολλά θα αφήσει κάτι πίσω του.
Αναρχικοί και αριστεροί στην πλειοψηφία τους το αντιμετωπίζουν με αμηχανία ,και έχουν άδικο όσοι το απαξιώνουν.Πολλοί όμως είναι και αυτοί που επέλεξαν να συμμετέχουν ,κάποιοι ως άτομα και κάποιοι προσπαθώντας μάλλον να περάσουν την γραμμή τους,κανά δύο πολιτικοί σχηματισμοί έχουν έντονη παρουσία εκεί σε βαθμό καχυποψίας... ,αλλά έτσι είναι αυτά,ας μην στεκόμαστε πάντα στα αρνητικά.
Θα έλεγα σύντροφοι πάμε όλοι μαζί,ας συνταχθούμε πίσω από πράγματα που όλους μας ενώνουν και αν αποκτήσουμε την δύναμη να αλλάξουμε τα πάντα σκοτωνόμαστε τότε για το πως θα φτιάξουμε την κοινωνία μας.!!! Τελικά αν απαξιώνεις τους πάντες με ποιούς θα φτιάξεις την κοινωνία που θές?Το κίνημα έχει ανάγκη να διευρυνθεί.
Οι Ελληνάρες είναι ένα πρόβλημα...Αδυνατούν να αντιληφθούν ότι το πρόβλημα είναι ταξικό και όχι εθνικό με τα γνωστά παραληρήματα,συνομωσιολογίες,χαζοπατριοπατριωτισμούς ,στα όρια του φασισμού κάποιες φορές και κάποιες πάνω από αυτά.Πάντως στο κάτω μέρος της πλατείας δεν πολυυπάρχουν και εκτός από κάποιες μέρες στην αρχή πλέον δεν τους χωράει ο τόπος...,εμφανίζονται "πάνω" και κυρίως στις λαοσυνάξεις της Κυριακής(δυστυχώς έντονα στην απεργία της Τετάρτης).
Ορόσημο θα είναι η ψήφιση του μεσοπρόθρεσμου αλλά και οι καλοκαιρινές διακοπές,νομίζω όμως πως ακόμα και να ατονίσει με κάποια μορφή γρήγορα θα επανέλθει.
Ας ελπίσουμε για το καλύτερο κρατώντας μικρό καλάθι,ας ελπίσουμε ότι η μούτζα θα γίνει γροθιά.

http://paratiritis-s-a.blogspot.com/2011/06/blog-post.html