-----------------------------------------------------------------------------
Όλοι λίγο πολύ γνωρίζουμε τον κολοσσό της Βιοτεχνολογίας που λέγεται Monsanto ως την εταιρεία με τα περιβόητα “μεταλλαγμένα”. Αυτό που αγνοούμε είναι ότι η Monsanto υπάγεται σε μια πρωτοφανή κρατική στήριξη στα πρότυπα της Αμερικάνικης Βιομηχανίας Όπλων όχι μόνο επί καθεστώς Bush (η εταιρεία δαπάνησε σοβαρά ποσά υπέρ του Κλίντον κατά την προεκλογική καμπάνια του 1996, με τη μορφή του “soft money”, δηλαδή νομίμων δωρεών που δεν εμπίπτουν στην απαγόρευση χρηματοδότησης από ιδιωτικές εταιρείες). Από τις πιο ισχυρές πολυεθνικές του πλανήτη, η MONSANTO είναι μια εταιρεία – κολοσσός με 12.600 υπαλλήλους σε 46 χώρες και τζίρο 5,5 δισεκατομμυρίων δολλαρίων. Ελέγχει το 90% των γενετικά τροποποιημένων φυτών και σπόρων και κατέχει το ρεκόρ βιομηχανικής μόλυνσης και το ρεκόρ μηνύσεων σε παγκόσμιο επίπεδο. Παρ’ όλες τις καταδίκες, ο βιομηχανικός γίγαντας από το St. Louis της Αμερικής συνεχίζει να αυξάνει την παραγωγή και τα κέρδη του.
1.Η πολιτική διακύρηξη του FDA και η απόκρυψη στοιχείων:
Το 1992 βγήκε η επίσημη θέση: ” Ο Οργανισμός δεν διαθέτει οποιοδήποτε στοιχείο ή πληροφορία που να δείχνει ότι τα παραγόμενα με αυτό τον τρόπο τρόφιμα διαφέρουν από τα υπόλοιπα”. Με αυτές τις απλές κουβέντες ξεκίνησε η βαριά βιομηχανία να αναπτύσσεται με σκοπό να γίνει κύρια εξαγωγική δύναμη. Το 1999 όμως, μετά από τον αδυσώπητο αγώνα του εισαγγελέα Steven Druker ήλθαν στο φως της δημοσιότητας 44,000 σελίδες επίσημα κατατεθημένων (στον FDA) μελετών που αποδείκνυαν την επικινδυνότητα και είχαν σκοπίμως “αγνοηθεί”. Για την ιστορία, η Αμερικάνικη δικαιοσύνη πήρε κάποιες σκληρές αποφάσεις που ακυρώθηκαν από το εμπορικό δίκαιο (!) όπως ακριβώς έγινε με τα καρκινογόνα συστατικά στα βρεφικά προϊόντα.
2.Η εγκληματική νομιμοποίηση της ορμόνης rbGH.
Πρόκειται για μια ισχυρότατη, γενετικά τροποποιημένη ορμόνη που παράγεται από τη Monsanto και σύμφωνα με μελέτες ευθύνεται για αρκετές μορφές καρκίνου (χρησιμοποιείται στα γαλακτοκομικά προϊόντα). Αυτή η ορμόνη απαγορεύεται σε όλες τις βιομηχανικές χώρες ακόμα και στον Καναδά. Το οξύμωρο είναι ότι μετά το θόρυβο που δημιουργήθηκε με τη νομιμοποίηση, αρκετές εταιρείες που δεν τη χρησιμοποιούσαν το ανέγραφαν στη συσκευασία (rbGH Free). Γι’ αυτό το “πρόβλημα” φρόντισε πάλι ο Taylor, χρησιμοποιοώντας τον αχυράνθρωπο ΓΓ Γεωργίας της Πενσυλβάνια Dennis Wolff, όπου απαγόρευσε την αναγραφή του rbGH Free για την πολιτεία.
3.Ντοκιμαντέρ και αποκαλύψεις για τη Monsanto
Τη στιγμή που τα αποτελέσματα της επίσημης έρευνας της Γαλλικής Υπηρεσίας Υγιεινής των Τροφίμων δηλώνουν πως τα γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα δεν είναι επικίνδυνα για την ανθρώπινη υγεία, το νέο ντοκιμαντέρ της Μαρί-Μονίκ Ρομπίν δημοσιεύει νέα στοιχεία για τον αναξιόπιστο χαρακτήρα των εν λόγω «επιστημονικών» ερευνών.
Με το νέο της ντοκιμαντέρ που τιτλοφορείται «Μονσάντο, μια επιχείρηση που θέλει το καλό σας», η κ.Ρομπίν προκαλεί στο κοινό πραγματική ανατριχίλα! Στο ντοκιμαντέρ αυτό, η κ.Ρομπίν αποκαλύπτει στοιχεία που φανερώνουν ότι η πίεση που δέχεται η επιστημονική κοινότητα από το λόμπι των εταιριών παραγωγής μεταλλαγμένων τροφίμων είναι τόσο μεγάλη, ώστε οι έρευνες καταλήγουν να μη διενεργούνται ποτέ με αντικειμενικότητα. Έτσι, τα αποτελέσματά τους δεν είναι ούτε ακριβή, ούτε αξιόπιστα.
Ιστορία της εταιρείας: Από τη στιγμή της ίδρυσής της, το 1901, η εταιρία δεν έχει σταματήσει να παράγει προϊόντα που αποδεικνύονται εντέλει άκρως επικίνδυνα για την ανθρώπινη υγεία και καταλήγουν να απαγορεύονται από δημόσιους φορείς, όταν ήδη έχουν προκαλέσει σημαντικά προβλήματα. Στη λίστα των «δημιουργημάτων» της εταιρίας ανήκουν δηλητήρια κάθε είδους, από καρκινογόνα αέρια που χρησιμοποιήθηκαν στον πόλεμο του Βιετνάμ, μέχρι και αυξητικές ορμόνες που έχουν ήδη απαγορευθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Πώς, λοιπόν, η Μονσάντο κατορθώνει να συνεχίζει ανενόχλητη την παραγωγή επικίνδυνων προϊόντων; «Η Μονσάντο έχει τεράστια επιρροή και ιδιαίτερα στον επιστημονικό κόσμο, καθώς και στο Λευκό Οίκο! Ο λόγος είναι πως η οικονομική ενίσχυση των περισσότερων επιστημονικών ερευνών στην ουσία περνά από τα χέρια της Μονσάντο! Γι’ αυτό και καμία από αυτές τις έρευνες δεν είναι πραγματικά επιστημονική, ούτε αντικειμενική», εξήγησε η κ.Ρομπίν.
4.Γεγονότα που συνδέονται με την εταιρεία
ΚΑΝΑΔΑΣ 2004:
Την προηγούμενη Παρασκευή το Ανώτατο δικαστήριο του Καναδά εξέδωσε την τελική απόφαση πάνω σε μια επτάχρονη διαμάχη μεταξύ της Monsanto και του Percy Schmeiser, ενός Καναδού αγρότη.
Το δικαστήριο αποφάνθηκε ότι ο Percy παραβίασε τα δικαιώματα της πατέντας της Monsanto με το να καλλιεργήσει γενετικά τροποποιημένη ελαιοκράμβη (Round-up Ready Canola) στην γη του. Ξεχάστε το γεγονός ότι ο Percy δεν φύτεψε κανένα σπόρο της Monsanto. Ότι ήταν οι σπόροι του αυτοί που επιμολύνθηκαν από τους GM Canola και ότι δεν ήξερε καν ότι η σοδειά του είχε μολυνθεί! Ξεχάστε τα όλα αυτά, ο Percy καταπάτησε τα ‘πνευματικά δικαιώματα ιδιοκτησίας’ της Mosanto!!!
Αυτό το περίεργο τέχνασμα του νόμου που καταδιώκει ανθρώπους όταν μολύνεται η ιδιοκτησία τους πάει πίσω στο 1991 όταν πέρασε ένας Ομοσπονδιακός νόμος στον Καναδά σύμφωνα με τον οποίο οι πατέντες έχουν πλεονέκτημα έναντι των δικαιωμάτων των αγροτών. Αυτό σημαίνει ότι εάν η σοδειά ενός αγρότη επιμολυνθεί από GM σπόρους τότε ο αγρότης είναι ενδεχομένως υπόχρεος να πληρώσει την εταιρεία βιοτεχνολογίας αφού ‘ωφελήθηκε’ από την τεχνολογίας της! Ο Terry Boehm, Αντιπρόεδρος του Εθνικού Συνεταιρισμού των Αγροτών του Καναδά είπε: ‘Αυτή η κατάσταση μας οδηγεί ακόμα πιο πέρα όταν οι εταιρείες θα ελέγχουν τους σπόρους και οι αγρότες θα χάσουν το δικαίωμα να τους αποθηκεύουν’.
Βέβαια τα νέα δεν ήταν τόσο καλά για την Μοσάντο. Το Ανώτατο δικαστήριο ανέτρεψε μια παλιότερη απόφαση η οποία έλεγε ότι ο Percy έπρεπε να πληρώσει τα κέρδη του από τη σοδειά του 1998 – περίπου $20,000 Καναδικά δολάρια- γιατί ο Percy δεν ήξερε ότι καλλιεργούσε GT Canola. Επίσης δεν χρειάστηκε να πληρώσει ούτε σεντ από τα δικαστικά έξοδα στη Μοσάντο αφού δεν επωφελήθηκε χρησιμοποιώντας την τεχνολογίας της.
Ο Percy πιστεύει ότι κέρδισε ηθικά και ότι η Μοσάντο θα ‘δυσκολευτεί να καταδιώκει αγρότες για καταπάτηση των δικαιωμάτων των πατέντων της. Θα χρειάζεται τώρα να αποδεικνύουν ότι ο αγρότης επωφελήθηκε από την καλλιέργεια του RR Canola. Το δικαστήριο γνωστοποίησε ότι τα κέρδη μου ήταν ίδια όταν καλλιεργούσα συμβατική και όταν Γενετικά τροποποιημένη ελαιοκράμβη οπότε θα είναι δύσκολο να ισχυριστεί η Μοσάντο στο μέλλον ότι ο αγρότης έβγαλε περισσότερα χρήματα με την εκμετάλλευση του προϊόντος της.
Όμως ο Percy πρέπει να πληρώσει για τα δικά του δικαστικά έξοδα και ο μόνος λόγος που συνέχισε τον αγώνα και κατάφερε να αποπληρώσει την υποθήκη του σπιτιού του ήταν λόγω των υποστηρικτικών δωρεών, πράγμα που σημαίνει φυσικά ότι άλλοι αγρότες απλά δεν έχουν τα χρήματα ή τον χρόνο για να παλέψουν δικαστικά.
Ο Percy επίσης έχασε δουλειά μιας ζωής. Τα τελευταία 50 χρόνια αποταμίευε του σπόρους από τις καλύτερες σοδειές του, κάτι που οι αγρότες κάνουν εδώ και χιλιετίες για να παράγουν πιο βελτιωμένους σπόρους κατάλληλους για καλλιέργεια στις τοπικές συνθήκες.
Τώρα αυτή του η δουλειά έχει επιμολυνθεί από Γ.Τ. Και εάν κάποιος θέλει να αγοράσει καινούργιους σπόρους, η μεγαλύτερη πιθανότητα είναι να τους αγοράσει από τη Μοσάντο η οποία έχει καταφέρει μετά από χρόνια εξαγοράς των άλλων εταιρειών να είναι η δεύτερη στον κόσμο εταιρεία παραγωγής σπόρων.
Η MONSANTO KAI ΤΑ ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ:
Η εταιρία Mονσάντο επιδιώκει να αποκτήσει τα αποκλειστικά δικαιώματα ευρεσιτεχνίας (πατέντα) πάνω στην αναπαραγωγή των γουρουνιών και των απογόνων τους (!). Πιο συγκεκριμένα, ισχυρίζεται ότι κατόπιν έρευνας που πραγματοποίησε, χρησιμοποιώντας μεθόδους διασταύρωσης και επιλογής ειδικών χαρακτηριστικών, τεχνητή γονιμοποίηση και άλλες τεχνικές αναπαραγωγής “κατασκεύασε” ένα νέο είδος γουρουνιού. Το νέο γουρούνι αποτελεί “εφεύρεση” μόνο και μόνο επειδή δημιουργήθηκε από το συνδυασμό αυτών των στοιχείων με σκοπό να επιταχυνθεί ο κύκλος αναπαραγωγής του.
Με άλλα λόγια, η Μονσάντο θεωρεί απόλυτα λογικό, να ζητάει δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, όχι μόνο για τον τρόπο αναπαραγωγής ενός “νέου” είδους γουρουνιού, αλλά και για το ίδιο το γουρούνι και των μικρών του. Φυσικά, όποιος εκτρέφει γουρούνια με αντίστοιχα χαρακτηριστικά μπορεί να κληθεί να καταβάλλει ένα ποσό για τα δικαιώματα ευρεσιτεχνίας στη Μονσάντο, παρόλο που τα χαρακτηριστικά και ο τρόπος αναπαραγωγής των γουρουνιών δεν αποτελούν εφεύρεση της εταιρίας. Απλά η Μονσάντο δήλωσε ότι το δικαιούται. Το γουρούνι δεν είναι καν γενετικά μεταλλαγμένο και ο γενετικός του κώδικας δεν φέρει τίποτα το πρωτότυπο.
Η εταιρία προσπαθεί να πατεντάρει την εφεύρεσή της, καταθέτοντας δύο αιτήσεις στον Παγκόσμιο Οργανισμό για τα Δικαιώματα Πνευματικής Ιδιοκτησίας στη Γενεύη. Στόχος της να της δοθούν τα αποκλειστικά δικαιώματα ευρεσιτεχνίας στα γουρούνια σε περισσότερες από 160 χώρες, μεταξύ αυτών και στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μέχρι στιγμής δεν της έχει δοθεί η πατέντα, αλλά αν αυτό συμβεί, τότε θα αποκτήσει τον παγκόσμιο έλεγχο της αναπαραγωγής των γουρουνιών.
5.Ιστορία της εταιρείας
Η Μονσάντο κάποτε έβγαζε κέρδη μόνο από την παραγωγή και εμπορία αγρο-χημικών. Τώρα διαθέτει το μονοπώλιο σε πάρα πολλά είδη σπόρων, μεταλλαγμένων και συμβατικών, αλλά συνεχίζει να φέρνει τις αποσκευές μερικών αμφίβολων κληρονομιών που προηγούνται χρονικώς τη μετενσάρκωση των βιοτεχνολογιών της. Μεταξύ τους είναι η καταστροφή πόλεων του Τέξας, μια έκρηξη του 1947 κατά τη διάρκεια της φόρτωσης των λιπασμάτων του στον κόλπο Galveston που θεωρείται μεγαλύτερο βιομηχανικό ατύχημα στην αμερικανική ιστορία. Σε μια έκθεση του 2002 η Monsanto προσδιορίστηκε από την Ηνωμένη Υπηρεσία Προστασίας Περιβάλλοντος (EPA) ως «ενδεχομένως αρμόδιο συμβαλλόμενο μέρος» στη μόλυνση 56 βιομηχανικών περιοχών.
Το 1998 ήταν ασφαλώς η χρονιά του άλματος για τις εταιρείες παραγωγής και εμπορίας Γενετικά Τροποποιημένων Οργανισμών (ΓΤΟ) στον τομέα της γεωργίας. Ο πρώτος ρόλος σ’ αυτή την εκστρατεία επιβολής των ΓΤΟ ανήκει ασφαλώς στην αμερικανική Monsanto, η οποία εύστοχα χαρακτηρίστηκε ως η “Microsoft” της βιοτεχνολογίας στη γεωργία (The New York Times Magazine, 28/10/98). Μετά την καθιέρωσή της στις ΗΠΑ, με μια καταιγιστική διαφημιστική καμπάνια, κόστους 1,6 εκατ. δολαρίων, η εταιρεία επιχείρησε το 1998 να κάμψει όλες τις αντιδράσεις στην Ευρώπη, και να πείσει ότι η γενετική μηχανική -και κατ’ επέκταση οι εφαρμογές της στη γεωργία- είναι η λύση στα προβλήματα υποσιτισμού της ανθρωπότητας.
Η Μονσάντο είναι η τρίτη σε μέγεθος χημική βιομηχανία των ΗΠΑ. Το 1995 δήλωσε καθαρά έσοδα 739 εκατ. δολάρια και απ’ αυτά το 46% ανήκει στον αγροτικό τομέα. Από τα τέλη της δεκαετίας του ’70, η εταιρεία έχει δαπανήσει σχεδόν δύο δις δολάρια στην έρευνα και την ανάπτυξη της γενετικής μηχανικής.
Το 1901 ιδρύθηκε από έναν αυτοδίδακτο χημικό, ο οποίος μετέφερε στις ΗΠΑ τη γερμανική τεχνολογία παραγωγής ενός τεχνητού γλυκαντικού, της ζαχαρίνης.
Τη δεκαετία του ’20 η Monsanto αναδεικνύεται σε μια από τις μεγαλύτερες βιομηχανίες χημικών και φαρμάκων της χώρας.
Το 1935 η Monsanto αγοράζει την Swann Chemical Company, η οποία είχε αναπτύξει την τεχνολογία των πολυχλωριωμένων διφαινυλίων (PCB). Πρόκειται για μια ιδιαιτέρως τοξική χημική ένωση, η οποία θεωρείται σήμερα υπεύθυνη για γενετικές ανωμαλίες, για πνευματικές διαταραχές σε βρέφη, για καρκινογένεση και εξασθένηση του ανοσοποιητικού συστήματος. Οι τοξικές παρενέργειες των PCB ήταν γνωστές από τη δεκαετία του ’30, όμως η παραγωγή τους απαγορεύτηκε στις ΗΠΑ μόλις το 1976.
Το 1947 ένα γαλλικό φορτηγό πλοίο που φόρτωνε λιπάσματα έξω από τις εγκαταστάσεις της Monsanto στο Γκάλβεστον του Τέξας εξερράγη. Τουλάχιστον 500 νεκροί μετρήθηκαν σ’ αυτό που θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα δυστυχήματα στην ιστορία της χημικής βιομηχανίας.
Στα τέλη της δεκαετίας του ’40 αρχίζει από την Monsanto η παραγωγή του ζιζανιοκτόνου 2,4,5-Τ. Οπως αποκαλύπτεται μετά από δέκα χρόνια, το υλικό αυτό κατά την έκλυσή του παράγει τη γνωστή δηλητηριώδη διοξίνη.
Από το 1962 ως το 1971 ο στρατός των ΗΠΑ έκανε χρήση του “ζιζανιοκτόνου” Agent Orange στο Βιετνάμ, με στόχο να αποψιλώσουν τη βλάστηση της ζούγκλας που προστάτευε τους Βιετκόνγκ και να καταστρέψουν τη σοδειά τους. Την παραγωγή του ανέλαβαν οι μεγαλύτερες χημικές βιομηχανίες της χώρας, ανάμεσά τους ασφαλώς και η Monsanto. Φυσικά δεν επρόκειτο για απλό ζιζανιοκτόνο, αλλά για ένα ισχυρότατο τοξικό που προκάλεσε άγνωστο αριθμό θυμάτων, όχι μόνο μεταξύ των “εχθρών’, αλλά και στον αμερικάνικο στρατό. Πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα πολέμου της “μεταπολεμικής” περιόδου. Μετά από μακρόχρονο δικαστικό αγώνα, τα δικαστήρια των ΗΠΑ επιδίκασαν το 1984 το ποσό των 180 εκατ. δολαρίων σε 250.000 δικαιούχους και τις οικογένειές τους. Από το ποσό αυτό, το 45% υποχρεώθηκε να πληρώσει η Monsanto, διότι η δική της παραγωγή είχε πολύ υψηλότερες τιμές συγκέντρωσης διοξίνης, από την παραγωγή όλων των άλλων εταιρειών.
6. H Monsanto και η βιοτεχνολογία
Το πρώτο σημαντικό βήμα της Monsanto προς τη βιοτεχνολογία είναι η παραγωγή της αυξητικής ορμόνης για βοοειδή (BGH και BST). Η ορμόνη υποτίθεται ότι σχεδιάστηκε για να αυξάνει το γάλα των αγελάδων, όμως στις ΗΠΑ υπήρχε ήδη πλεόνασμα γάλακτος. Επιστημονικές έρευνες μετά τη χρήση της ορμόνης διαπίστωσαν ότι προκαλείται μαστίτιδα στα ζώα. Μόλις πριν από λίγους μήνες δημοσιεύθηκαν και μελέτες που ενοχοποιούν το γάλα με BGH στην πρόκληση του καρκίνου του προστάτη και του στήθους. Για να πάρει την τελική άδεια του αρμόδιου φορέα, του FDA, το 1994, η εταιρεία φρόντισε να αξιοποιήσει ορισμένα στελέχη του δημόσιου αυτού ελεγκτικού μηχανισμού, τα οποία, κατά σύμπτωση, διατέλεσαν και δικοί της υπάλληλοι.
Το σημαντικότερο μέχρι σήμερα προϊόν της εταιρείας είναι το Roundup, το παρασιτοκτόνο με τις μεγαλύτερες πωλήσεις σ’ όλο τον κόσμο. Πρόκειται για το τελευταίο μιας σειράς φυτοφαρμάκων της εταιρείας (ανάμεσά τους και το γνωστό παραθείο, το δηλητήριο που επιδρά στο κεντρικό νευρικό σύστημα του ανθρώπου). Το 1997, μετά από 5 χρόνια αγωγές, η Monsanto υποχρεώθηκε να αποσύρει τις διαφημίσεις της που υποστήριζαν ότι το παρασιτοκτόνο Roundup είναι “βιοδιασπώμενο” και “φιλικό προς το περιβάλλον”.
Το απαραίτητο συμπλήρωμα του παρασιτοκτόνου της εταιρείας είναι οι μεταλλαγμένοι σπόροι σόγιας που έχουν ειδικά κατασκευαστεί για να αντέχουν στο Roundup (Roundup-Ready Soybeans, RRS). Η παραγωγή τους προϋποθέτει τη μεταλλαγή των φυσικών σπόρων με τη μεσολάβηση βακτηρίων και ιών. Το δεύτερο βήμα είναι η ανάμιξη της μεταλλαγμένης σόγιας με τη φυσική και η από κοινού προώθησή τους στην αγορά.
Η ολοκλήρωση του σχεδίου παίρνει μορφή με την ανάπτυξη της πιο πρόσφατης τεχνολογίας της Monsanto, της λεγόμενης πατέντας “Terminator” (εξολοθρευτή). Αυτή η τεχνική εξασφαλίζει τη “στειρότητα” των σπόρων της σόγιας που εμπορεύεται η εταιρεία. Οι παραγωγοί που αγοράζουν τα προϊόντα της υποχρεώνονται έτσι να καταβάλλουν κάθε χρόνο το τίμημα για την αγορά των σπόρων, εφόσον δεν είναι δυνατόν να κρατήσουν κάποιο μέρος από τους σπόρους που προκύπτουν από τη δική τους παραγωγή. Η πατέντα “Terminator” είναι αποκαλυπτική για τη στρατηγική των αγροβιομηχανικών κολοσσών. Μέσω της γενετικής μηχανικής ιδιοποιούνται τις δυνατότητες αναπαραγωγής και πολλαπλασιασμού των ζώντων οργανισμών, κάτι που μέχρι σήμερα ήταν κοινό κτήμα της ανθρωπότητας.
7. Τα μεταλλαγμένα στην Ελλάδα
Ηδη, από το 1995-6, στην ελληνική αγορά καταφτάνουν χιλιάδες τόνοι γενετικά μεταλλαγμένης σόγιας της εταιρείας, χωρίς κανείς αρμόδιος να ανησυχεί. Η σόγια αυτή θα γίνει ζωοτροφή (κατά 80%), για την κτηνοτροφία, με τη μορφή σογιέλαιου, σογιάλευρου ή λεκιθίνης θα περάσει στα βιομηχανοποιημένα τρόφιμα, και από ‘κει -μαζί με τα κρεατικά και τα γαλακτοκομικά είδη της κτηνοτροφίας- στα ράφια των σούπερ μάρκετ και στα ανυποψίαστα στομάχια μας. Ντόπια και εισαγόμενα προϊόντα που περιέχουν σε άγνωστες ποσότητες μεταλλαγμένους οργανισμούς σε ελάχιστο χρόνο θα καλύπτουν πάνω από το 70% των συσκευασμένων τροφίμων καθημερινής κατανάλωσης: Μαργαρίνες, σάλτσες, παγωτά, παιδικές τροφές, ζαχαρωτά, τσιπς, κονσέρβες όλων των ειδών, ροφήματα, ζυμαρικά κ.λπ. Στις 14.12.1998, η Βάσω Παπανδρέου είχε παραδεχτεί ότι ο οποιοσδήποτε έλεγχος (και πολύ περισσότερο η σήμανση) των φορτίων και των τροφίμων που περιέχουν βιοτεχνολογικά προϊόντα είναι πρακτικά ανύπαρκτος στη χώρα μας. Πριν τις εισαγωγές μεγάλων ποσοτήτων σόγιας, η Monsanto ήταν γνωστή στην Ελλάδα -εδώ και 20 χρόνια- για τα “αποτελεσματικά” φυτοφάρμακά της, ιδίως για το Roundup.
Για το πόσο καλά, νόμιμα και ασφαλή είναι τα προϊόντα της, δεν το μαθαίνουμε από την ίδια την Monsanto, αλλά από την Solid Relations. Το φθινόπωρο του ’97 κάποιοι εκπρόσωποι των αγροτών από τη Θεσσαλία στάλθηκαν με έξοδα της εταιρείας στη Σεβίλλη να γνωρίσουν από κοντά τις εκεί πειραματικές καλλιέργειες και τα οφέλη που θα προκύψουν, για τους ίδιους. Την άνοιξη του 1998, η ίδια εταιρεία αναλαμβάνει αποκλειστικά την ενημέρωση του ελληνικού Τύπου για την κρατική έγκριση πειραματικής καλλιέργειας του μεταλλαγμένου βαμβακιού στη Θεσσαλία που πέτυχε η Monsanto. Ανακοινώσεις σχετικές του ΥΠΕΧΩΔΕ ή του υπ. Γεωργίας δεν διανέμονται, ενώ οι ενστάσεις σε επίπεδο νομαρχιακών και αυτοδιοικητικών οργανισμών των περιοχών Καρδίτσας και Λάρισας, ήταν μηδενικές.
Όσο για τη στάση της ΕΕ, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ακύρωσε στις 10 Ιανουαρίου 2006 την απόφαση της Ελλάδας να απαγορεύσει την καλλιέργεια μεταλλαγμένου καλαμποκιού (ΜΟΝ810) της εταιρείας Mονσάντο.
1.Η πολιτική διακύρηξη του FDA και η απόκρυψη στοιχείων:
Το 1992 βγήκε η επίσημη θέση: ” Ο Οργανισμός δεν διαθέτει οποιοδήποτε στοιχείο ή πληροφορία που να δείχνει ότι τα παραγόμενα με αυτό τον τρόπο τρόφιμα διαφέρουν από τα υπόλοιπα”. Με αυτές τις απλές κουβέντες ξεκίνησε η βαριά βιομηχανία να αναπτύσσεται με σκοπό να γίνει κύρια εξαγωγική δύναμη. Το 1999 όμως, μετά από τον αδυσώπητο αγώνα του εισαγγελέα Steven Druker ήλθαν στο φως της δημοσιότητας 44,000 σελίδες επίσημα κατατεθημένων (στον FDA) μελετών που αποδείκνυαν την επικινδυνότητα και είχαν σκοπίμως “αγνοηθεί”. Για την ιστορία, η Αμερικάνικη δικαιοσύνη πήρε κάποιες σκληρές αποφάσεις που ακυρώθηκαν από το εμπορικό δίκαιο (!) όπως ακριβώς έγινε με τα καρκινογόνα συστατικά στα βρεφικά προϊόντα.
2.Η εγκληματική νομιμοποίηση της ορμόνης rbGH.
Πρόκειται για μια ισχυρότατη, γενετικά τροποποιημένη ορμόνη που παράγεται από τη Monsanto και σύμφωνα με μελέτες ευθύνεται για αρκετές μορφές καρκίνου (χρησιμοποιείται στα γαλακτοκομικά προϊόντα). Αυτή η ορμόνη απαγορεύεται σε όλες τις βιομηχανικές χώρες ακόμα και στον Καναδά. Το οξύμωρο είναι ότι μετά το θόρυβο που δημιουργήθηκε με τη νομιμοποίηση, αρκετές εταιρείες που δεν τη χρησιμοποιούσαν το ανέγραφαν στη συσκευασία (rbGH Free). Γι’ αυτό το “πρόβλημα” φρόντισε πάλι ο Taylor, χρησιμοποιοώντας τον αχυράνθρωπο ΓΓ Γεωργίας της Πενσυλβάνια Dennis Wolff, όπου απαγόρευσε την αναγραφή του rbGH Free για την πολιτεία.
3.Ντοκιμαντέρ και αποκαλύψεις για τη Monsanto
Τη στιγμή που τα αποτελέσματα της επίσημης έρευνας της Γαλλικής Υπηρεσίας Υγιεινής των Τροφίμων δηλώνουν πως τα γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα δεν είναι επικίνδυνα για την ανθρώπινη υγεία, το νέο ντοκιμαντέρ της Μαρί-Μονίκ Ρομπίν δημοσιεύει νέα στοιχεία για τον αναξιόπιστο χαρακτήρα των εν λόγω «επιστημονικών» ερευνών.
Με το νέο της ντοκιμαντέρ που τιτλοφορείται «Μονσάντο, μια επιχείρηση που θέλει το καλό σας», η κ.Ρομπίν προκαλεί στο κοινό πραγματική ανατριχίλα! Στο ντοκιμαντέρ αυτό, η κ.Ρομπίν αποκαλύπτει στοιχεία που φανερώνουν ότι η πίεση που δέχεται η επιστημονική κοινότητα από το λόμπι των εταιριών παραγωγής μεταλλαγμένων τροφίμων είναι τόσο μεγάλη, ώστε οι έρευνες καταλήγουν να μη διενεργούνται ποτέ με αντικειμενικότητα. Έτσι, τα αποτελέσματά τους δεν είναι ούτε ακριβή, ούτε αξιόπιστα.
Ιστορία της εταιρείας: Από τη στιγμή της ίδρυσής της, το 1901, η εταιρία δεν έχει σταματήσει να παράγει προϊόντα που αποδεικνύονται εντέλει άκρως επικίνδυνα για την ανθρώπινη υγεία και καταλήγουν να απαγορεύονται από δημόσιους φορείς, όταν ήδη έχουν προκαλέσει σημαντικά προβλήματα. Στη λίστα των «δημιουργημάτων» της εταιρίας ανήκουν δηλητήρια κάθε είδους, από καρκινογόνα αέρια που χρησιμοποιήθηκαν στον πόλεμο του Βιετνάμ, μέχρι και αυξητικές ορμόνες που έχουν ήδη απαγορευθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Πώς, λοιπόν, η Μονσάντο κατορθώνει να συνεχίζει ανενόχλητη την παραγωγή επικίνδυνων προϊόντων; «Η Μονσάντο έχει τεράστια επιρροή και ιδιαίτερα στον επιστημονικό κόσμο, καθώς και στο Λευκό Οίκο! Ο λόγος είναι πως η οικονομική ενίσχυση των περισσότερων επιστημονικών ερευνών στην ουσία περνά από τα χέρια της Μονσάντο! Γι’ αυτό και καμία από αυτές τις έρευνες δεν είναι πραγματικά επιστημονική, ούτε αντικειμενική», εξήγησε η κ.Ρομπίν.
4.Γεγονότα που συνδέονται με την εταιρεία
ΚΑΝΑΔΑΣ 2004:
Την προηγούμενη Παρασκευή το Ανώτατο δικαστήριο του Καναδά εξέδωσε την τελική απόφαση πάνω σε μια επτάχρονη διαμάχη μεταξύ της Monsanto και του Percy Schmeiser, ενός Καναδού αγρότη.
Το δικαστήριο αποφάνθηκε ότι ο Percy παραβίασε τα δικαιώματα της πατέντας της Monsanto με το να καλλιεργήσει γενετικά τροποποιημένη ελαιοκράμβη (Round-up Ready Canola) στην γη του. Ξεχάστε το γεγονός ότι ο Percy δεν φύτεψε κανένα σπόρο της Monsanto. Ότι ήταν οι σπόροι του αυτοί που επιμολύνθηκαν από τους GM Canola και ότι δεν ήξερε καν ότι η σοδειά του είχε μολυνθεί! Ξεχάστε τα όλα αυτά, ο Percy καταπάτησε τα ‘πνευματικά δικαιώματα ιδιοκτησίας’ της Mosanto!!!
Αυτό το περίεργο τέχνασμα του νόμου που καταδιώκει ανθρώπους όταν μολύνεται η ιδιοκτησία τους πάει πίσω στο 1991 όταν πέρασε ένας Ομοσπονδιακός νόμος στον Καναδά σύμφωνα με τον οποίο οι πατέντες έχουν πλεονέκτημα έναντι των δικαιωμάτων των αγροτών. Αυτό σημαίνει ότι εάν η σοδειά ενός αγρότη επιμολυνθεί από GM σπόρους τότε ο αγρότης είναι ενδεχομένως υπόχρεος να πληρώσει την εταιρεία βιοτεχνολογίας αφού ‘ωφελήθηκε’ από την τεχνολογίας της! Ο Terry Boehm, Αντιπρόεδρος του Εθνικού Συνεταιρισμού των Αγροτών του Καναδά είπε: ‘Αυτή η κατάσταση μας οδηγεί ακόμα πιο πέρα όταν οι εταιρείες θα ελέγχουν τους σπόρους και οι αγρότες θα χάσουν το δικαίωμα να τους αποθηκεύουν’.
Βέβαια τα νέα δεν ήταν τόσο καλά για την Μοσάντο. Το Ανώτατο δικαστήριο ανέτρεψε μια παλιότερη απόφαση η οποία έλεγε ότι ο Percy έπρεπε να πληρώσει τα κέρδη του από τη σοδειά του 1998 – περίπου $20,000 Καναδικά δολάρια- γιατί ο Percy δεν ήξερε ότι καλλιεργούσε GT Canola. Επίσης δεν χρειάστηκε να πληρώσει ούτε σεντ από τα δικαστικά έξοδα στη Μοσάντο αφού δεν επωφελήθηκε χρησιμοποιώντας την τεχνολογίας της.
Ο Percy πιστεύει ότι κέρδισε ηθικά και ότι η Μοσάντο θα ‘δυσκολευτεί να καταδιώκει αγρότες για καταπάτηση των δικαιωμάτων των πατέντων της. Θα χρειάζεται τώρα να αποδεικνύουν ότι ο αγρότης επωφελήθηκε από την καλλιέργεια του RR Canola. Το δικαστήριο γνωστοποίησε ότι τα κέρδη μου ήταν ίδια όταν καλλιεργούσα συμβατική και όταν Γενετικά τροποποιημένη ελαιοκράμβη οπότε θα είναι δύσκολο να ισχυριστεί η Μοσάντο στο μέλλον ότι ο αγρότης έβγαλε περισσότερα χρήματα με την εκμετάλλευση του προϊόντος της.
Όμως ο Percy πρέπει να πληρώσει για τα δικά του δικαστικά έξοδα και ο μόνος λόγος που συνέχισε τον αγώνα και κατάφερε να αποπληρώσει την υποθήκη του σπιτιού του ήταν λόγω των υποστηρικτικών δωρεών, πράγμα που σημαίνει φυσικά ότι άλλοι αγρότες απλά δεν έχουν τα χρήματα ή τον χρόνο για να παλέψουν δικαστικά.
Ο Percy επίσης έχασε δουλειά μιας ζωής. Τα τελευταία 50 χρόνια αποταμίευε του σπόρους από τις καλύτερες σοδειές του, κάτι που οι αγρότες κάνουν εδώ και χιλιετίες για να παράγουν πιο βελτιωμένους σπόρους κατάλληλους για καλλιέργεια στις τοπικές συνθήκες.
Τώρα αυτή του η δουλειά έχει επιμολυνθεί από Γ.Τ. Και εάν κάποιος θέλει να αγοράσει καινούργιους σπόρους, η μεγαλύτερη πιθανότητα είναι να τους αγοράσει από τη Μοσάντο η οποία έχει καταφέρει μετά από χρόνια εξαγοράς των άλλων εταιρειών να είναι η δεύτερη στον κόσμο εταιρεία παραγωγής σπόρων.
Η MONSANTO KAI ΤΑ ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ:
Η εταιρία Mονσάντο επιδιώκει να αποκτήσει τα αποκλειστικά δικαιώματα ευρεσιτεχνίας (πατέντα) πάνω στην αναπαραγωγή των γουρουνιών και των απογόνων τους (!). Πιο συγκεκριμένα, ισχυρίζεται ότι κατόπιν έρευνας που πραγματοποίησε, χρησιμοποιώντας μεθόδους διασταύρωσης και επιλογής ειδικών χαρακτηριστικών, τεχνητή γονιμοποίηση και άλλες τεχνικές αναπαραγωγής “κατασκεύασε” ένα νέο είδος γουρουνιού. Το νέο γουρούνι αποτελεί “εφεύρεση” μόνο και μόνο επειδή δημιουργήθηκε από το συνδυασμό αυτών των στοιχείων με σκοπό να επιταχυνθεί ο κύκλος αναπαραγωγής του.
Με άλλα λόγια, η Μονσάντο θεωρεί απόλυτα λογικό, να ζητάει δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, όχι μόνο για τον τρόπο αναπαραγωγής ενός “νέου” είδους γουρουνιού, αλλά και για το ίδιο το γουρούνι και των μικρών του. Φυσικά, όποιος εκτρέφει γουρούνια με αντίστοιχα χαρακτηριστικά μπορεί να κληθεί να καταβάλλει ένα ποσό για τα δικαιώματα ευρεσιτεχνίας στη Μονσάντο, παρόλο που τα χαρακτηριστικά και ο τρόπος αναπαραγωγής των γουρουνιών δεν αποτελούν εφεύρεση της εταιρίας. Απλά η Μονσάντο δήλωσε ότι το δικαιούται. Το γουρούνι δεν είναι καν γενετικά μεταλλαγμένο και ο γενετικός του κώδικας δεν φέρει τίποτα το πρωτότυπο.
Η εταιρία προσπαθεί να πατεντάρει την εφεύρεσή της, καταθέτοντας δύο αιτήσεις στον Παγκόσμιο Οργανισμό για τα Δικαιώματα Πνευματικής Ιδιοκτησίας στη Γενεύη. Στόχος της να της δοθούν τα αποκλειστικά δικαιώματα ευρεσιτεχνίας στα γουρούνια σε περισσότερες από 160 χώρες, μεταξύ αυτών και στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μέχρι στιγμής δεν της έχει δοθεί η πατέντα, αλλά αν αυτό συμβεί, τότε θα αποκτήσει τον παγκόσμιο έλεγχο της αναπαραγωγής των γουρουνιών.
5.Ιστορία της εταιρείας
Η Μονσάντο κάποτε έβγαζε κέρδη μόνο από την παραγωγή και εμπορία αγρο-χημικών. Τώρα διαθέτει το μονοπώλιο σε πάρα πολλά είδη σπόρων, μεταλλαγμένων και συμβατικών, αλλά συνεχίζει να φέρνει τις αποσκευές μερικών αμφίβολων κληρονομιών που προηγούνται χρονικώς τη μετενσάρκωση των βιοτεχνολογιών της. Μεταξύ τους είναι η καταστροφή πόλεων του Τέξας, μια έκρηξη του 1947 κατά τη διάρκεια της φόρτωσης των λιπασμάτων του στον κόλπο Galveston που θεωρείται μεγαλύτερο βιομηχανικό ατύχημα στην αμερικανική ιστορία. Σε μια έκθεση του 2002 η Monsanto προσδιορίστηκε από την Ηνωμένη Υπηρεσία Προστασίας Περιβάλλοντος (EPA) ως «ενδεχομένως αρμόδιο συμβαλλόμενο μέρος» στη μόλυνση 56 βιομηχανικών περιοχών.
Το 1998 ήταν ασφαλώς η χρονιά του άλματος για τις εταιρείες παραγωγής και εμπορίας Γενετικά Τροποποιημένων Οργανισμών (ΓΤΟ) στον τομέα της γεωργίας. Ο πρώτος ρόλος σ’ αυτή την εκστρατεία επιβολής των ΓΤΟ ανήκει ασφαλώς στην αμερικανική Monsanto, η οποία εύστοχα χαρακτηρίστηκε ως η “Microsoft” της βιοτεχνολογίας στη γεωργία (The New York Times Magazine, 28/10/98). Μετά την καθιέρωσή της στις ΗΠΑ, με μια καταιγιστική διαφημιστική καμπάνια, κόστους 1,6 εκατ. δολαρίων, η εταιρεία επιχείρησε το 1998 να κάμψει όλες τις αντιδράσεις στην Ευρώπη, και να πείσει ότι η γενετική μηχανική -και κατ’ επέκταση οι εφαρμογές της στη γεωργία- είναι η λύση στα προβλήματα υποσιτισμού της ανθρωπότητας.
Η Μονσάντο είναι η τρίτη σε μέγεθος χημική βιομηχανία των ΗΠΑ. Το 1995 δήλωσε καθαρά έσοδα 739 εκατ. δολάρια και απ’ αυτά το 46% ανήκει στον αγροτικό τομέα. Από τα τέλη της δεκαετίας του ’70, η εταιρεία έχει δαπανήσει σχεδόν δύο δις δολάρια στην έρευνα και την ανάπτυξη της γενετικής μηχανικής.
Το 1901 ιδρύθηκε από έναν αυτοδίδακτο χημικό, ο οποίος μετέφερε στις ΗΠΑ τη γερμανική τεχνολογία παραγωγής ενός τεχνητού γλυκαντικού, της ζαχαρίνης.
Τη δεκαετία του ’20 η Monsanto αναδεικνύεται σε μια από τις μεγαλύτερες βιομηχανίες χημικών και φαρμάκων της χώρας.
Το 1935 η Monsanto αγοράζει την Swann Chemical Company, η οποία είχε αναπτύξει την τεχνολογία των πολυχλωριωμένων διφαινυλίων (PCB). Πρόκειται για μια ιδιαιτέρως τοξική χημική ένωση, η οποία θεωρείται σήμερα υπεύθυνη για γενετικές ανωμαλίες, για πνευματικές διαταραχές σε βρέφη, για καρκινογένεση και εξασθένηση του ανοσοποιητικού συστήματος. Οι τοξικές παρενέργειες των PCB ήταν γνωστές από τη δεκαετία του ’30, όμως η παραγωγή τους απαγορεύτηκε στις ΗΠΑ μόλις το 1976.
Το 1947 ένα γαλλικό φορτηγό πλοίο που φόρτωνε λιπάσματα έξω από τις εγκαταστάσεις της Monsanto στο Γκάλβεστον του Τέξας εξερράγη. Τουλάχιστον 500 νεκροί μετρήθηκαν σ’ αυτό που θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα δυστυχήματα στην ιστορία της χημικής βιομηχανίας.
Στα τέλη της δεκαετίας του ’40 αρχίζει από την Monsanto η παραγωγή του ζιζανιοκτόνου 2,4,5-Τ. Οπως αποκαλύπτεται μετά από δέκα χρόνια, το υλικό αυτό κατά την έκλυσή του παράγει τη γνωστή δηλητηριώδη διοξίνη.
Από το 1962 ως το 1971 ο στρατός των ΗΠΑ έκανε χρήση του “ζιζανιοκτόνου” Agent Orange στο Βιετνάμ, με στόχο να αποψιλώσουν τη βλάστηση της ζούγκλας που προστάτευε τους Βιετκόνγκ και να καταστρέψουν τη σοδειά τους. Την παραγωγή του ανέλαβαν οι μεγαλύτερες χημικές βιομηχανίες της χώρας, ανάμεσά τους ασφαλώς και η Monsanto. Φυσικά δεν επρόκειτο για απλό ζιζανιοκτόνο, αλλά για ένα ισχυρότατο τοξικό που προκάλεσε άγνωστο αριθμό θυμάτων, όχι μόνο μεταξύ των “εχθρών’, αλλά και στον αμερικάνικο στρατό. Πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα πολέμου της “μεταπολεμικής” περιόδου. Μετά από μακρόχρονο δικαστικό αγώνα, τα δικαστήρια των ΗΠΑ επιδίκασαν το 1984 το ποσό των 180 εκατ. δολαρίων σε 250.000 δικαιούχους και τις οικογένειές τους. Από το ποσό αυτό, το 45% υποχρεώθηκε να πληρώσει η Monsanto, διότι η δική της παραγωγή είχε πολύ υψηλότερες τιμές συγκέντρωσης διοξίνης, από την παραγωγή όλων των άλλων εταιρειών.
6. H Monsanto και η βιοτεχνολογία
Το πρώτο σημαντικό βήμα της Monsanto προς τη βιοτεχνολογία είναι η παραγωγή της αυξητικής ορμόνης για βοοειδή (BGH και BST). Η ορμόνη υποτίθεται ότι σχεδιάστηκε για να αυξάνει το γάλα των αγελάδων, όμως στις ΗΠΑ υπήρχε ήδη πλεόνασμα γάλακτος. Επιστημονικές έρευνες μετά τη χρήση της ορμόνης διαπίστωσαν ότι προκαλείται μαστίτιδα στα ζώα. Μόλις πριν από λίγους μήνες δημοσιεύθηκαν και μελέτες που ενοχοποιούν το γάλα με BGH στην πρόκληση του καρκίνου του προστάτη και του στήθους. Για να πάρει την τελική άδεια του αρμόδιου φορέα, του FDA, το 1994, η εταιρεία φρόντισε να αξιοποιήσει ορισμένα στελέχη του δημόσιου αυτού ελεγκτικού μηχανισμού, τα οποία, κατά σύμπτωση, διατέλεσαν και δικοί της υπάλληλοι.
Το σημαντικότερο μέχρι σήμερα προϊόν της εταιρείας είναι το Roundup, το παρασιτοκτόνο με τις μεγαλύτερες πωλήσεις σ’ όλο τον κόσμο. Πρόκειται για το τελευταίο μιας σειράς φυτοφαρμάκων της εταιρείας (ανάμεσά τους και το γνωστό παραθείο, το δηλητήριο που επιδρά στο κεντρικό νευρικό σύστημα του ανθρώπου). Το 1997, μετά από 5 χρόνια αγωγές, η Monsanto υποχρεώθηκε να αποσύρει τις διαφημίσεις της που υποστήριζαν ότι το παρασιτοκτόνο Roundup είναι “βιοδιασπώμενο” και “φιλικό προς το περιβάλλον”.
Το απαραίτητο συμπλήρωμα του παρασιτοκτόνου της εταιρείας είναι οι μεταλλαγμένοι σπόροι σόγιας που έχουν ειδικά κατασκευαστεί για να αντέχουν στο Roundup (Roundup-Ready Soybeans, RRS). Η παραγωγή τους προϋποθέτει τη μεταλλαγή των φυσικών σπόρων με τη μεσολάβηση βακτηρίων και ιών. Το δεύτερο βήμα είναι η ανάμιξη της μεταλλαγμένης σόγιας με τη φυσική και η από κοινού προώθησή τους στην αγορά.
Η ολοκλήρωση του σχεδίου παίρνει μορφή με την ανάπτυξη της πιο πρόσφατης τεχνολογίας της Monsanto, της λεγόμενης πατέντας “Terminator” (εξολοθρευτή). Αυτή η τεχνική εξασφαλίζει τη “στειρότητα” των σπόρων της σόγιας που εμπορεύεται η εταιρεία. Οι παραγωγοί που αγοράζουν τα προϊόντα της υποχρεώνονται έτσι να καταβάλλουν κάθε χρόνο το τίμημα για την αγορά των σπόρων, εφόσον δεν είναι δυνατόν να κρατήσουν κάποιο μέρος από τους σπόρους που προκύπτουν από τη δική τους παραγωγή. Η πατέντα “Terminator” είναι αποκαλυπτική για τη στρατηγική των αγροβιομηχανικών κολοσσών. Μέσω της γενετικής μηχανικής ιδιοποιούνται τις δυνατότητες αναπαραγωγής και πολλαπλασιασμού των ζώντων οργανισμών, κάτι που μέχρι σήμερα ήταν κοινό κτήμα της ανθρωπότητας.
7. Τα μεταλλαγμένα στην Ελλάδα
Ηδη, από το 1995-6, στην ελληνική αγορά καταφτάνουν χιλιάδες τόνοι γενετικά μεταλλαγμένης σόγιας της εταιρείας, χωρίς κανείς αρμόδιος να ανησυχεί. Η σόγια αυτή θα γίνει ζωοτροφή (κατά 80%), για την κτηνοτροφία, με τη μορφή σογιέλαιου, σογιάλευρου ή λεκιθίνης θα περάσει στα βιομηχανοποιημένα τρόφιμα, και από ‘κει -μαζί με τα κρεατικά και τα γαλακτοκομικά είδη της κτηνοτροφίας- στα ράφια των σούπερ μάρκετ και στα ανυποψίαστα στομάχια μας. Ντόπια και εισαγόμενα προϊόντα που περιέχουν σε άγνωστες ποσότητες μεταλλαγμένους οργανισμούς σε ελάχιστο χρόνο θα καλύπτουν πάνω από το 70% των συσκευασμένων τροφίμων καθημερινής κατανάλωσης: Μαργαρίνες, σάλτσες, παγωτά, παιδικές τροφές, ζαχαρωτά, τσιπς, κονσέρβες όλων των ειδών, ροφήματα, ζυμαρικά κ.λπ. Στις 14.12.1998, η Βάσω Παπανδρέου είχε παραδεχτεί ότι ο οποιοσδήποτε έλεγχος (και πολύ περισσότερο η σήμανση) των φορτίων και των τροφίμων που περιέχουν βιοτεχνολογικά προϊόντα είναι πρακτικά ανύπαρκτος στη χώρα μας. Πριν τις εισαγωγές μεγάλων ποσοτήτων σόγιας, η Monsanto ήταν γνωστή στην Ελλάδα -εδώ και 20 χρόνια- για τα “αποτελεσματικά” φυτοφάρμακά της, ιδίως για το Roundup.
Για το πόσο καλά, νόμιμα και ασφαλή είναι τα προϊόντα της, δεν το μαθαίνουμε από την ίδια την Monsanto, αλλά από την Solid Relations. Το φθινόπωρο του ’97 κάποιοι εκπρόσωποι των αγροτών από τη Θεσσαλία στάλθηκαν με έξοδα της εταιρείας στη Σεβίλλη να γνωρίσουν από κοντά τις εκεί πειραματικές καλλιέργειες και τα οφέλη που θα προκύψουν, για τους ίδιους. Την άνοιξη του 1998, η ίδια εταιρεία αναλαμβάνει αποκλειστικά την ενημέρωση του ελληνικού Τύπου για την κρατική έγκριση πειραματικής καλλιέργειας του μεταλλαγμένου βαμβακιού στη Θεσσαλία που πέτυχε η Monsanto. Ανακοινώσεις σχετικές του ΥΠΕΧΩΔΕ ή του υπ. Γεωργίας δεν διανέμονται, ενώ οι ενστάσεις σε επίπεδο νομαρχιακών και αυτοδιοικητικών οργανισμών των περιοχών Καρδίτσας και Λάρισας, ήταν μηδενικές.
Όσο για τη στάση της ΕΕ, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ακύρωσε στις 10 Ιανουαρίου 2006 την απόφαση της Ελλάδας να απαγορεύσει την καλλιέργεια μεταλλαγμένου καλαμποκιού (ΜΟΝ810) της εταιρείας Mονσάντο.
