Ν’ αναλάβετε την ευθύνη της ανευθυνότητάς σας, «σύντροφοι και συντρόφισσες»…
Αντί να συνειδητοποιούμε την ιστορική μας ευθύνη, όχι μόνο αναλωνόμαστε σε παιδαριώδεις επιχειρήσεις, αλλά σαμποτάρουμε τις ίδιες μας τις θέσεις με πράξεις άστοχες και επικίνδυνες, όχι μόνο για αθώους ανθρώπους, αλλά και για το κίνημα συνολικά.
Όταν ενημερώθηκα για την επίθεση της 14/5 στο Α.Τ. Εξαρχείων, η πρώτη και αυθόρμητη σκέψη μου ήταν ότι πρόκειται για ξεκάθαρη περίπτωση προβοκάτσιας και απέκλεισα εξαρχής την πιθανότητα σύντροφοι και συντρόφισσες να είχαν σχεδιάσει και συμμετάσχει σε παρόμοια επίθεση.
Η πρώτη αυτή σκέψη και η σιγουριά μου βασίστηκαν σε άλλες σκέψεις τις οποίες θεωρώ αποτέλεσμα κοινής λογικής:
Σε καμία περίπτωση δεν θα ήταν λογικό να πραγματοποιηθεί οποιαδήποτε επιχείρηση μέρα μεσημέρι Σαββάτου, δεδομένης της λειτουργίας της λαϊκής αγοράς. Η παρουσία τόσων ανθρώπων στην περιοχή αύξανε κατακόρυφα τις πιθανότητες να τραυματιστούν αθώοι πολίτες οι οποίοι ουδεμία σχέση είχαν με τον στόχο της επίθεσης.
Σε καμία περίπτωση δε θα επιχειρούσαν σύντροφοι και συντρόφισσες στην περιοχή των Εξαρχείων, περιοχή η οποία αποτελεί τη βάση και το κέντρο της πολιτικής δράσης πολλών συλλογικοτήτων και είναι ιδιαίτερα φορτισμένη με μνήμες συμβάντων, δράσεων και αγώνων. Μια τέτοια επιχείρηση θα έδινε έναυσμα για την ενίσχυση των δυνάμεων καταστολής στην περιοχή και θα δημιουργούσε ακόμα πιο δύσκολες συνθήκες για τη δράση μας.
Δεδομένων των θανάτων των εργαζομένων στη MARFIN, κανείς σύντροφος και καμιά συντρόφισσα δε θα διακινδύνευε να τραυματιστούν ή να σκοτωθούν αθώοι άνθρωποι, ειδικά την στιγμή που το καθεστώς αποπειράται να συνδέσει την υπόθεση της MARFINμε τον αντεξουσιαστικό χώρο, μέσω διώξεων συντρόφων και της αντίστοιχης προπαγάνδας.
Εφόσον, κατά την συγκεκριμένη χρονική περίοδο, βρίσκεται σε εξέλιξη ένα πρωτοφανές πογκρόμ κατά των μεταναστών και οι φασίστες έχουν αποθρασυνθεί, ο στόχος της επίθεσης δεν μου φαινόταν να έχει κάποια λογική –γιατί να επιχειρήσει κάποιος κατά των μπάτσων και όχι κατά των φασιστών; Μια επιχείρηση κατά των φασιστών θα είχε και λογική και νόημα στην παρούσα χρονική συγκυρία.
Θεωρώ ότι τις παραπάνω σκέψεις θα μπορούσε να τις κάνει οποιοσδήποτε διαθέτει κοινό νου, ακόμα και αν δεν έχει καμία σχέση με τον χώρο. Ακόμα και ένα παιδί 10 χρονών, αν του εξηγούσε κάποιος απλά τα παραπάνω δεδομένα, θα κατέληγε στο λογικό συμπέρασμα ότι μια τέτοιου είδους επιχείρηση δεν έπρεπε να πραγματοποιηθεί σε καμία περίπτωση.
Έχοντας λοιπόν πειστεί ότι η επίθεση αποτελεί προβοκάτσια, η δημοσιοποίηση της ανάληψης ευθύνης μου προκάλεσε σε πρώτο επίπεδο ένα έντονο αίσθημα ντροπής –ντροπή πρωτίστως απέναντι στους 3 ανθρώπους που τραυματίστηκαν, αλλά και ντροπή για το ότι οι ανεγκέφαλοι και ανεύθυνοι που σχεδίασαν την συγκεκριμένη επίθεση, είναι πεπεισμένοι ότι είναι αναρχικοί.
Όσο προχωρούσα στην ανάγνωση της ανάληψης ευθύνης, η ντροπή μου μετατράπηκε σε απεριόριστη οργή. Οργή, γιατί το κείμενο που διάβαζα δεν περιείχε καμία απολύτως πειστική επιχειρηματολογία σε οποιοδήποτε επίπεδο, είτε επιχειρησιακό είτε πολιτικό. Οργή, γιατί διάβαζα κάτι ρηχό και θρασύ, το οποίο σε καμία περίπτωση δεν φανέρωνε την όποια συνειδητοποίηση των συνεπειών της επίθεσης. Οργή, γιατί για πρώτη φορά στη ζωή μου διάβαζα ένα κείμενο ανάληψης ευθύνης ΑΝΥΠΟΓΡΑΦΟ, γεγονός το οποίο από μόνο του αποδεικνύει τη θρασυδειλία των συντακτών του.
«Σύντροφοι και συντρόφισσες», ποιοι είστε; Ποιο είναι το πολιτικό σας στίγμα, ποιες είναι οι θέσεις σας; Έχετε δει πολλά κείμενα ανάληψης ευθύνης τα οποία είναι ανυπόγραφα; Ποιος αναλαμβάνει την ευθύνη, ο Τίποτας;
Δεν έχω καμία διάθεση ν’ ασχοληθώ αναλυτικά, ένα προς ένα, με τα απλοϊκά επιχειρήματα που παρατίθενται στο κείμενο. Θα σταθώ σε κάποιες χαρακτηριστικές φράσεις που φανερώνουν τις πραγματικές προθέσεις και τη φύση των «συντρόφων» και «συντροφισσών»:
«Μία στιγμή αγώνα και μια δική μας ελάχιστη απάντηση στο κτηνώδες χτύπημα της πορείας της 11ης Μάη, στην απροκάλυπτη συνεργασία της ΕΛ.ΑΣ και της Χρυσής Αυγής στα πρόσφατα ρατσιστικά πογκρόμ.»
Μάλιστα. Ποια ήταν ακριβώς η «ελάχιστη απάντηση» στην ΕΛ.ΑΣ.; Η πυρπόληση οχημάτων; Τρομερό πλήγμα… Ναι, σίγουρα η Χρυσή Αυγή πράττει τα αίσχη της με την ανοχή και συνδρομή των μπάτσων, χάρηκα πολύ. Όμως είναι προφανές ότι η Χ.Α. είναι ο κύριος αυτουργός και θα έπρεπε να είναι αυτή ο στόχος. Γιατί λοιπόν η επίθεση είχε ως στόχο την ΕΛ.ΑΣ. και όχι την Χ.Α.; Μήπως δεν σας έπαιρνε, «σύντροφοι και συντρόφισσες»; Μήπως η επιλογή του Α/Τ Εξαρχείων ως στόχου αποδεικνύει ότι πάνω απ’ όλα θέλατε να προστατεύσετε τους εαυτούς σας και τη δική σας σωματική ακεραιότητα; Επιχειρώντας στην περιοχή που αποτελεί τη «βάση» μας, σαφώς και θα νιώθατε περισσότερο προστατευμένοι και θα είχατε περισσότερες διεξόδους διαφυγής σε περίπτωση που κάτι πήγαινε στραβά. Επιπλέον, το να επιχειρήσετε σε σημείο πολυσύχναστο και μέρα μεσημέρι, σας έδινε τη δυνατότητα να ξεφύγετε πιο εύκολα και να μην είστε εύκολα εντοπίσιμοι ανάμεσα σε τόσον κόσμο.
Το επιχείρημά μου αυτό (ότι δηλαδή πρώτο σας μέλημα ήταν να προστατεύσετε τον κώλο σας), αποδεικνύεται λίγο παρακάτω:
«Το μόνο που αυτή [η Λαϊκή] προσέφερε, ως ευκαιρία, στους ανθρώπους που αντιπαρατίθενται ευθέως μπροστά σε ένοπλους, ήταν η κυκλοφοριακή συμφόρηση που προκαλεί στους γύρω δρόμους και η δύσκολη προσέγγιση εποχούμενων μπάτσων στο σημείο. Επουδενί δεν χειριστήκαμε τη Λαϊκή Αγορά ως θέατρο πολεμικών συγκρούσεων.»
Επομένως, οι ίδιοι/ίδιες παραδέχεστε ότι η επιλογή του σημείου προσέφερε πλεονεκτήματα (ως προς την κάλυψη του κώλου σας) και το λέτε και ευθαρσώς. Με δεδομένο αυτό, το να λέτε αμέσως μετά ότι «επουδενί δεν χειριστήκαμε τη Λαϊκή Αγορά ως θέατρο πολεμικών συγκρούσεων», όχι μόνο είναι εμφανώς αντιφατικό, αλλά προσβάλλει και τη νοημοσύνη μας. Δεν είμαστε ηλίθιοι, «σύντροφοι και συντρόφισσες», μην κρίνετε εξ ιδίων τα αλλότρια.
«Στη συνέχεια μπήκε φωτιά, κυρίως για να μην υπάρξει δυνατότητα καταδίωξης από τους διαφυγόντες μπάτσους, οι οποίοι, παρεμπιπτόντως ήταν αυτοί που έντρομοι εισέβαλλαν στη Λαϊκή Αγορά κραδαίνοντας τα πιστόλια τους.»
Το ατομικιστικό και συμφεροντολογικό σας παραλήρημα συνεχίζεται, λέγοντας ότι βάλατε φωτιά (χωρίς να σκεφτείτε τις συνέπειες) για να μην σας πιάσουν οι μπάτσοι –προφανώς αυτό ήταν που θέλατε ν’ αποφύγετε πάνω απ’ όλα, με οποιοδήποτε κόστος. Και αν δεν κάνω λάθος, διακρίνω και ένα παιδαριώδες αίσθημα περηφάνιας για το ότι οι μπάτσοι ήταν «έντρομοι» όταν εισέβαλαν στη Λαϊκή Αγορά –είστε περήφανοι που τρομάξατε τα μπατσάκια, ε; Μεγαλειώδης νίκη… Το ότι όμως οι μπάτσοι μπορούσαν ν’ ανοίξουν πυρ μέσα στον κόσμο και αυτή την στιγμή να θρηνούσαμε αθώα θύματα, δεν έχει καμία σημασία (προφανώς) για σας. Και βέβαια, όταν σχεδιάζατε αυτή την εκπληκτική επιχείρηση, ούτε καν το συνυπολογίσατε ως παράμετρο, γιατί όλοι ξέρουμε ότι οι μπάτσοι είναι πολύ προσεκτικοί με τη χρήση των όπλων τους και ΠΟΤΕ δεν έχουν σκοτώσει αθώους ανθρώπους.
«Το τραγικό σφάλμα ήταν ότι λανθασμένα θεωρήθηκε πως η φωτιά της μηχανής στη Χ. Τρικούπη δεν θα μπορούσε να επεκταθεί στους πάγκους της Καλλιδρομίου, λίγα μέτρα μακριά. Και όντως, έτσι θα ήταν αν δεν είχε συμβεί το ασύνηθες γεγονός της έκρηξης του ντεπόζιτου.»
Αυτή τη διαδικασία, «σύντροφοι και συντρόφισσες» την ονομάζουμε «διαχείριση κινδύνου». Σε απλά ελληνικά, όταν σχεδιάζουμε μια επιχείρηση, σκεφτόμαστε ποιο θα είναι το χειρότερο (και «ασύνηθες») δυνατό σενάριο και εκπονούμε το αντίστοιχο σχέδιο δράσης, ώστε ν’ αποφύγουμε τα χειρότερα. Όσο για το ότι «λανθασμένα θεωρήθηκε πως η φωτιά.. δε θα μπορούσε να επεκταθεί στους πάγκους της Καλλιδρομίου, λίγα μέτρα μακριά», ακόμα και ένα 5χρονο γνωρίζει πως η φωτιά είναι πολύ δύσκολο να ελεγχθεί και μπορεί σ’ ελάχιστο χρόνο να επεκταθεί «λίγα μέτρα μακριά».
«Ως πολιτικά υποκείμενα φέρουμε ακέραια την ευθύνη της πράξης μας και των τραγικών συνεπειών της για τον σοβαρά τραυματισμένο εργαζόμενο, όντως ριζικά και αξιακά αντίθετοι σε κάθε λογική παραπλεύρων απωλειών.»
Σε ποια «πολιτικά υποκείμενα» αναφέρεστε; Σε ποιο σημείο εντός του κειμένου χρησιμοποιείτε πολιτικά επιχειρήματα και θεμελιώνετε τις θέσεις σας; Αν θεωρείτε ως επιχείρημα το προφανές («σε όλες αυτές τις εκφάνσεις της επιχειρούμενης ολοκληρωτικής δικτατορίας του κεφαλαίου και της εξουσίας πάνω στις ζωές μας»), καλό θα είναι να ανατρέξετε σε άλλα κείμενα ανάληψης ευθύνης για να καταλάβετε τι πραγματικά θα πει να επιχειρηματολογεί κάποιος σε επίπεδο πολιτικών θέσεων. Αν όντως ήσασταν «ριζικά και αξιακά αντίθετοι σε κάθε λογική παραπλεύρων απωλειών», το πρώτο σας μέλημα θα έπρεπε να ήταν η προστασία αθώων ανθρώπων και όχι του κώλου σας. Αν ήσασταν αντίθετοι, δε θα έπρεπε καν να είχατε πραγματοποιήσει την επίθεση, καθώς ο βαθμός επικινδυνότητας ήταν ιδιαίτερα υψηλός και αυτό ήταν προφανέστατο.
«Από καρδιάς ευχόμαστε ανάρρωση και στους τρεις τραυματίες και ευελπιστούμε στην κατανόηση, για τα κίνητρα αλλά και τα λάθη μας.»
Λυπάμαι «σύντροφοι και συντρόφισσες», αλλά προσωπικά δεν κατανοώ ούτε τα κίνητρα ούτε τα λάθη σας και θεωρώ εξαιρετικά θρασύ να ζητάτε κάτι τέτοιο, την στιγμή που ένας αθώος άνθρωπος χαροπαλεύει και άλλοι δύο τραυματίστηκαν, λόγω της δικής σας ηλιθιότητας και ανικανότητας. Επιπλέον, η παιδαριώδης και άστοχη επιχείρησή σας προσέφερε την ευκαιρία στους προπαγανδιστές του καθεστώτος να ενισχύσουν την εικόνα του «κακού αντεξουσιαστή που καίει ανθρώπους», σε μια χρονική συγκυρία εξαιρετικά κρίσιμη για το κίνημα και την κοινωνία.
Αυτή την στιγμή ο δικός μας χώρος είναι ο μόνος που μπορεί πραγματικά ν’ αρθρώσει διαφορετικό λόγο ενάντια στο σύστημα. Με μια Αριστερά πεθαμένη και ξεπουλημένη, είμαστε οι μόνοι που αντιστεκόμαστε και μπορούμε να δημιουργήσουμε συνθήκες επανάστασης και ανατροπής. Αντί λοιπόν να συνειδητοποιούμε την ιστορική μας ευθύνη, όχι μόνο αναλωνόμαστε σε παιδαριώδεις επιχειρήσεις, αλλά σαμποτάρουμε τις ίδιες μας τις θέσεις με πράξεις άστοχες και επικίνδυνες, όχι μόνο για αθώους ανθρώπους, αλλά και για το κίνημα συνολικά.
Ο υπάλληλος της λαϊκής που προσπάθησε να σβήσει με το ίδιο του το σώμα τη γυναίκα που καιγόταν, έχει πολύ μεγαλύτερα κότσια από εσάς, «σύντροφοι και συντρόφισσες». Και αυτό γιατί εκείνη την στιγμή, δεν υπερτέρησε το δικό του ένστικτο επιβίωσης, αλλά το ηθικό πρόσταγμα να σώσει την ζωή του συνανθρώπου του, θέτοντας σε κίνδυνο τη δική του.
Αν δεν το έχετε καταλάβει, επανάσταση σημαίνει πρώτα απ’ όλα να εκμηδενίζεις το Εγώ σου για έναν σκοπό, μια ιδέα, έναν αγώνα συλλογικό -όχι να καβατζώνεις τον κώλο σου με τίμημα τις ζωές αθώων ανθρώπων και να πραγματοποιείς επιχειρήσεις άνευ νοήματος, μόνο και μόνο για να πεις ότι κάτι έκανες.
Είστε επικίνδυνοι, «σύντροφοι και συντρόφισσες», ανεγκέφαλοι, ανίκανοι, ανεύθυνοι και αναξιοπρεπείς. Δεν γνωρίζετε καν γιατί κάνετε αυτά που κάνετε και ούτε μπορείτε να τα στηρίξετε με λογικά επιχειρήματα. Η πράξη σας και το γελοίο κείμενό σας αποτελούν ύβρι, όχι μόνο για τους ανθρώπους που τραυματίστηκαν, αλλά για το κίνημα συνολικά και για όλους τους φυλακισμένους συντρόφους μας ανά τον κόσμο.
o kanenas
Αντί να συνειδητοποιούμε την ιστορική μας ευθύνη, όχι μόνο αναλωνόμαστε σε παιδαριώδεις επιχειρήσεις, αλλά σαμποτάρουμε τις ίδιες μας τις θέσεις με πράξεις άστοχες και επικίνδυνες, όχι μόνο για αθώους ανθρώπους, αλλά και για το κίνημα συνολικά.
Όταν ενημερώθηκα για την επίθεση της 14/5 στο Α.Τ. Εξαρχείων, η πρώτη και αυθόρμητη σκέψη μου ήταν ότι πρόκειται για ξεκάθαρη περίπτωση προβοκάτσιας και απέκλεισα εξαρχής την πιθανότητα σύντροφοι και συντρόφισσες να είχαν σχεδιάσει και συμμετάσχει σε παρόμοια επίθεση.
Η πρώτη αυτή σκέψη και η σιγουριά μου βασίστηκαν σε άλλες σκέψεις τις οποίες θεωρώ αποτέλεσμα κοινής λογικής:
Σε καμία περίπτωση δεν θα ήταν λογικό να πραγματοποιηθεί οποιαδήποτε επιχείρηση μέρα μεσημέρι Σαββάτου, δεδομένης της λειτουργίας της λαϊκής αγοράς. Η παρουσία τόσων ανθρώπων στην περιοχή αύξανε κατακόρυφα τις πιθανότητες να τραυματιστούν αθώοι πολίτες οι οποίοι ουδεμία σχέση είχαν με τον στόχο της επίθεσης.
Σε καμία περίπτωση δε θα επιχειρούσαν σύντροφοι και συντρόφισσες στην περιοχή των Εξαρχείων, περιοχή η οποία αποτελεί τη βάση και το κέντρο της πολιτικής δράσης πολλών συλλογικοτήτων και είναι ιδιαίτερα φορτισμένη με μνήμες συμβάντων, δράσεων και αγώνων. Μια τέτοια επιχείρηση θα έδινε έναυσμα για την ενίσχυση των δυνάμεων καταστολής στην περιοχή και θα δημιουργούσε ακόμα πιο δύσκολες συνθήκες για τη δράση μας.
Δεδομένων των θανάτων των εργαζομένων στη MARFIN, κανείς σύντροφος και καμιά συντρόφισσα δε θα διακινδύνευε να τραυματιστούν ή να σκοτωθούν αθώοι άνθρωποι, ειδικά την στιγμή που το καθεστώς αποπειράται να συνδέσει την υπόθεση της MARFINμε τον αντεξουσιαστικό χώρο, μέσω διώξεων συντρόφων και της αντίστοιχης προπαγάνδας.
Εφόσον, κατά την συγκεκριμένη χρονική περίοδο, βρίσκεται σε εξέλιξη ένα πρωτοφανές πογκρόμ κατά των μεταναστών και οι φασίστες έχουν αποθρασυνθεί, ο στόχος της επίθεσης δεν μου φαινόταν να έχει κάποια λογική –γιατί να επιχειρήσει κάποιος κατά των μπάτσων και όχι κατά των φασιστών; Μια επιχείρηση κατά των φασιστών θα είχε και λογική και νόημα στην παρούσα χρονική συγκυρία.
Θεωρώ ότι τις παραπάνω σκέψεις θα μπορούσε να τις κάνει οποιοσδήποτε διαθέτει κοινό νου, ακόμα και αν δεν έχει καμία σχέση με τον χώρο. Ακόμα και ένα παιδί 10 χρονών, αν του εξηγούσε κάποιος απλά τα παραπάνω δεδομένα, θα κατέληγε στο λογικό συμπέρασμα ότι μια τέτοιου είδους επιχείρηση δεν έπρεπε να πραγματοποιηθεί σε καμία περίπτωση.
Έχοντας λοιπόν πειστεί ότι η επίθεση αποτελεί προβοκάτσια, η δημοσιοποίηση της ανάληψης ευθύνης μου προκάλεσε σε πρώτο επίπεδο ένα έντονο αίσθημα ντροπής –ντροπή πρωτίστως απέναντι στους 3 ανθρώπους που τραυματίστηκαν, αλλά και ντροπή για το ότι οι ανεγκέφαλοι και ανεύθυνοι που σχεδίασαν την συγκεκριμένη επίθεση, είναι πεπεισμένοι ότι είναι αναρχικοί.
Όσο προχωρούσα στην ανάγνωση της ανάληψης ευθύνης, η ντροπή μου μετατράπηκε σε απεριόριστη οργή. Οργή, γιατί το κείμενο που διάβαζα δεν περιείχε καμία απολύτως πειστική επιχειρηματολογία σε οποιοδήποτε επίπεδο, είτε επιχειρησιακό είτε πολιτικό. Οργή, γιατί διάβαζα κάτι ρηχό και θρασύ, το οποίο σε καμία περίπτωση δεν φανέρωνε την όποια συνειδητοποίηση των συνεπειών της επίθεσης. Οργή, γιατί για πρώτη φορά στη ζωή μου διάβαζα ένα κείμενο ανάληψης ευθύνης ΑΝΥΠΟΓΡΑΦΟ, γεγονός το οποίο από μόνο του αποδεικνύει τη θρασυδειλία των συντακτών του.
«Σύντροφοι και συντρόφισσες», ποιοι είστε; Ποιο είναι το πολιτικό σας στίγμα, ποιες είναι οι θέσεις σας; Έχετε δει πολλά κείμενα ανάληψης ευθύνης τα οποία είναι ανυπόγραφα; Ποιος αναλαμβάνει την ευθύνη, ο Τίποτας;
Δεν έχω καμία διάθεση ν’ ασχοληθώ αναλυτικά, ένα προς ένα, με τα απλοϊκά επιχειρήματα που παρατίθενται στο κείμενο. Θα σταθώ σε κάποιες χαρακτηριστικές φράσεις που φανερώνουν τις πραγματικές προθέσεις και τη φύση των «συντρόφων» και «συντροφισσών»:
«Μία στιγμή αγώνα και μια δική μας ελάχιστη απάντηση στο κτηνώδες χτύπημα της πορείας της 11ης Μάη, στην απροκάλυπτη συνεργασία της ΕΛ.ΑΣ και της Χρυσής Αυγής στα πρόσφατα ρατσιστικά πογκρόμ.»
Μάλιστα. Ποια ήταν ακριβώς η «ελάχιστη απάντηση» στην ΕΛ.ΑΣ.; Η πυρπόληση οχημάτων; Τρομερό πλήγμα… Ναι, σίγουρα η Χρυσή Αυγή πράττει τα αίσχη της με την ανοχή και συνδρομή των μπάτσων, χάρηκα πολύ. Όμως είναι προφανές ότι η Χ.Α. είναι ο κύριος αυτουργός και θα έπρεπε να είναι αυτή ο στόχος. Γιατί λοιπόν η επίθεση είχε ως στόχο την ΕΛ.ΑΣ. και όχι την Χ.Α.; Μήπως δεν σας έπαιρνε, «σύντροφοι και συντρόφισσες»; Μήπως η επιλογή του Α/Τ Εξαρχείων ως στόχου αποδεικνύει ότι πάνω απ’ όλα θέλατε να προστατεύσετε τους εαυτούς σας και τη δική σας σωματική ακεραιότητα; Επιχειρώντας στην περιοχή που αποτελεί τη «βάση» μας, σαφώς και θα νιώθατε περισσότερο προστατευμένοι και θα είχατε περισσότερες διεξόδους διαφυγής σε περίπτωση που κάτι πήγαινε στραβά. Επιπλέον, το να επιχειρήσετε σε σημείο πολυσύχναστο και μέρα μεσημέρι, σας έδινε τη δυνατότητα να ξεφύγετε πιο εύκολα και να μην είστε εύκολα εντοπίσιμοι ανάμεσα σε τόσον κόσμο.
Το επιχείρημά μου αυτό (ότι δηλαδή πρώτο σας μέλημα ήταν να προστατεύσετε τον κώλο σας), αποδεικνύεται λίγο παρακάτω:
«Το μόνο που αυτή [η Λαϊκή] προσέφερε, ως ευκαιρία, στους ανθρώπους που αντιπαρατίθενται ευθέως μπροστά σε ένοπλους, ήταν η κυκλοφοριακή συμφόρηση που προκαλεί στους γύρω δρόμους και η δύσκολη προσέγγιση εποχούμενων μπάτσων στο σημείο. Επουδενί δεν χειριστήκαμε τη Λαϊκή Αγορά ως θέατρο πολεμικών συγκρούσεων.»
Επομένως, οι ίδιοι/ίδιες παραδέχεστε ότι η επιλογή του σημείου προσέφερε πλεονεκτήματα (ως προς την κάλυψη του κώλου σας) και το λέτε και ευθαρσώς. Με δεδομένο αυτό, το να λέτε αμέσως μετά ότι «επουδενί δεν χειριστήκαμε τη Λαϊκή Αγορά ως θέατρο πολεμικών συγκρούσεων», όχι μόνο είναι εμφανώς αντιφατικό, αλλά προσβάλλει και τη νοημοσύνη μας. Δεν είμαστε ηλίθιοι, «σύντροφοι και συντρόφισσες», μην κρίνετε εξ ιδίων τα αλλότρια.
«Στη συνέχεια μπήκε φωτιά, κυρίως για να μην υπάρξει δυνατότητα καταδίωξης από τους διαφυγόντες μπάτσους, οι οποίοι, παρεμπιπτόντως ήταν αυτοί που έντρομοι εισέβαλλαν στη Λαϊκή Αγορά κραδαίνοντας τα πιστόλια τους.»
Το ατομικιστικό και συμφεροντολογικό σας παραλήρημα συνεχίζεται, λέγοντας ότι βάλατε φωτιά (χωρίς να σκεφτείτε τις συνέπειες) για να μην σας πιάσουν οι μπάτσοι –προφανώς αυτό ήταν που θέλατε ν’ αποφύγετε πάνω απ’ όλα, με οποιοδήποτε κόστος. Και αν δεν κάνω λάθος, διακρίνω και ένα παιδαριώδες αίσθημα περηφάνιας για το ότι οι μπάτσοι ήταν «έντρομοι» όταν εισέβαλαν στη Λαϊκή Αγορά –είστε περήφανοι που τρομάξατε τα μπατσάκια, ε; Μεγαλειώδης νίκη… Το ότι όμως οι μπάτσοι μπορούσαν ν’ ανοίξουν πυρ μέσα στον κόσμο και αυτή την στιγμή να θρηνούσαμε αθώα θύματα, δεν έχει καμία σημασία (προφανώς) για σας. Και βέβαια, όταν σχεδιάζατε αυτή την εκπληκτική επιχείρηση, ούτε καν το συνυπολογίσατε ως παράμετρο, γιατί όλοι ξέρουμε ότι οι μπάτσοι είναι πολύ προσεκτικοί με τη χρήση των όπλων τους και ΠΟΤΕ δεν έχουν σκοτώσει αθώους ανθρώπους.
«Το τραγικό σφάλμα ήταν ότι λανθασμένα θεωρήθηκε πως η φωτιά της μηχανής στη Χ. Τρικούπη δεν θα μπορούσε να επεκταθεί στους πάγκους της Καλλιδρομίου, λίγα μέτρα μακριά. Και όντως, έτσι θα ήταν αν δεν είχε συμβεί το ασύνηθες γεγονός της έκρηξης του ντεπόζιτου.»
Αυτή τη διαδικασία, «σύντροφοι και συντρόφισσες» την ονομάζουμε «διαχείριση κινδύνου». Σε απλά ελληνικά, όταν σχεδιάζουμε μια επιχείρηση, σκεφτόμαστε ποιο θα είναι το χειρότερο (και «ασύνηθες») δυνατό σενάριο και εκπονούμε το αντίστοιχο σχέδιο δράσης, ώστε ν’ αποφύγουμε τα χειρότερα. Όσο για το ότι «λανθασμένα θεωρήθηκε πως η φωτιά.. δε θα μπορούσε να επεκταθεί στους πάγκους της Καλλιδρομίου, λίγα μέτρα μακριά», ακόμα και ένα 5χρονο γνωρίζει πως η φωτιά είναι πολύ δύσκολο να ελεγχθεί και μπορεί σ’ ελάχιστο χρόνο να επεκταθεί «λίγα μέτρα μακριά».
«Ως πολιτικά υποκείμενα φέρουμε ακέραια την ευθύνη της πράξης μας και των τραγικών συνεπειών της για τον σοβαρά τραυματισμένο εργαζόμενο, όντως ριζικά και αξιακά αντίθετοι σε κάθε λογική παραπλεύρων απωλειών.»
Σε ποια «πολιτικά υποκείμενα» αναφέρεστε; Σε ποιο σημείο εντός του κειμένου χρησιμοποιείτε πολιτικά επιχειρήματα και θεμελιώνετε τις θέσεις σας; Αν θεωρείτε ως επιχείρημα το προφανές («σε όλες αυτές τις εκφάνσεις της επιχειρούμενης ολοκληρωτικής δικτατορίας του κεφαλαίου και της εξουσίας πάνω στις ζωές μας»), καλό θα είναι να ανατρέξετε σε άλλα κείμενα ανάληψης ευθύνης για να καταλάβετε τι πραγματικά θα πει να επιχειρηματολογεί κάποιος σε επίπεδο πολιτικών θέσεων. Αν όντως ήσασταν «ριζικά και αξιακά αντίθετοι σε κάθε λογική παραπλεύρων απωλειών», το πρώτο σας μέλημα θα έπρεπε να ήταν η προστασία αθώων ανθρώπων και όχι του κώλου σας. Αν ήσασταν αντίθετοι, δε θα έπρεπε καν να είχατε πραγματοποιήσει την επίθεση, καθώς ο βαθμός επικινδυνότητας ήταν ιδιαίτερα υψηλός και αυτό ήταν προφανέστατο.
«Από καρδιάς ευχόμαστε ανάρρωση και στους τρεις τραυματίες και ευελπιστούμε στην κατανόηση, για τα κίνητρα αλλά και τα λάθη μας.»
Λυπάμαι «σύντροφοι και συντρόφισσες», αλλά προσωπικά δεν κατανοώ ούτε τα κίνητρα ούτε τα λάθη σας και θεωρώ εξαιρετικά θρασύ να ζητάτε κάτι τέτοιο, την στιγμή που ένας αθώος άνθρωπος χαροπαλεύει και άλλοι δύο τραυματίστηκαν, λόγω της δικής σας ηλιθιότητας και ανικανότητας. Επιπλέον, η παιδαριώδης και άστοχη επιχείρησή σας προσέφερε την ευκαιρία στους προπαγανδιστές του καθεστώτος να ενισχύσουν την εικόνα του «κακού αντεξουσιαστή που καίει ανθρώπους», σε μια χρονική συγκυρία εξαιρετικά κρίσιμη για το κίνημα και την κοινωνία.
Αυτή την στιγμή ο δικός μας χώρος είναι ο μόνος που μπορεί πραγματικά ν’ αρθρώσει διαφορετικό λόγο ενάντια στο σύστημα. Με μια Αριστερά πεθαμένη και ξεπουλημένη, είμαστε οι μόνοι που αντιστεκόμαστε και μπορούμε να δημιουργήσουμε συνθήκες επανάστασης και ανατροπής. Αντί λοιπόν να συνειδητοποιούμε την ιστορική μας ευθύνη, όχι μόνο αναλωνόμαστε σε παιδαριώδεις επιχειρήσεις, αλλά σαμποτάρουμε τις ίδιες μας τις θέσεις με πράξεις άστοχες και επικίνδυνες, όχι μόνο για αθώους ανθρώπους, αλλά και για το κίνημα συνολικά.
Ο υπάλληλος της λαϊκής που προσπάθησε να σβήσει με το ίδιο του το σώμα τη γυναίκα που καιγόταν, έχει πολύ μεγαλύτερα κότσια από εσάς, «σύντροφοι και συντρόφισσες». Και αυτό γιατί εκείνη την στιγμή, δεν υπερτέρησε το δικό του ένστικτο επιβίωσης, αλλά το ηθικό πρόσταγμα να σώσει την ζωή του συνανθρώπου του, θέτοντας σε κίνδυνο τη δική του.
Αν δεν το έχετε καταλάβει, επανάσταση σημαίνει πρώτα απ’ όλα να εκμηδενίζεις το Εγώ σου για έναν σκοπό, μια ιδέα, έναν αγώνα συλλογικό -όχι να καβατζώνεις τον κώλο σου με τίμημα τις ζωές αθώων ανθρώπων και να πραγματοποιείς επιχειρήσεις άνευ νοήματος, μόνο και μόνο για να πεις ότι κάτι έκανες.
Είστε επικίνδυνοι, «σύντροφοι και συντρόφισσες», ανεγκέφαλοι, ανίκανοι, ανεύθυνοι και αναξιοπρεπείς. Δεν γνωρίζετε καν γιατί κάνετε αυτά που κάνετε και ούτε μπορείτε να τα στηρίξετε με λογικά επιχειρήματα. Η πράξη σας και το γελοίο κείμενό σας αποτελούν ύβρι, όχι μόνο για τους ανθρώπους που τραυματίστηκαν, αλλά για το κίνημα συνολικά και για όλους τους φυλακισμένους συντρόφους μας ανά τον κόσμο.
o kanenas
