Δεν είναι κρυφό πια, ότι η κυβέρνηση μεθοδεύει και νέα μεγάλη μείωση των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων, μέσω του πετσοκόμματος των επιδομάτων τους στο πλαίσια του νέου ενιαίου μισθολογίου. Προκειμένου, δε, να προετοιμάσει το έδαφος της ιδεολογικής επίθεσης ενάντια στους δημόσιους υπάλληλους (ότι δηλαδή είναι πολύ περισσότεροι απ’ αυτούς που χρειάζονται, ότι αμείβονται πλουσιοπάροχα και ότι είναι πολύ μεγάλο το λεγόμενο μισθολογικό «κόστος»), συγκρότησε ομάδα εργασίας από στελέχη δύο ιδιωτικών εταιριών και των υπουργείων Εσωτερικών και Οικονομικών. Η ομάδα αυτή συνέταξε μια «Μελέτη για τις μισθολογικές εξελίξεις στο δημόσιο», που δόθηκε στη δημοσιότητα στις 2 Μάρτη του 2011. Οπως θα δούμε στη συνέχεια, η Μελέτη αυτή έγινε μπούμερανγκ για την κυβέρνηση, μιας και δεν μπόρεσε να στηρίξει τον κυβερνητικό ισχυρισμό ότι είναι απείρως μεγαλύτερος ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων, ότι αμείβονται πλουσιοπάροχα και ότι είναι τεράστιο το λεγόμενο μισθολογικό κόστος των δημοσίων υπαλλήλων.
Η κυβέρνηση και οι κολαούζοι της, στην πολεμική τους ενάντια στους δημοσίους υπαλλήλους, αφήνουν στο απυρόβλητο «τα Σώματα Ασφαλείας, τους Κληρικούς και τους Στρατιωτικούς». Δηλαδή, τους δύο κατασταλτικούς μηχανισμούς και έναν από τους ιδεολογικούς μηχανισμούς του αστικού κράτους, που τους χρειάζεται προκειμένου να διαιωνίσει το μισητό καπιταλιστικό σύστημα και την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Οι ασφαλίτες στις 31/12/2006 ήταν 61.469 και στις 31/12/2010 71.446. Δηλαδή μέσα σε τέσσερα χρόνια είχαμε μια αύξηση 9.977 ασφαλιτών.
Οι παπάδες στις 31/12/2006 ήταν 10.800 και στις 31.12.2010 ήταν 10.421. Μέσα στην τετραετία 2006-2010 είχαμε μια μείωση 379 παπάδων.
Οι καραβανάδες στις 31/12/2006 ήταν 74.259 και στις 31/12/2010 ήταν 82.897. Δηλαδή, μέσα στην τετραετία 2006-2010 είχαμε μια αύξηση των καραβανάδων (στους οποίους δεν συμπεριλαμβάνονται οι έφεδροι που υπηρετούν την υποχρεωτική θητεία τους) κατά 8.638.
Ετσι, και στους τρεις αυτούς μηχανισμούς είχαμε μια αύξηση 18.236 ατόμων, ποσοστό 12,44%. Ακούσατε ή μάθατε την παραμικρή αναφορά από την κυβέρνηση και τους κολαούζους της για την αύξηση αυτή; Τίποτα δεν συνέβη, γιατί θεωρούν επιβεβλημένη αυτή την αύξηση.
Οι τακτικοί υπάλληλοι (μόνιμοι και ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου) στην Κεντρική Διοίκηση και στα ΝΠΔΔ στις 31/12/2006 ήταν 498.514 και στις 31/12/2010 513.351. Δηλαδή, είχαμε μια αύξηση 14.837 ατόμων, ποσοστό 2,98%. Για την αύξηση αυτή, που είναι ασήμαντη, γκρινιάζουν η κυβέρνηση και οι κολαούζοι της, λέγοντας ψέματα ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι υπεράριθμοι.
Οι συμβασιούχοι στις ίδιες με το τακτικό προσωπικό υπηρεσίες στις 31/12/2006 ήταν 127.245 και στις 31/12/2010 έμειναν μόνο 52.303 άτομα. Αν αθροίσουμε τις δύο αυτές κατηγορίες εργαζόμενων στο δημόσιο (τακτικοί υπάλληλοι και συμβασιούχοι), έχουμε στις 31/12/2006 625.759 και στις 31/12/2010 565.654 εργαζόμενους.
Δηλαδή, οι εργαζόμενοι (εκτός από τους ασφαλίτες, παπάδες και καραβανάδες) στο δημόσιο μειώθηκαν κατά 60.105 άτομα. Και σαν να μην έφθανε αυτή η μεγάλη μείωση δημοσίων υπαλλήλων, που εκτός των άλλων οδήγησε σε υπολειτουργία πολλές Δημόσιες Υπηρεσίες), έρχεται ο Γ. Παπανδρέου και ανακοινώνει, ότι θα μειώσει τους δημόσιους υπάλληλους κατά 150.000 εργαζόμενους το διάστημα 2012-2015.
Δηλαδή, το 2015 οι δημόσιοι υπάλληλοι, τακτικοί και συμβασιούχοι, θα είναι μόνο 415.654. Πρόκειται για ένα πολύ μικρό αριθμό για να μπορεί να προσφέρει ο δημόσιος τομέας στους πολίτες «καλές υπηρεσίες». Αυτή η εξέλιξη αφήνει παγερά αδιάφορη την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, γιατί μέσα στους παράλληλους στόχους της είναι η παραπέρα ιδιωτικοποίηση του δημόσιου τομέα.
Οι κολαούζοι του Γ. Παπανδρέου και της κυβέρνησης ισχυρίζονται, ότι η μείωση αυτή θα επιτευχθεί χωρίς να γίνουν απολύσεις μονίμων δημοσίων υπαλλήλων και υπαλλήλων Ιδιωτικού Δικαίου Αορίστου Χρόνου (ΙΔΑΧ). Παπανδρέου και υπουργοί ψεύδονται γιατί πρώτον οι συμβασιούχοι είναι μόνον 52.303 και μέχρι τους 150.000 υπολείπονται 97.697 εργαζόμενοι και δεύ-τερον είναι δύσκολο να ισχυριστεί κανείς ότι την τετραετία 2012-2015 θα συνταξιοδοτηθούν τουλάχιστον 97.697 δημόσιοι υπάλληλοι (τακτικοί και αορίστου χρόνου) και ότι έτσι δεν θα χρειαστεί να γίνουν απολύσεις.
Επανερχόμαστε στους ασφαλίτες, τους παπάδες και τους καραβανάδες που δουλεύουν στο δημόσιο. Στο σύνολο των τακτικών δημοσίων υπαλλήλων η κατηγορία αυτών των υπαλλήλων στις 31/12/2006 σε ποσοστό ήταν το 22,72% και στις 31/12/2010 ανέβηκε στο 24,3%. Ενώ στις 31/12/2015 (κάνοντας την υπόθεση ότι δεν θα αυξηθεί ο αριθμός των ασφαλιτών, παπάδων και καραβανάδων) το ποσοστό αυτό θα ανέλθει κι άλλο. Θα γίνει 28,39%!
Ας δούμε τώρα, γιατί η «Μελέτη για τις μισθολογικές εξελίξεις στο δημόσιο» έγινε μπούμερανγκ για την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Θυμίζουμε, ότι η κυβέρνηση και οι κολαούζοι της ισχυρίζονταν και ισχυρίζονται ότι είναι μεγάλος ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων και πολύ μεγάλο το λεγόμενο μισθολογικό κόστος σε σχέση με τις χώρες της ΕΕ. Παραθέτουμε αποσπάσματα απ’ αυτή τη Μελέτη:
«Οποιαδήποτε σύγκριση ως προς τον αριθμό των απασχολουμένων στον δημόσιο τομέα ή το ύψος της μισθολογικής δαπάνης σε αυτόν θα πρέπει να γίνεται με επιφύλαξη στο βαθμό που δεν συνυπολογίζονται διαφορετικές πολιτικές των χωρών (…) Λαμβανομένων υπόψη των συγκεκριμένων περιορισμών, τα διαθέσιμα στατιστικά στοιχεία των χωρών οδηγούν σε κάποια πρώτα συμπεράσματα:
Το μέγεθος της απασχόλησης στο δημόσιο τομέα στην Ελλάδα συμβαδίζει με το αντίστοιχο μέγεθος των ανεπτυγμένων οικονομικά χωρών, ειδικά της ΕΕ...
Η μισθολογική δαπάνη ως ποσοστό του ΑΕΠ συμβαδίζει με την αντίστοιχη των ανεπτυγμένων οικονομικά χωρών (ειδικά της ΕΕ) αν και είναι υψηλότερη από τον μέσο όρο των χωρών του ΟΟΣΑ.
Η μέση αμοιβή των απασχολούμενων στον ελληνικό δημόσιο τομέα είναι χαμηλότερη σε σχέση με τα μέσα ευρωπαϊκά μεγέθη…
Η ανάγνωση των παραπάνω συγκριτικών στοιχείων οδηγεί στο συμπέρασμα ότι δεν είναι δυνατή η ανάδειξη της μέσης αμοιβής και της συνολικής μισθολογικής δαπάνης ως των βασικών προβλημάτων στην λειτουργία του δημόσιου τομέα» (σ.σ. οι επισημάνσεις δικές μας).
Τα συμπεράσματα αυτά των συντακτών της «Μελέτης για τις μισθολογικές εξελίξεις στο δημόσιο» είναι καταπέλτης τόσο κατά των κολαούζων της κυβέρνησης όσο και κατά της κυβέρνησης, που ισχυρίζονται ότι είναι πολύ μεγάλο το «μισθολογικό κόστος» και πολύ μεγάλος ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων στο δημόσιο τομέα και δεν χρειάζεται να προσθέσουμε κάτι εμείς.
Πάμε τώρα σ’ ένα άλλο από τα ζητήματα που θέτουν οι συντάκτες της «Μελέτης για τις μισθολογικές εξελίξεις στο δημόσιο». Εξέτασαν τα συστήματα αμοιβών στο δημόσιο σε άλλες χώρες και απ’ αυτά έβγαλαν μερικά συμπεράσματα. Στην αρχή επισημαίνουν, ότι στην Ελλάδα ο μισθός των δημοσίων υπαλλήλων συνδέεται με το επίπεδο εκπαίδευσης και τα χρόνια εκπαίδευσης και όχι τόσο με το ρόλο τους στη λεγόμενη δημόσια διοίκηση. Στη συνέχεια έβγαλαν συμπεράσματα, μερικά από τα οποία παραθέτουμε στη συνέχεια:
«Καμία από τις χώρες που εξετάστηκαν δεν έχει μπορέσει να μεταβεί πλήρως από ένα σύστημα αμοιβών όπου η εξέλιξη βασίζεται στα έτη υπηρεσίας σε ένα σύστημα όπου η εξέλιξη βασίζεται στην απόδοση. Μόνο σε ορισμένες περιπτώσεις, η εξέλιξη των ανώτερων υπαλλήλων συνδέεται με την απόδοση (π.χ. Ηνωμένο Βασίλειο) (…) Τα επιδόματα έχουν απλοποιηθεί, όπου αυτό είναι δυνατόν - η ταχύτητα με την οποία γίνεται η απλοποίησή τους διαφέρει και συνήθως συμβαίνει μέσα από την ενσωμάτωσή τους ή την σταδιακή απόσυρση και κατάργησή τους. Το ίδιο ισχύει και για τις υπερωρίες. Η εφαρμογή ενός συστήματος αμοιβών που συνδέεται με την απόδοση ως μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου βελτίωσης της απόδοσης αποτελεί στόχο για πολλές χώρες. Ωστόσο, χρειάζεται προσοχή στο πώς εφαρμόζεται, καθώς αρκετά θέματα ανέκυψαν από τις προσπάθειες διαφόρων χωρών να εισάγουν αμοιβές συνδεδεμένες με την απόδοση».
Οι συντάκτες της Μελέτης ισχυρίζονται ότι καμία από τις χώρες που εξετάστηκαν δεν μπόρεσε να συνδέσει τους μισθούς όλων των δημοσίων υπαλλήλων με την περιβόητη απόδοση. Ακόμη, δεν περπάτησε το σύστημα της σταδιακής κατάργησης των επιδομάτων ή της ενσωμάτωσής τους στο βασικό μισθό σ’ όλες τις χώρες. Διαπιστώνουμε, λοιπόν, ότι οι συντάκτες της Μελέτης δεν είναι υπέρμαχοι της κυβέρνησης που επιδιώκει την πλήρη κατάργηση των περισσότερων επιδομάτων που δόθηκαν όλ’ αυτά τα χρόνια προκειμένου να καθηλώσουν τους βασικούς μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων. Ακόμη και η αστικοποιημένη ΑΔΕΔΥ ήταν αντίθετη στην επιδοματική πολιτική και ζητούσε την ενσωμάτωσή τους στο βασικό μισθό.
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, από τη στιγμή που επιδιώκει την κατάργηση των επιδομάτων, είναι επόμενο να μη βολεύεται απ’ αυτά τα συμπεράσματα της «Μελέτης για τις μισθολογικές εξελίξεις στο δημόσιο». Γι’ αυτό και μετά τη δημοσιοποίησή της στις 2 Μάρτη του 2011 δεν έχει μέχρι σήμερα επανέλθει σ’ αυτή, προκειμένου να δικαιολογήσει την επίθεση που ετοιμάζει στους δημόσιους υπάλληλους, με τις νέες μεγάλες μειώσεις στους μισθούς τους και με τις μαζικές απολύσεις και τακτικών δημοσίων υπαλλήλων, κόντρα και σ’ αυτό το αστικό σύνταγμα. Αργά ή γρήγορα, θα ξαναδημιουργηθεί το κίνημα των δημοσίων υπαλλήλων που θα αγωνίζεται όπως στην εποχή που κατέβαινε στην Πλατεία Κλαυθμώνος.
Την προηγούμενη εβδομάδα, στο άρθρο μας με τίτλο «Εργαλείο για την "κινεζοποίηση" το Μνημόνιο», είχαμε παρατηρήσει ότι, ενώ η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είχε βάλει στόχο να πετσοκόψει τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων, την ίδια στιγμή αποσιωπούσε στην Εκθεση Ενδιάμεσης Στρατηγικής την επίθεση αυτή. Γράφαμε ότι η κυβέρνηση θα κινηθεί πέραν των Μνημονίων και της Εκθεσης της Ενδιάμεσης Στρατηγικής. Δεν πέρασε ούτε μια εβδομάδα και με τις δηλώσεις του στο συνέδριο του Economist ο Γ. Παπανδρέου μας δικαίωσε απόλυτα λέγοντας: «Σε ό,τι αφορά τις δαπάνες, το σχέδιο περιλαμβάνει μείωση της απασχόλησης στο δημόσιο τομέα κατά 150.000 άτομα την περίοδο αυτή (…) Ενα νέο ενιαίο μισθολόγιο στο δημόσιο τομέα, που θα ευθυγραμμίζεται περισσότερο με τον ιδιωτικό τομέα».
Οι δημόσιοι υπάλληλοι, λοιπόν, δεν πρέπει ν’ αφήσουν τίποτα όρθιο στην Ελλάδα προκειμένου να χαλάσουν τα σχέδια της κυβέρνησης.
Γεράσιμος Λιόντος
http://www.eksegersi.gr/article.php?article_id=10625&pos=4&cat_id=48
Η κυβέρνηση και οι κολαούζοι της, στην πολεμική τους ενάντια στους δημοσίους υπαλλήλους, αφήνουν στο απυρόβλητο «τα Σώματα Ασφαλείας, τους Κληρικούς και τους Στρατιωτικούς». Δηλαδή, τους δύο κατασταλτικούς μηχανισμούς και έναν από τους ιδεολογικούς μηχανισμούς του αστικού κράτους, που τους χρειάζεται προκειμένου να διαιωνίσει το μισητό καπιταλιστικό σύστημα και την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Οι ασφαλίτες στις 31/12/2006 ήταν 61.469 και στις 31/12/2010 71.446. Δηλαδή μέσα σε τέσσερα χρόνια είχαμε μια αύξηση 9.977 ασφαλιτών.
Οι παπάδες στις 31/12/2006 ήταν 10.800 και στις 31.12.2010 ήταν 10.421. Μέσα στην τετραετία 2006-2010 είχαμε μια μείωση 379 παπάδων.
Οι καραβανάδες στις 31/12/2006 ήταν 74.259 και στις 31/12/2010 ήταν 82.897. Δηλαδή, μέσα στην τετραετία 2006-2010 είχαμε μια αύξηση των καραβανάδων (στους οποίους δεν συμπεριλαμβάνονται οι έφεδροι που υπηρετούν την υποχρεωτική θητεία τους) κατά 8.638.
Ετσι, και στους τρεις αυτούς μηχανισμούς είχαμε μια αύξηση 18.236 ατόμων, ποσοστό 12,44%. Ακούσατε ή μάθατε την παραμικρή αναφορά από την κυβέρνηση και τους κολαούζους της για την αύξηση αυτή; Τίποτα δεν συνέβη, γιατί θεωρούν επιβεβλημένη αυτή την αύξηση.
Οι τακτικοί υπάλληλοι (μόνιμοι και ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου) στην Κεντρική Διοίκηση και στα ΝΠΔΔ στις 31/12/2006 ήταν 498.514 και στις 31/12/2010 513.351. Δηλαδή, είχαμε μια αύξηση 14.837 ατόμων, ποσοστό 2,98%. Για την αύξηση αυτή, που είναι ασήμαντη, γκρινιάζουν η κυβέρνηση και οι κολαούζοι της, λέγοντας ψέματα ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι υπεράριθμοι.
Οι συμβασιούχοι στις ίδιες με το τακτικό προσωπικό υπηρεσίες στις 31/12/2006 ήταν 127.245 και στις 31/12/2010 έμειναν μόνο 52.303 άτομα. Αν αθροίσουμε τις δύο αυτές κατηγορίες εργαζόμενων στο δημόσιο (τακτικοί υπάλληλοι και συμβασιούχοι), έχουμε στις 31/12/2006 625.759 και στις 31/12/2010 565.654 εργαζόμενους.
Δηλαδή, οι εργαζόμενοι (εκτός από τους ασφαλίτες, παπάδες και καραβανάδες) στο δημόσιο μειώθηκαν κατά 60.105 άτομα. Και σαν να μην έφθανε αυτή η μεγάλη μείωση δημοσίων υπαλλήλων, που εκτός των άλλων οδήγησε σε υπολειτουργία πολλές Δημόσιες Υπηρεσίες), έρχεται ο Γ. Παπανδρέου και ανακοινώνει, ότι θα μειώσει τους δημόσιους υπάλληλους κατά 150.000 εργαζόμενους το διάστημα 2012-2015.
Δηλαδή, το 2015 οι δημόσιοι υπάλληλοι, τακτικοί και συμβασιούχοι, θα είναι μόνο 415.654. Πρόκειται για ένα πολύ μικρό αριθμό για να μπορεί να προσφέρει ο δημόσιος τομέας στους πολίτες «καλές υπηρεσίες». Αυτή η εξέλιξη αφήνει παγερά αδιάφορη την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, γιατί μέσα στους παράλληλους στόχους της είναι η παραπέρα ιδιωτικοποίηση του δημόσιου τομέα.
Οι κολαούζοι του Γ. Παπανδρέου και της κυβέρνησης ισχυρίζονται, ότι η μείωση αυτή θα επιτευχθεί χωρίς να γίνουν απολύσεις μονίμων δημοσίων υπαλλήλων και υπαλλήλων Ιδιωτικού Δικαίου Αορίστου Χρόνου (ΙΔΑΧ). Παπανδρέου και υπουργοί ψεύδονται γιατί πρώτον οι συμβασιούχοι είναι μόνον 52.303 και μέχρι τους 150.000 υπολείπονται 97.697 εργαζόμενοι και δεύ-τερον είναι δύσκολο να ισχυριστεί κανείς ότι την τετραετία 2012-2015 θα συνταξιοδοτηθούν τουλάχιστον 97.697 δημόσιοι υπάλληλοι (τακτικοί και αορίστου χρόνου) και ότι έτσι δεν θα χρειαστεί να γίνουν απολύσεις.
Επανερχόμαστε στους ασφαλίτες, τους παπάδες και τους καραβανάδες που δουλεύουν στο δημόσιο. Στο σύνολο των τακτικών δημοσίων υπαλλήλων η κατηγορία αυτών των υπαλλήλων στις 31/12/2006 σε ποσοστό ήταν το 22,72% και στις 31/12/2010 ανέβηκε στο 24,3%. Ενώ στις 31/12/2015 (κάνοντας την υπόθεση ότι δεν θα αυξηθεί ο αριθμός των ασφαλιτών, παπάδων και καραβανάδων) το ποσοστό αυτό θα ανέλθει κι άλλο. Θα γίνει 28,39%!
Ας δούμε τώρα, γιατί η «Μελέτη για τις μισθολογικές εξελίξεις στο δημόσιο» έγινε μπούμερανγκ για την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Θυμίζουμε, ότι η κυβέρνηση και οι κολαούζοι της ισχυρίζονταν και ισχυρίζονται ότι είναι μεγάλος ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων και πολύ μεγάλο το λεγόμενο μισθολογικό κόστος σε σχέση με τις χώρες της ΕΕ. Παραθέτουμε αποσπάσματα απ’ αυτή τη Μελέτη:
«Οποιαδήποτε σύγκριση ως προς τον αριθμό των απασχολουμένων στον δημόσιο τομέα ή το ύψος της μισθολογικής δαπάνης σε αυτόν θα πρέπει να γίνεται με επιφύλαξη στο βαθμό που δεν συνυπολογίζονται διαφορετικές πολιτικές των χωρών (…) Λαμβανομένων υπόψη των συγκεκριμένων περιορισμών, τα διαθέσιμα στατιστικά στοιχεία των χωρών οδηγούν σε κάποια πρώτα συμπεράσματα:
Το μέγεθος της απασχόλησης στο δημόσιο τομέα στην Ελλάδα συμβαδίζει με το αντίστοιχο μέγεθος των ανεπτυγμένων οικονομικά χωρών, ειδικά της ΕΕ...
Η μισθολογική δαπάνη ως ποσοστό του ΑΕΠ συμβαδίζει με την αντίστοιχη των ανεπτυγμένων οικονομικά χωρών (ειδικά της ΕΕ) αν και είναι υψηλότερη από τον μέσο όρο των χωρών του ΟΟΣΑ.
Η μέση αμοιβή των απασχολούμενων στον ελληνικό δημόσιο τομέα είναι χαμηλότερη σε σχέση με τα μέσα ευρωπαϊκά μεγέθη…
Η ανάγνωση των παραπάνω συγκριτικών στοιχείων οδηγεί στο συμπέρασμα ότι δεν είναι δυνατή η ανάδειξη της μέσης αμοιβής και της συνολικής μισθολογικής δαπάνης ως των βασικών προβλημάτων στην λειτουργία του δημόσιου τομέα» (σ.σ. οι επισημάνσεις δικές μας).
Τα συμπεράσματα αυτά των συντακτών της «Μελέτης για τις μισθολογικές εξελίξεις στο δημόσιο» είναι καταπέλτης τόσο κατά των κολαούζων της κυβέρνησης όσο και κατά της κυβέρνησης, που ισχυρίζονται ότι είναι πολύ μεγάλο το «μισθολογικό κόστος» και πολύ μεγάλος ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων στο δημόσιο τομέα και δεν χρειάζεται να προσθέσουμε κάτι εμείς.
Πάμε τώρα σ’ ένα άλλο από τα ζητήματα που θέτουν οι συντάκτες της «Μελέτης για τις μισθολογικές εξελίξεις στο δημόσιο». Εξέτασαν τα συστήματα αμοιβών στο δημόσιο σε άλλες χώρες και απ’ αυτά έβγαλαν μερικά συμπεράσματα. Στην αρχή επισημαίνουν, ότι στην Ελλάδα ο μισθός των δημοσίων υπαλλήλων συνδέεται με το επίπεδο εκπαίδευσης και τα χρόνια εκπαίδευσης και όχι τόσο με το ρόλο τους στη λεγόμενη δημόσια διοίκηση. Στη συνέχεια έβγαλαν συμπεράσματα, μερικά από τα οποία παραθέτουμε στη συνέχεια:
«Καμία από τις χώρες που εξετάστηκαν δεν έχει μπορέσει να μεταβεί πλήρως από ένα σύστημα αμοιβών όπου η εξέλιξη βασίζεται στα έτη υπηρεσίας σε ένα σύστημα όπου η εξέλιξη βασίζεται στην απόδοση. Μόνο σε ορισμένες περιπτώσεις, η εξέλιξη των ανώτερων υπαλλήλων συνδέεται με την απόδοση (π.χ. Ηνωμένο Βασίλειο) (…) Τα επιδόματα έχουν απλοποιηθεί, όπου αυτό είναι δυνατόν - η ταχύτητα με την οποία γίνεται η απλοποίησή τους διαφέρει και συνήθως συμβαίνει μέσα από την ενσωμάτωσή τους ή την σταδιακή απόσυρση και κατάργησή τους. Το ίδιο ισχύει και για τις υπερωρίες. Η εφαρμογή ενός συστήματος αμοιβών που συνδέεται με την απόδοση ως μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου βελτίωσης της απόδοσης αποτελεί στόχο για πολλές χώρες. Ωστόσο, χρειάζεται προσοχή στο πώς εφαρμόζεται, καθώς αρκετά θέματα ανέκυψαν από τις προσπάθειες διαφόρων χωρών να εισάγουν αμοιβές συνδεδεμένες με την απόδοση».
Οι συντάκτες της Μελέτης ισχυρίζονται ότι καμία από τις χώρες που εξετάστηκαν δεν μπόρεσε να συνδέσει τους μισθούς όλων των δημοσίων υπαλλήλων με την περιβόητη απόδοση. Ακόμη, δεν περπάτησε το σύστημα της σταδιακής κατάργησης των επιδομάτων ή της ενσωμάτωσής τους στο βασικό μισθό σ’ όλες τις χώρες. Διαπιστώνουμε, λοιπόν, ότι οι συντάκτες της Μελέτης δεν είναι υπέρμαχοι της κυβέρνησης που επιδιώκει την πλήρη κατάργηση των περισσότερων επιδομάτων που δόθηκαν όλ’ αυτά τα χρόνια προκειμένου να καθηλώσουν τους βασικούς μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων. Ακόμη και η αστικοποιημένη ΑΔΕΔΥ ήταν αντίθετη στην επιδοματική πολιτική και ζητούσε την ενσωμάτωσή τους στο βασικό μισθό.
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, από τη στιγμή που επιδιώκει την κατάργηση των επιδομάτων, είναι επόμενο να μη βολεύεται απ’ αυτά τα συμπεράσματα της «Μελέτης για τις μισθολογικές εξελίξεις στο δημόσιο». Γι’ αυτό και μετά τη δημοσιοποίησή της στις 2 Μάρτη του 2011 δεν έχει μέχρι σήμερα επανέλθει σ’ αυτή, προκειμένου να δικαιολογήσει την επίθεση που ετοιμάζει στους δημόσιους υπάλληλους, με τις νέες μεγάλες μειώσεις στους μισθούς τους και με τις μαζικές απολύσεις και τακτικών δημοσίων υπαλλήλων, κόντρα και σ’ αυτό το αστικό σύνταγμα. Αργά ή γρήγορα, θα ξαναδημιουργηθεί το κίνημα των δημοσίων υπαλλήλων που θα αγωνίζεται όπως στην εποχή που κατέβαινε στην Πλατεία Κλαυθμώνος.
Την προηγούμενη εβδομάδα, στο άρθρο μας με τίτλο «Εργαλείο για την "κινεζοποίηση" το Μνημόνιο», είχαμε παρατηρήσει ότι, ενώ η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είχε βάλει στόχο να πετσοκόψει τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων, την ίδια στιγμή αποσιωπούσε στην Εκθεση Ενδιάμεσης Στρατηγικής την επίθεση αυτή. Γράφαμε ότι η κυβέρνηση θα κινηθεί πέραν των Μνημονίων και της Εκθεσης της Ενδιάμεσης Στρατηγικής. Δεν πέρασε ούτε μια εβδομάδα και με τις δηλώσεις του στο συνέδριο του Economist ο Γ. Παπανδρέου μας δικαίωσε απόλυτα λέγοντας: «Σε ό,τι αφορά τις δαπάνες, το σχέδιο περιλαμβάνει μείωση της απασχόλησης στο δημόσιο τομέα κατά 150.000 άτομα την περίοδο αυτή (…) Ενα νέο ενιαίο μισθολόγιο στο δημόσιο τομέα, που θα ευθυγραμμίζεται περισσότερο με τον ιδιωτικό τομέα».
Οι δημόσιοι υπάλληλοι, λοιπόν, δεν πρέπει ν’ αφήσουν τίποτα όρθιο στην Ελλάδα προκειμένου να χαλάσουν τα σχέδια της κυβέρνησης.
Γεράσιμος Λιόντος
http://www.eksegersi.gr/article.php?article_id=10625&pos=4&cat_id=48
