Ο άνθρωπος αυτός με αυτοθυσία προσπάθησε να βοηθήσει μια γυναίκα, που επίσης είχε τυλιχτεί στις φλόγες, όταν ανεφλέγη η τέντα του πάγκου στην λαϊκή αγορά της οδού Καλλιδρομίου, στα Εξάρχεια, όπου πουλούσε λουλούδια για να ζήσει, με αποτέλεσμα να τυλιχτεί και ο ίδιος στις φλόγες.
Είναι το ίδιο σημείο όπου ορισμένοι από τους «κουκουλοφόρους» δεν δίστασαν, επίσης, να πυρπολήσουν μηχανή αστυνομικών που προσπάθησαν να τους καταδιώξουν. Το ντεπόζιτο της μηχανής εξερράγη με αποτέλεσμα να επεκταθεί η φωτιά στον παρακείμενο πάγκο με τις προαναφερόμενες συνέπειες. Ένας ακόμα άνθρωπος, που απλά βρισκόταν στο σημείο προφανώς για να ψωνίσει στην λαϊκή αγορά, μεταφέρθηκε επίσης με εγκαύματα σε νοσοκομείο. Μέχρι στιγμής η επίθεση παραμένει «ορφανή», παρά το γεγονός ότι ένας από τους τρεις τραυματισμένους, όπως προαναφέρθηκε, κινδυνεύει ακόμη να χάσει την ζωή του.
Ή μήπως η «ευθύνη» έχει παρθεί ήδη; Τότε που τρεις εργαζόμενοι δολοφονήθηκαν στην Μαρφίν, τότε που άλλοι κινδύνεψαν να καούν ζωντανοί μέσα στο βιβλιοπωλείο Ιανός ή στο Μπαζάρ. Τότε που ένας 15χρονς Αφγανός ανατινάχθηκε, ενώ η μικρότερη αδελφή του έχασε την όραση της από «ορφανή» βόμβα στα Κ. Πατήσια Οι εγκληματικές-εξουσιαστικές –και γι’ αυτό το λόγο– παρα-κρατικές λογικές είναι ίδιες και απαράλλαχτες. Μικρή σημασία έχει αν είναι ή δεν είναι οι ίδιοι δράστες. Σημασία έχει η λογική, το «πνεύμα», η «ιδεολογία» από την οποία διέπονται. Η «κρίσιμη» στιγμή ενός ακόμα «τραγικού λάθους» είναι επίσης δεδομένη.
«Άξιο» το έργο τους! Μπόρεσαν μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα να «δικαιώσουν» τα συνεχιζόμενα πογκρόμ των νεοναζί σ’ όλο το κέντρο της Αθήνας, το μακελειό που προκάλεσαν συντεταγμένα δυνάμεις των ΜΑΤ την 11η Μαΐου με τουλάχιστον 100 τραυματίες διαδηλωτές, εκ των οποίων ο ένας συνεχίζει να βρίσκεται σε κρίσιμη κατάσταση, ενώ «γιόρτασαν» με τον πλέον μακάβριο τρόπο την δολοφονία –πριν ένα περίπου χρόνο– των τριών εργαζομένων στην Μαρφίν.
«Άξιο» και πάλι το έργο τους, που συνέβαλαν με τέτοιο τρόπο στην τρομοκράτηση πλατιών κοινωνικών κομματιών την ώρα που οι κρατικοί σχεδιασμοί στον οικονομικό τομέα –και όχι μόνο– παίρνουν τις διαστάσεις μιας απροκάλυπτης λεηλασίας των ζωών τόσων και τόσων ανθρώπων. «Άξιοι» και όσοι τους βοήθησαν στηρίζοντας άμεσα ή έμμεσα τους «βρυκόλακες» που ευθύνονται για την Μαρφίν και τις δολοφονικές επιθέσεις σε Ιανό και Μπαζάρ πριν ένα χρόνο.
Τότε είχαμε μιλήσει για παρα-κρατικές συμμορίες. Το ίδιο θα κάνουμε και τώρα. Όποιος είχε ή έχει την παραμικρή αμφιβολία ας ανατρέξει στις τότε ανακοινώσεις του ΚΚΕ, αλλά και στην τωρινή: «Η επίθεση των κουκουλοφόρων στο αστυνομικό τμήμα Εξαρχείων προσφέρει πολύτιμες υπηρεσίες σε όλους εκείνους που θέλουν να δικαιολογήσουν και να ενισχύσουν την καταστολή, να φοβίσουν το λαό, για να εμποδίσουν τελικά την άνοδο του εργατικού λαϊκού κινήματος».
Οι κλασσικές λέξεις «προβοκάτσια», «παρακράτος», «συμμορίες» λείπουν πανηγυρικά. Γιατί; Γιατί απλά τόσο το ΚΚΕ όσο και ο Συ.ρι.ζα. γνωρίζουν πολύ καλά, ότι η αριστερά είναι μέσα σ’ αυτό το «παιχνίδι» μέχρι το λαιμό. Οι συμμορίες αυτές στηρίχθηκαν και θα στηριχθούν ανάλογα και ποικιλοτρόπως, όσο φέρνουν εις πέρας το ρόλο που τους έχει ανατεθεί: να χρεωθούν οι αναρχικές απόψεις και πρακτικές τους «βρυκόλακες» της Μαρφίν ή της λαϊκής αγοράς των Εξαρχείων, να ταυτιστούν οι αναρχικοί με τις συμμορίες αυτού του είδους, να αποσυμπιέζεται η κοινωνική οργή στις «κρίσιμες» στιγμές, να ενισχύεται κάθε κατασταλτική δυνατότητα του κράτους και των μηχανισμών του, να αποδυναμώνεται κάθε ευκαιρία για οποιαδήποτε σύνθεση των κοινωνικών δυναμικών αυτήν την περίοδο.
Είναι πράγματι μάταιο να ασχοληθεί κανείς με τον επιχειρησιακό τομέα των γεγονότων του Σαββάτου. Γιατί είναι αυτονόητες οι άμεσες συνέπειες του να ρίχνει κανείς μολότοφ με κατεύθυνση τον πάγκο ή την τέντα σε μια λαϊκή αγορά ή ακόμα χειρότερα τα αποτελέσματα της πυρπόλησης μιας μηχανής δίπλα στον πάγκο ανθρώπων που πουλούν λουλούδια σε τόσο πολυσύχναστο σημείο. Για να μην μιλήσουμε για την λογική της χρησιμοποίησης ανυποψίαστων ανθρώπων ως ασπίδα, αλλά και σαν ευκαιρία για σπέκουλα, (από τους συνήθεις πρόθυμους) στην περίπτωση που οι δυνάμεις της κρατικής βίας έκαναν χρήση χημικών με κατεύθυνση τον κόσμο που βρισκόταν στη λαϊκή αγορά…
Άλλο τόσο αυτονόητη είναι η περεταίρω τρομοκράτηση τόσων ανθρώπων που βιώνουν επικοινωνιακά, αλλά και πραγματικά μια κατάσταση που σημαδεύεται από τις «μέρες και τις νύχτες των κρυστάλλων» εκ μέρους των νεοναζί, που μαχαιρώνουν και ξυλοκοπούν εκατοντάδες μετανάστες, και από την άλλη την εγκληματικότητα που θεριεύει και για την οποία ευθύνεται τόσο το ελλαδικό κράτος όσο και γενικότερα κυριαρχικά συμφέροντα που ωθούν στον δρόμο της μετανάστευσης εξαθλιωμένους ανθρώπους, αλλά και πλήθος άλλων, που επιδεικνύουν απίστευτη αναλγησία απέναντι στην ανθρώπινη ζωή.
Όσο για τα περεταίρω κατασταλτικά σχέδια της εξουσίας, οι υπεύθυνοι που διαχειρίζονται τις κρατικές υποθέσεις πραγματικά πρέπει να τρίβουν τα χέρια τους από ικανοποίηση..
Η κοινωνική κατακραυγή είναι τέτοια, όσο δεν θα φανταζόταν ούτε ο πιο φανατικός υποστηρικτής των «ακραίων» επιλογών. Η επίθεση στην λαϊκή αγορά των Εξαρχείων ήρθε επίσης σε μια στιγμή που ακόμη εξελίσσεται μια δήθεν πολιτική διαμάχη του εμφανιζόμενου δημοκρατικού Παπουτσή, που επέπληξε «σοβαρά» την αντιδημοκρατικότητα κάποιων κατασταλτικών σωμάτων, και των ζηλωτών της επιβολής της τάξης και της ασφάλειας που θεωρούν τέτοιου είδους «κορώνες» απλά αχρείαστες ειδικά την «κρίσιμη» αυτήν περίοδο.
Εννοείται, πως πρόκειται για τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Η διαφορά προφανώς βρίσκεται στην τεχνική της διαχείρισης που επιλέγεται κατά περίπτωση από μερίδα της εξουσίας που αποσκοπεί στην επίτευξη των στόχων της μέσω της διαπραγμάτευσης και των υποσχέσεων ή και τον απευθείας συμβιβασμό. Είναι προφανές ότι η επίθεση κατά τη διάρκεια της λειτουργίας της λαϊκής αγοράς των Εξαρχείων εξυπηρετεί συγκεκριμένους σχεδιασμούς, κάτι που θα φανεί πολύ γρήγορα στην συνέχεια.
Αν, λοιπόν, οι πληγές που άφησε η δολοφονική δράση των συμμοριών που ευθύνονται για τις επιθέσεις στην Μαρφίν, στον Ιανό και στο Μπαζάρ είναι βέβαιο ότι παραμένουν ακόμη ορθάνοικτες συνολικά για τον κοινωνικό χώρο, η επίθεση στην λαϊκή αγορά των Εξαρχείων (γιατί μόνο για κάτι τέτοιο μπορούμε να μιλάμε πλέον) έρχεται να πει σε όλους: «Δεν τελειώσαμε ακόμη, δεν έχουμε ενδοιασμούς, θα καταστρέψουμε ότι έχει απομείνει, θα κάνουμε πραγματικότητα μέσα σε ελάχιστο χρόνο και το ποιο τρελό όνειρο, του οποιουδήποτε εξουσιαστή, για καταστολή».
Όσο, λοιπόν, και αν παραμένουμε οργισμένοι δεν θα πάψουμε, παρ’ όλα αυτά, να είμαστε περήφανοι για τις απόψεις μας και κατηγορηματικά δηλώνουμε ότι: όσοι έφεραν εις πέρας το συγκεκριμένο «έργο» δεν είναι αναρχικοί. Και δεν θα μπορούσε να ήταν. Ματαιοπονούν όσοι σχεδιάζουν ή καλύπτουν, όπως και στο παρελθόν, ανάλογες ενέργειες. Ματαιοπονούν και όσοι πρωτοστατούν στην υλοποίησή τους.
Κατανοούμε τα εξουσιαστικά συμφέροντα που διακυβεύονται, τα κρατικά ανταλλάγματα στα οποία αποσκοπούν οι πάτρωνες τους. Άλλο τόσο κατανοούμε για ποιο λόγο τα πάντα θα πρέπει να καλυφθούν –για μιαν ακόμη φορά– με το κατάλληλο κινηματικό πέπλο της σιωπής.
Καμία ολιγωρία, λοιπόν, καμία ανοχή!
«Γιατί όλα θα φτιαχτούν από την αρχή. Χωρίς να ξεχάσουμε ούτε μια στιγμή, χαμένη ή κερδισμένη, ούτε μια εικόνα, τσαλακωμένη ή αστραφτερή. Πέτρα την πέτρα, γωνιά τη γωνιά, με το μαχαίρι στο χέρι και με μια κραυγή στο λαιμό: τίποτα δεν τελείωσε!!!»
Αθήνα 15 Μαΐου 2011
http://anarchypress.wordpress.com/2011/05/16/%CE%BF%CE%B9-%C2%AB%CE%B2%CF%81%CF%85%CE%BA%CE%BF%CE%BB%CE%B1%CE%BA%CE%B5%CF%83%C2%BB-%CF%84%CE%B7%CF%83-%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%86%CE%B9%CE%BD-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%C2%AB%CE%B1%CE%BE%CE%B9%CE%B1/
