Αυτή τη στιγμή διεξάγεται στην Ιταλία ένας αγώνας αξιοσημείωτος όσον αφορά τις δυνατότητες της εργατικής διεκδίκησης σήμερα. Οι απολυμένοι εργάτες της Fincantieri στήνουν συνελεύσεις και κλείνουν δρόμους, αντιμετωπίζουν την αστυνομία και ξεσπούν με λύσσα σε κρατικά κτίρια διεκδικώντας μια μεσολάβηση του κράτους υπέρ της επιχείρησης, ώστε να συνεχίσει να λειτουργεί.
(απ’ το 0:55, la-vo-ro, la-vo-ro! = δου-λειά, δου-λειά!)
(εργατική κατάληψη του δημαρχείου του Castellammare)
(συγκρούσεις σε Γένοβα και Νάπολη, από δελτίο ειδήσεων)
Στις 23 Μαίου 200, μετά από μήνες εργατικής διένεξης για το πλάνο περικοπών στην ναυπηγική εταιρία Fincantieri, απεργοί που έχουν έρθει με λεωφορεία, παρίστανται έξω απ’ τα γραφεία της εταιρίας στη Ρώμη ενώ μέσα εξελίσσονται διαπραγματεύσεις μεταξύ της διοίκησης και των συνδικάτων. Αντιπρόσωποι της διοίκησης γίνονται υποδεκτοί με βρισιές. Σύμφωνα με το πλάνο περικοπών, 2.551 απ’ τις 8.500 θέσεις εργασίας θα καταργηθούν, οδηγώντας σε ισάριθμες απολύσεις. Απ’ τα 8 εργοστάσια τα δύο (ένα στην Νάπολη κι ένα στη Γένοβα) θα κλείσουν (1.400 απολύσεις άμεσα), ενώ ακόμη ένα θα υπολειτουργεί για αόριστο χρονικό διάστημα (άλλες 1.151 σταδιακά). Μόλις μαθεύτηκε η είδηση, οι εργαζόμενοι στο ιστορικό εργοστάσιο του Sestri Ponente (στη Γένοβα), εγκατέλειψαν τις δουλειές τους και βγήκαν στον δρόμο, ξεκινώντας μια αυθόρμητη διαδήλωση. Ανάλογες δράσεις και καταλήψεις οδοστρώματος πραγματοποιήθηκαν και στα υπόλοιπα εργοστάσια.
Στις 25 Μαϊου, πορείες διοργανώθηκαν (με καλέσματα των απεργών και των κοινωνικών κέντρων-καταλήψεων) στο Παλέρμο, την Ανκόνα, και το Castellammare di Stabia στην Νάπολη, όπου η ένταση ήταν τέτοια, που ο δήμαρχος ζήτησε την παρέμβαση του στρατού εναντίον των απεργών. Στο μεταξύ, ζήτησε ακόμα την μεσολάβηση του καρδιναλίου Angelo Bagnasco, και της εκκλησιαστικής ηγεσίας. Ο υπουργός οικονομικής ανάπτυξης Paolo Romani δήλωσε ότι η μονάδα του Sestri Ponente στη Γένοβα, πόλη που ήδη μαστίζεται από μια αύξουσα ανεργία, θα επιδοτηθεί με 300 εκ. ευρώ, προκειμένου να παραμείνει σε λειτουργία. Επίσης, μια παραγγελία ύψους 830 εκ. κανονίστηκε ώστε να “πάρει μπρος” ξανά η ναυπηγική δραστηριότητα που διέρχεται κρίση από το 2007, με τις παραγγελίες να έχουν μειωθεί κατά 55%. Τα συνδικάτα αφού εξέθεσαν τους κινδύνους και τον κοινωνικό αντίκτυπο των απολύσεων, καθώς και την ιστορικότητα και τη “σημασία της ναυπηγικής βιομηχανίας στην εθνική οικονομία που γονατίζει απ’ την κρίση”, τέθηκαν υπέρ μιας κρατικής ή ευρωπαϊκής χρηματοδότησης της εταιρίας, προκειμένου αυτή να κρατηθεί στη ζωή. Η επιχείρηση, με τη σειρά της, ανήγγειλε πως εκτός των απολύσεων, οι οποίες φυσικά “δεν τίθενται εκβιαστικά” και είναι κάτι λυπηρό, αλλά είναι προϊόν διαπραγμάτευσης με τα συνδικάτα, δήλωσε την πρόθεσή της πέραν αυτών για μια συνολικότερη αναδιοργάνωση της εργασίας, καθώς για την περίοδο 2008-2010, οι ώρες “λούφας” κατά κεφαλήν υπολογίζονταν στις 214 για κάθε εργάτη, είχαν δηλαδή “μια σημαντική απόκλιση απ’ τον μέσο όρο των 145 ωρών για τον κλάδο της μεταλλουργίας στην Ιταλία”. Με την ανακοίνωση της “σκληρής αλλά θαρραλέας” -κατά τον διευθύνοντα σύμβουλο Giuseppe Bono- απόφασης, η εργάτες ξεσπούν:
Στο Castellammare di stabia: καταλαμβάνεται το δημαρχείο της πόλης, σπάζονται και βανδαλίζονται αίθουσες. Ταυτόχρονα γύρω στους 200 απεργούς έχουν αποκλείσει την εθνική οδό, ενώ μια περιφρούρηση 100 απεργών παραμένει στο εργοστάσιο. Συγκρούσεις απεργών-αστυνομικών δυνάμεων στη Γένοβα με τέσσερεις τραυματίες. Ο ένας απ’ τους τραυματίες θα δηλώσει ειρωνικά στα κανάλια κρατώντας το κεφάλι του: “Μόλις δεχθήκαμε την προσοχή του κράτους”. Συνέλευση 800 περίπου απεργών στο εργοστάσιο, που καταλήγει σε πορεία προς το κέντρο του προαστίου Sestri Ponente. Απεργίες και διαδηλώσεις αλληλεγγύης από τους εργάτες της ίδιας εταιρίας στη Riva Trigoso και στην Ανκόνα. Στο Castellammare, σχεδόν όλα τα μαγαζιά του κέντρου είχαν κατεβάσει ρολλά, δείχνοντας την υποστήριξή τους προς τους απεργούς. “Αν πεθάνει η Fincantieri, θα πεθάνει όλη η πόλη” έγραφε ένα πανώ. Ένα κατάστημα που βρέθηκε ανοιχτό, δέχτηκε μια πέτρα στη βιτρίνα του.
Στη Γένοβα, δυο εργάτες τραυματίστηκαν στο κεφάλι, αλλά και έξη αστυνομικοί στάλθηκαν στο νοσοκομείο, μετά από πολύωρες συγκρούσεις μπροστά απ’ την Νομαρχία.
Την επόμενη μέρα, ο δήμαρχος Luigi Bobbio, περιστοιχισμένος από Digos (σώμα ανάλογο των εκαμ) επιθεωρεί τις ζημιές που προκαλούσαν επί 4 ώρες (20:30-1:30) οι απεργοί στο δημαρχείο (Palazzo Farnese). Φαίνεται να ανέρχονται σε πολλές δεκάδες χιλιάδες ευρώ. Ξεριζωμένα μάρμαρα, στασμένα γραφεία και ηλεκτρονικοί υπολογιστές, καθώς και όλα τα καθίσματα του δημοτικού συμβουλίου, πυρπολημένα δημοτικά αρχεία, μουτζουρωμένα πορτραίτα και βανδαλισμένες προτομές του -γενικής αποδοχής- συμβόλου της ιταλικής ενοποίησης Γαριβάλδη (το κομμένο κεφάλι του βρέθηκε σφηνωμένο μέσα σε μια τουαλέτα) και του βασιλιά Βίκτωρα Εμμανουήλ του ΄Β. Σύμφωνα με τον δήμαρχο, “τέτοιες συμπεριφορές δεν ανήκουν σε πραγματικούς εργαζόμενους, ακόμα κι αν είναι γεμάτοι οργή, είναι βέβαιο ότι υπήρξε διείσδυση από την Καμόρρα” (την Ναπολετάνικη μαφία). “Οι εγκληματίες θα συλληφθούν, και η διαμαρτυρία θα επιστρέψει στα νόμιμα πλαίσια” υπόσχεται ο δήμαρχος. “Σε μια δημοκρατία, ο καθένας μπορεί να διαμαρτύρεται και να διαδηλώνει, αρκεί να μην παραβαίνει τους νόμους και τα δικαιώματα των άλλων”, για να συμπληρώσει “κι εδώ έμποροι και απλοί πολίτες απειλήθηκαν, κακοποιήθηκαν, από την αναγκαστική διακοπή λειτουργίας των επιχειρήσεων”…
Η απεργία στη Fincantieri συνεχίζεται.
(απ’ το 0:55, la-vo-ro, la-vo-ro! = δου-λειά, δου-λειά!)
(εργατική κατάληψη του δημαρχείου του Castellammare)
(συγκρούσεις σε Γένοβα και Νάπολη, από δελτίο ειδήσεων)
Στις 23 Μαίου 200, μετά από μήνες εργατικής διένεξης για το πλάνο περικοπών στην ναυπηγική εταιρία Fincantieri, απεργοί που έχουν έρθει με λεωφορεία, παρίστανται έξω απ’ τα γραφεία της εταιρίας στη Ρώμη ενώ μέσα εξελίσσονται διαπραγματεύσεις μεταξύ της διοίκησης και των συνδικάτων. Αντιπρόσωποι της διοίκησης γίνονται υποδεκτοί με βρισιές. Σύμφωνα με το πλάνο περικοπών, 2.551 απ’ τις 8.500 θέσεις εργασίας θα καταργηθούν, οδηγώντας σε ισάριθμες απολύσεις. Απ’ τα 8 εργοστάσια τα δύο (ένα στην Νάπολη κι ένα στη Γένοβα) θα κλείσουν (1.400 απολύσεις άμεσα), ενώ ακόμη ένα θα υπολειτουργεί για αόριστο χρονικό διάστημα (άλλες 1.151 σταδιακά). Μόλις μαθεύτηκε η είδηση, οι εργαζόμενοι στο ιστορικό εργοστάσιο του Sestri Ponente (στη Γένοβα), εγκατέλειψαν τις δουλειές τους και βγήκαν στον δρόμο, ξεκινώντας μια αυθόρμητη διαδήλωση. Ανάλογες δράσεις και καταλήψεις οδοστρώματος πραγματοποιήθηκαν και στα υπόλοιπα εργοστάσια.
Στις 25 Μαϊου, πορείες διοργανώθηκαν (με καλέσματα των απεργών και των κοινωνικών κέντρων-καταλήψεων) στο Παλέρμο, την Ανκόνα, και το Castellammare di Stabia στην Νάπολη, όπου η ένταση ήταν τέτοια, που ο δήμαρχος ζήτησε την παρέμβαση του στρατού εναντίον των απεργών. Στο μεταξύ, ζήτησε ακόμα την μεσολάβηση του καρδιναλίου Angelo Bagnasco, και της εκκλησιαστικής ηγεσίας. Ο υπουργός οικονομικής ανάπτυξης Paolo Romani δήλωσε ότι η μονάδα του Sestri Ponente στη Γένοβα, πόλη που ήδη μαστίζεται από μια αύξουσα ανεργία, θα επιδοτηθεί με 300 εκ. ευρώ, προκειμένου να παραμείνει σε λειτουργία. Επίσης, μια παραγγελία ύψους 830 εκ. κανονίστηκε ώστε να “πάρει μπρος” ξανά η ναυπηγική δραστηριότητα που διέρχεται κρίση από το 2007, με τις παραγγελίες να έχουν μειωθεί κατά 55%. Τα συνδικάτα αφού εξέθεσαν τους κινδύνους και τον κοινωνικό αντίκτυπο των απολύσεων, καθώς και την ιστορικότητα και τη “σημασία της ναυπηγικής βιομηχανίας στην εθνική οικονομία που γονατίζει απ’ την κρίση”, τέθηκαν υπέρ μιας κρατικής ή ευρωπαϊκής χρηματοδότησης της εταιρίας, προκειμένου αυτή να κρατηθεί στη ζωή. Η επιχείρηση, με τη σειρά της, ανήγγειλε πως εκτός των απολύσεων, οι οποίες φυσικά “δεν τίθενται εκβιαστικά” και είναι κάτι λυπηρό, αλλά είναι προϊόν διαπραγμάτευσης με τα συνδικάτα, δήλωσε την πρόθεσή της πέραν αυτών για μια συνολικότερη αναδιοργάνωση της εργασίας, καθώς για την περίοδο 2008-2010, οι ώρες “λούφας” κατά κεφαλήν υπολογίζονταν στις 214 για κάθε εργάτη, είχαν δηλαδή “μια σημαντική απόκλιση απ’ τον μέσο όρο των 145 ωρών για τον κλάδο της μεταλλουργίας στην Ιταλία”. Με την ανακοίνωση της “σκληρής αλλά θαρραλέας” -κατά τον διευθύνοντα σύμβουλο Giuseppe Bono- απόφασης, η εργάτες ξεσπούν:
Στο Castellammare di stabia: καταλαμβάνεται το δημαρχείο της πόλης, σπάζονται και βανδαλίζονται αίθουσες. Ταυτόχρονα γύρω στους 200 απεργούς έχουν αποκλείσει την εθνική οδό, ενώ μια περιφρούρηση 100 απεργών παραμένει στο εργοστάσιο. Συγκρούσεις απεργών-αστυνομικών δυνάμεων στη Γένοβα με τέσσερεις τραυματίες. Ο ένας απ’ τους τραυματίες θα δηλώσει ειρωνικά στα κανάλια κρατώντας το κεφάλι του: “Μόλις δεχθήκαμε την προσοχή του κράτους”. Συνέλευση 800 περίπου απεργών στο εργοστάσιο, που καταλήγει σε πορεία προς το κέντρο του προαστίου Sestri Ponente. Απεργίες και διαδηλώσεις αλληλεγγύης από τους εργάτες της ίδιας εταιρίας στη Riva Trigoso και στην Ανκόνα. Στο Castellammare, σχεδόν όλα τα μαγαζιά του κέντρου είχαν κατεβάσει ρολλά, δείχνοντας την υποστήριξή τους προς τους απεργούς. “Αν πεθάνει η Fincantieri, θα πεθάνει όλη η πόλη” έγραφε ένα πανώ. Ένα κατάστημα που βρέθηκε ανοιχτό, δέχτηκε μια πέτρα στη βιτρίνα του.
Στη Γένοβα, δυο εργάτες τραυματίστηκαν στο κεφάλι, αλλά και έξη αστυνομικοί στάλθηκαν στο νοσοκομείο, μετά από πολύωρες συγκρούσεις μπροστά απ’ την Νομαρχία.
Την επόμενη μέρα, ο δήμαρχος Luigi Bobbio, περιστοιχισμένος από Digos (σώμα ανάλογο των εκαμ) επιθεωρεί τις ζημιές που προκαλούσαν επί 4 ώρες (20:30-1:30) οι απεργοί στο δημαρχείο (Palazzo Farnese). Φαίνεται να ανέρχονται σε πολλές δεκάδες χιλιάδες ευρώ. Ξεριζωμένα μάρμαρα, στασμένα γραφεία και ηλεκτρονικοί υπολογιστές, καθώς και όλα τα καθίσματα του δημοτικού συμβουλίου, πυρπολημένα δημοτικά αρχεία, μουτζουρωμένα πορτραίτα και βανδαλισμένες προτομές του -γενικής αποδοχής- συμβόλου της ιταλικής ενοποίησης Γαριβάλδη (το κομμένο κεφάλι του βρέθηκε σφηνωμένο μέσα σε μια τουαλέτα) και του βασιλιά Βίκτωρα Εμμανουήλ του ΄Β. Σύμφωνα με τον δήμαρχο, “τέτοιες συμπεριφορές δεν ανήκουν σε πραγματικούς εργαζόμενους, ακόμα κι αν είναι γεμάτοι οργή, είναι βέβαιο ότι υπήρξε διείσδυση από την Καμόρρα” (την Ναπολετάνικη μαφία). “Οι εγκληματίες θα συλληφθούν, και η διαμαρτυρία θα επιστρέψει στα νόμιμα πλαίσια” υπόσχεται ο δήμαρχος. “Σε μια δημοκρατία, ο καθένας μπορεί να διαμαρτύρεται και να διαδηλώνει, αρκεί να μην παραβαίνει τους νόμους και τα δικαιώματα των άλλων”, για να συμπληρώσει “κι εδώ έμποροι και απλοί πολίτες απειλήθηκαν, κακοποιήθηκαν, από την αναγκαστική διακοπή λειτουργίας των επιχειρήσεων”…
Η απεργία στη Fincantieri συνεχίζεται.
