Τον ιούνη του 2008 κάποιοι άνθρωποι κατέλαβαν το από χρόνια εγκατελειμένο δασικό φυτώριο του φλαμουρίου στο όρος του βερτίσκου (στο νομό θεσ/νίκης) και επέλεξαν να ζήσουν σε αυτό, επισκευάζοντας τα επίσης εγκατελειμένα δασικά κτίρια και ξεκινώντας καλλιέργεια τροφής στους χώρους του φυτωρίου. Η επιλογή αυτών των ανθρώπων δεν έγινε με όρους αναχωρητισμού ή στα πλαίσια οποιασδήποτε ρητορείας περί «επιστροφής στη φύση». Αντίθετα, εξαρχής το δασικό φυτώριο φλαμουρίου λειτούργησε ως ένας χώρος διερεύνησης της σχέσης ανθρώπου-φυσικού κόσμου, πειραματισμού με την υλοποίηση θεωριών σε πρακτικό επίπεδο, ανίχνευσης του πεδίου της κοινωνικής επαφής και κυρίως ως ένα νέο πεδίο αντίληψης και βιώματος του κόσμου σε μια κατεύθυνση ριζοσπαστικής αλλαγής. Στα δυόμιση χρόνια λειτουργίας του, πραγματώθηκαν βιολογικές καλλιέργειες, δημιουργία φυτολογίου και καταγραφή των δασικών ειδών, δημόσια βιβλιοθήκη στο κοντινό χωριό του βερτίσκου, οικειοποίηση παραδοσιακών γνώσεων και τεχνικών και επαφή με τον κόσμο τόσο της υπαίθρου, όσο και της πόλης. Ο χώρος παραμένει δημόσιος και ανοιχτός για τον κάθε ένα που θέλει να μοιραστεί συναφή ερωτήματα και να αναζητήσει παρόμοια πεδία υλοποίησης των ιδεών του. Όπως και το δάσος που τον περιβάλλει.
Το καλοκαίρι του 2010 το δασαρχείο λαγκαδά προχώρησε σε ονομαστικές μηνύσεις σε δυο από τους συμμετέχοντες, διωκοντάς τους για κατάληψη γης και απειλώντας με –προφανώς βίαιη- επέμβαση της αστυνομίας, αν δεν εκκενώσουν τον χώρο μέχρι τέλος του νοέμβρη. Επιδεικνύοντας δηλαδή δυσανάλογο ζήλο για μια υπηρεσία της οποίας τα δάση που διαχειρίζεται φθίνουν ασταμάτητα, μετατρεπόμενα σε χωράφια, βίλες, χιονοδρομικά, καμμένες ερήμους, καζίνα, σωρούς από παράνομα υλοτομημένα καυσόξυλα, χώρους διέλευσης πυλώνων υψηλής τάσης, μεταλλεία και ατέρμονους δρόμους. Και που λογίζει το δάσος με όρους αποδοτικότητας: σε ξυλεία, θηράματα, τουριστική προσέλευση, επενδύσεις. Με άλλα λόγια, ως ένα προιόν, την οικονομική απόδοση του οποίου οφείλει να διαχειριστεί.
Παράλληλα, το νέο τρέντ του καπιταλισμού, η πράσινη ανάπτυξη δηλαδή, προσπαθεί να μας πείσει όχι μόνο ότι μεγάλες κατασκευαστικές κόπτονται για το περιβάλλον και το δάσος, αλλά και ότι το ίδιο το δάσος αδυνατεί να επιβιώσει μόνο του, χωρίς διαχείριση, επένδυση, περίφραξη και μπόλικο μπετόν. Ότι στην άγρια, μη-διαχειρίσιμη συνθήκη του καταρέει κάτω από το βάρος της ίδιας του της ζωικότητας. Χρειάζονται φορείς, δασαρχεία, κατασκευαστικές εταιρείες και βουτηγμένες στη διαπλοκή μ.κ.ο. για να εξασφαλίσουν το –ζοφερό- του μέλλον.
Οι καταληψίες του πρώην δασικού φυτωρίου φλαμουρίου, επιλέγουν συνειδητά να συναντήσουν το δάσος στην άγρια, ανεκμετάλλευτη μορφή του και να συμβιώσουν μαζί του, χωρίς να το λυμαίνονται, χωρίς βλέψεις για επενδύσεις, προγράμματα leader, κοινοτικές επιδοτήσεις, πάρκα αναψυχής και «βιώσιμες» αναπτύξεις . Και αυτή ακριβώς η επιλογή τους, προκαλεί το μένος του δασαρχείου. Πλην όμως το εγχείρημα του φυτωρίου φλαμουρίου δεν είναι μόνο του. Αποτελεί έμπνευση και προνομιακό πεδίο πειραματισμού και πραγμάτωσης ιδεών, για πολλούς ανθρώπους που ενδιαφέρονται για το φυσικό κόσμο, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Και σε μια εποχή που ο δημόσιος πλούτος λεηλατείται, η κατάληψη γης αποτελεί φωτεινό και υπερασπίσιμο παράδειγμα. Όσοι θεωρούν το δάσος τσιφλίκι τους θα μας βρουν μπροστά τους.
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΔΑΣΙΚΟ ΦΥΤΩΡΙΟ ΦΛΑΜΟΥΡΙΟΥ
πρωτοβουλία αλληλεγγύης για την απελευθέρωση του φυσικού κόσμου
Κείμενο που μοιράστηκε σε παρέμβαση στη γενική γραμματεία δασών και φυσικού περιβάλλοντος το πρωί της παρασκευής 19/11
Tο συγκεκριμενο κειμενο
μοιραστηκε στην αθηνα ,την ιδια ωρα εγιναν παρεμβασεις σε δασαρχεια και περιφερειες δασων σε κοζανη, θεσ/νικη, ιωαννινα και ηρακλειο.
athens.indymedia
